ตอนที่แล้วตอนที่ 313 พวกเขาทะเลากันหรือเปล่า?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 315 เพื่อนของเขาสวยนะ

ตอนที่ 314 เข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้แอบดู


ทำไมเธอถึงพบว่าผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคุ้น ๆ?

ตรงกันข้ามกับพวกเขา

เฉียวเฉิน ไม่รู้เลยว่าพี่สาวของเขาเฝ้ามองเขามาสักพักแล้ว

เขาเม้มริมฝีปากขณะมองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้วยสายตาของเขาที่ไม่อดทน

“เซินซิน ไหนบอกว่าเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นก็มาไง พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

หญิงสาวยิ้มและพูดอย่างอ่อนหวาน

“เฉียวเฉิน นายแกล้งโง่หรือไง ไม่มีเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นหรอก มีแค่นายกับฉันนี่แหละ”

“อะไรนะ?”

เฉียวเฉินตกใจและความโกรธบางอย่างก็พุ่งเข้ามาในดวงตาของเขา

“เธอไม่ได้พูดเองหรอกเหรอ..”

“ฉันโกหกน่ะ” หญิงสาวยิ้มอีกครั้ง

“ถ้าฉันไม่พูดอย่างนั้น นายจะมาไหมล่ะ”

“เอาล่ะ อย่าจ้องฉันแบบนั้นอีกต่อไปเลย ฉันทำทั้งหมดนี้ ก็เพื่อจะได้ออกมาเดตกับนาย ฉันพยายามขอให้นายออกมาด้วยกันหลายครั้งแล้วนะ แต่นายก็ยังคงปฏิเสธฉัน ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำแบบนี้ เพื่อให้นายออกมาด้วยกัน”

เฉียวเฉินพูดอย่างโกรธ ๆ “เธอ...”

“แล้วจะเอายังไง?”

หญิงสาวเชิดคางขึ้นเล็กน้อย

“ไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้ว ก็มาทานข้าวกันดี ๆ เถอะ อย่ายืนอยู่อย่างนั้นเลย คนอื่น ๆ กำลังดูเราอยู่นะ”

เฉียวเฉินโกรธมาก

เซินซินโกหกเขาได้อย่างไร?

เธอบอกว่าเป็นวันเกิดของเธอ และเธอเชิญเพื่อน ๆ มาร่วมฉลองรวมถึงเพื่อนสนิทของเฉียวเฉินด้วย

เขาเดาว่าเซินซินจะไม่ทำอะไรแย่ ๆ กับเขาต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น ดังนั้นเขาจึงตกลงออกมาด้วย

เฉียวเฉินหลีกเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับเซินซิน หรืออยู่กับเธอตามลำพัง

ตอนนี้เขาพบว่าเซินซินโกหกเขา แล้วทำไมเขาถึงจะต้องยอมอยู่ต่อล่ะ?

“คุณเซิน คุณทานคนเดียวเถอะ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ ผมมีนัดอื่น ผม...”

ก่อนที่เฉียวเฉินจะพูดจบประโยค เซินซินก็หัวเราะ

“เฉียวเฉิน ถ้านายไม่กินข้าวกับฉัน ฉันจะบอกให้ทุกคนที่โรงเรียนรู้ว่านายแอบดูร่างกายของฉัน”

“เมื่อถึงตอนนั้น ทั้งโรงเรียนจะคิดว่านายเป็นคนไม่ดี”

“นายคิดยังไงกับเรื่องนี้ล่ะ?”

เฉียวเฉินเข้าใจสิ่งที่เธอว่าเธอหมายความว่าอย่างไร และหน้าแดงด้วยความโกรธและความอับอาย

“นั่นเป็นเพราะเข้าใจผิด ฉันไม่ได้แอบดู”

“ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก” เซินซินหยิบแก้วกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาจิบ

“อย่างไรก็ตามเรื่องสุดท้ายคือ นายได้เห็นร่างกายของฉันแล้ว นายจะปฏิเสธเรื่องนั้นได้ยังไง ฉันบันทึกเสียงการสนทนาของเราไว้แล้วด้วย”

เฉียวเฉินดูประหลาดใจ “เธอบันทึกไว้งั้นเหรอ?”

“ใช่แล้ว” เซินซินยิ้มหวาน

“ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้ แล้วถ้านายเกิดปฏิเสธเรื่องนั้นล่ะ นักเรียนเฉิน ฉันไม่ได้คิดจะเรียกร้องอะไรที่นี่หรอกนะ แค่ทานข้าวกับฉัน แล้วฉันจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป อย่าทำราวกับนายเสียเปรียบและกำลังลำบากอยู่หน่อยเลย นายไม่คิดว่าการใช้เวลากับสาวสวยที่ร้านอาหารระดับนี้ จะเป็นความสุขบ้างเหรอ?”

เฉียวเฉินมองไปที่เธอ หายใจเข้าลึก ๆ และกำหมัดแน่น เขาพยายามต่อสู้กับความโกรธของตัวเอง

เขาไม่เคยพบใครที่หน้าด้านหน้าทนเท่ากับเซินซินมาก่อน

เขาปฏิเสธเธออย่างชัดเจนทุกครั้ง แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยผ่านเขาเสียที

เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่มีความละอายเลย และเต็มใจที่จะพูดแม้กระทั่งคำพูดโกหก เพื่อให้ตัวเองบรรลุเป้าหมาย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด