AC 13: การลอบสังหาร ฟรี
AC 13: การลอบสังหาร
อันเฟย์ เหมือนเสือชีต้าเดินช้าๆและหยิ่งผยองไปที่ชั้นสาม ดูเหมือนว่าเขามองตรงไปข้างหน้า แต่สายตาของเขาไม่ได้จดจ่ออยู่กับสิ่งใด สิ่งต่างๆไม่เคยสมบูรณ์แบบ ใครก็ตามที่ได้รับบางสิ่งบางอย่างจะแพ้สิ่งอื่นในเวลาเดียวกัน คน ๆ หนึ่งจะละเลยสิ่งอื่นได้ง่ายหากเขาจดจ่อกับสิ่งหนึ่งมากเกินไป รายละเอียดจะถูกจับก็ต่อเมื่อความสนใจถูกเบี่ยงเบนไปจากโฟกัสของคุณ
อันเฟย์ ไม่มั่นใจแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เขาสามารถวิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็วและใช้ประโยชน์จากข้อดีและข้อเสียของทั้งตัวเขาและคู่ต่อสู้ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนหรือเป็นช่วงเวลาที่ดีที่เขาจะทำเช่นนั้น เขาได้เรียนรู้มากมายจากซาอูลและเออร์เนสต์เมื่อเร็ว ๆ นี้ เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน อันเฟย์ คิดว่าเขาได้เปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้ เมื่อผู้คนระดับสูงต่อสู้ พวกเขาค้นหาคู่ต่อสู้เพื่อหาพลังเวทย์และความรู้สึกต่อสู้เพื่อระบุทั้งการโจมตีที่น่าประหลาดใจและการโจมตีตอบโต้ อันเฟย์ ไม่มีความรู้สึกต่อสู้ใด ๆ และมีเพียงเวทย์มนตร์ที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือพวกเขาไม่พบเขาเว้นแต่จะเห็นการกระทำของเขาด้วยตาเปล่า อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ สามารถค้นหาทั้งหมดได้อย่างง่ายดายด้วยประสาทสัมผัสของเขา
อันเฟย์เดินเข้าไปในห้องบนชั้นสามและเป่าเทียนออกด้านหลังเขา เขารออยู่ที่นั่นสักพักก่อนจะหยิบห่อเล็ก ๆ ห่อด้วยผ้าออกจากเสื้อ เขาแกะมันออกและหยิบแม่เหล็กที่ซื้อมาในวันนี้ แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้ใช้เร็ว ๆ นี้
อันเฟย์ตรวจดูห้องของซาอูล เออร์เนสต์และห้องของเขาเอง เขาพบว่าประตูทุกบานใน โรงแรมบ้านกุหลาบ ถูกล็อคด้วยกลอน ชั้นนอกที่ขอบประตูยื่นออกมาซึ่งทำให้การเปิดประตูด้วยไพ่ทำได้ยากมาก เขาไม่ได้นำไพ่มาด้วย การปลดล็อคประตูด้วยแม่เหล็กอาจฟังดูโง่ แต่อาจมีประสิทธิภาพมาก
ในอีกสองนาที อันเฟย์ ก็อยู่ในห้องแล้ว มีเสียงชายวัยกลางคนหัวล้านหลับอยู่ “โชคโง่! เป็นโชคดีที่เป็นสามัญชน เขาไม่รู้สึกถึงแรงกระชากจากมังกรเพลิงหรือสังเกตว่าข้าเดินเข้าไปในห้องของเขา แม้ว่ามังกรเพลิงจะทำให้โรงแรมกลายเป็นนรกเพลิง แต่เขาก็ไม่สังเกตเห็น เขาจะตายโดยปราศจากความกลัวหรือความเจ็บปวดใด ๆ” อันเฟย์คิดดัง ๆ
อันเฟย์เดินเงียบ ๆ ไปหาชายวัยกลางคน คนนั้นแล้วสับโดยใช้ปลายฝ่ามือไปที่คอของชายคนนั้น ชายคนนั้นกำลังหลับสนิทก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้หมดสติไปแล้ว
อันเฟย์ยืนอยู่กลางห้องดึงดาบออกจากฝักด้วยการเคลื่อนไหวช้าๆ เขาผลักมันลงและติดลงไปที่พื้น อันเฟย์ ดึงดาบออกมาหลังจากนั้นและตกอยู่ในความคิดขณะทำการสังเกต
