ตอนที่ 14 ดาบพันเล่ม (อ่านฟรี)
ตอนที่ 14 ดาบพันเล่ม
“ดาบอาบโลหิต!”
แสงโค้งสีแดงกวาดไปทั่วบริเวณป่า พุ่งตรงเข้าหาวานรขนาด 4 เมตรโดยไม่ซุ่มให้เสียง
<คุณได้บรรลุระดับใหม่ของดาบอาบโลหิต>
<ดาบอาบโลหิต ความเชี่ยวชาญระดับ (1) -> (2)>
<ดาบอาบโลหิต>
<ระดับ : โลก>
<ความเชี่ยวชาญ : 2>
<รายละเอียด : ใช้พลังงาน 90,000 ฉี ควงดาบเพื่อเปิดใช้งาน เทคนิคจากนิกายเลือด>
เมื่อหยวนสังเกตเห็นว่าการเพิ่มระดับความเชี่ยวชาญเพียงหนึ่งระดับกลับต้องใช้จำนวนฉีเพิ่มเป้นร้อยเท่า ถึงกับอ้าปากค้าง แล้วดาบแยกสวรรค์ระดับสองจะไปต้องใช้ฉีเป็นล้านเชียวหรือ
“ท่านไต้ซือหยวน…นี่มัน เป็นไปได้อย่างไรกัน” โมโจสะดุ้งด้วยความตกใจขณะที่มองดุหยวนจัดการมอนสเตอร์ระดับสูงได้อย่างง่ายดาย “แม้กระทั่งกระทิงฝึกวิญญาณระดับสูงยังโดนจัดการได้ในดาบเดียว”. นับตั้งแต่เจอกันหยวนก็ให้เขานำทางไปยังนิกาย และจัดการมอนสเตอร์ระหว่างทางที่ขวางหน้าทุกตัว จนได้แกนมอนสเตอร์เพิ่มอีกจำนวนหนึ่ง
“สิบเอ็ด…” หยวนนับจำนวนแกนมอนสเตอร์ที่เขาได้รับระหว่างทางทำเอาโมโจวตะลึงจนคิดว่าเขากำลังอยู่ในงานประมูลแกนกลางมอนสเตอร์เสียอีก
“แกนมอนสเตอร์เต็มไปหมด!” โมโจวอุทานเสียงด้ง พวกมันเป็นทรัพยากรที่ล้ำค่าสำหรับผู้ฝึกฝน เนื่องจากมันจะได้จากมอนสเตอร์ระดับสูงเท่านั้น แต่ตอนนี้ในมือของชายคนเดียวกับมีนับสิบชิ้น
“นายคิดว่ามันเยอะไปไหม ถ้ากินเข้าไปพร้อมกันหมดจะติดคอไหมนะ” หยวนถอนหายใจ
“อะไรนะ?” โมโจวไม่เข้าใจสิ่งที่หยวนพูด แต่เขาสังหรณ์ใจว่าถ้าไม่ถามต่อเขาจะพลาดอะไรบางอย่าง
“เราวิ่งเข้าใส่มอนสเตอร์ระดับสูงจำนวนมากนี่เป็นตัวที่ 61 แล้ว…” โมโจวเห็น หัวของมอนสเตอร์กำลังหลุดและล่วงลงพื้น “ท่านชอบตัดห้วงั้นหรือ…”
“มันมีประสิทธิภาพและทำได้ง่ายมาก”หยวนหันมายิ้ม “ชิ เจ้านี้ไม่ดรอปแกนกลางอีกแล้ว!”
“ง่าย… ฮ่า! พูดมาได้”
โมโจวเริ่มนึกเปรียบหยวนกับผู้ถูกเลือกจากนิกาย พวกเขาจะพูดลวกๆแบบนี้ได้หรือไม่ จะจัดการมอนสเตอร์ระดับสูงได้แบบนี้หรือไม่ ไม่น่าจะเป็นไปได้
ทันใดนั้นเขาก็ฉุกคิดหรือว่าหยวนจะเป็นพวกบีตเตอร์(พวกขี้โกง)…มีโอกาสไหมนะที่เขาจะมาเข้านิกายดาบบินกับเรา ถ้าเป็นเช้นนั้นพวกที่นิกายดาบบินจะต้องยอมรับเขาในตำแหน่งอัจฉริยะ และ ผู้นำนิกายในอนาคตแน่นอนล
“บอกหน่อยสิไต้ซือหยวน ท่านเคยเข้าร่วมนิกายหรือไม่”
หยวนติดอยู่ครู่ “ฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่เรียกว่านิกายคืออะไรจนกระทั่งวันนี้”
“ถ้าอย่างนั้นท่านสนใจจะเข้าร่วมนิกายดาบบินหรือไม่ ที่นี่ยินดีต้อนรับท่านด้วยแขนอันกว้าง”
“……” ในขณะที่หยวนกำลังครุ่นคิด เสียวหัวก็เริ่มพูด “พี่หยวนไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมนิกายหรอก มีแต่จะถ่วงการเติบโตของพี่หยวนมากกว่าอยู่กับเสียวหัวในฐานะบีตเตอร์นี่แหล่ะถูกต้องแล้ว!”
