ตอนที่ 47: การปรับปรุงเทคนิคการฝึกฝน อ่านฟรี

บทที่ 47: การปรับปรุงเทคนิคการฝึกฝน

เมื่อกลับมาที่คฤหาสน์ของลอร์ด หยวนก็ตรงไปที่ห้องของเขาพร้อมกับเสี่ยวฮัวในขณะที่หลี่ไปเล่าให้พ่อของเธอฟังเกี่ยวกับค่าท่องเที่ยวและร้านอาหาร

“ตอนนี้เราจะทำยังไงดีเสี่ยวฮัวเรามีเวลาเหลือเฟือจนกว่าจ้าวภูเขาจะโจมตี แต่ฉันไม่อยากนั่งเฉยๆและไม่ทำอะไรเลย” หยวนพูดกับเธอ

“คนส่วนใหญ่จะฝึกฝนด้วยท่านั่งดอกบัวในช่วงเวลาว่างเพราะทุกนาทีมีความสำคัญ” เธอกล่าวกับเขา

“เอ๊ะ… แต่ฉันพบว่าการฝึกฝนแบบปกติน่าเบื่อมากฉันแค่นั่งอยู่ตรงนั้นและหายใจทิ้งไปและมันจะต้องใช้เวลาตลอดไปกว่าฉันจะไปถึงระดับต่อไปถ้าฉันฝึกฝนตามปกติ…” หยวนถอนหายใจ

ตอนนี้เขาต้องการนับล้านจากจำนวนฉี นับล้านในการเข้าถึงระดับต่อไปเขาต้องใช้เวลาหลายวันหรือหลายสัปดาห์ในการพัฒนาระดับเดียวเมื่อเทคนิคการฝึกฝนของเขาดูดซับเพียง 5 Qi ต่อวินาที

“โดยทั่วไปการเพาะปลูกใช้เวลานานมาก” เสี่ยวฮัวพูดกับเขา "เมื่อพี่หยวนไปถึงอาณาจักรที่สูงขึ้นอาจต้องใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝนคุณเพื่อพัมนาระดับเดียว"

“แต่เนื่องจากพี่หยวนไม่ต้องการฝึกฝนตามปกติทำไมเสี่ยวฮัวไม่อ่านหนังสือให้เธอฟังล่ะ?” เสี่ยวฮัวก็แนะนำ

"อ๋อหนังสือเล่มนั้นเหรอ?" หยวนพยักหน้า ตอนนี้เขาพัฒนาฐานการฝึกฝนแล้วบางทีเขาอาจจะได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ในครั้งนี้

ไม่กี่อึดใจต่อมาเสี่ยวฮัวก็หยิบหนังสือของเธอมาและเริ่มอ่าน

หยวนหลับตาและจดจ่อไปที่เสียงที่อ่อนโยนและไร้เดียงสาของเสี่ยวฮัว

หลายนาทีต่อมา หลี่กลับมาที่ห้อง แต่เมื่อเธอเห็นว่าหยวนเข้าสู่การฝึกฝนแล้วเธอก็ตัดสินใจที่จะอยู่ข้างนอกจนกว่าเขาจะทำสำเร็จเพราะมันเป็นเรื่องน่าเกียจมากที่จะขัดจังหวะใครบางคนในขณะที่พวกเขากำลังฝึกฝนและมันอาจนำไปสู่ การบาดเจ็บภายในที่ยากต่อการรักษา

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาหยวนลืมตาขึ้นรู้สึกราวกับว่าความรู้ใหม่กำลังพุ่งเข้ามาในหัวของเขา

�ความเข้าใจของคุณเกี่ยวกับศิลปะลับแห่งสวรรค์เพิ่มขึ้นอย่างมาก»

�เทคนิคการใช้สวรรค์ระดับความเชี่ยวชาญ (1) → (2) »

�เทคนิคการบริโภคสวรรค์»

�อันดับ: พระเจ้า »

�ระดับความเชี่ยวชาญ: 2 »

�รายละเอียด: ดูดซับ 500 ฉี ต่อวินาที สามารถเปิดใช้งานได้ในระหว่างการฝึกฝนท่าดอกบัวเท่านั้น»

� ความเชี่ยวชาญการใช้ดาบแยกสวรรค์ ระดับ (1) → (2) »

�ดาบแยกสวรรค์»

�อันดับ: พระเจ้า»

�ระดับความเชี่ยวชาญ: 2 »

�รายละเอียด: ใช้ 10,000,000 ฉีต้องควงดาบเพื่อเปิดใช้งาน สร้างเสาแห่งแสงดาบที่จะทำลายทุกสิ่งที่ขวางทาง»

'500 ฉีต่อวินาที! เร็วกว่าเดิม 100 เท่า! และตอนนี้ฉันต้องการ 10 ล้าน ฉีเพื่อเปิดใช้งาน ดาบแยกสวรรค์! มากกว่าเมื่อก่อน 1,000 เท่า! ' หยวนตกใจกับการปรับปรุงเทคนิคการฝึกฝนครั้งใหญ่ของเขา

'ฉันเดาว่ามันสมเหตุสมผลแล้วที่คุณจะดูดซับและใช้ฉีมากขึ้นในระดับที่สูงขึ้นของคุณ' เขาคิดกับตัวเอง

เมื่อเห็นออร่าที่น่าเกรงขามรอบ ๆ หยวนเสี่ยวฮัวสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่าเขาได้รับการพัฒนาขึ้นอีกครั้งในฐานะผู้ฝึกฝน

'พี่หยวนมีขีด จำกัด แค่ไหน? เขามีขีดจำกัดความสามารถของเขาหรือไม่? ' เสี่ยวฮัวครุ่นคิดกับตัวเอง

