อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ ตอนที่ 46 การรับรู้สถานการณ์ปัจจุบันของหยวน [อ่านฟรี]

“มีอะไรหรอพี่หยวน พี่อิ่มแล้วหรอ?”

เสี่ยวฮัวถามหลังจากเห็นเขาหยุดกินอาหาร

“ไม่...ยัง...”

หยวนรีบกลับไปกินอาหาร แต่หูเขายังคงฟัง และจดจ่อกับกลุ่มผู้เล่นที่คุยกันอยู่ข้างหลัง เขาอยากรู้เกี่ยวกับ ‘ผู้เล่นหยวน’ ที่เขาพูดถึง แน่นอนคงมีคนอื่นที่มีชื่อเดียวกันใช่ไหม? แล้วมันคงไม่แปลกที่จะมีผู้เล่นชื่อเดียวกันในเกม

“แม้ว่าผู้เล่นหยวนคนนี้จะค่อนข้างลึกลับ แต่เขาก็ยังคงปิดบังการดำรงอยู่ของเขา เมื่อเขามีชื่อเสียงมากมายแต่ทำไมยังปกปิดตัวตนเขาต่อไป เขาจะเสียโอกาสครั้งใหญ่ที่จะมีชื่อเสียง”

“เจ้าคิดว่าหยวนเป็นคนในอันดับมรดกจริงหรอ?”

“เป็นไปไม่ได้ ทุกคนในระดับมรดก ได้ประกาศตัวตนของพวกเขาไปในเกมทั่วโลกแล้ว และเรารู้ดีว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนๆเดียว จะมีตัวละครที่แตกต่างกันสองตัวในเกมนี้ แม้ว่าเขาจะซื้อสองคอนโซลก็ตาม”

มันไม่สำคัญว่าผู้เล่นหยวนคนนี้จะเป็นใคร! ‘ผู้เล่นหยวนคนนี้ทำอะไรบนโลกนี้ถึงทำให้ผู้เล่นโกรธเกลียดเขาขนาดนี้?’ หยวนครุ่นคิดกับตัวเองอย่างเงียบๆ ขณะที่เขาฟังผู้เล่นคุยกัน

ไม่กี่นาทีต่อมาหยวนก็ไม่สามารถระงับความอยากรู้อยากเห็นได้ เขาก็หันกลับมา และพูดกับผู้เล่น

“ขอโทษนะ เจ้าช่วยบอกข้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับผู้เล่นหยวนคนนี้หน่อยได้ไหม เขาทำอะไรคนอื่นถึงอยากจะฆ่าเขากันล่ะ?”

เมื่อได้ยินคำถามของเขา ผู้เล่นต่างก็มองเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ

“หืม? เจ้าไม่รู้เกี่ยวกับผู้เล่นหยวนเลยหรอ เจ้าไม่ได้เล่นอินเตอร์เน็ตหรอ แม้แต่คนที่ไม่เล่นเกมยังรู้จักเขาเลยนะ!”

หนึ่งในคนพวกนั้นบอก

“น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้ดู...”

“ผู้เล่นหยวนเป็นผู้เล่นลึกลับที่ครองเกมด้วยความก้าวหน้าที่รวดเร็วจนเป็นไปไม่ได้ เมื่อเร็วๆนี้ ยังมีคนกล่าวหาว่าเขาเป็นคนขี้โกง”

“คนขี้โกงงั้นหรอ?”

หยวนประหลาดใจ ใครจะโกงในเกมนี้ได้ยังไงกัน?

“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนถึงอยากฆ่าเขา เพราะเขาขี้โกง”

จากนั้นเขาก็พูดต่อ

“นั้นเป็นเพียงหนึ่งเหตุผลที่ทำให้คนอยากให้เขาตาย เหตุผลที่ใหญ่สุดก็คือพวกเขาอิจฉาหยวน ซึ่งเขาเหมือนกับพระเจ้าในเกมนี้ในช่วงเวลาปัจจุบันนี้”

“เหมือนพระเจ้าเลยหรอ?”

หยวนแสดงความกลัว

“แน่นอนเขาไม่เพียงแต่มีเทคนิคระดับเทพเท่านั้น ยังมีผู้รับใช้ระดับเทพอีกด้วย! และเขาใช้เวลาเพียงไม่นานตั้งแต่เกมเปิดตัว! ไม่แปลกใจที่คนจะเรียกเขาว่าไอ้ขี้โกง! เพราะเขาได้ของดีๆเร็วขนาดนั้น!”

“เอ๋?” ดวงตาหยวนเบิกกว้างด้วยความตกใจ หลังจากได้ยินคำพูดเช่นนั้น เทคนิคระดับเทพ และผู้รับใช้ระดับเทพงั้นหรอ?

