ตอนที่ 22 ดาบสามเล่ม
ตอนที่ 22 ดาบสามเล่ม
ในขณะที่อิมพ์มองดูอยู่หลังต้นไม้ที่เขาซ่อนอยู่ ในไม่ช้าเขาก็สามารถประเมินสถานการณ์ได้อย่างเหมาะสม ดูเหมือนเด็ก ๆ ทุกคนจะนอนหลับอย่างหมดแรงอยู่ภายในรถม้าและผู้ชายกับผู้หญิงก็นั่งอยู่ข้างนอกรอบกองไฟ ผู้หญิงคนนั้นกำลังพยายามรักษาบาดแผลของเธออยู่ ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังมองดูไพ่สองใบในมือของเขา
แต่ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่พอใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่นักเพราะเธอเอาแต่ทำหน้าบึ้งใส่ผู้ชายที่กำลังมีสีหน้ามีความสุขอยู่ตลอดเวลา "เจ้าช่วยข้าหน่อยได้ไหม มันยากที่จะทำเอง ... " เธอพูดพร้อมกับขมวดคิ้วและชายคนนั้นก็ส่ายหัวโดยไม่ลังเล
"ไม่หละขอบคุณ ข้าไม่ถนัดเรื่องนั้นสักเท่าไหร่" เขาตอบพร้อมกับจ้องไปที่ไพ่ด้วยสีหน้าดีใจ "แต่ฟังนะ การรวมไพ่ได้สองใบนั้นมันช่าง ... บ้าเกินไปแล้ว! ข้ามีค่าสเตตัสความเร็วและแม่นยำสูงกว่าอันอื่นอยู่ การที่ได้ไพ่ใบนี้มาน่าจะเป็นโชคชะตาที่จะทำให้ข้ากลายเป็นจอมโจรที่สมบูรณ์แบบแน่เลย ~?" ชายคนนั้นพูดด้วยรอยยิ้มและเนื่องจากเขาพูดเสียงดัง เด็กคนหนึ่งในรถม้าจึงตื่นขึ้นและพยายามออกไปข้างนอกเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"ห๊ะ เจ้าบ้ากลับไปนอนเดี๋ยวนี้พวกผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน" ชายคนนั้นพูดด้วยหน้าบึ้ง แต่อีกครั้งผู้หญิงคนนั้นก็ไม่พอใจกับสิ่งที่เขาพูด
“อย่าพูดกับเด็กแบบนั้นนะ! พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย!” ผู้หญิงคนนั้นบอกเขา แต่ชายคนนั้นก็จ้องกลับมาที่เธอในขณะที่หนึ่งในไพ่สองใบเริ่มเรืองแสงและค่อยๆเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ดูเหมือนกับใบมีดเล็กๆสราใบที่แตกต่างกัน แต่ละใบนั้นเชื่อมต่อกับเส้นด้ายบนวงแหวนสี่วงบนมือของชายคนนั้น
แต่สิ่งที่น่าสนใจคือใบมัดทั้งสี่ไม่ได้ห้อยลงมาอย่างที่อิมพ์คาดไว้ แต่กลับลอยอยู่ในอากาศราวกับว่าเส้นด้ายนั้นกำลังรั้งพวกมันไว้ไม่ให้บินออกไป
"หุบปาก" ชายคนนั้นพูดพร้อมกับขมวดคิ้วขณะที่หนึ่งในสี่ใบมีดเคลื่อนไปด้านหน้าของผู้หญิงคนนั้นในขณะที่อีกใบล้อมรอบศีรษะของเธอพร้อมกับหมุนไปรอบ ๆ
ด้วยความตกใจ เด็กที่ยังคงยืนอยู่ตรงประตูรถม้าก็ก้าวกลับเข้าไปข้างในและปิดประตูด้านหลัง แต่ในระหว่างนั้นอิมพ์ก็เห็นบางอย่างที่คุ้นเคยซึ่งเขาเคยเห็นจากในห้องที่เขากับเอวาลินอยู่ก่อนหน้านี้
มีไม้กระดานเล็ก ๆ แขวนอยู่ข้างประตูดูเหมือนว่ามันจะสามารถยึดหน้าประตูไว้ได้ด้วยตะขอสองอันทำให้ไม่สามารถเปิดจากอีกด้านหนึ่งได้ สำหรับพวกเด็กน่ารำคาญเหล่านั้นถ้าเขาเอาไม้กระดานไปวางไว้หน้าประตูก็จะไม่มีใครสามารถหลบหนีออกมาได้ทันที แต่เพื่อให้ได้ผลอิมพ์จำเป็นต้องหาช่วงเวลาที่เหมาะสมในการสังหารชายคนนั้นเสียก่อน ส่วนผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่ปัญหา มีเพียงชายคนนั้นคนเดียวที่อิมพ์คิดว่าอย่าให้มีชีวิตอยู่จะดีซะกว่า
โชคดีที่ชายคนนี้ดูเหมือนจะเหนื่อยเป็นอย่างมากในตอนนี้และเขาก็อาจจะหลับในอีกไม่ช้า และตอนนั้นก็คือช่วงเวลาที่เหมาะสม อย่างน้อยที่สุดนั่นก็คือสิ่งที่อิมพ์คิด แต่ทว่าดูเหมือนชายคนนั้นจะทำอย่างอื่นแทน…..