โมโจวเงียบลงเมื่อเสียวหัวพูดขึ้นเช่นนั้น ทีแรกเขาไม่ได้สนใจเสียวหัวมากเท่าไรนักเนื่องจากเธอไม่ค่อยจะพูดเท่าไรตอนนี้ เขาชักเริ่มสนใจความสัมพันธ์ของทั้งคู่ขึ้นมาแล้ว
“ถ้าฉันจะเข้าร่วมคงเข้าเพื่อความสนุกเท่านั้น” หยวนกล่าว “แต่ตอนนี้มันยังเร็วไปที่จะตัดสินใจเข้าร่วมนิกายใดๆ ดังนั้นตอนนี้จึงจำเป็นต้องขอปฏิเสธก่อน”
“งั้นสินะ…”
ในขณะที่โมโจวกำลังท้อเขาก็ยังไม่ลดละความพยายาม “ถ้าอย่างนั้นเมื่อใดที่ต้องการจะเข้าร่วมนิกายดาบบินมาหาข้าได้ตลอดนะท่านไต้ซือ”
“ฉันจะจำเอาไว้”
หลังจากเดินมา สองชั่วโมงเต็มในที่สุดพวกเขาก็เดินทางมาถึงหุบเขาอันกว้างใหญ่รายล้อมไปด้วยภูเขาสูงชัน
“นี่หรือนิกายดาบบินที่ว่า” หยวนหลงใหลในทิวทัศน์ ดาบนับพันที่ลอยอยู่ในอากาศ ราวกับว่าเป็นหลังคาที่คอยปกคลุมสถานที่เอาไว้
“นั่นเป็นการจัดเรียงตัวของดาบที่พร้อมจะโจมตีราวกับห่าฝนกว่าร้อยปีมาแล้วที่ถูกใช้งานครั้งสุดท้าย” โมโจวพยายามโน้มน้าวหยวนทุกวิถีทาง
สำหรับเสียวหัวนี่เป็นเรื่องธรรมดามากเธอมองเพียงหางตาและละสายตาไปทางอื่น
“โปรดรอที่นี่ไต้ซือ ข้าจะเข้าไปขออนุญาตให้ท่านเข้าชมในฐานะผู้มาเยือน”
“อ่า” หยวนพยักหน้าและรออยู่ด้านนอก
“อัจฉริยะบีตเตอร์ เจ้าว่างั้นรึ” ชายชรานั่งบนเก้าอี้ไม้ที่มีลักษณะสวยงามกำลังจ้องมาที่ชายหนุ่มตรงหน้า
“ใช่แล้วท่านอาวุโสเจียง เขาสังหารกิ้งก่าเพลิงได้ด้วยดาบเดียว สามารถฟันเข้าเกล็ดเหล็กของมันได้ ทั้งที่ข้าไม่สามารถแม้ทำให้เกิดรอยขีดข่วน” โมโจวเล่า
ชายชรานี้คือผู้ปกครองนิกายดาบบินผู้อาวุโสเจียง
“ถ้าชายผู้นั้นเป็นอย่างเจ้าว่าจริง ข้าจะไปพบเขาด้วยตัวเอง” ผู้เฒ่าเจียงเดินไปที่ประตู “มัวรออะไรอยู่หล่ะ”
“ได้ขอรับ”
โมโจวพาเขาไปพบหยวนที่รออย่างใจจดใจจ่อ
“ท่านไตซือหยวน!! ขอบคุณที่รอ”
“หืมม วิญญาณฝึกหัดระดับ 9 เจ้าอายุเท่าไหร่” ผู้เฒ่าเจียงสามารถบอกได้เพียงมองแวปเดียว
“ดูเหมือนจะพอๆกับเจ้าโมโจนะ ไม่เลวเลยสำหรับบีตเตอร์ ที่ไม่ได้รับคำแนะนำชี้แนะที่เหมาะสม”
“คุณคือ ……”
“นี่คือท่านผู้เฒ่าเจียงเป็นผู้ดูแลและปกครองนิกายดาบบินแห่งนี้” โมโจวแนะนำ
“เข้าใจละ ยินดีที่รู้จักท่านเจียง”
ผู้เฒ่าเอามือลูบเคาสีขาวของเขาเบาๆ และพูดขึ้น “ข้าจะเข้าประเด็นเลยก็แล้วกัน เจ้าสนใจจะเข้าร่วมนิกายดาบบินหรือไม่ นิกายจะมอบผลประโยชน์และทรัพยากรให้แก่ศิษย์เพื่อให้ฐานการฝึกฝนของพวกศิษย์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว บางทีเจ้าอาจมีคุณสมบัติได้เป็นศิษย์ชั้นในสักวัน”
“ศิษย์ชั้นใน?” หยวนสงสัยว่านั้นหมายถึงการเป็นนักเรียนชั้นสูงใช่หรือไม่