ผู้ฝึกฝนทุกคนภายใต้สวรรค์ล้วนเกิดมาพร้อมหรือไม่มีพรสวรรค์และสำหรับผู้ที่เกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ไม่ว่าจะมากแค่ไหนก็มีข้อ จำกัด สำหรับความสามารถของพวกเขาตามที่สวยสวรรค์บรรชากำหนดไว้เสมอ

'ไม่ ... มีคนที่มีพรสวรรค์ไม่ จำกัด ... แต่คนพวกนั้นคือ ... '

“เสี่ยวฮัวความเข้าใจเกี่ยวกับเทคนิคการฝึกฝนของฉันดีขึ้นเล็กน้อย” จู่ๆหยวนก็พูดกับเธอ "ตอนนี้ฉันสามารถดูดซับ ฉีได้มากขึ้นด้วยเทคนิคการฝึกฝนท่าดอกบัว"

เสี่ยวฮัวโยนความคิดของเธอไปด้านข้างอย่างรวดเร็วและพูดว่า "พี่หยวนมีการปรับปรุงอยู่เสมอดังนั้นเสี่ยวฮัวจึงไม่แปลกใจ"

ในขณะเดียวกันเมื่อหลี่ได้ยินทั้งสองคนคุยกันเธอก็เคาะประตูและพูดว่า "คุณจบการฝึกฝนแล้วหรือยังเต๋าหยวน?"

“เอ๊ะ? อย่าบอกนะว่าเธอยืนอยู่ข้างนอกตลอดเวลานี้?” หยวนรีบเดินไปเปิดประตูให้เธอ

“ฉันไม่อยากรบกวน เต๋าหยวน แต่อย่างใด” เธอพยักหน้า

"อย่างไรก็ตามฉันมีข่าวเเจ้งให้ทราบ เรามีข้อมูลใหม่เกี่ยวกับเจ้าแห่งภูผาและมันอาจเริ่มต้นการรุกรานในเช้าวันพรุ่งนี้"

"เข้าใจแล้ว." เขาพยักหน้า.

"อีกอย่างพ่อของฉันอยากจะเชิญคุณมาทานอาหารเย็นในภายหลัง แต่ก็ไม่เป็นไรที่จะปฏิเสธเพราะเรารู้ว่าคุณอาจจะยังอิ่มจากร้านอาหารในวันนี้ก่อนหน้านี้"

"ดินเนอร์เหรอฟังดูดีจัง" หยวนตอบรับคำเชิญของพวกเขาทันทีไม่ว่าเขาจะอิ่มท้องแค่ไหนเพราะเขาจะไม่งดอาหารตราบใดที่ไม่ใช่แค่ซุปเท่านั้น

“เยี่ยมมาก! ฉันจะบอกให้พ่อรู้” เหลาหลี่ กล่าวก่อนที่จะหายตัวไปอีกครั้ง

หลังจากที่หลี่จากไปหยวนก็พูดกับเสี่ยวฮัวว่า "ฉันจะไปเที่ยวก่อนถ้าเธอกลับมาก่อนฉัน ช่วยบอกให้เธอรู้ด้วย"

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและดูหยวนหายไปในอากาศที่เบาบางต่อหน้าต่อตาเธอ

"... "

ความเงียบเต็มห้องหลังจากที่หยวนออกจากระบบและเสี่ยวฮัวก็ครุ่นคิดด้วยความอยากรู้อยากเห็น

'พี่หยวนหายไปและปรากฏตัวตามที่เขาพอใจเช่นนั้นได้อย่างไร? เขาไม่ควรรู้เทคนิคการเคลื่อนย้ายพริบตา

ใด ๆ แล้วเขาจะไปไหน? '

อย่างไรก็ตามหลังจากครุ่นคิดอยู่สองสามวินาทีเกือบราวกับว่ามีอะไรบางอย่างในหัวของเธอพลิกเสี่ยวฮัวก็หมดความสนใจในการหายตัวไปอย่างกะทันหันของหยวนทันทีและปฏิบัติกับมันราวกับว่ามันเป็นเพียงเรื่องปกติเท่านั้น

ในขณะเดียวกันหลังจากออกจากเกมหยวนอดทนรอ ยูรุจนกระทั่งเธอเข้ามาในห้องและเริ่มทำกิจวัตรประจำวันของเธอ

"ยูรุฉันกำลังทำภารกิจสำคัญและแม้ว่ามันจะยังไม่เกิดขึ้นจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้ แต่ฉันก็จะอยู่ในเกมคืนนี้เผื่อว่า…" หยวน พูดกับเธอ

"โอ้ในที่สุดคุณก็เล่นเกมอย่างจริงจังแล้วพี่ชาย โอเคฉันจะให้พี่เล่น แต่พี่ไม่ควรทำแบบนี้บ่อยเกินไปฉันไม่ต้องการให้สุขภาพของคุณอ่อนแอลงเพราะมัน"

"ฮ่าฮ่าฮ่าเธอกังวลมากเกินไปยูรุฉันไม่เคยรู้สึกแย่เลยตั้งแต่เริ่มเล่นเกม และมีหลายครั้งที่ฉันรู้สึกราวกับว่าร่างกายของฉันเต็มไปด้วยพลังงานแน่นอนสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันยังไม่ลุกขึ้นคือ ร่างกายที่น่าสมเพชของฉัน”

ในเวลาต่อมาหลังจากที่ยูรุทำความสะอาดและให้ป้อนอาหารให้ หยวน. ก็กลับเข้าสู่เกม

…………