ตอนที่แล้วตอนที่ 29 ขับไล่อสูร
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 31 โดดเดี่ยว

ตอนที่ 30 วิวัฒนาการ


ตอนที่ 30 วิวัฒนาการ

อิมพ์จ้องไปที่การแจ้งเตือนด้วยความสับสนในขณะที่พยายามจัดการกับความเจ็บปวดทั้งหมดที่รู้สึกจากในทุกส่วนของร่างกาย ตอนนี้เข้าเจ็บปวดเป็นอย่างมากอีกทั้งยังรู้สึกเหมือนว่าประสาทสัมผัสของเขาจะคมมากขึ้นในบางแง่มุม แต่บางทีมันอาจจะเป็นการตอบสนองของความสามารถที่อิมพ์มีเหมือนกับตอนนี้ที่จมูกของเขาได้กลิ่นบางอย่างอยู่ไม่ไกล

อิมพ์ไม่แน่ใจว่าจะหยุดสิ่งนี้ได้อย่างไรเขาสูญเสียการควบคุมความร้อนทั้งหมดไปแล้ว มันอัดแน่นอยู่ทุกส่วนในร่างกายของเขา เขารู้สึราวกับว่าถูกเผาทั้งเป็น

การแจ้งเตือนบอกกับอิมพ์ว่า 'อิมพ์เล็ก' ไม่สามารถรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ได้ แต่บางทีเขาอาจจะรับมือกับมันได้ถ้าเขาไม่ใช่อิมพ์เล็กอีกต่อไป

มีบางอย่างที่อิมพ์จำได้ สิ่งนั้นเกิดขึ้นในวันที่เขาแยกออกจากฝูง อิมพ์ที่อยู่ข้างหน้าเขาซึ่งมีแผนหลังที่โตนั้นได้อสูรขนดกบางตัวพาออกไปพร้อมกับพูดว่า   'อีโว' จากนั้นในเวลาต่อมาเขาได้ยินโทมัส เอวาลินและเจมส์พูดเกี่ยวกับการไม่ให้อิมพ์เลเวลอัพเพราะต้องการให้เขาอยู่ในสถานะอิมพ์เล็กต่อไป ดังนั้นอิมพ์จึงต้องเพิ่มเลเวลให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อที่ร่างกายของเขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเป็นสิ่งที่เหนือกว่าอิมพ์เล็ก สิ่งที่สามารถรับมือกับความร้อนนี้ได้

และด้วยเหตุนี้อิมพ์จึงต้องเข้าไปใกล้จุดกำเนิดของกลิ่นที่เขาสัมผัสได้และโดยไม่ลังเลเขาก็กระโดดลงจากรถม้าไปพร้อมกับมีดสั้นในมือ  เขาได้ยินเสียงอาร์คตะโกนอะไรบางอย่างจากข้างหลังเขา แต่อิมพ์ไม่ได้สนใจอะไรมากนักในตอนนี้ เพราะตอนนี้การกำจัดความเจ็บปวดนี้ที่เกิดขึ้นกับเขานั้นสำคัญสำหรับอิมพ์ที่สุด ไม่งั้นเขาอาจจะตายได้เลย

อิมพ์วิ่งผ่านป่าเข้าไปใกล้แหล่งที่มาของกลิ่นก่อนที่เขาจะเห็นมันในระยะไกล สัตว์ร้ายขนสีดำยืนอยู่ด้วยขาทั้งสี่ข้างโดยหันหลังให้อิมพ์อยู่ เท่าที่อสูรอน้ยสามารถบอกได้ก็คือมีอสูรอีกสองสามตัวอยู่ใกล้ๆนี้ แต่ตราบใดที่เขาสามารถฆ่าอสูรตัวนี้ได้เร็วพอเรื่องนั้นก็ไม่สำคัญอะไร

อย่างรวดเร็วอิมพ์พุ่งไปข้างหน้าและจับกริชในมือขวาของเขสไว้แน่น ดูเหมือนว่าอสูรเองก็ยังไม่สังเกตเห็นเขาจนถึงวินาทีสุดท้าย และเมื่อถึงตอนนั้นมันก็สายเกินไปแล้ว อิมพ์กระโดดขึ้นไปบนหลังของอสูรและในเวลาเดียวกันเขาก็แทงกริชเข้าที่หลังคอของมัน

[หมาป่าเงาได้รับความเสียหายคริติคอล]

[หมาป่าเงาได้รับ  -1154 ความเสียหาย]

ขณะที่ขมวดคิ้วบนใบหน้าอิมพ์ก็ดึงกริชออกจากหลังคอของอสูรและผลักมันเข้าที่หัวของมันโดยตรง จากนั้นการแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

[สร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับหมาป่าเงา]

[ทักษะความชำนาญกริชเริ่มต้น เพิ่มระดับ!]