“เจ้า…”
ผู้เฒ่าเจียงขมวดคิ้วแล้วมองไปที่โมโจว
“ผู้อาวุโสเจียงท่านเห็นแล้วใช่ไหม ท่านหยวนผู้นี้ ไม่เคยรับรู้การมีอยู่ของนิกายจนกระทั่งวันนี้ เป็นเหตุที่เขาขอเข้าเยี่ยมชมนิกายของเราในวันนี้” โมโจวอธิบายให้เขาฟัง
“อะไรนะ! มันเป็นไปได้อย่างไร” เฒ่าเจียงถึงกับงงแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ “ช่างเถอะ คำตอบของเจ้าคืออะไรถ้าตอบตกลงข้าจะรับเป็นศิษย์ชั้นนอกทันที”
โมโจวเห็นโอกาสจึงช่วยกระตุ้นเขาอีกแรง “ท่านหยวนโชคดีจริงๆ โดยธรรมดาแล้วผู้จะเข้าเป็นศิษย์จะต้องผ่านการทดสอบเสียก่อน แต่ผู้เฒ่าเจียงรับท่านเรื่องอื่นก็คงไม่มีปัญหา นี่เป็นโอกาสดีๆในชีวิตที่ปกติแล้วคนอื่นๆจะตอบยอมตายเพื่อให้ได้มาเชียวนะ” เขาพูดด้วยความตื่นเต้น
“……” หยวนเงียบไปครู่หนึ่ง
แม้ข้อเสนอจะน่าดึงดูดเท่าใด หยวนยังคงส่ายหัว “ข้อเสนอของคุณช่างมีน้ำใจยิ่งนัก แต่ฉันคงต้องขอปฏิเสธ…”
“ทำไมหล่ะ!!” โมโจวอุทาน นี่อาจเป็นตั๋วบินตรงสู่ศิษย์ชั้นในของนิกายที่ใหญ่ระดับนึง มีเพียงคนบ้าเท่านั้นที่
ปฎิเสธ โอกาสที่สาวกชั้นนอกอย่างเขาจะยอมตายเพื่อให้ได้มา
“เหมือนที่เคยพูดไปครั้งก่อน ฉันจะไม่ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงอะไรใหญ่จนกว่าจะได้เจอเธอคนนั้นอีกครั้ง”
เสียวหัวเหลือบมองและเริ่มสงสัยแล้วว่าเธอคนนั้นคือใคร
“……”
“……”
“…ยอดเยี่ยม” เฒ่าเจียงกล่าวพร้อมหลับตา “ถ้านั่นเป็นสิ่งที่เจ้าตัดสินใจ แล้วอย่ากลับมาคุกเข่าขอร้องข้าอีกครั้งในภายหลังหล่ะ”
โมโจวถอนหายใจความพยายามของพวกเขาทั้งสองนั้นสูญเปล่า
“อ่อ……เรื่องที่จะพาทัวร์หน่ะ ฉันยังได้รับอนุญาตอยู่หรือเปล่า” หยวนถาม
ผู้เฒ่าเจียงตะคอกกลับ “พาเจ้านั่นไปดู แล้วจะได้รู้ว่าพลาดอะไรไป”
โมโจวเริ่มหนักใจและพูดขึ้น “อย่าสนใจเรื่องนี้มากนัก เป็นความผิดของข้าที่ดันเริ่มต้นได้ไม่ดีนัก”
หยวนพูดสลับขึ้นมา “ฉันไม่คิดมากหรอกแค่คำพูดของตาแก่ขี้บ่น”
“ผู้เฒ่า!! ท่านหยวนโปรดอย่าพูดต่อเลยไม่อย่างนั้นเขาฆ่าท่านแน่นอน” โมโจวพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว
เขาหันไปและถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่เห็นเฒ่าเจียงอยู่แล้ว
“ลืมเขาซะแล้วพาฉันไปดูด้านในดาบพันเล่มนั่นว่าเป็นอย่างไร” หยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า
“เอาหล่ะ งั้นตามมา…” เขาเดินไประหว่างทางเต็มไปด้วยเหล่าสาวกซ้อมกันอยู่อย่างคึกคัก
“ว้าวพวกเขาทุกคนพกดาบกันหมดเลย” ดวงตาของหยวนเป็น ประกาย สถานที่แห่งนี้น่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก
…………
