บทที่ 208 อาจารย์ Gundyr!
Gundyr บอสจากเกม Dark Souls 3
------------------
เดิมทีเลย์บิทต้องการแวะไปแจ้งกับทางเผ่าก่อนที่จะออกเดินทางนำเพื่อน 3 คนนี้ ที่เขาก็ไม่รู้ว่ามาจากไหน แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนเลวไปส่งยังเผ่ากรงเล็บเทา
แต่ก่อนที่เขาจะกลับถึงเผ่า เขาก็ได้เห็นพ่อตัวเองถูกสังหาร
เขาสูญเสียเหตุผลทั้งหมดในทันทีและวิ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างสิ้นหวัง แต่สุดท้ายก็ถูกวัลแคนหยุดเอาไว้ได้ทัน
นั่นเพราะผู้เล่นสามารถมองเห็นเลเวลได้ กระต่ายเลเวล 5 อย่างเลย์บิท ไม่มีทางชนะนักรบมนุษย์เสือเลเวล 35 การพุ่งเข้าใส่แบบสุ่มสี่สุ่มห้าก็เหมือนกับการพุ่งเข้าไปตาย
แต่เหล่าผู้เล่นไม่กังวลเลย
หากปาร์ตี้ของเอ็ดเวิร์ดที่มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าเลเวล 40 เป็นผู้เล่นแถวหน้า ซอนหยาน•กรงเล็บเทาก็เป็นผู้เล่นแถวสอง เนื่องจากโชคร้ายที่น่าอับอายของเขา ทำให้เขาไม่มีปาร์ตี้ลงดันเจี้ยน เขาจึงติดอยู่ที่เลเวล 38 แต่ก็ยังถือเป็นผู้เล่นระดับสูงในเวลานี้
วัลแคนเข้าร่วมศาสนจักรแห่งเกมในเวลาเดียวกับซอนหยาน แต่เขาเพิ่งจะเลเวล 37 เพราะเขามักจะใจดีกับมือใหม่ และชอบพามือใหม่ลงดันเจี้ยน ผิดกับเทอร์รี่และจอมที่พึ่งเข้าร่วมศาสนจักรแห่งเกมเมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาเป็นมือใหม่จริง ๆ ดังนั้นจึงมีเลเวลเพียง 20
ขณะนี้ซอนหยานได้เปลี่ยนคลาสเป็นซอร์ดมาสเตอร์สายเบอร์เซิร์กเกอร์ ส่วนวัลแคนก็เปลี่ยนคลาสเป็นนักดาบวิญญาณสายดาบปีศาจ และโจอี้เองก็ถึงเลเวลที่จะเปลี่ยนคลาสได้แล้วเช่นกัน แต่เพราะเขายุ่งอยู่กับการช่วยทำเควสประจำวันเก็บแต้มแลกเรือไททานิค คลาสของเขาจึงยังคงเป็นเรนเจอร์
เมื่อพิจารณาเลเวลเพียงอย่างเดียวเห็นได้ชัดว่าซอนหยานและวัลแคนเหนือกว่านักรบเสือ พวกเขาจะมีช่วงเวลาง่าย ๆ ในการเอาชนะ ถ้าเขาเป็นสัตว์ประหลาดธรรมดา
ปัญหาคือซอนหยานสามารถเห็นได้ว่ามนุษย์เสือเป็นนักรบสืบทอดมรดกทางสายเลือดของบรรพบุรุษเสือเขี้ยวดาบ เพียงแค่สังเกตการต่อสู้ของเขากับพ่อของเลย์บิทเขาก็รู้แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ใช่บอส แต่เขาก็ต้องเป็นศัตรูระดับอีลิท
และมันต้องใช้ความพยายามพอสมควรในการเอาชนะสัตว์ประหลาดระดับอีลิทด้วยความต่างเพียง 3 เลเวล
“หมอนั่นเก่งรึเปล่า” วัลแคนกระซิบถามซอนหยาน เนื่องจากเขาไม่ทราบถึงลักษณะเฉพาะของเผ่าพันธุ์อมนุษย์
“น่าจะเป็นสัตว์ประหลาดระดับอีลิท ถ้าลางสังหรณ์ของข้าไม่ผิดเขาน่าจะทรงพลังมาก” ซอนหยานตอบ
“เจ้าไหวไหม” วัลแคนเริ่มกังวลทันที
