ตอนที่ 60: สิ่งที่เกิดขึ้น!

ตอนที่ 60: สิ่งที่เกิดขึ้น!

"คุณคือเต๋าหยวนใช่ไหม ฉันเป็นผู้ปกครองของตระกูลซวน พ่อของซวนหวู่ฮั่น ขอบคุณที่สละเวลามาเยี่ยมครอบครัวที่ต่ำต้อยของเรา" เฒ่าซวนประสานมือเข้าด้วยกันและโค้งคำนับให้พวกเขาด้วยความเคารพพร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของเขา

"ขอบคุณที่ต้อนรับ" หยวนตามการเคลื่อนไหวของเขา

"เชิญเข้ามาข้างใน"

หยวนและเสี่ยวฮัวเดินตามเขาเข้าไปในอาคารขนาดใหญ่

"ยินดีต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ"

คนรับใช้สองแถวที่ยืนขนานกันโค้งคำนับให้พวกเขาอย่างพร้อมเพรียงขณะที่พวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์

เมื่อพวกเขาอยู่ในห้องพัก คนรับใช้ก็เสิร์ฟน้ำชาให้พวกเขาและผู้เฒ่าซวนพูดขณะที่หยวนถือถ้วยน้ำชา“ฉันได้ยินเรื่องของคุณจากลูกสาวของฉัน เต๋าหยวนและฉันต้องบอกว่าคุณมีความสามารถพอ ๆ กับ ... ไม่ คุณเกินความคาดหมายของฉันเมื่อมาถึงดินแดนนักรบวิญญาณระดับห้าตั้งแต่อายุยังน้อยฉันไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าอาจารย์ของคุณจะต้องมีความสามารถแค่ไหน”

“และฉันอดไม่ได้ที่จะถามว่าปีนี้คุณอายุเท่าไหร่?” ผู้เฒ่าซวนมองเขาด้วยดวงตาที่ชัดเจนเต็มไปด้วยความสนใจ

“ฉันอายุครบ 18 ปีเมื่อสามเดือนที่แล้ว” หยวนตอบอย่างไม่เป็นทางการ

“สะ- สิบแปด?!” ผู้เฒ่าซวนอุทานเกือบจะลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ แม้ว่าหยวนจะดูเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเป็นชายหนุ่มเช่นนี้เนื่องจากรูปร่างหน้าตาเป็นส่วนที่หลอกลวงที่สุดเกี่ยวกับผู้ฝึกฝนที่มีเสี่ยวฮัวเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ

"ไม่น่าเชื่อ ... ฉันคิดว่าคุณอายุใกล้ลูกสาวฉันอาจจะแก่กว่าเล็กน้อย แต่อนิจจาใครจะคิดว่าคุณอายุน้อยกว่าเธอ 3 ปี!" เฒ่าซวนยกย่องเขาโดยไม่รู้สึกอับอายแม้แต่น้อยรู้สึกอิจฉาในความสามารถของเขา

และในขณะที่เขาต้องการถามหยวนเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเฒ่าซวนไม่ต้องการที่จะดูอยากรู้อยากเห็นเกินไปในการพบกันครั้งแรกของพวกเขา

ในขณะนั้นเองประตูห้องก็เปิดออกหญิงสาวสวยที่แต่งหน้าบอบบาง แต่ดูโดดเด่นก็เข้ามาในห้อง

หยวนหันกลับไปมองซวนหวู่ฮั่นและยิ้มเมื่อเห็นเธอ "สวัสดีซวนหวู่ฮั่นฉันมาเยี่ยมคุณ"

"เต๋าขอบคุณสำหรับ - เกิดอะไรขึ้นกับคุณ!"

ทันใดนั้นซวนหวู่ฮั่นก็อุทานด้วยน้ำเสียงที่ตกใจกลางประโยคของเธอทำให้หยวนและเฒ่าซวนตกตะลึง

“เอ๋?” หยวนมองด้วยตาเบิกกว้างขณะที่ซวนอู่ฮั่นวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางก้าวร้าว

"คุณอยู่ที่อาณาจักรนักรบวิญญาณระดับห้าแล้วเป็นอย่างไรบ้าง! ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นคุณคุณอยู่ในระดับแรกเท่านั้น! และนั่นก็ไม่กี่วันที่ผ่านมา!" เธอมองเขาด้วยใบหน้าที่จ้องมอง

"อะไร!?" เฒ่าซวนยืนขึ้นด้วยความตกใจหลังจากได้ยินคำพูดที่งุนงงของลูกสาว ปีศาจยังไม่อาจฝึกฝนได้เร็วเท่านี้ หยวนมีภูมิหลังแบบไหน?