[คุณเลเวลอัพ!]

[คุณเลเวลขึ้น!]

...

[คุณเลเวลขึ้น!]

[คุณมีแต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้ 9 แต้ม]

ชั่วขณะหนึ่งอิมพ์ก็รู้สึกได้ว่าความเจ็บปวดหายไป แต่มันก็กลับมาทันทีที่เขาคิดว่ามันได้หายไปอย่างสมบูรณ์แล้วและอิมพ์ก็ยังคงวิ่งต่อไปยังอสูรอีกตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดซึ่งเขาได้กลิ่นของมัน

แต่คราวนี้เขาไม่ได้โชคดีเหมือนครั้งแรก มีอสูรสองตัวยืนอยู่คู่กันตรงหน้าเขา พวกมันมีผิวสีเขียวและสวมผ้าบางไว้บนร่างกาย อิมพ์ไม่รู้จักพวกมันแต่เขาติดว่าพวกมันอาจจะจัดการได้ยากเล็กน้อย

ดังนั้นอิมพ์จึงเลือกที่จะจัดการตัวที่ดูแข็งแกร่งก่อนที่จะจัดการตัวที่อยู่ใกล้ แต่ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาครู่หนึ่งเลยทีเดียวกว่าอสูรทั้งสองจะสังเกตเห็นเขาและหันมาทางเขา ดังนั้นอิมพ์จึงกระโดดออกจากพุ่มไม้และแทงไปที่ใบหน้าของตัวแรกในทันทีโดยที่เล็งไปในดวงตาของมัน จากนั้นเลือดสีโคลนที่มีกลิ่นเหม็นก็ปกคลุมเสื้อของอิมพ์ทำให้อิมพ์ถอยไปสักครู่ จากนั้นเมื่ออิมพ์รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเขาก็เลิกสนใจและมองไปที่การแจ้งเตือนตรงหน้าที่ขึ้นมาหลังจากแทงอสูรตนนั้น

[สร้างความเสียหายร้ายแรงแก่ก็อบลิน]

[คุณเลเวลอัพ!]

[คุณเลเวลอัพ!]

...

[คุณเลเวลอัพ!]

[คุณมีแต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้ 17 แต้ม]

และเมื่ออิมพ์พยายามมองหาก็อบลินอีกตัวเขาก็เห็นแล้วว่ามีไม้กระบองเหวี่ยงมาที่หัวของอิมพ์แล้วและมันก็สร้างความเสียหายให้กับเขาทันที

[-713 พลังชีวิต]

ขณะที่ลงไปกองกับพื้นอิมพ์ก็จ้องมองไปที่ก็อบลินตรงหน้าเขา ดูเหมือนว่าอสูรตัวนี้จะแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่อิมพ์ก็ไม่สามารถปล่อยให้สถานการณ์เป็นแบบนี้ได้ เขาสูญเสียพลังชีวิตอย่างต่อเนื่องและ ด้วย 'โชค' ของเขา ความเจ็บปวดที่รู้สึกทั่วร่างกายของเขานั้นดันรุนแรงกว่าความเจ็บปวดที่เขาได้จากการถูกตีเสียอีก

อิมพ์รู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยในขณะที่พยายามจะยืนขึ้น แต่โชคดีที่ดูเหมือนว่าเขาสามารถหลบการโจมตีครั้งต่อไปได้ จากนั้นเขาก็แทงกริชเข้าที่ด้านข้างลำตัวของก็อบลิน

[สร้างความเสียหายก็อบลิน -231]

