EP 203 ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

EP 203 ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

By loop

เวลา 20.00 น.

ดงซูบิน, หยูเหม่ยเซียว และ หยูเซียวเซียวทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารดีๆก่อนกลับบ้าน

พวกเขาไม่ได้ขับรถในวันนี้และในระหว่างอาหารค่ำ ดงซูบินนั่งอยู่ระหว่างสองสาวงามและอารมณ์ดี เขาสั่งเบียร์สองสามขวดและดื่มมากเกินไป เขารู้สึกงัวเงีย แต่เขาเองก็ไม่ต้องการให้คนช่วยเขาเช่นกัน

หยูเหม่ยเซียวกล่าวอย่างกังวล “หัวหน้าซูบินพักที่นี่สักพัก ฉันจะปรุงซุปเพื่อให้คุณเพื่อจะช่วยให้คุณมีสติมากขึ้น”

ดงซูบินนั่งลงบนโซฟา “อย่าลำบากเลย ฉันยังสบายดีอีกสักพักแอลกอฮอล์ก็หมดฤทธิ์แล้ว”

หยูเหม่ยเซียวลังเล “ถ้าอย่างนั้น…ฉันจะเติมอ่างอาบน้ำให้คุณเอง”

ดงซูบินพยักหน้า

หยูเหม่ยเซียวเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มหน้าแดงเมื่อเธอบอกหยูเซียวเซียว“เซียวเซียวกลับไปที่ห้องของลูก ไปเล่นแล็ปท็อปก็ได้” หยูเซียวเซียวพยักหน้าและกลับไปที่ห้องของเธอพร้อมกับแล็ปท็อปของเธออย่างตื่นเต้นหยูเหม่ยเซียวมองไปที่ลูกสาวของเธอเข้าไปในห้องของเธอแล้วเธอก็เดินไปปิดประตู หลังจากนั้นเธอก็ไปที่ห้องนั่งเล่นและช่วยดงซูบินเข้าห้องน้ำ เธอกระซิบ “น้ำพร้อมแล้ว ฉัน…ฉันจะเข้าไปสระผมให้กับคุณเอง” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและหยูเหม่ยเซียวรู้สึกว่าเธอสามารถตอบแทนหัวหน้าซูบินด้วยวิธีนี้เท่านั้น

ดงซูบินตอบอย่างเขินอาย “พี่สาวหยูวันนี้คุณน่าจะเหนื่อยแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องช่วยฉัน”

หยูเหม่ยเซียวเริ่มหน้าแดงและตอบกลับเบา ๆ "ฉันไม่เหนื่อยมาก." ดงซูบินไม่ปฏิเสธเธอและเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลื้องผ้าก่อนที่จะแช่ตัวในอ่างอาบน้ำ

หลังจากนั้นไม่นานหยูเหม่ยเซียวก็เคาะประตูและเข้าไป ครั้งนี้ดงซูบินเองก็ไม่ได้เขินอายเลยและเขาก็ไม่ได้พยายามที่จะทำให้ตัวเองเปียกโชก บางทีมันอาจจะเป็นเพราะแอลกอฮอล์เขาไม่ได้ดึงม่านอาบน้ำออกด้วยซ้ำหยูเหม่ยเซียวมองไปในอ่างโดยบังเอิญและเห็นบางอย่างที่เธอไม่ควรเห็น ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที แต่เธอไม่ใช่เด็กสาวและฟื้นความสงบได้อย่างรวดเร็ว เธอหยิบฝักบัวและเริ่มสระผม

ดงซูบินหลับตาและหัวเราะ "ขอบคุณ. นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ช่วยควรทำสินะ”

หยูเหม่ยเซียวตอบ “มัน…ไม่เป็นไร คุณปฏิบัติกับลูกสาวและฉันเป็นอย่างดีและฉันควรทำสิ่งนี้”

"ขอบคุณ." ดงซูบินกล่าว “บอกฉันได้เลยถ้าพี่สาวหยูมีปัญหาอะไร ถ้าฉันช่วยได้ฉันจะช่วยอย่างแน่นอน”