“ข้าจะรั้งเขาไว้ก่อน เจ้าและโจอี้รีบไปจัดการมนุษย์หมาป่าเทาตัวนั้นแล้วมาช่วยข้า ผ่อนคลาย มนุษย์หมาป่าเทากำลังคลั่ง ยั่วยุมันแล้วเจ้าจะมีช่วงเวลาง่าย ๆ” ซอนหยานกระซิบตอบ
วัลแคนพยักหน้า
นี่เป็นกลยุทธ์ทั่วไปสำหรับผู้เล่นที่แท็งค์จะดึงบอสไว้ และเปิดโอกาสให้คนอื่น ๆ ในปาร์ตี้สามารถทำลายลูกสมุนของบอสอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมารวมตัวกันเพื่อเอาชนะบอส
"ระวังอย่าให้ถูกฆ่า”
"เจ้าก็ด้วย"
ทั้งคู่ชนหมัดกันอย่างเข้าใจ
แม้ผู้เล่นจะไม่กลัวตาย แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในทวีปตะวันตกที่ไม่มีไลฟ์สโตน หากพวกเขาตาย พวกเขาจะฟื้นขึ้นมาในทวีปตะวันออก แม้ว่าพวกเขาจะมีอังก์แห่งการฟื้นฟูก็ตาม นั่นหมายความว่าความทุกข์ทรมานที่พวกเขาประสบมาหลังจากที่เรือไททานิคจมลงสู่ก้นทะเลนั้นจะสูญเปล่า และต้องเริ่มต้นทำเควสแลกเรือใหม่อีกครั้ง...
ดังนั้นวัลแคนจึงพาโจอี้ไปกำจัดมนุษย์หมาป่าเทาเลเวล 23 ด้วยกัน ก่อนจะกลับมาช่วยซอนหยานกำจัดมนุษย์เสือ
ขณะเดียวกันมนุษย์เสือก็หัวเราะเยาะ “ฆ่าข้าเพื่อเป็นเครื่องสังเวย? ช่างกล้าพูดจริง ๆ...มันเป็นความเจ็บปวดสำหรับข้าเสมอที่เห็นเจ้าเผ่ากรงเล็บเทาทำตัวกร่างไปรอบ ๆ ถึงเวลาแล้วที่พวกเราเผ่าเสือภูเขาจะชิงมงกุฎแห่งเวียร์ลิน”
ซอนหยานเข้าใจความตั้งใจของมนุษย์เสือจากคำพูดนั้นได้ทันที มนุษย์เสือคงกำลังวางแผนก่อกบฏ และต้องการรับเอาเผ่าที่อ่อนแออย่างเผ่าหูยาวมาอยู่ภายใต้ปีกของพวกมัน
เขาคิดเช่นนั้น แต่ปากของเขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ใจ “เจ้าพูดแบบนั้น แต่เจ้าก็ยังทำงานให้กับคนอย่างซอร์ดเทล…เจ้าไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง หรือเจ้าเป็นพวกซึนเดเระ?”
ซอนหยานได้เรียนรู้คำว่า 'ซึนเดเระ' จากฟอรัมของผู้เล่น โดยใครบางคนที่ใช้ ID 'เรียกข้าว่าลูกบอล' เป็นผู้ริเริ่ม และมันก็ถูกใช้กันอย่างแพร่หลาย
แม้จะไม่รู้ว่าซึนเดเระหมายถึงอะไร แต่เส้นเลือดก็ปูดขึ้นที่หน้าผากมนุษย์เสือ เพราะเขารู้ว่ามันต้องไม่ใช่คำชมอย่างแน่นอน “นายน้อยซอร์ดเทลเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ข้าเคารพ ข้าเต็มใจทำงานให้เขา ก่อนที่จะเอาชนะเขา ในขณะที่เจ้า...”
จากนั้นมนุษย์เสือก็เชิดคางขึ้นเล็กน้อย และงอตัวราวกับเสือที่เตรียมจะขย้ำเหยื่อ “ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นใคร ซอนหยาน•กรงเล็บเทา อดีตหัวหน้าเผ่าผู้อ่อนแอ! ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะยังมีชีวิตอยู่ แต่นายน้อยซอร์ดเทลคิดว่าเจ้าตายไปแล้ว…หากเป็นเช่นนี้ ให้ข้าส่งเจ้าไปอยู่กับผีบรรพบุรุษ และอย่าลืมบอกพวกเขาว่าเสือภูเขาฆ่าเจ้า!”