เขาใช้ใบมีดทั้งสี่ฉีกเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นอย่างช้าๆโดยไม่สนใจเลยว่าเขาจะทำให้อาการบาดเจ็บของgvสาหัสขึ้น "ห๊ะ - เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร ?!" เธอถามและค่อยๆเอาแขนกดไว้ข้างหน้าเพื่อซ่อนหน้าอกที่เผยออกมา แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะดูเจ็บเล็กน้อยตรงบาดแผลที่อิมพ์ทำไว้
"เรามาสนุกกันสักหน่อยดีกว่า ~." กาตกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าในขณะที่เขาตัดเสื้อผ้าของผู้หญิงคนนั้นต่อไป จนพวกมันทั้งหมดหลุดออกจากร่างของเธอก่อนที่เธอจะล้มหงายหลังด้วยความกลัว "กาต หยุดเถอะ!" เธอตะโกน แต่ชายคนนั้นไม่ฟังเธอแม้แต่น้อย
อิมพ์เริ่มสังเกตเห็นสิ่งอื่นที่เกิดขึ้นซึ่งดูเหมือนว่าชายคนนั้นไม่ได้สนใจอะไรแม้แต่น้อย อิมพ์มองไปที่แหวนบนมือของชายคนนั้นซึ่งมีเส้นสีแดงพาดผ่านแขนของเขาราวกับเลือดอยู่
เจ้าสิ่งนี้ดูไม่ดีเลยสักนิด แต่ส่วนที่เหลือของร่างกายของชายคนนั้นเองก็ดูเหมือนจะมีปัญหาเช่นกัน เขาดูราวกับกำลังเป็นบ้าอยู๋ ขาของเขาสั่นและมีวงแหวนสีดำอยู่ใต้ดวงตาของเขาซึ่งมันไม่เคยมีอยู่มาก่อนตอนที่อิมพ์เห็นเขาก่อนหน้านี้
แต่เพราะดูเหมือนว่านี่จะเป็นช่วงเวลาที่ดีในการเริ่มต้นแผนที่คิดไว้ ดังนั้นอิมพ์จึงรีบวิ่งผ่านพุ่มไม้ไปยังรถม้าอย่างรวดเร็บและปีนผ่านบันไดเล็กๆหน้าประตูเพื่อไปถึงแผ่นไม้ จากนั้นก็รีบคว้ามันมาขวางประตูไว้
จากนั้นด้วยกริชในมือของเขาอิมพ์ก็ค่อยๆหันกลับมาหาชายและหญิงซึ่งทั้งสองนั้นกำลังส่งเสียงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง เสียงของผู้หญิงนั้นดูราวกับว่ากำลังเจ็บปวดเป็นอย่างมากในขณะที่เสียงของผู้ชายดูสนุกสนานไม่น้อย
แต่ทันใดนั้นชายคนนี้ก็ดูเหมือนจะโกรธและตะโกนใส่ผู้หญิงเช่นกัน
เธอยังคงกรีดร้องด้วยความกลัว แต่ทันใดนั้นเธอก็เงียบลงไปและชายคนนั้นก็เริ่มพยายามคิดว่าเกิดอะไรขึ้น "ข้าไม่ได้ทำร้ายเจ้านะ เจ้าทำตัวเองต่างหาก ... " ชายคนนั้นพึมพำเบา ๆ ในขณะที่เขาค่อยๆหันไปรอบ ๆ เหมือนก่อนหน้านี้ในขณะที่อิมพ์เดินเข้ามาหาเขาจากด้านหลัง
เจ้านี้มันโง่รึไง? ชายคนนี้นอกจากจะไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วยังเปิดเผยแผ่นหลังให้กับศัตรูง่ายๆอีก เห็นได้ชัดว่ามันไม่ยากเลยที่อิมพ์จะค่อยๆก้าวเข้าไปหาเขาและแทงกริชของเขาผ่านด้านหลังคอของชายคนนั้น
มันค่อนข้างยากที่จะเจาะเข้าไปให้ลึกที่สุด แต่มันก็สร้างความเสียหายให้กับชายคนนั้นได้มากพอสมควร และมันก็มากที่สุดเท่าที่อิมพ์เคยทำได้