หยูเหม่ยเซียวรับทราบและขอบคุณเขา เธอหันหน้าไปทางผนังห้องน้ำและเอื้อมมือไปที่เท้าของดงซูบิน เพื่อนวดเท้าให้เขาอย่างเขินอาย เธอสวมชุดเดรสสีเขียวเข้มพร้อมสายสะพายไหล่และมันพอดีตัวแสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่ยั่วยวนของเธอ

ดงซูบินมองลงมาจากการเปิดชุดของเธอและหัวใจของเขาก็เต้นแรง เขามักจะรู้สึกว่าหยูเหม่ยเซียวนั้นถึงจะไม่ได้อยู่ในสายตาของเขา แต่เธอก็ยังคงมีเอกลักษณ์ในแบบของตัวเองและนิสัยที่อ่อนโยนและระมัดระวังตัวของเธอนั้นค่อนข้างดึงดูดดงซูบิน

“พี่หยูสามีของ พี่สาวปฏิบัติต่อพี่สาวอย่างดีหรือไม่?”

หยูเหม่ยเซียวมีความเศร้าในดวงตาของเธอ “เขาปฏิบัติกับฉันเป็นอย่างดีเมื่อเราเพิ่งแต่งงานกัน แต่หลังจากที่เขาติดการพนันเขาก็เริ่มตีฉันทุกวัน”

ดงซูบินขมวดคิ้ว “เขาจะตีพี่?” ใครจะตีผู้หญิงสวยๆอย่างพี่สาวได้?

หยูเหม่ยเซียวไม่ต้องการพูดถึงสามีของเธอและนวดเท้าต่อไปอย่างเงียบ ๆ

ดงซูบินถอนหายใจในใจ ไม่น่าแปลกใจที่หยูเหม่ยเซียว และหยูเซียวเซียว มีบุคคลิกที่อ่อนแอและขี้อายเช่นนี้ สามีของเธอน่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งให้เธอกลายเป็นคนเช่นนี้

หลังจากอาบน้ำดงซูบินรู้สึกดีขึ้น

หยูเหม่ยเซียวเห็นดงซูบินกำลังจะแต่งตัวจึงรีบเดินออกจากห้องน้ำ แต่เธอเห็นหยูเซียวเซียว ยืนอยู่นอกห้องน้ำหยูเซียวเซียว มองไปที่แม่ของเธอและสงสัยว่าทำไมแม่ของเธอในห้องน้ำถึงเป็นตอนที่หัวหน้าซูบิน กำลังอาบน้ำหยูเหม่ยเซียว ตื่นตระหนกและรีบอธิบาย “แม่จะเข้าไปช่วยพี่ของลูกซักผ้าสกปรกของเขา โอ้เขายังอาบน้ำอยู่และลูกต้องรอก่อน”

หยูเซียวเซียวพยักหน้าและกล่าวอย่างมีความสุข “แม่ค่ะตอนนี้หนูรู้วิธีใช้คอมพิวเตอร์แล้ว หนูเริ่มพิมพ์ข้อความเก่งแล้ว”

หยูเหม่ยเซียวให้ลูกสาวของเธอจูบที่หน้าผากของเธอ “ลูกฉลาดมาก ไปลองเล่นดูและก็เก็บมาสอนแม่ด้วยนะ”

หยูเซียวเซียวพยักหน้าและวิ่งกลับไปที่ห้องของเธอ

ตั้งแต่สามีของหยูเหม่ยเซียวเริ่มเล่นการพนันเธอไม่เคยเห็นลูกสาวของเธอมีความสุขขนาดนี้ ความขอบคุณของเธอที่มีต่อดงซูบิน เพิ่มขึ้นและรู้สึกประทับใจ เธอรู้สึกว่าหัวหน้าซูบินควรแต่งตัวและเคาะประตู เธอเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับไดร์เป่าผมและทำให้ ดงซูบินนั่งบนเก้าอี้ หลังจากนั้นเธอก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาพร้อมกับไดร์เป่าผมเพื่อเป่าผมให้แห้ง

ดงซูบินยิ้ม “เอ่อ…คุณสามารถถือไดร์เป่าผมให้ไกลขึ้นเล็กน้อย มันจะร้อนเกินไปถ้าอยู่ใกล้ ๆ”

"แบบนี้?"