จากนั้นอิมพ์ก็ดึงกริชกลับออกมาและพยายามแทงเข้าไปอีกครั้ง ก๊อบลินเซไปข้างหลังทันทีเนื่องจากความเสียหายที่ได้รับ

[ก็อบลิน -177 ความเสียหาย]

คราวนี้การโจมตีตื้นขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย แต่มันก็ยังสร้างความเสียหายได้มากอยู่และก่อนที่อิมพ์จะรู้ตัวเขาก็แทงไปที่ก็อบลินอีกครั้งแล้ว แต่คราวนี้โดนตรงหน้าอกของมัน

[สร้างความเสียหายให้กับจุดตายของก็อบลิน]

[ก็อบลินได้รับ -612 ความเสียหาย]

จากนั้นอิมพ์ก็ดึงกริชออกมาอีกครั้งในขณะที่ก็อบลินพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะโจมตีกลับมาเพื่อสร้างความเสียหายกลับไปยังอิมพ์ แต่ทันทีอิมพ์ก็ได้แทงกริชเข้าไปในลำคอของก็อบลินโดยตรงแล้

[สร้างความเสียหายร้ายแรงแก่ก็อบลิน]

[คุณเลเวลขึ้น!]

[คุณเลเวลขึ้น!]

[คุณเลเวลขึ้น!]

[คุณมีแต้มเสตตัสที่ยังไม่ได้ใช้ 20 แต้ม]

[คุณเลเวลถึง 100 แล้ว]

[การวิวัฒนาการที่สามารถทำได้]

- [อิมพ์ (แดง, ฟ้า หรือ สายพันธ์สีเขียว)]

- [อิมพ์เล็ก (เงา, อันโฮลี่, หรือ สายพันธ์ไม่หลับไหล   )]

[ในฐานะเจ้าของไพ่ท่านสามารถเข้าถึงการวิวัฒนาการเฉพาะตัวได้ ท่านต้องการเริ่มวิวัฒนาการเป็นชนิดย่อยที่ไม่ซ้ำกับอิมพ์ตัวอื่นหรือไม่  ]

อิมพ์จมอยู่ในห้วงความคิดเล็กน้อยและพยายามมองผ่านการแจ้งเตือนเหล่านั้นทั้งหมด ความเจ็บปวดยังคงอยู่เหมือนเดิม แต่เพิ่มเติมคือความต้องการของเขาที่อยากจะเลือกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้ อย่างไรก็ตามคำว่า 'เฉพาะตัว' ที่ติดอยู่กับคำว่าอิมพ์นั้นคืออะไร วันนี้เขาได้ยินคำนี้มาบ่อยครั้งมาก แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่ามันทำอะไรได้

เด็ก ๆ เหล่านั้นมีทักษะเฉพาะตัวและดูเหมือนพวกเขาจะ 'พัง' เพราะมัน อิมพ์ไม่ต้องการที่จะจบลงด้วยการพัง แต่ตอนนี้มันกลับดึงดูดเขามากที่สุดแทน แม้ว่าจะยังเต็มไปด้วยความสงสัยแต่ตอนนี้เขาต้องเลือกแล้ว และในทันทีก็มีคำๆหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขา

"ใช่ ... " เขาพึมพำออก และในทันทีการแจ้งเตือนทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขาก็หายไปและมันก็แทนที่ด้วยการแจ้งเตือนที่แตกต่างออกไป

[เริ่มวิวัฒนาการ การวิวัฒนาการจะสิ้นสุดลงใน 23 ชั่วโมง 59 นาที 59 วินาที]

[ท่านไม่สามารถเปิดหน้าสถานะของท่านได้ในระหว่างการวิวัฒนาการ]

[ทำลายขีดจำกัดมานา]

อิมพ์สังเกตเห็นอย่างช้าๆว่าความเจ็บปวดทั่วร่างกายของเขากำลังหายไป แม้เขาจะยังคงปวดอยู่ แต่อิมพ์ไม่สนใจเรื่องนั้นในตอนนี้ อิมพ์ต้องกลับไปที่รถม้าที่มีเด็กๆอยู่ จากนั้นเขาก็จะปล่อยให้วิวัฒนาการดำเนินต่อไป