[โจมตีคริติคอลใส่กาตเฮนสัน]
[กาตเฮนสันได้รับความเสียหาย -2314]
ร่างกายของชายคนนั้นเกร็งขึ้นทันทีเพื่อตอบสนองต่อการโจมตีนั้นและใบมีดทั้งสี่ก็ค่อยๆเคลื่อนเข้าหาอิมพ์แต่ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะสัมผัสเข้ากับผิวหนังอสูรของเขามันกลับร่วงเป็นผุยผง และอิมพ์ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย มันเทียบได้กับเป่าลมใส่ผิวหนังเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นอิมพ์ก็ค่อนข้างพอใจกับเรื่องนี้ อาวุธที่ชายคนนั้นใช้โจมตีอิมพ์ก่อนหน้านี้วางอยู่อีกด้านหนึ่งของไฟและอาวุธที่ดูเหมือนจะคุกคามเขาได้มากที่สุดก็กลายเป็นไร้ประโยชน์ไปแล้วในตอนนี้
ดังนั้นอิมพ์จึงมีความมั่นใจที่จะโจมตีต่อไป หลังจากที่เขาต้องแทงอีกสามหรือสี่ครั้งชายคนนั้นก็กลายเป็นหยุดนิ่ง และในไม่ช้าการแจ้งเตือนอีกอันก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าอิมพ์
[ท่านสร้างความเสียหายร้ายแรงแก่กาตเฮนสัน]
[ท่านเลเวลอัพ!]
[ท่านเลเวลอัพ!
...
...
...
[ท่านเลเวลอัพ!]
[ท่านมีแต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้ 29 คะแนน ]
[ท่านฆ่าเจ้าของไพ่คนอื่นและได้ยึดการ์ดของเขามาเป็นกรรมสิทธิ์ของท่านเอง ตอนนี้ท่านเป็นเจ้าของ ไพ่ดาบสามเล่ม แล้ว]
[ท่านสะสมไพ่รูปดาบได้แล้ว 1/14 ]
[ท่านครอบครอง 2/56 ของไพ่ยิบซีทั้งหมด ]
[ความถนัดธาตุลมเพิ่มขึ้น ]
[เรียนรู้ทักษะเวทย์ลมระดับเริ่มต้น]
พร้อมกับที่ขมวดคิ้ว อิมพ์ก็ปัดการแจ้งเตือนออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็สะบัดเลือดที่ติดอยู่บนกริชออก
หลังจากที่เขาลากร่างของชายคนนั้นออกจากผู้หญิงเสร็จ อิมพ์ก็มองดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ อย่างแรกมันคือไพ่ที่เขาเคยมีมาก่อนซึ่งก็คือ ไพ่หนึ่งถ้วย ส่วนอีกอันคือไพ่ใบใหม่ที่วางอยู๋ข้างๆกันวึ่งก็คือ ดาบสามเล่ม
หลังจากหยิบทั้งสองขึ้นมาแล้วอิมพ์ก็มองดูสิ่งที่อยู่รอบตัวเขาและเขาก็สังเกตเห็นกระเป๋าของตัวเองที่ใช้ก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว แต่ตอนนี้เนื้อข้างในเริ่มมีกลิ่นแปลกๆแล้ว ดังนั้นอิมพ์จึงเลือกที่จะไม่นำสิ่งนั้นไปกับเขา ด้วยเพราะตอนนี้เขามีแหล่งเนื้อสดใหม่แล้ว ซึ่งก็คือชายสองคนที่เขาก่อนหน้านี้และอาจจะเป็นด็กอีกสองสามคน แต่นั่นก็ขึ้นอยู่ด้วยว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไง
ดังนั้นอิมพ์จึงเอาของที่มันวาวทั้งหมดออกจากกระเป๋าและวางไว้ข้าง ๆ และหากระเป๋าอีกใบที่ดีกว่ามาใช้แทน