ชายชราหน้าเศร้าเป็นห่วง ทานาเนะลงไปที่ท่อระบายน้ำแล้วและหนีออกจากซาอูลตามตารางเวลา หมายความว่าซาอูลจะกลับมาได้ทุกนาที อย่างไรก็ตามเขาไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีข้อความจาก มอทท์ หรือ คาบิลิม หรือทำไมไม่มีเสียงต่อสู้ดัง ๆ
“ไอ้หมูโง่! ข้าต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง!” ชายชราที่ดูเศร้าหมองสาปแช่ง เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปจึงยืนขึ้นและเดินออกไปข้างนอก
อันเฟย์ ก็ลืมตาขึ้นในความมืด เขาผุดขึ้นและแทงดาบของเขาขึ้นไปเหมือนงูพิษที่ลอบโจมตี
อันเฟย์ทำการทดลองสามครั้งในห้องของเขาและหนึ่งครั้งในห้องทดลองที่ชั้นสาม โครงสร้างของ โรงแรมบ้านกุหลาบ ดูเหมือนจะเป็นไม้ทั้งหมด เขาสังเกตเห็นว่าพื้นหนาเพียงห้าถึงหกเซนติเมตร เพื่อให้แน่นอนยิ่งขึ้นเขาต้องใช้พลังเพียง 60 เปอร์เซ็นต์ในการชกผ่านพื้น ดังนั้นมันจะเป็นชิ้นส่วนของเค้กที่จะแทงด้วยดาบ
ชายชราที่ดูมืดมนไม่เคยคาดคิดว่าการโจมตีจะมาจากใต้พื้น อันเฟย์ เสียบดาบเข้าที่เท้าของชายคนนั้นก่อนที่ชายคนนั้นจะรู้ตัวว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดาบแทงทะลุเท้าของเขาจนถึงขาท่อนล่าง ชายชรากรีดร้องออกมาดังลั่น
จากนั้นมีเสียงกระแทกดังขึ้น พื้นด้านหลังชายชราถูก อันเฟย์ เจาะทะลุ ชายชราเป็นนักดาบระดับกลางและความสามารถของเขาเหนือกว่ามอทท์หรือคาลิบิม ไม่น่าแปลกใจที่เขายังคงสงบสติอารมณ์ได้แม้ว่าจะเจ็บปวดอย่างหนักก็ตาม ชายชราฟันดาบไปข้างหลังทันที แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พลังต่อสู้ใด ๆ แต่ก็ยังมีเสียงของใบพัดที่ฟาดฟันไปในอากาศ
อันเฟย์ เคลื่อนไหวเร็วมากจนชายชราไม่มีเวลาคิดก่อนที่จะขยับ ชายชราตอบสนองโดยสัญชาตญาณทำให้เขาละเลยบางสิ่งที่เขาไม่ควรมี
อันเฟย์ ไม่ได้ดึงดาบของเขาออกจากพื้นหลังจากการโจมตีสำเร็จครั้งแรก ดาบยังคงติดอยู่ที่พื้น ส้นเท้าของชายชราหันไปในมุมหนึ่งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพื่อให้เขาเฉือนไปข้างหลัง ใบมีดหมุนและบิดอยู่ในขาส่วนล่างของเขา ช่างทรมาน! การทรมานนี้ทำให้เส้นเอ็นของเขาฉีกขาดและทำให้กระดูกของเขาหัก มันเจ็บปวดมากจนเกินความอดทนของมนุษย์ ชายชรากรีดร้องออกมาอีกครั้ง อันเฟย์ต่อยเพดานอย่างแรงจนเกือบล้ม เขากระโดดขึ้นไปที่ชั้นสี่ผ่านหลุมและอยู่ห่างจากชายชราสามเมตร อันเฟย์ วิ่งไปหาชายชราและแทงหน้าอกของชายชราด้วยเชิงเทียนปลายแหลม
ไม่น่าแปลกใจที่ชายชราคนนี้เป็นนักดาบระดับกลางเขายังคงพยายามต่อสู้กลับด้วยการฟาดดาบไปทั่วสถานที่แม้ว่าเขาจะได้รับการโจมตีที่น่าประหลาดใจเพียงเล็กน้อย ชายชราเฉือนเชิงเทียนโดยบังเอิญ อันเฟย์ ถูกบังคับให้วางเพราะความเจ็บปวดในมือของเขา เชิงเทียนชนเพดานตกลงบนพื้นและกลิ้งไปสองสามครั้งก่อนที่จะหยุดในที่สุด
อันเฟย์ก้าวถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเขากับชายชราพลางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ไม่เลวเจ้าแข็งแกร่งมาก!”
