ตอนที่ 50 ขอบเขตสวรรค์

ตอนที่ 50 ขอบเขตสวรรค์

"พาพวกเราไปหาจ้าวแห่งภูผา!"หลิงกล่าวกับยาม

อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะจากไปหยวนได้พูดกับเสียวฮัวว่า "จริงๆแล้ว ฉันคนเดียวก็น่าจะเพียงพอที่จะจัดการจ้างแห่งภูผาได้แล้ว ถ้าฉันขอให้เธออยู่ที่นี่เพื่อให้แน่ใจว่าคนที่นี่จะไม่ถูกสัตว์ประหลาดครอบงำได้แล้วเธอค่อยมาสมทบกับฉันทีหลัง"

ผู้คนที่นั่นดูเหนื่อยล้าอยู่แล้วและเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะขึ้นกับการป้องกันที่นี่หากเขาจากไปอย่างกะทันหัน

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและกล่าวว่า "เสี่ยวฮัวจะดูแลพวกเขาที่นี่"

“ขอบคุณนะเสี่ยวฮัว”

"พวกคุณสองคนอยู่ที่นี่และช่วยเธอด้วย" หลิงพูดกับเพื่อน ๆ ของเธอ

จากนั้นหยวนก็ติดตามเหลาหลิงและผู้คุมไปที่จ้าวแห่งภูเขา ในขณะหลิงและหมิงอยู่ข้างหลังกับเสี่ยวฮัวเพื่อช่วยเหลือผู้คนในเมือง

เมื่อหยวนจากไปหลิงก็โค้งคำนับเสี่ยวฮัว “ผู้อาวุโสเสี่ยวโปรดดูแลเรา”

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและหันไปมองสัตว์ประหลาดนับร้อยในสนามรบ

'มันจะต้องใช้เวลาเป็นชาติแน่ หากฉันฆ่าพวกมันทีละตัว ... ' เธอคิดในใจ

“แต่พี่หยวนบอกว่าฉันสามารถใช้พลังของฉันได้ตราบเท่าที่ฉันมีสติกับสิ่งรอบข้างและฉันไม่ทำลายคนอื่นๆนี่นา... '

"บอกทหารยามถอย" จู่ๆเสี่ยวฮัวก็พูดกับเหลาหลี่

"ถอยทัพพพพ!" หลี่พยักหน้าเธอไม่แม้นแต่กล้าที่จะสงสัยในคำพูดของเธอหลังจากเห็นการแสดงออกที่จริงจังบนใบหน้าของเธอ

"ถอย! ยาม! ถอยกลับไปที่ประตู!" หลี่ตะโกนเสียงดังซ้ำ

ทหารยามรีบกลับไปที่ประตูอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ พวกเขารู้สึกโล่งใจที่ไม่ต้องต่อสู้อีกต่อไป อย่างไรก็ตามผู้เล่นคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้

"ห่าอะไรเนี่ย! แล้วสัตว์ประหลาดล่ะ?!"

"พวกแกจะปล่อยให้พวกเราต่อสู้กับพวกนี้ทั้งหมดหรอไอ NPC ชั่ว?!"

"อย่างไรก็ตามนั่นแปลว่าคะแนนของฉันก็มากขึ้นด้วย!”

แม้จะมีผู้เล่นมากมายที่ไม่พอใจ แต่หลี่ก็ไม่สนใจพวกเขาและพูดกับเสียวฮัว"ผู้อาวุโสทหาร ยามได้ถอยกลับไปที่ประตูแล้ว! นี่ดีพอสำหรับคุณหรือไม่?"

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะหลับตา

"... "

"... "

ไม่กี่ช่วงเวลาแห่งความเงียบต่อมาเธอค่อยๆลืมตาขึ้นและการจ้องมองของเธอก็กะพริบพร้อมกับแสงสีทองที่ดูเหมือนจะนำเจตจำนงแห่งสวรรค์อยู่ภายใน เธอยกแขนขวาขึ้นไปในอากาศอย่างใจเย็นก่อนจะกดฝ่ามือลง

“ขอบเขตสวรรค์…”

เสี่ยวฮัวพึมพำเสียงเบา

บูม!

วิญญาณระดับจักรพรรดิของเสี่ยวปล่อยพลังออกมา ก่อให้เกิดระเบิดขึ้น ท้องฟ้ามืดกลางเป็นสว่าง และทั้งสถานที่ก็เต็มไปด้วยแสงสีทองราวกับว่าพวกเขาถูกแสงแดดอาบ

"แสงสีทองนี่มันอะไรกัน?! เกิดอะไรขึ้น?!"

ทั้งผู้เล่นและผู้คุมต่างรู้สึกงุนงงกับปรากฏการณ์นี้ ท่ามกลางความสับสนของผู้เล่นทันใดนั้นสัตว์ประหลาดก็เริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดราวกับว่าพวกมันถูกกรีดให้ตายทั้งเป็น

เปรี้ยง !

