ตอนที่ 317 ไร้ยางอาย
เซินซินกลัวพี่สาวของเธออยู่บ้าง แต่เธอก็ก้มหน้าลงอย่างไม่พอใจ
“ไม่ ฉันไม่กลับ”
จากนั้นเธอก็หันกลับไปมองเฉียวเฉินโดยไม่สนใจท่าทีที่มืดมนของเซินโย่วอีก เธอยิ้มให้เฉียวเฉินและพูดว่า
“เฉียว อย่างสนใจพี่สาวของฉันเลย นั่งเถอะ สั่งอาหารกันดีกว่า ที่นี่เขาขึ้นชื่อเรื่อง...”
เธอแนะนำเฉียวเฉินให้รู้จักกับอาหารจานเด่นของที่นี่
แต่เธอเพิ่งเริ่มต้นเมื่อรู้สึกเจ็บที่ข้อมือ
ดวงตาของเซินโย่วเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธ ขณะที่เธอลากน้องสาวออกจากที่นั่ง
“เซินซิน ฉันกำลังบอกให้เธอกลับไปกับฉันเดี๋ยวนี้!”
ผิวของเซินซินค่อนข้างบอบบาง ทำให้ข้อมือของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงสดในทันที ดวงตาของเธอแดงและมีน้ำตาเช่นกัน ขณะที่เธอตะโกนว่า “พี่ ฉันเจ็บนะ ปล่อยฉัน”
เซินโย่วไม่สนใจ แต่เธอกลับดึงแรงขึ้นและพยายามพาเธอออกจากร้านอาหาร
“พี่สาว ปล่อยฉันนะ มันเจ็บจริง ๆ ...” เซินซินกำลังดิ้นรนและน้ำตาไหล แม้ว่าเซินโย่วจะไม่ได้ตระหนักถึงมัน
แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกว่า มีใครบางคนจับที่แขนของเธอด้วย
“คุณเซินครับ รอสักครู่ครับ” เฉียวเฉินไม่รู้ว่าทำไม แต่เขาไม่สามารถทนเห็นน้ำตาของเซินซินได้
เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าตัวเองจะทำเช่นนี้
เซินโย่วตัวแข็งกระด้าง
ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็หันกลับมาช้า ๆ
เฉียวเฉินปล่อยแขนของเธอ ในขณะที่เธอหยุดเคลื่อนไหว
“นี่...นักเรียนเฉียว คุณมีอะไรจะพูดงั้นเหรอ” เซินโย่วจ้องมองเขาอย่างเย็นชาและด้วยความเกลียดชัง
เฉียวเฉินเห็นว่าเธอยังคงจับข้อมือของเซินซินไว้แน่นและลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า
“คุณเซิน ข้อมูลของเซินซินเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว เธอบอกว่าเจ็บครับ คุณจะไม่ปล่อยมือสักหน่อยเหรอครับ”
เซินซินเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ
ราวกับว่าเธอไม่เคยคาดหวังให้เขาช่วยเธอ
ท้ายที่สุดเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญในสายตาของเขา และเขาไม่เคยประทับใจเธอเลย
“แล้วมันธุระอะไรของเธอ” เซินโย่วฟังดูเอาแต่ใจ
“นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับน้องสาว คุณไม่ควรเข้ามายุ่ง”
เซินซินมองไปที่เซินโย่วด้วยความสับสน
เธอตกใจและงุนงงกับพี่สาวของเธออย่างสิ้นเชิง
พี่สาวของเธอคนนี้มีมารยาท ค่อนข้างจะมีมารยาทดีเป็นพิเศษ และมักจะทำตัวสง่างามอย่างมาก
ไม่ว่าเธอจะพูดกับใครก็ตาม เธอจะพูดด้วยความสุภาพและอ่อนโยนเสมอ
นี่เป็นครั้งแรกที่เซินซินเห็นพี่สาวของเธอพูดจาหยาบคายกับคนอื่น และคนคนนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ
เธอเคยพาเพื่อนร่วมชั้นกลับบ้านมาก่อน
แต่เซินโย่วไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน
ทำไมเธอถึงได้หยาบคายและรุนแรงกับเฉียวเฉินกันนะ?
ดูเหมือนไม่ใช่ตัวเธอเลย
เฉียวเฉินก็ตะลึงเช่นกัน เขามองไปที่เซินซินด้วยอารมณ์ที่วุ่นวายในดวงตาของเขา แล้วก็หายใจเข้าลึก ๆ
“เซินซิน เป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม ผมไม่คิดว่าตัวเองกำลังยุ่งไม่เข้าเรื่องนะครับ เธอเป็นน้องสาวของคุณก็จริง แต่คุณไม่ควรปฏิบัติกับเธอแบบนี้”
“คุณเซินครับ ได้โปรดปล่อยเธอเถอะครับ”
เซินโย่วเม้มริมฝีปากของเธอและจ้องมองเฉียวเฉินอย่างไม่จริงใจ ทันใดนั้นเธอก็แสยะยิ้มและพูดว่า
“คนในครอบครัวเฉียวทุกคน นี่เป็นคนไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“คุณพูดอะไร?”
ท่าทีของเฉียวเฉินเปลี่ยนไปทันที
ความพยาบาทซึมเข้าสู่ดวงตาของเซินโย่ว
เฉียวเมียนเมียนได้พรากชายอันเป็นที่รักไปจากเธอแล้ว
และตอนนี้เธอยังจะให้น้องสาวของเธอที่เป็นโรคหัวใจมาหลอกล่อน้องสาวของเธออีก ตั้งใจจะเอาอะไรจากตระกูลเซินงั้นเหรอ?