ทีละก้าว อสูรตัวน้อยก็เดินผ่านป่าไปยังจุดที่เขาจำได้ว่ามีรถม้าอยู่และในไม่ช้าเขาก็พบกล่องไว้ที่วางอยู่ตรงหน้าเขา อิมพ์เข้าไปใกล้รถม้าและทันทีที่เขามาถึง อาร์คก็มองมายังบาดแผลบนหัวของเขาด้วยความประหลาดใจ

“คุณอิมพ์ เกิดอะไรขึ้นกัน” เขาถามด้วยความกังวลเล็กน้อยและรีบตรงไปหาเขาแม้ว่าเขาจะค่อนข้างลังเลหลังจากได้กลิ่นอันน่าสยดสยองที่มาจากเลือดของก็อบลินบนตัวอิมพ์    แต่สุดท้ายเขาก็ยังช่วยพยุงอิมพ์เล็กน้อย

อสูรตัวน้อยเองก็รู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมากในตอนนี้ เขาหมดแรงแล้วในตอนนี้แต่เขาก็ต้องประคองสติไว้เพื่อหใ้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กเหล่านี้ เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่นับตั้งแต่เขาออกมาจากทะเลสาบแห่งนั้นและได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์จากบาดแผลทั้งหมด อิมพ์ก็เริ่มเปิดใจที่จะอยู่กับเด็กๆเหล่านี้มากขึ้น อิมพ์รู้ว่าแม้ตอนแรกเขาจะต้องการฆ่าพวกเขา แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากลับอยากอยู่ด้วย

มันมีบางสิ่งปรากฏขึ้นหลังจากเขากลับมาจากทะเลสาบ   ที่ด้านล่างสุดของการแจ้งเตือนขนาดใหญ่ มีคำว่า'พรของไนอาดผู้โดดเดี่ยว ' อยู่ ไม่ว่าอิมพ์จะมองดูมันยังไงหรือเรียกหน้าต่างสถานะเปิดปิดไปมาแค่ไหน เขาก็ไม่เข้าใจเกี่ยวกับมันเลยเพราะว่ามันมีคำที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนอยู่ด้วย

อย่างไรก็ตามตอนนี้อย่างน้อยหนึ่งในประโยคนั้นก็สมเหตุสมผลขึ้นเล็กน้อย 'ความปรารถนาของท่านที่ต้องการสร้างกลุ่มของตัวเองถูกขยายออกไป ' อิมพ์ยังไม่แน่ใจว่านี่หมายถึงอะไร แต่อย่างน้อยที่สุดเขาก็แน่ใจว่าเขาต้องการปกป้องเด็กเหล่านั้นอย่างน้อยก็ในตอนนี้ พวกเขาอ่อนแอ พวกเขาไม่ปฏิบัติต่อเขาด้วยความดูหมิ่นและจากสิ่งที่อิมพ์ได้ยินก็คือ พวกเขาต้องการอิมพ์

นี่อาจเป็นเพราะสภาพที่ค่อนข้างเบลอของเขาซึ่งเกิดจากอาการบาดเจ็บและความเหนื่อยล้าก็ได้  แต่สำหรับเขาในตอนนี้มันไม่สำคัญอีกแล้วว่าพวกเขาเป็นใครหรืออะไร แต่ถ้าเขาสามารถแข็งแกร่งมากขึ้นจากสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาก็จะทำ เขาจะใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อทำให้แน่ใจว่าเด็กๆเหล่านี้จะไม่จบลงด้วยการถูกทำลาย

เขาจะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนเป็นครอบครัวหรือพี่น้องของเขาเอง อิมพ์ไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อฝูงมาตั้งแต่แรกแล้ว โดยพื้นฐานแล้วมันก็นับตั้งแต่ที่เขาจากมาและถูก เอวาลิน โทมันและเจมส์พาตัวไป ดังนั้นสำหรับอิมพ์แล้วตอนนี้เด็กๆเหล่านี้จึงเป็นฝูงใหม่ของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

ในขณะที่อสูรตัวน้อยทิ้งตัวลงบนพื้น สิ่งที่เป็นเหมือนความคิดสุดท้ายเหล่านี้ก็ได้เข้ามาปกคลุมจิตใจของเขาเสียแล้ว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด