ตอนที่ 114 บึงพิษ
ตอนที่ 114 บึงพิษ
เกลและโรวันมองไปที่ชายหนุ่มที่ลอยอยู่ในน้ำ ดูเหมือนชายหนุ่มคนนั้นจะสลบไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย ตัวของเขากำลังลอยไปเรื่อย ๆ แต่มันกลับเป็นการลอยไปที่ริมฝั่งที่มีซอมบี้เงายืนอยู่
เนื่องจากตอนที่เกิดระเบิดซอมบี้ส่วนใหญ่ลงไปในน้ำแล้ว เหลือก็แต่ซอมบี้เงาที่หนีถอยกลับมาก่อนทำให้มันรอดมาได้
ตอนนี้มันยืนพร้อมกับรับดาบทั้งสี่ข้างไปมาด้วยความหิวกระหายอยากที่จะฆ่าไนเรลเต็มที่แล้ว
เกลและโรวันที่เห็นดังนั้นก็รีบเรียกไนเรลให้ตื่นทันที ไม่เช่นนั้นไนเรลได้ตายไปทั้งอย่างนั้นแน่นอน
“เฮ้ย นายนะได้ยินไหมตื่นเร็ว แย่แล้วดูเหมือนเขาจะสลบไปจริง ๆ รีบไปช่วยเร็ว” เกลพูดออกมา แต่คนอื่น ๆ ก็หันไปมองหน้าเขา เหมือนจะบอกว่าหัวหน้าจะบ้าเหรอในน้ำมีแต่ซอมบี้
เหตุที่ในน้ำมีซอมบี้ เพราะซอมบี้ที่โดนแรงระเบิดของน้ำเมื่อสักครู่ ถึงมันจะแขนขาขาด ร่างแหลกเละ แต่มันยังไม่ตาย
พวกที่อยู่ในน้ำพยายามกระเสือกกระสนเข้าหาไนเรล
“วิดน้ำ เผื่อชายคนนั้นจะลอยมาทางนี้” หนึ่งในคนธรรมดาที่ดูเหมือนจะมีความคิดบางอย่างก็กล่าวออกมา คนทั้งหมดเมื่อได้ยินดังนั้นก็พยายามวิดน้ำให้เกิดคลื่น แต่ดูเหมือนมันจะตงกันข้ามเพราะมันยิ่งเร่งให้น้ำพัดพาไนเรลไปหาฝั่ง
ซอมบี้เงาเมื่อเห็นดังนั้นก็ดีใจ กระโจนลงไปในน้ำ คล้ายกับว่ามันไม่สามารถอดทนต่อการยั่วยวนของอาหารได้อีกแล้ว
“ยิงซอมบี้เงานั้นซะ เกลมาเป็นเพื่อนฉันที” โรวันตัดสินใจกระโดดลงไปในน้ำดัง ตูม! พร้อมกับว่ายไปช่วยชายหนุ่ม
เกลเองก็รีบตามไปเมื่อเห็นโรวันกระโดดลงไปในน้ำแล้ว
โรวันใช้ความสามารถของตนเองกันพวกซอมบี้ในน้ำออก ขณะที่เกลก็ยิงขนหนามของตนปักไปหัวซอมบี้ตายไปหลายตัว แต่มันก็ไม่ทันเพราะร่างชายหนุ่มลอยไปหยุดอยู่ที่ฝั่งแล้ว
และไม่ใช่แค่นั้น แต่กับมีซอมบี้เงาที่อยู่ด้านข้างกำลังลงมือฆ่าชายหนุ่มคนนั้น ในเวลาเดียวกันซอมบี้จำนวนมากก็มาถึงตัวของเขาแล้วเช่นกัน
“ไม่ทันแล้ว” เกลและโรวันต่างก็คิดว่ายังไงก็ไม่รอด
แต่แล้วขณะที่ซอมบี้เงาและซอมบี้ธรรมดาพวกนั้นต่างก็ร้องคำรามออกมาในคือ พร้อมกันนั้นก็พากันกัดไม่ยัง
แต่ดูเหมือนว่าร่างของชายหนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่งทนทานผิดปกติ พวกมันจึงกัดไปไม่ลึกมานัก ในส่วนของซอมบี้เงามันก็ใช้ดาบแขนแทงไปที่หน้าอกของชายหนุ่ม มันแทงลงมาไม่ลึกมากนักแต่ก็ทำให้เจ็บพอควร
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาในทันที พร้อมกันนั้นก็ยกมือขึ้นจับไปที่คือของซอมบี้เงา ระดับ 2 ไว้แน่น
ซอมบี้เงาตกใจเป็นอย่างมากว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่มันก็ไม่มีโอกาสได้ทำอะไร เพราะมือที่กำคอของมันอยู่บีบเข้าหากันจากนั้นก็กระชากออกมาทั้งคือและกระดูกสันหลัง ทำให้ซอมบี้เงาตกตายไปทั้งอย่างนั้น
ซอมบี้ธรรมดาตัวอื่น ๆ ที่อยู่ด้านของก็ยังไม่ทันที่จะได้ตอบสนอง อยู่ ๆ ชายหนุ่มคนนั้นก็ใช้มือที่เปลี่ยนไปกรงเล็บฟันไปที่คอของพวกมันขาด ศีรษะตกลงกลิ้งไปตามผืนน้ำและดิน
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ถึงสิบวินาทีเสียด้วยซ้ำซอมบี้ทั้งหมดก็ถูกฆ่าตายจนหมด เกลและโรวันได้แต่ยืนอ้าปากค้างตะลึงงึงงันอยู่แบบนั้น
“ที่นี่...คือที่ไหน” ชายหนุ่มคนนั้นมองไปที่เกลและโรวันพร้อมทั้งถามออกมา
“เออ....เอ้อที่นี่คือถ้ำที่ใช้เป็นค่ายลี้ภัยใต้ 78” เกลพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ เล็กน้อยเมื่อเห็นคริสตัลที่หน้าผากของไนเรล มันคือสีน้ำเงินเกล พวกเขาไม่เคยเห็นมนุษย์ชั้นสูงที่มีคริสตัลสีน้ำเงินมาก่อน ดูท่าแล้วไนเรลต้องเป็นพวกที่มีพลังระดับสูงมากอย่างแน่นอน
“เราไหลไปทางน้ำใต้ดินมาโผล่ถึงภูมิภาคใต้เลยงั้นหรือ” ไนเรลพึมพำกับตนเองด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ เขาคิดไม่ถึงว่าแค่ระยะเวลา 7 วันที่หมุนไปมาอยู่ใต้น้ำจะทำให้เขามาโผล่ถึงทางภูมิภาคใต้ของไทกีล่า ดูเหมือนว่าเส้นทางน้ำในใต้พิภพจะเป็นทางลัดในการเดินทางไปหลาย ๆ ที่ในโลกนี้ด้วยเวลาอันรวดเร็ว
แต่ไนเรลก็ไม่คิดที่จะอยากใช้เส้นทางนี้อีก เพราะเขานึกว่าจะต้องตายไปจริง ๆ ซะแล้ว เขาต้องคอยดูนาฬิกาที่ตัววัดระดับพลังงานที่ข้อมือจึงระบุเวลาที่แน่นอนได้
ตอนที่อยู่ในทางน้ำใต้ดินไนเรลใช้พลังงานทั้งหมดในการรักษาสมดุลของฟองอากาศไว้ทำให้ต้องใช้พลังงานมาก แต่โชคยังดีที่เขานั้นมีเนื้อกลายพันธุ์อยู่จำนวนมากทำให้เขาสามารถรอดมาได้
แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี เพราะตอนที่เขากินเนื้อของอสูรปลาผีเสื้อระดับ 5 ก็ทำให้ความสามารถ [สนามพลังอากาศ D] พัฒนาไปเป็นระดับ S อย่างไม่น่าเชื่อ
ดูเหมือนว่าอสูรปลาผีเสื้อตนนี้จะมีศักยภาพที่ยิ่งใหญ่กว่าที่เขาคิด แต่ในตอนนี้มันไม่สำคัญอีก เพราะไนเรลกินมันลงไปแล้ว
แต่แล้วดูเหมือนไนเรลจะคิดบางอย่างได้จึงรีบใช้ความสามารถเงาและพาเซลี่ที่หลบอยู่ในเงาออกมา เซลี่ที่ต้องทนอยู่ในเงาหลายวันได้แต่หลับตาแน่นไม่สามารถลืมตาได้เนื่องจากดวงตายังไม่สามารถปรับสภาพได้จากการอยู่ในที่มืดเป็นเวลานาน