เขาค่อยๆหันไปมองที่เสี่ยวฮัวและกลืนน้ำลายอย่างประหม่า แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ๆ

เมื่อผู้เล่นเห็นปฏิกิริยาที่งุนงงของหยวน พวกเขาก็หัวเราะเสียงดัง

“ฮ่าๆๆๆ เรารู้ดีว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรชายหนุ่ม! เราก็รู้สึกเช่นเดียวกับเจ้าเมื่อได้ยินครั้งแรก!”

“อย่างไรก็ตามผู้เล่นหยวนคนนี้ไม่เพียงแต่ทรงพลัง แต่เขายังร่ำรวยเนื่องจากได้รับเงินมากกว่า 1,000,000 เหรียญทอง เมื่อไม่นานมานี้ และกลายเป็นคนแรกที่เข้าสู่กระดานผู้นำความมั่งคั่ง!”

“และเขายังชนะดันเจี้ยนด้วยตัวคนเดียว เมื่อเร็วๆนี้อีกด้วย”

“…”

หยวนเริ่มเหงื่อตกอย่างมากกับคำพูดของพวกเขา

‘บ้าน่า พวกเขากำลังพูดถึงฉันจริงๆด้วย!’

เขาร้องไห้ในใจ หลังจากรู้เรื่องราวนี้

“ข้าเข้าใจแล้ว...”

หยวนพยายามสงบสติอารมณ์และพูดกับเขา

“ขอบคุณสำหรับข้อมูลนี้ ตอนนี้ข้าก็จะคอยติดตามผู้เล่นหยวน...”

“โชคดีนะ! เราจะพยายามเต็มที่เพื่อค้นหาผู้เล่นหยวนคนนี้! แต่เนื่องจากผู้เล่นทั้งหมดกำลังตามหาเขาอยู่ มันคงไม่ง่ายแบบนั้น!”

ผู้เล่นพูดกันด้วยรอยยิ้มที่สดใส และพวกเขาก็ออกจากร้านในเวลาต่อมา

“…”

หยวนรีบหันกลับมาและกินอาหารต่อโดยที่หลังของเขาชุ่มเหงื่อ

‘อะไรกันเนี่ย?! ฉันไม่ใช่คนโกงแน่นอน! พวกเขากล้าหาว่าฉันโกงได้ยังไงกัน ในเมื่อพวกเขาไม่รู้อะไรเลย?!’

ในขณะนี้หยวนสาบานว่าจะรักษาตัวตนของเขาไว้เป็นความลับจากผู้เล่นคนอื่นๆ เพราะมันจะเป็นหายนะ ถ้าคนรู้จักตัวจริงๆ ของเขา แม้ว่าเขาจะมีพลังมากพอที่จะเอาชนะผู้เล่นคนอื่น แต่การต่อสู้กับผู้เล่นทุกคนมันก็ยากเหมือนกัน

‘ทำไมตอนนี้มันซับซ้อนจัง? ทำไมฉันต้องถูกตามล่าโดยผู้เล่นในโลก เพราะฉันโชคดีนิดหน่อย? ฉันแค่อยากสนุกเหมือนกับคนอื่นๆ เท่านั้นเอง’

หยวนถอนหายใจในใจ

อย่างไรก็ตามสถานการณ์ตอนนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ และเขาได้แต่หวังว่าผู้คนจะลืมมันไปในไม่ช้านี้

ในขณะเดียวกันเสี่ยวฮัวและหลัวลี่จ้องมองหยวนอย่างเงียบๆ ด้วยสีหน้าครุ่นคิด ราวกับว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าใจบทสนทนาของหยวนกับผู้เล่นอื่นๆได้ในตอนนี้ อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยอมแพ้ และกินต่อราวกับไม่ใช่เรื่องหน้ากังวล

หลัวลี่หัวเราะเบาๆ และพูดว่า

“สิ่งที่น่าอัศจรรย์ไปยิ่งกว่านั้นคือท้องของหยวน ไม่คิดว่าเจ้าจะกินทุกอย่างจริงๆ ข้าขอโทษที่สงสัยความสามารถในการกินของเจ้า”

“ท่านหญิงค่าอาหารมื้อนี้ ราคา 6 เหรียญทอง”

พนักงานบอกกับเธอในภายหลัง

“ข้าจะให้คนนำมาให้ทีหลังนะ”

เธอพยักหน้า

ไม่กี่นาทีต่อมาพนักงานทั้งหมดรวมทั้งพ่อครัวก็ออกมาข้างนอกเพื่อคำนับพวกเขา

“เราขอบคุณท่านหญิงหลัวและเพื่อนๆมาก ที่มากินอาหารในวันนี้”

พวกเขากล่าว

“ตอนนี้เราต้องทำอะไรต่อดีละ หยวน”

หลัวลี่ถามเขาหลังจากออกจากร้านอาหาร

“กลับไปที่คฤหาสน์ของจ้าวหลัวกันเถอะ ตอนนี้ข้าอิ่มเกินกว่าจะทำอะไรแล้ว”

หยวนบอกเธอ

“ดีเลย”

เธอพยักหน้า