ตอนที่ 37: ภารกิจสำเร็จ อ่านฟรี

ตอนที่ 37: ภารกิจสำเร็จ

“พี่หยวนนั้น…ไม่อาจหยั่งรู้ได้อย่างแท้จริง…” เสี่ยวฮัวแทบจะยืนนิ่งไม่ได้ในขณะนี้รู้สึกราวกับว่าสามัญสำนึกของเธอเกี่ยวกับโลกแห่งการฝึกฝนได้ถูกกลับตาลปัตรด้วยการดำรงอยู่ของหยวน

"เธอโอเคไหมเสี่ยวฮัว ดูเธอจะแสดงออกเกินไปหน่อยนะ" จู่ๆหยวนก็พูดกับเธอโดยไม่รู้ตัวเลยว่าการดำรงอยู่ของตัวเองที่ท้าทายสวรรค์เพียงใด

"เสี่ยวฮัวสบายดี ... " เธอพยักหน้าครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ "แต่พี่หยวนสบายดีจริงๆหรือเปล่าร่างกายของคุณรู้สึกแปลก ๆ หรือเปล่าคุณเพิ่งผ่านการพัฒนาสามครั้งในพริบตาเดียว ... "

"ฉันรู้สึกดีมาก" เขากล่าว "อันที่จริงฉันรู้สึกดีกว่าปกติด้วยซ้ำ!"

แล้วเขาก็พูดว่า "ยังไงก็ตามเสี่ยวฮัวจำคริสตัลวิญญาณที่คุณซื้อมาจากโรงประมูลได้ไหมเนื่องจากมันคล้ายกับแกนมอนสเตอร์ ฉันจะกินมันเข้าไปด้วยดีไหม?"

เมื่อเสี่ยวฮัวได้ยินคำพูดของเขาเธอก็ส่ายหัวทันทีด้วยสีหน้าหวาดกลัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน“ไม่แน่นอนพี่หยวน! พี่กินไม่ได้ คริสตัลวิญญาณ! มันมีพลังงานทางวิญญาณที่พอกับแกรนด์มาสเตอร์วิญญาณ! และมันก็ไม่มีอะไรเหมือนแกนมอนสเตอร์ พี่หยวนอาจจะระเบิดเละเป็นล้านชิ้นหลังจากกินมันเข้าไป!”

“ถ้าเธอพูดอย่างนั้น…” หยวนพูดด้วยสีหน้าผิดหวังเล็กน้อยขณะที่เขาอยากรู้เกี่ยวกับรสชาติของคริสตัลวิญญาณ

ไม่กี่นาทีต่อมาเสี่ยวฮัวก็พูดว่า "พี่หยวนเขากลับออกมาแล้ว"

หยวนหันไปมองที่ถ้ำและชายวัยกลางคนก็ค่อยๆเดินออกจากถ้ำด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ราวกับว่าเขาสูญเสียความตั้งใจทั้งหมดที่จะมีชีวิตต่อไป

เมื่อหยวนเห็นความสิ้นหวังในดวงตาที่ว่างเปล่าของชายวัยกลางคน เขาก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยในใจเพราะเขาเข้าใจสิ่งที่ชายวัยกลางคนกำลังรู้สึกในขณะนี้เป็นอย่างดี

หลังจากใช้ชีวิตมาหลายปีในฐานะคนพิการที่ไม่สามารถแม้แต่จะลุกจากที่นอนของตัวเองได้โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากผู้อื่น แม้จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกก็ยังต้องเผชิญกับภาวะซึมเศร้า

หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะมีความคิดเกี่ยวกับการจบชีวิตของเขาเองเพื่อทำให้สิ่งต่างๆง่ายขึ้นสำหรับน้องสาวคนเล็กของเขา

“ผู้ชายคนนั้น…เขาสูญเสียความตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่” หยวนพึมพำเสียงเบา "หากมีเพียงบางสิ่งที่เราสามารถทำได้เพื่อบรรเทาความเศร้านั้น"