ชายชราแทบจะไม่สามารถควบคุมความโกรธของเขาได้ โดยปกติเขาเป็นคนแทงคนจากด้านหลังไม่ใช่ทางอื่น เขารู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ไม่ยุติธรรมจริงๆ ชายชราจ้องไปที่ อันเฟย์ ด้วยความเกลียดชัง เขาวางน้ำหนักทั้งหมดไว้ที่ขาซ้ายเพื่อให้ขาขวาอยู่นิ่ง อย่างไรก็ตามขาขวาต้องแบกรับน้ำหนักเพื่อให้เขาสมดุล เขารู้สึกเจ็บแปลบที่ขาขวา ชายชราพยายามอย่างมากที่จะรวบรวม ปราณ ของเขา ดาบยาวที่ปกคลุมไปด้วย ปราณ ส่องแสงสีขาว
อันเฟย์ กระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วบนธรณีประตู หน้าต่างเปิดออก อันเฟย์ จึงคว้าขอบด้านบนของกรอบหน้าต่างแล้วยกตัวเองขึ้นออกจากห้องด้วยรอยยิ้มที่หายวับไป
ทักษะการปีนเขาของ อันเฟย์ ไม่ดีเท่า ชิงกง [1] มันไม่อนุญาตให้เขากระโดดขึ้นลงอย่างอิสระ แต่เขาสามารถปีนขึ้นลงได้ตราบเท่าที่มีที่ให้มือของเขาจับ เขาปีนขึ้นไปบนหลังคาอย่างง่ายดายจากนั้นเขาก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากเสื้อของเขาแล้วโยนขึ้นไป
สิ่งที่เขาโยนคือถั่วเมล็ดแห้งที่เขาเตรียมไว้ พวกเขาส่งเสียงดังเมื่อกลิ้งลงมาจากหลังคา
ชายชราไม่สามารถปล่อยการระวังลงได้แม้ว่าจะเห็น อันเฟย์ หายไปต่อหน้าเขาก็ตาม เขาถือดาบและเงี่ยหูเพื่อฟังเสียงที่น่าสงสัย สิ่งที่ทำให้เขาสับสนคือเสียงต่อเนื่องที่ทำจากถั่วกระทบหลังคา เขาไม่รู้ว่า อันเฟย์ พยายามทำอะไร
อันเฟย์กลับไปที่ชั้นสามแล้วและมองไปที่ด้ามดาบบนเพดานอย่างเงียบ ๆ เมื่อมองผ่านรูบนเพดาน อันเฟย์ ก็พบว่าเงากำลังเคลื่อนไหว อันเฟย์ พยายามหาจุดที่สมบูรณ์แบบเพื่อโจมตีชายชรา เขาสร้างภาพลวงตาได้ไหม? ใช่นักเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนล้วนเชี่ยวชาญในการสร้างภาพลวงตาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของผู้ชม!
อันเฟย์ปีนขึ้นไปบนหลังคาและส่งเสียงบนหลังคา จุดประสงค์คือเพื่อหลอกชายชราให้เชื่อว่า อันเฟย์ ยังคงอยู่บนหลังคารอช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะโจมตีเขา ชายชราจดจ่อกับหลังคาอย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม อันเฟย์ ได้ปีนลงไปที่ชั้นสามโดยไม่คาดคิดซึ่งอยู่ข้างใต้เขาอีกครั้ง
“เจ้าไม่สามารถก้าวเข้าไปในแม่น้ำสายเดียวกันสองครั้ง” การหลอกลวงบุคคลสองครั้งในลักษณะเดียวกันก็ใช้ความคิดเดียวกัน หากนักฆ่าพยายามฆ่าคนสองครั้งในลักษณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นว่าเขาไร้สมรรถภาพเพียงใด อันเฟย์จะเป็นคนที่ต้องทนทุกข์ทรมานหากเขาไม่สามารถหลอกลวงชายชราด้วยวิธีอื่น
ชายชราเสียเปรียบในการต่อสู้ครั้งนี้เนื่องจากเขาได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ยิ่งไปกว่านั้นเทคนิคที่ผิดปกติของ อันเฟย์ ทำให้เขากลัว เขาคิดว่า อันเฟย์ เป็นคู่ต่อสู้ที่อันตรายที่สุดโดยไม่รู้ตัว เขาไม่คิดว่าอันเฟย์จากไปแล้ว เขาเชื่อว่า อันเฟย์ ยังไม่มีโอกาสแสดงตอนจบของเขา อันเฟย์เป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวมากจนเขาจะไม่ทำตัวงี่เง่าและใช้กลอุบายแบบเดิมซ้ำอีก เสียงบนหลังคาดังต่อเนื่อง