ขณะเดียวกันซอนหยานก็หรี่ตาลง เขาหายใจเข้าลึก ๆ และหยิบมีดออกมาจากสะโพก กรีดฝ่ามือตัวเอง
“เกรทฟูลเดด!”
“เริ่มต้นด้วยการทำร้ายตัวเอง นั่นคือแผนของเจ้ารึ!”
เสือภูเขาไม่ได้พูดอะไรอีก กล้ามเนื้อทุกมัดบนร่างกายเขาเกร็งแน่นเหมือนยางที่ขึงจนตึง และพุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกธนูหลุดจากแล่ง เข้าถึงตัวซอนหยานในเสี้ยววินาที!
สายทักษะเบอร์เซิร์กเกอร์นั้นจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อ HP ลงลง เมื่อพวกเขาโจมตีทุกอย่างจะยุติอย่างรวดเร็ว เมื่อฟาร์มพวกเขาก็จะฟาร์มอย่างรวดเร็ว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่อ่อนแอกว่า ในทางกลับกัน ศัตรูที่แข็งแกร่งกว่า ก็จะยุติการต่อสู้กับเบอร์เซิร์กเกอร์ได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากจุดมุ่งหมายของซอนหยานคือการซื้อเวลาจนกว่าวัลแคนและโจอี้จะมาช่วย เขาจึงเริ่มต้นด้วยการใช้ทักษะ ‘เกรทฟูลเดด’ และไม่ได้ใช้ทักษะเบอร์เซิร์กเกอร์อื่น แต่ใช้สไตล์การปัดป้องที่เรียบง่ายของเก็งโยคุมาทดแทน
และนั่นก็ทำให้มนุษย์เสือรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก
ปกติแล้วความขัดแย้งระหว่างนักรบของภูเขาเวียร์ลินนั้น แท้จริงแล้วเป็นการทะเลาะวิวาทกันด้วยกำลัง ทักษะการต่อสู้ของพวกเขานั้นธรรมดาและตรงไปตรงมา ความแข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่ของอมนุษย์มักจะชดเชยให้กับการขาดทักษะในการต่อสู้ ทำให้แม้แต่ผู้คนจากทวีปตะวันออกก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอมนุษย์ เว้นแต่คน ๆ นั้นจะเป็นนักดาบระดับยอดมนุษย์ที่มีพลังพิเศษ นักดาบธรรมดาไม่ว่าจะใช้วิถีดาบที่ซับซ้อนเพียงใด ก็สามารถถูกขัดจังหวะได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม นั่นคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้เล่นรู้ดีว่าอาวุธของพวกเขามีความทนทาน และมันจะไม่พังเว้นแต่ว่ามันจะปะทะกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือศัตรูที่มีความเป็นพระเจ้าแฝงอยู่
หลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากันเพียงชั่วครู่ ซอนหยานก็ตระหนักว่าเขากังวลมากเกินไป
หากมองแค่ค่าสถานะเพียงอย่างเดียว เสือภูเขาก็มีพลังมากทีเดียว หลังจากปลุกสายเลือดเสือเขี้ยวดาบ เขาสู้กับซอนหยานได้อย่างเท่าเทียม แม้ว่าจะมีเลเวลต่ำกว่า 3 เลเวลก็ตาม ความแข็งแกร่งของเขาก็เหนือกว่าระดับเลเวลด้วยซ้ำ!
แต่นั่นคือทั้งหมดที่เขามี
ทักษะการต่อสู้ที่พัฒนาขึ้นโดยไม่มีหลักการ นอกจากจะใช้การกลั่นแกล้งผู้อ่อนแอแล้ว มันยังคงไร้ระเบียบและด้อยกว่ามาก ซอนหยานมีโอกาสดี ๆ ในการโต้กลับทุกครั้งที่อีกฝ่ายโจมตีเข้ามา
มันเหมือนกับเขากำลังสอนพวก noob ในเกม Dark Souls...
--------------------------------------------------
เพจ FC-Translate