“อืม…มีบางอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่บ้านประมูล…” หยวนพูดพร้อมกับรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขา

“เจ้าต้องพบเจอกับโชคดีเท่าใด การฝึกฝนของเจ้าถึงรวดเร็วจนน่าอิจฉา ข้าก็อยากพบกับความโชคดีแบบนั้นบ้าง…” ซวนหวู่ฮั่นถอนหายใจเสียงดัง

“ถึงฉันจะไม่อยากเรียกมันว่าโชคดี แต่…” หยวนส่ายหัวด้วยรอยยิ้มขมขื่น

"อย่างไรก็ตามอะไร พาคุณมาที่ เมืองสปริง…อย่าบอกนะว่าคุณมาที่นี่เพื่อเจอฉันเท่านั้น" เธอถามเขาด้วยสายตาที่สั่นไหว

“ฉันนัดพบกับน้องสาวของฉันที่นี่” หยวนตอบอย่างใจเย็น

“โอ้…” ซวนหวู่ฮั่นพึมพำรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

“แล้วคุณวางแผนจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน?” เธอถามครู่ต่อมา

"ฉันไม่แน่ใจ แต่คงอีกไม่นาน" เขากล่าว

"คุณมีที่พักหรือไม่ ถ้าไม่มีคุณสามารถอยู่ที่นี่ได้ในขณะนี้เรามีห้องพักมากมาย"

“นั่นอาจจะไม่จำเป็นเพราะฉันจะได้พบกับน้องสาวของฉันในอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ”

"ไม่ต้องกังวลถ้าคุณต้องการที่พัก คุณรู้ว่าจะต้องไปที่ไหน" เธอพูดกับเขา

"แล้วอาหารเย็นล่ะตอนนี้กำลังเตรียมอยู่" เฒ่าซวนกล่าวอย่างกะทันหัน

“ฉันอยู่เพื่อสิ่งนั้นได้” หยวนพยักหน้า

ในขณะที่พวกเขารอให้อาหารเย็นพร้อมซวนหวู่ฮั่นถามหยวนเกี่ยวกับกิจกรรมของเขาหลังจากที่พวกเขาแยกจากโรงประมูล

หยวนจึงเล่าให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับการเผชิญหน้ากับแมงมุมปีศาจและจ้าวภูเขาที่เมืองปัง

ทั้ง ซวนหวู่ฮั่นและ ผู้เฒ่าซวนไดเ ฟังการผจญภัยของเขา ก็ต้องอ้าแากค้าง จะเกิดขึ้นได้อย่างไรในเวลาเพียงไม่กี่วัน? แต่เขายังไม่ได้อธิบายว่าเขาสามารถปรับปรุงฐานการฝึกฝนของเขาได้อย่างรวดเร็วได้อย่างไร

"คุณบอกว่าคุณไม่ได้อยู่ในนิกายใด ๆ ใช่ไหมคุณตั้งใจจะเข้าร่วมในอนาคตหรือไม่?" ซวนหวู่ฮั่นถามเขาในภายหลัง

"ฉันไม่รู้จริงๆฉันยังเห็นโลกนี้ไม่มากพอที่จะอยากอยู่ในที่แห่งเดียวเป็นเวลานานๆ" เขากล่าว

"ถ้านั่นเป็นข้อกังวลเดียวของคุณฉันก็ไม่คิดว่าคุณต้องกังวลเพราะมีเพียงสาวกรุ่นใหม่เท่านั้นที่ต้อง อยู่ในนิกายเท่านั้นส่วนใหญ่เพื่อความปลอดภัยของพวกเขาเอง" ซวนหวู่ฮั่นกล่าวและเธอกล่าวต่อว่า "สาวกชั้นในและสาวกหลักเช่นตัวฉันเองมีอิสระมากมายอันที่จริงพวกเราส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่ข้างนอกมากกว่าในนิกาย"

"ยกตัวอย่างเช่นฉันอยู่ในนิกาย แต่ฉันใช้เวลาอยู่ข้างนอกมากกว่าที่นิกายตราบใดที่ฉันไม่หย่อนยานและยังคงพัฒนาการฝึกฝนของฉันต่อไปพวกเขาจะไม่ จำกัด การเคลื่อนไหวของฉัน"

"และด้วยพรสวรรค์ของคุณและการฝึกฝนในปัจจุบันของคุณมันเกือบจะรับประกันได้ว่าคุณจะกลายเป็นศิษย์หลักในทันทีที่คุณเข้าร่วมนิกายหากคุณยังกังวลคุณสามารถเข้าร่วมนิกายของฉันได้ปู่ของฉันเป็นผู้อาวุโสในนิกายและ ด้วยการสนับสนุนของเขาแม้แต่ผู้นำนิกายก็ยังต้องคิดทบทวนให้ดีก่อนที่จะทำอะไรกับคุณ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอหยวนก็พยักหน้าและพูดว่า "ฉันจะคิดเรื่องนี้"

แม้ว่าเขาจะไม่สนใจนิกายในตอนแรก แต่ถ้าเขาต้องการมีความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับผู้ฝึกฝนเขาควรอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาสักระยะ และเนื่องจากซวนหวู่ฮั่นให้ความมั่นใจกับเขาว่าเขาจะไม่มีการจำกัดเสรีภาพ ดูเหมือนว่าจะเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเข้าร่วม

อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขายังต้องการความเห็นของน้องสาวในเรื่องนี้เขาจึงไม่ตัดสินใจใด ๆ ในตอนนี้

………