แต่ตอนนี้อิมพ์อยากจะไปดูผู้หญิงคนนั้นก่อน และเมื่อเขามองไปเขาก็ต้องมีหน้าบึ้งทันที เธอมีบาดแผลที่คอและแม้ว่าตอนนี้เธอจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่าเธอน่าจะอยู่ได้อีกไม่นานหากยังอยู่ในสภาพนี้
ข้าต้องการเธอจริงๆใช่ไหม? มีเด็กอีกจำนวนมากอยู่ในรถม้าดังนั้นมันจะไม่ง่ายกว่าหรอที่จะถามเด็กพวกนั้น ? สิ่งมีชีวิตตัวจิ๋วในตะกร้าก็น่าจะเป็นเด็กเช่นกันและมันก็น่าจะดีกว่าหากให้เด็กดูแลเด็กด้วยกันเอง เพราะยังไงพวกมันก็เป็นสิ่งเดียวกัน
ดังนั้นด้วยความลังเลเล็กน้อย อิมพ์จึงหยิบกริชของเขาออกมาและผลักมันผ่านหน้าผากของผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็ว
[คุณได้สร้างความเสียหายถึงตายให้กับจัสมินโฮเวิร์ด]
[คุณเลเวลอัพ!]
[คุณเลเวลอัพ!]
...
...
...
[คุณเลเวลอัพ!]
[คุณมีแต้มสเตตัสที่ยังไม่ได้ใช้ 35 แต้ม]
อีกครั้งอิมพ์ก็ฟันผ่านการแจ้งเตือนด้วยกริชของเขา จากนั้นเขาต้องหันไปสนใจอย่างอื่น
เขาเดินกลับไปที่ประตูรถม้าอย่างรวดเร็วและเปิดมันออกมาจากนั้นค่อยๆก้าวเข้าไปในช่องว่าง ดูเหมือนเด็กเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ตื่นขึ้นมาในตอนนี้และอิมพ์ก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเงียบ ๆอย่างน่าประหลาด ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เขาเองก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะทำได้เมื่อพิจารณาว่าตัวเองเป็นคนเงอะงะขนาดไหน
แต่ถึงแม้ว่าเด็กคนนั้นจะเห็นอิมพ์ แต่เด็กก็ยังคงเงียบอยู่ด้วยความกลัวซึ่งนั่นเป็นประโยชน์ต่ออสูรตรงหน้าไม่น้อย อิมพ์คว้าตะกร้าที่มีเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ในนั้นอย่างช้าๆและเมื่อยืนยันได้แล้วว่าเป็นของที่เขาตามหาจริงๆ เขาก็หยิบมันขึ้นมาด้วยมือของเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะจ้องกลับไปที่เด็กคนนั้น
ดูเหมือนว่าเด็กคนนี้จะเป็นหนึ่งในตัวที่สูงที่สุดและแข็งแรงที่สุด ดังนั้นอิมพ์จึงคิดว่ามันอาจเป็นความคิดที่ดีหากให้มันช่วยเขา เมื่อคิดแบบนั้นอิมพ์ก็ชี้กริชของเขาไปที่มันอย่างรวดเร็วเพื่อบังคับให้มันทำในสิ่งที่เขาต้องการ
"ออกไป" อิมพ์กระซิบเพื่อให้มีเพียงเด็กคนนี้เท่านั้นที่ได้ยิน เด็กค่อยๆลุกขึ้นยืนและออกจากรถม้า เมื่ออิมพ์วางแผ่นไม้กลับเข้าประตูเขาเสร็จเขาก็วางตะกร้าในมือลงข้างๆแล้วมองไปที่เด็กตรงหน้า
แต่เด็กคนนั้นเพียงแค่จ้องมองไปยังร่างเปลือยที่ตายแล้วทั้งสองตรงหน้าเขาแล้วจากนั้นเข่าก็ทรุดลง อย่างไรก็ตามอิมพ์ต้องการให้มันทำอย่างอื่นแทน