เสี่ยวฮัวส่ายหัวเบา ๆ และพูดว่า“ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำให้เขาได้ พี่หยวนนี่คือความจริงอันโหดร้ายสำหรับผู้ไร้พลัง - ผู้ที่อ่อนแอจะถูกผู้ที่แข็งแกร่งกินเข้าไปมีทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดแบบนี้ได้ สถานการณ์และนั่นคือการแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องสิ่งที่รักให้ได้”

"... "

หยวนพูดไม่ออก แต่เขาเริ่มเข้าใจโลกนี้ดีขึ้นและเหตุใดผู้คน - ผู้ฝึกฝนจึงกระหายอำนาจ หากใครอ่อนแอพวกเขาอาจประสบสถานการณ์เช่นเดียวกับชายวัยกลางคนคนนี้การสูญเสียคนที่รักไป เป็นเหตุให้พวกเขาต้องแข็งแกร่งขึ้น

และที่ไหนสักแห่งในใจของหยวนความปรารถนาที่จะแข็งแกร่ง - ความปรารถนาที่จะปกป้องชีวิตอันสงบสุขที่เขาอาศัยอยู่นี้ได้เริ่มผลิบาน

“อา…คุณยังอยู่ที่นี่…” ชายวัยกลางคนหยุดอยู่ตรงหน้าหยวนและเสี่ยวฮัว

“ฉันเสียใจสำหรับการสูญเสียของคุณ…ถ้าเพียงแต่ฉันมาที่นี่เร็วกว่านี้…” หยวนถอนหายใจ

ชายวัยกลางคนส่ายหัวและพูดด้วยเสียงต่ำ“ไม่นี่เป็นความผิดของฉันทั้งหมด ถ้าเพียงแต่ฉันไม่พาเธอไปยังสถานที่อันตรายแห่งนี้เพื่อเก็บสมุนไพรละก็…”

“แต่สำหรับคนยากไร้อย่างเรานี่เป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เรามีชีวิตต่อไป”

"อย่างไรก็ตามฉันอยากจะขอโทษที่หลอกคุณไปที่ถ้ำของแมงมุมปีศาจ" ชายวัยกลางคนคุกเข่าลงและกอดพวกเขาด้วยความรู้สึกจริงใจไม่กล้าเงยหน้าขึ้นอีกต่อไป

"ได้โปรดคุณไม่จำเป็นต้องขอโทษในสิ่งที่คุณถูกบังคับให้ทำ ถ้าฉันอยู่ในบทบาทของคุณฉันก็คงทำแบบเดียวกัน" หยวนกล่าวขณะดึงชายคนนั้นขึ้นจากพื้น

“งั้นฉันขอขอบคุณที่ฆ่าแมงมุมปีศาจนั่น ลูกสาวของฉันไม่ได้ตายเปล่า…”

ชายวัยกลางคนล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าของเขาก่อนจะหยิบต้นไม้ที่สวยงามซึ่งมีใบไม้หลากสีเจ็ดใบที่มีลักษณะคล้ายสายรุ้งออกมา

“นั่นคือสมุนไพรเจ็ดสีพี่หยวน!” เสี่ยวฮัวจำต้นไม้ที่สวยงามนี้ได้ทันทีและพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะดึงแขนเสื้อของเขา

“สิ่งนี้มีค่ามากงั้นหรอ” เขาถาม.

"สมุนไพรเจ็ดสีเป็นยาหายากอย่างยิ่งที่ไม่สามารถเติบโตได้ในสถานที่ใด ๆ ในโลกนี้! คนส่วนใหญ่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตโดยไม่เคยได้พบมัน เป็นสมบัติล้ำค่า!" เธอพูด.

“คุณแน่หรือ ที่จะมอบของล้ำค่าเช่นนั้นให้ฉัน” หยวนถามชายวัยกลางคนด้วยความรู้สึกลังเลที่จะรับสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ "คุณต้องการเงินไม่ใช่หรือ ถ้าคุณขายมัน ... "

อย่างไรก็ตามก่อนที่หยวนจะพูดจบชายวัยกลางคนก็ส่ายหัวและพูดว่า "ถ้าไม่มีลูกสาวฉันก็ไม่ต้องการเงินอีกต่อไปและยานี้ถูกพบโดยลูกสาวของฉันฉันแน่ใจว่าเธอ ก็อยากให้คุณเช่นกัน "

"... "

"ได้โปรดรับไว้ด้วยเถอะหนุ่มน้อย" ชายคนนั้นก้มศีรษะลงและยื่นแขนออกไปจนกระทั่งสมุนไพรเจ็ดสีอยู่ตรงหน้าหยวน

เมื่อเห็นเช่นนี้หยวนก็ถอนหายใจและยอมรับสมุนไพร

"ขอบคุณ..."