“กดสวิตช์ลงสองครั้งแล้วมันจะกลายเป็นอากาศเย็น ลองใช้ดู”

"อากาศเย็น? ขอโทษ…ฉัน…ฉันไม่เคยใช้ไดร์เป่าผมมาก่อน ฉันไม่เข้าใจมันเลย”

"ไม่เป็นไร. พี่จะรู้วิธีใช้มันเอง หากพี่สาวหยูยังไม่แน่ใจพี่สามารถอ่านคู่มือผู้ใช้ได้ ตัวอย่างเช่นพี่สามารถอ่านวิธีใช้เครื่องซักผ้าได้ดังนั้นพี่จึงไม่จำเป็นต้องซักผ้าด้วยมือ มันช่วยให้พี่หายเหนื่อยได้บ้าง”

"ตกลง!"

ดงซูบินหลับตาเพื่อเพลิดเพลินกับความรู้สึกนี้

หลังจากผมของดงซูบิน แห้งแล้วเขาก็นั่งบนโซฟาเพื่อดูทีวีหยูเหม่ยเซียว เดินไปและเสนอที่จะนวดขาของเขา เธอบอกได้ว่าหัวหน้าซูบินชอบนวดขา แต่ดงซูบินปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ไม่เป็นไรถ้าพวกเขาอยู่ในห้องน้ำ แต่ในห้องนั่งเล่นเฉียนเฉียนอาจเดินออกจากห้องเมื่อใดก็ได้และเห็นพวกเขา

“มาตั้งค่าโทรศัพท์ของพี่สาวหยูก่อนและบันทึกหมายเลขของฉันไว้นะ”

"ได้เลย."

หยูเหม่ยเซียวหยิบโทรศัพท์ออกจากกล่องอย่างระมัดระวังและถือไว้ในมือ เธอคลำมันสักพักก่อนจะเปิดโทรศัพท์ เมื่อเธอได้ยินเสียงของโทรศัพท์หลังจากเปิดเครื่องเธอก็ตกใจ หลังจากที่หน้าจอสว่างขึ้นเธอก็ถือโทรศัพท์อย่างไม่เป็นธรรมชาติและรู้ว่ามันเป็นโทรศัพท์หน้าจอสัมผัส นิ้วของเธอสั่นขณะที่เธอกวาดเมนู หลังจากนั้นไม่นานเธอก็สับสนและมองไปที่ดงซูบินอย่างเขินอาย “ฉัน…ฉันค่อนข้างโง่และไม่เคยใช้โทรศัพท์มือถือมาก่อน ฉันไม่รู้วิธีบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ของ หัวหน้าซูบิน ... คุณช่วยสอนฉันได้ไหม?”

ดงซูบิน หัวเราะ "ไม่เป็นไร.แรกๆตอนซื้อมือถือเครื่องแรก็สับสนเหมือนกับวิธีการใช้มัน อย่างน้อยพี่หยูก็รู้วิธีเปิดเครื่อง ฉันไม่พบปุ่มเปิด / ปิด ฮ่าฮ่า…” แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องราวที่สร้างขึ้น สภาพแวดล้อมของดงซูบินแตกต่างจากหยูเหม่ยเซียวมาก แม้ว่าเขาจะไม่สามารถซื้อโทรศัพท์ได้ แต่เขาก็ยังเล่นโทรศัพท์ของเพื่อนร่วมชั้นด้วย เป็นไปได้อย่างไรที่เขาไม่รู้ว่าจะเปิดสวิตช์อย่างไร?

หยูเหม่ยเซียวกลัวหัวหน้าซูบินคิดว่าเธอเป็นคนที่ไม่มีประโยชน์อะไรนอกจากทำอาหารและจะไล่พวกเธอออกไป เมื่อเธอได้ยินหัวหน้าซูบินให้กำลังใจเธอแทนที่จะมองลงไปที่เธอ เธอก็รู้สึกประทับใจ "ขอบคุณ."