ชายชราที่ดูมืดมนถูกปกคลุมไปด้วยเมฆแสงสีขาวเช่นเดียวกับปลายดาบของเขาในขณะที่เขารวบรวมพละกำลังทั้งหมดเข้าสู่ตัวเองและดาบของเขา เขารู้ว่าเขาเคลื่อนไหวไม่ได้มากนักดังนั้นเขาจึงพยายามโจมตีอันเฟย์อย่างรวดเร็วด้วยดาบของเขา เขาพยายามที่จะเปลี่ยนการต่อสู้ครั้งนี้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาเสียเปรียบก็ตาม
อันเฟย์ลังเลว่าจะฆ่าหรือแค่ทำร้ายชายชราเมื่อพบจุดที่จะโจมตี อันเฟย์ถือเชิงเทียนไว้ในมือ หากเขาโจมตีเป้าของชายชราด้วยเชิงเทียนอย่างมีชั้นเชิงก็ไม่น่าที่ อันเฟย์ จะฆ่าเขาได้ทันเวลา! ถ้าเขารอจนกระทั่งซาอูลกลับมา…นี่ไม่ใช่สิ่งที่อันเฟย์ต้องการให้เกิดขึ้น เขาไม่ต้องการสูญเสียความไว้วางใจที่ซาอูลและเออร์เนสต์มอบให้เขา
อันเฟย์ ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขายกแขนขึ้นแล้วกระทุ้งเชิงเทียนขึ้นไปบนเพดาน เท้าซ้ายของชายชรามีอาการปวดอย่างมากในขณะที่เขายังคงมองขึ้นไปที่หลังคา เขากรีดร้องและล้มลงบนพื้น ไม่สำคัญว่าเขาจะเป็นนักดาบระดับกลางแม้แต่นักดาบระดับสูงก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อไปได้หากเท้าทั้งสองข้างได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง
ชายชราถูกบังคับให้ดึงดาบและเชิงเทียนออกจากเท้าขณะที่เขาล้มลง โมเมนตัมเกือบจะหายไปหลังจากที่แท่งเทียนทะลุเพดาน แรงที่เหลืออยู่นั้นไม่แรงมากดังนั้นมันจึงไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับเท้าขวาของเขามากเกินไป ดาบแทงลึกเข้าที่ขาของเขา มันเจ็บเหลือทนเมื่อมันถูกทำลายลงด้วยน้ำหนักตัวของเขา ชายชราเป็นลมด้วยความเจ็บปวดจนร่างกายของเขาขดตัวเป็นลูกบอล
อันเฟย์ กระโดดขึ้นและเจาะรูทะลุเพดานด้วยกำปั้นขวาของเขา ชายชราลุกขึ้นทันทีเมื่อชิ้นส่วนเพดานตกลงมาและทุบเข้าที่หน้าอกของเขา
อันเฟย์กระโดดทะลุเพดานขึ้นไปชั้นสี่ เขาจับมือและชุดส้อมและมีดก็เลื่อนลงมาตามแขนเสื้อ พวกมันหายไปทันทีที่ปลายนิ้วสัมผัสส้อมและมีด วินาทีต่อมาพวกเขาติดอยู่ในลำคอของชายชรา อันเฟย์หายใจออกเบา ๆ เขาหันกลับมาและรีบลงไปชั้นล่าง เขาจำเป็นต้องดูแลบางสิ่งก่อนที่ซาอูลและเออร์เนสต์จะกลับมา
อันเฟย์อาจเลือกที่จะหลบซ่อนตัวและรอให้ซาอูลและเออร์เนสต์กลับมาหลังจากฆ่ามอตต์และคาลิบิม มอทท์ และ คาบิลิม ไม่เคยเป็นภัยคุกคามต่อเขา อันเฟย์จำเป็นต้องเปรียบเทียบความสามารถของเขากับคนอื่น เขาตั้งเป้าไปที่คนที่แข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาจะรู้สึกได้ เหตุผลที่เขาต้องใช้ในการตัดสินความสามารถของตัวเองคือเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ล้มเหลวในการทำสิ่งที่เกินความสามารถในอนาคต
[1] มีทักษะกังฟูที่เรียกว่า ชิงกง ซึ่งทำให้ผู้ฝึกฝนสามารถไปมาได้อย่างรวดเร็วราวกับสายลม