เธอดูอ่อนแอพอสมควร แต่ก็ยังคงยืนไหว เพราะตอนที่อยู่ในเงาไนเรลได้ส่งอาหารบางส่วนให้เธอกิน
ไนเรลมองไปที่กลุ่มของเกลก็ข้ามจากอีกฝั่งกลับมาอยู่ที่ริมทะเลสาบแล้ว
“สวัสดี ผมไนเรลขอถามอะไรพวกพี่ชายหน่อยได้หรือไม่” ไนเรลเดินไปทักทายพวกนั้นอีกครั้งด้วยท่าทีที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิงในตอนแรก
เกลและโรวันมองหน้ากันไปมากับท่าทีที่ต่างออกไปของไนเรลแต่ทั้งสองก็ยังเลือกตอบคำถามของไนเรลที่ถามออกมาไม่หยุด
“สถานการณ์ที่นี่ซับซ้อนเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเจอกับผลยกระดับความสามารถ และกำลังเขาไปเก็บกัน แต่แน่นอนว่าไม่ได้มีแค่พวกเขา สามผู้นำค่ายที่เป็นคนดูเเลเขตนี้ ดูเหมือนว่าที่เขาอยู่ตอนนี้จะอยู่นอกเหนือจากการปกครองของรัฐบาล แต่พวกเขาก็ยังคงมีการติดต่อกับทางเมืองย่อยอื่น ๆ อยู่เพียงแต่มันอยู่ไกลออกไปมาก ๆ ก็เท่านั้น” ไนเรลทบทวนข้อมูลที่พวกนั้นเล่ามา ขณะที่คนอื่น ๆ นั้นต่างรอกันอย่างเงียบ ๆ
“ช่วยพาผมไปที่ยังสถานที่มีผลยกระดับด้วยได้ไหม” ไนเรลถามออกมาตรง ๆ เพราะเขารู้สึกสนใจผลยกระดับพอสมควร
ผลยกระดับที่ช่วยยกระดับความสามารถ แต่ไนเรลไม่รู้ว่าผลยกระดับนี้มีคุณภาพระดับไหน อีกอย่างถึงอย่างไรเขาก็ยังอยากได้ เพราะมันเป็นของที่ใช้แล้วหมดไป เพราะทันทีที่เราเด็จผลมันออกจากต้น ต้นของมันก็จะตายในทันทีไม่มีทางที่จะรักษามันไว้ได้
ในชีวิตที่แล้วไนเรลเคยได้ร่วมมือกับรัฐบาลในการรักษาไม่ให้ต้นผลยกระดับตายหลังจากที่เก็บผลมันออกมาแล้ว ซึ่งแน่นอนว่าเขาทำหน้าที่เร่งการเจริญเติบโตมันเท่านั้น ไม่ได้ยุ่งกับข้อมูลด้านอื่น ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นไนเรลก็พอจะรู้มาบ้างว่าต้นที่ออกผลยกระดับนั้นแบ่งออกเป็นสองลักษณะคือ ต้นหลัก และต้นรอง
เหตุที่เรียกอย่างนั้นก็เพราะว่าต้นรองนั้นเมื่อเก็บมาแล้วมันจะตายในทันที ส่วนต้นหลักนั้นมันจะไม่ตายเมื่อเก็บผลของมันไป แต่ถึงมันจะไม่ตาย ต้นหลักนั้นกับให้ผลยกระดับแค่หนึ่งในสิบของต้นรองในการเก็บหนึ่งครั้ง
ซึ่งพวกเขาก็ยังคงหาคำตอบกันเป็นเวลาหลายปีว่าทำไมพวกมันถึงมีต้นหลักและต้นรอง จนผ่านไปหลายปีก็ไม่ได้คำตอบ
ไนเรลรู้สึกสนใจเป็นอย่างมากว่ามันคือต้นผลยกระดับต้นหลักหรือรอง เพราะถ้าต้นหลักนั้นมันจะช่วยยกระดับสมาพันธุ์นักล่าได้อีกมาก แต่ถ้าเป็นต้นรองอย่างไรเขาก็ต้องเขามันมาให้ได้ เพราะถึงอย่างไรมันก็ต้องมีไม่ต่ำกว่า 10-20 ผลอย่างแน่นอน