“ส่งโทรศัพท์ของพี่หยูให้ฉัน ฉันจะสอนวิธีบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ให้พี่สาวหยูเอง”

หยูเหม่ยเซียวมุ่งความสนใจไปที่โทรศัพท์เนื่องจากเธอไม่ต้องการให้หัวหน้าซูบินคงคิดว่าเธอโง่

“เมื่อพี่สาวหยูกดที่นี่จะมีป๊อปอัปและมีปุ่มกดอยู่ที่นี่ เพียงแค่แตะด้วยนิ้วของคุณ ดูสิคุณบันทึกเบอร์ไว้ ตอนนี้ฉันจะสอนวิธีบันทึกชื่อลงในหมายเลข ตกลง. มันจบแล้ว. เพียงทำตามขั้นตอนเหล่านี้เพื่อบันทึกหมายเลขของผู้อื่นในอนาคต ตอนนี้ฉันจะสอนวิธีโทร กดไอคอนนี้จากนั้นป้อนหมายเลขโทรศัพท์ หากพี่สาวหยูบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ไว้พี่สาวหยูไม่จำเป็นต้องป้อนหมายเลข เพียงกดที่นี่และมองหาชื่อ พี่สาวหยูเข้าใจไหม?”

หยูเหม่ยเซียวพยายามอย่างดีที่สุดในการจดจำขั้นตอนทั้งหมด “เอ่อ…เกือบทำได้แล้ว”

ดงซูบินส่งโทรศัพท์คืนให้เธอ “ลองทำด้วยตัวเอง”

หยูเหม่ยเซียวรับโทรศัพท์อย่างประหม่าและเกือบจะร้องไห้เมื่อเธอทำไม่สำเร็จ “ฉัน…ฉันมันโง่เอง”

ดงซูบินถึงกับเหงื่อออก “ที่นี่ฉันจะสอนพี่สาวอยู่ทีละขั้นตอน” เขาจับมือของหยูเหมยเซียว และแสดงให้เธอเห็นว่าจะกดตรงไหน “หากคุณต้องการทำการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ขั้นตอนก็เหมือนกัน ที่นี่. ลองทำด้วยตัวเอง”

หยูเหม่ยเซียวประสบความสำเร็จในการลองครั้งต่อไปและโทรศัพท์มือถือของดงซูบินก็ดังขึ้น

"ดี. ฉันจะสอนฟังก์ชั่นอื่น ๆ ให้พี่สาวหยูด้วย”

หลังจากเรียนรู้ไปสักพักหยูเหม่ยเซียว ก็ได้เรียนรู้ฟังก์ชั่นบางอย่างในโทรศัพท์

ตอนนี้ดงซูบินเกือบจะกอดเธอ แขนซ้ายของเขาอยู่เหนือไหล่ของเธอส่วนมืออีกข้างก็จับมือเธอกดหน้าจอ อันที่จริงมือข้างเดียวก็เพียงพอที่จะสอนเธอ แต่ดงซูบินยังคงได้รับอิทธิพลจากแอลกอฮอล์และใช้โอกาสนี้เพื่อใช้ประโยชน์จากเธอ “เอาล่ะ. ลองตั้งนาฬิกาปลุก” ดงซูบินปล่อยมือขวาของเขาและวางไว้บนต้นขาของเธออย่างตั้งใจ เขารู้สึกได้ถึงเรียวขาอันอบอุ่นของเธอผ่านชุดของเธอ

ร่างกายของหยูเหม่ยเซียวแข็งทื่อและหน้าแดงขณะที่เธอมองไปที่มือของดงซูบินบนตักของเธอ “หัวหน้าซูบิน ฉัน…ฉัน…”

ดงซูบินยิ้ม “เกิดอะไรขึ้น?”

“เอ่อ…ไม่มีอะไร…” หยูเหมยเซียก้มหัวลงและเริ่มกดโทรศัพท์”

ดงซูบินเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธเขาและเริ่มกล้ามากขึ้น เขาเริ่มขยับมือและสอดเข้าหาต้นขาของเธอ

หยูเหม่ยเซียวก้มศีรษะลงอย่างเขินอายและไม่กล้าที่จะขยับ

มือของ ดงซูบินดึงชุดของเธอขึ้นเล็กน้อยและเริ่มรู้สึกถึงขาของเธอผ่านถุงน่องของเธอ “คุณตั้งนาฬิกาปลุกหรือยัง”

“ฉันเกือบเสร็จแล้ว” ร่างกายของหยูเหม่ยเซียวแข็งและไม่ขยับ

ดงซูบินพยักหน้า