ตอนที่ 326 ครั้งนี้เป็นคำเตือน

ทุกครั้งที่พวกเขาทะเลาะวิวาทกันก็เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

แต่คราวนี้เหมาเยซื่อตีเขาด้วยความโกรธ

เขาชกเพื่อนสนิทเพราะเห็นแก่ผู้หญิงคนนั้นที่เขาแต่งงานโดยที่แทบไม่รู้จักเธอเลย

กงเซลีปิดตาที่บวมแล้วเงยหน้าขึ้นช้า ๆ

เขามองไปที่เหมาเยซื่อด้วยความโกรธและผิดหวัง จากนั้นก็เลื่อนสายตาไปที่เฉียวเมียนเมียนและยิ้ม

รอยยิ้มที่เย็นชาและน่ากลัว “เหมาเยซื่อ นายทำสิ่งนี้กับเพื่อนเพื่อผู้หญิงคนนี้เหรอ”

เหมาเยซื่อมองเขาอย่างสงบ “สิ่งที่นายทำ ไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนของฉันจะทำ”

“นายกำลังบอกว่า นายไม่เห็นว่าฉันเป็นเพื่อนอีกต่อไปแล้วงั้นเหรอ? นายต้องการตัดความสัมพันธ์กับฉันใช่ไหม?” กงเซลีถามผ่านฟันที่ขบ

“นั่นก็แล้วแต่นาย” เหมาเยซื่อดูไม่สะทกสะท้าน “คราวนี้เป็นคำเตือน หากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นอีก เรื่องไม่จบง่าย ๆ แน่”

กงเซลีมีท่าทางไม่เชื่อ “มิตรภาพสิบปีของพวกเรา ไม่มีความหมายอะไรกับนายเลยเหรอ?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะมิตรภาพสิบปี นายคิดว่าตอนนี้นายจะยังยืนอยู่ตรงนี้ไหม” เหมาเยซื่อพูดด้วยที่สงบและเย็นชา

“กงเชลี นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเตือนนาย นายควรเคารพภรรยาของฉันให้มากกว่านี้”

การแสดงออกที่ห่างเหินของเหมาเยซื่อทำให้กงเซลีชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการทำอะไรกับเขาอีกต่อไป

เขาไม่ได้สนใจความผูกพันของพวกเขาเลย

เขาหลงเสน่ห์เฉียวเมียนเมียนอย่างสมบูรณ์

คู่หูและเพื่อนของเขาไม่มีความหมายอะไรสำหรับเขา

ตอนนี้เฉียวเมียนเมียนเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา

ไม่มีใครสามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเธอได้

ความรู้สึกนี้ทำให้หัวใจของกงเซลีแข็งกระด้าง

การจ้องมองเขานิ่งและไม่นานต่อมากเขาก็ยิ้มเยาะ “ดี. เหมาเยซื่อในที่สุดฉันก็เข้าใจความหมายแล้ว ผู้หญิงสำหรับมากกว่ามิตรภาพสินะ ตลอดสิบกว่าปี ฉันก็เพิ่งเข้าใจนาย”

“ฉันมันตาบอดเองที่เป็นเพื่อนกับคนไร้หัวใจอย่างนายมาหลายปี”

“ดี ต่อแต่นี้ไปเราไม่ใช่เพื่อนกันอีก”

“เซลี อย่าเพิ่งผลีผลาม...” เซินโย่วรีบห้ามปรามเขา

กงเซลียิ้มเยาะ “ฉันไม่ได้ผลีผลามเลย โย่วโย่ว ไม่เห็นหรือไง เขาไม่ใช่อาซื่อที่เรารู้จักอีกต่อไป นอกจากผู้หญิงคนนี้แล้ว เขายังจะสนใจใครอีก?”

“เราคิดว่ามิตรภาพและความผูกพันของเราแน่นแฟ้นกับเขามาก แต่ดูเหมือนกับว่า มันไม่มีความหมายอะไรเลยในสายตาของเขา เขาสามารถตัดสัมพันธ์กับเราได้ทุกเมื่อ”

“เขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคุณ เขาทำรุนแรงกับฉัน เพราะผู้หญิงคนนี้ คุณคิดว่าจำเป็นต้องเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้อีกต่อไปงั้นเหรอ?”

ดวงตาของเซินโย่วเป็นสีแดงเมื่อน้ำตาไหล เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างเงียบ ๆ

ใช่แล้ว.

ตอนนี้เหมาเยซื่อไม่ใช่เหมาเยซื่อที่พวกเขารู้จักอีกต่อไป

คนที่อยู่ตรงนี้ตอนนี้ รู้สึกแปลกแยกกับเธอมาก

เธอคิดจะทิ้งเขาไปหลายครั้งเมื่อเธอโกรธเป็นพิเศษและไม่พอใจเช่นกัน

แต่เธอจะทนได้อย่างไร?

เขาเป็นผู้ชายที่เธอชอบมากกว่าสองทศวรรษ

เขากลายเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของเธอมานานแล้ว เธอจะยอมแพ้เขาแบบนั้นได้ยังไง?

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่พอใจที่จะกลับออกไปแบบนี้ ถ้าเธอยอมแพ้ไปแบบนี้ มันไม่ง่ายเกินไปกับเฉียวเมียนเมียนหรือ?