สัตว์ประหลาดที่อยู่ในแสงสีทอง ภายในขอบเขตสวรรค์ของเสี่ยวฮัวถูกบดเป็นเนื้อย่าง ราวกับว่าก้อนหินที่มองไม่เห็นได้ตกลงมาทับพวกมันอย่างกะทันหัน และภายในไม่กี่วินาทีมีเพียงซากศพสัตว์ที่ถูกแบนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในขอบเขตสวรรค์

"... "

สถานที่แห่งนี้เงียบหายไปหลังจากผู้คนที่นั่นได้เห็นฉากที่น่าตกใจนี้และความน่ากลัวของเสี่ยวฮัว

ในขณะเดียวกันในอีกด้านหนึ่งของเมืองหยวนก็ตกใจเมื่อเขาได้รับหลายพันคะแนนในครั้งเดียว

� +1,169 คะแนน»

� +1,014 คะแนน»

� +2,841 คะแนน»

'หืม? คะแนนพวกนี้มาจากไหน? หรือว่า... ฉันหวังว่าเสี่ยวฮัวจะไม่ทำเกินเลยนะ… 'หยวนร้องในใจ

"นั่นจ้าวแห่งภูผา!" ยามตะโกน

“นั่นคือเจ้าแห่งภูผา…?” หยวนพูดไม่ออกเมื่อเห็นกลุ่มผู้คุมพยายามต่อสู้กับหมีดำตัวใหญ่สูง 7 เมตรในระยะไกล หลิงพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

"ใช่แล้ว นั่นคือจ้าวแห่งภูผา – อสูรดำ และดูเหมือนว่าจะก้าวเข้าสู่อาณาจักรนักรบวิญญาณระดับหกตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นมัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพ่อของฉันถึงเสียท่าให้มัน ... "

“เจ้าคิดว่าจะปราบมันได้หรือ?” หลิงหันมามองเขาด้วยสีหน้ากังวล เธอกลัวว่าเธอจะขอเขามากเกินไป

“ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด” หยวนตอบ

"อย่าฝืนตัวเองให้มากเกินไปหละเต๋าหยวน ถ้าท่านไม่สามารถเอาชนะมันได้ก็รีบหาทางเอาตัวรอดซะ"

“ฉันจะทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไรในเมื่อรู้ว่าเมืองอาจจะล่มสลาย ถ้าฉันไม่ชนะเจ้านี่” หยวนรีบส่ายหัว

“เต๋าหยวน …” หลิงมองเขาด้วยสายตาที่หลงใหล  ดูเหมือนเด็กมองไปที่ฮีโร่หรือพวกวัยรุ่นที่ได้พบไอดอลที่ชื่นชม

ไม่กี่อึดใจต่อมา

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้มากพอหลิงก็ตะโกนใส่ผู้คุมที่ต่อสู้จนเกิดขีดจำกัดของตนเองแล้ว

“ถอยกลับ! กำลังเสริมอยู่ที่นี่แล้ว!”

"นายหญิง!"

ใบหน้าของทหารยามเต็มไปด้วยความหวังเมื่อพวกเขาเห็นใบหน้าหลิงและผู้เชี่ยวชาญอีกคนที่สวมหน้ากากข้างๆเธอซึ่งกำลังเปล่งออร่า

"ฉันจะช่วยคุณอย่างสุดความสามารถเต๋าหยวน " เธอพูดกับเขา หยวนพยักหน้าและจ้องมองไปที่จ้าวแห่งภูเขาด้วยสายตาที่จริงจังผ่านรูบนหน้ากากของเขา

'ช่างเป็นสายตาที่น่ากลัวและออร่ากระหายจ้าวแห่งภูผานี่แข็งแกร่งกว่าแมงมุมปีศาจอย่างไม่ต้องสงสัย… '

แม้จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่คุกคามเช่นนี้ แต่หยวนก็รู้สึกสงบกว่าตอนที่เขาต่อสู้กับแมงมุมปิศาจ บางทีอาจเป็นเพราะผลกระทบของหน้ากากหยกดำหรือบางทีเขาอาจจะคุ้นเคยกับสถานการณ์เหล่านี้ แต่จิตใจของเขานั้นสุดจะเงียบสงบในขณะนี้

"... "

เมื่อจ้าวภูเขาเห็นรัศมีแห่งความมั่นใจของหยวนมันก็หรี่ตาลงและจ้องมองเขาอย่างเงียบ ๆ

ไม่กี่วินาทีต่อมามันก็พูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

"ไม่ว่าแกจะนำผู้เชี่ยวชาญมากี่คนก็ตามฉันจะทำลายเมืองนี้และล้างแค้นให้กับลูกชายของฉัน!"

* ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก *

จ้าวภูเขาปล่อยเสียงคำรามอึกทึกก่อนที่มันจะพุ่งไปที่หยวนและหลิงด้วยดวงตาสีแดงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าแม้กระทั่งทำให้พื้นสั่นสะเทือนในแต่ละก้าว