เมื่อหยวนยอมรับสมุนไพรเจ็ดสีแล้วชายวัยกลางคนก็โค้งคำนับให้เขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลังกลับและเดินจากไป

"เดี๋ยวก่อน!" จู่ๆหยวนก็ตะโกนใส่เขา

เมื่อชายคนนั้นหยุดเดินและหันกลับมาหยวนโยนกระเป๋าใบเล็กให้เขาและพูดว่า "มันอาจจะไม่มีอะไรเทียบได้กับของขวัญของคุณมอบให้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลไปตลอดชีวิต!"

ชายวัยกลางคนไม่พูดอะไรและเพียง แต่พยักหน้าก่อนจะหายเข้าไปในป่า

"ฉันไม่รู้ว่าในกระเป๋านั้นมีเงินเท่าไหร่เนื่องจากฉันไม่ได้ดูหลังจากที่มาสเตอร์วิญญาณคนนั้นมอบให้ฉัน แต่ฉันหวังว่ามันจะเพียงพอ" หยวนถอนหายใจหลังจากนั้น

"ไม่ต้องห่วงพี่หยวนมีเงินมากมายอยู่ข้างใน" เสี่ยวฮัวกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"เอ๊ะคุณรู้ได้อย่างไรคุณไม่ได้แตะต้องมันด้วยซ้ำ"

"กระเป๋าเก็บของที่ไม่มีการป้องกันใด ๆ ก็ไม่ต่างจากหนังสือเปิดสำหรับผู้ฝึกฝนที่สามารถควบคุมความรู้สึกทางจิตวิญญาณของพวกเขาได้เช่นเดียวกับที่เสี่ยวฮัวใช้ความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเธอในการค้นหามอนสเตอร์ของพี่หยวน. เสี่ยวฮัวยังสามารถใช้ความรู้สึกทางจิตวิญญาณในการสัมผัส ที่ปกติไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า " เสี่ยวฮัวกล่าว

“อย่างไรก็ตามในกระเป๋านั้นมีเหรียญทองอยู่ประมาณ 3,000,000 เหรียญ แต่เมื่อเทียบกับสมุนไพรเจ็ดสีที่เขามอบให้พี่ชายหยวนแล้วมันก็คล้ายกับการซื้อสมบัติล้ำค่าด้วยเมล็ดข้าว”

“สิ่งนี้มีค่ามากขนาดนั้นเชียวหรือ…?” หยวนมองไปที่ต้นไม้หลากสีอย่างใจจดใจจ่อ

[สมุนไพรเจ็ดสี]

[ยาระดับ 7]

[รายละเอียด: สมุนไพรหายากมากมีประโยชน์มากมาย]

'ยาระดับ 7! แม้แต่ยาเสริมพลังวิญญาณที่ซวนหวู่ฮั่นให้ฉันก็เป็นเพียงระดับ 3 เท่านั้น! ' หยวนร้องในใจ

อีกไม่กี่อึดใจการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

<คุณทำเควส: คำอ้อนวอนของชายที่ไม่รู้จักเสร็จสิ้น>

<คุณได้รับรางวัล: 1x สมุนไพรเจ็ดสี>

<ชื่อเสียง +10>

<'มู่ชิง' ถูกเพิ่มเข้าไปในความสัมพันธ์ของคุณแล้ว!>

<ระดับความสัมพันธ์ของมู่ชิงเพิ่มขึ้นเป็นคนรู้จัก!>

<ยินดีด้วย! คุณได้รับผลต่อไปนี้จากระดับความสัมพันธ์ของมู่ชิง: 'การยอมรับของมู่ชิง'>

…………