ดังนั้น ไนเรลจึงขอให้เกลและโรวันพาเขาไปที่ต้นผลยกระดับนั้น แต่ดูเหมือนเกลจะลังเลเพราะเขาไม่รู้ที่มาที่ไปของไนเรลเลย อีกอย่างไนเรลก็ไม่ได้เล่าและพวกเขาก็ไม่กล้าถาม แต่เมื่อลองคิดถึงพลังของไนเรลที่แสดงออกมาเขาก็ยอมตกลงโดยมีเงื่อนไขว่าจะขอให้แบ่งผลยกระดับหนึ่งผลเป็นการตอบแทนถ้าไนเรลสามารถได้ผลยกระดับมา
ไนเรลได้ยินดังนั้นก็ตอบตกลงพร้อมกับยิ้ม ๆ ออกมา
ตอนนี้เขาอยู่ระดับสีน้ำเงินขั้นตนแล้วซึ่งไนเรลมั่นใจเป็นอย่างมากว่าสามารถแย่งผลพวกนั้นมาได้อย่างแน่นอน
หลังจากตกลงกันเรียบร้อยแล้วไนเรลก็ขอพักสักหน่อย ไนเรลหาที่เงียบ ๆ นอนทันทีโดยไม่ได้กลัวว่าพวกเกลและคนอื่น ๆ จะเล่นตุกติกอะไร
เซลี่ที่ขณะนี้ปรับตัวกับแสงสว่างได้แล้วแต่ก็ยังคงกลัวคนพวกนี้อยู่จึงเลือกที่จะมานั่งไกล ๆ ไนเรลแทน
......
หลังจากผ่านไปหนึ่งวันเต็มไนเรลก็ตื่นขึ้นมา พวกเกลยังคงรออยู่โดยแยกกันไปหาที่พักไม่ไกล พร้อมทั้งนำอาหารออกมากินรอกันไปพลาง ๆ ไนเรลที่เห็นดังนั้นก็จัดการกินมื้อเช้าของตัวเองกับเซลี่จนเสร็จ จากนั้นก็ให้เกลนำทาง
มันใช้เวลาไม่นานอย่างที่คิดก็มาถึงจุดที่เกลบอก แต่เกลกลับหยุดเดินซะอย่างนั้น
“มีอะไรหรือเปล่า?” ไนเรลถามด้วยความสงสัย
“ข้างหน้าเป็นเขตที่มีซอมบี้อยู่จำนวนมาก อันที่จริงยังมีอีกทางแต่ว่าตรงนั้นโดนคนของทั้งสามค่ายควบคุมไปแล้วดังนั้นพวกเราจึงไปไม่ได้” เกลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ่ง
ไนเรลได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามกลับไป “ซอมบี้มีระดับสูงสุดเท่าไหร่”
“น่าจะประมาณ 3 แต่มันมีอยู่เยอะพอสมควร” โรวันที่ยืนอยู่ด้านข้างตอบคำถามของไนเรลอย่างรวดเร็ว
“อืม...เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา พวกนายมายืนชิด ๆ กัน” ไนเรลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ปกติ
เกลและโรวันมองไนเรลด้วยความเคารพมากขึ้น เพราะดูเหมือนไนเรลไม่สนใจซอมบี้ระดับ 3 เลยแม้แต่น้อย
ทุกคนทำตามที่ไนเรลบอก แม้ว่าจะไม่เข้าใจก็ตามว่าไนเรลต้องการจะทำอะไร และแล้วอยู่ ๆ เงาด้านหลังของไนเรลก็ขยายออกครอบคุมทุกคนเข้าไป พร้อมก็นั้นไนเรลก็กระโดดไปตามเงาข้ามผ่านซอมบี้พวกนี้ไปได้อย่างรวดเร็ว
ถึงจะมีบางตัวที่สังเกตเห็นไนเรลแต่มันก็ไม่มีทางตามเงาทันอย่างแน่นอน
ผ่านไปแค่ 5 นาทีไนเรลก็มาถึงจุดที่ปลอดภัยก็ปล่อยทุกคนออกมา ทั้งเกลและพวกต่างก็ล้มตัวลงเพราะความตกใจที่อยู่ ๆ เข้าไปอยู่ในความมืดมา
แต่เมื่อรู้ว่ามาโผล่อยู่ที่ไหนแล้ว จึงรู้ว่าคงเป็นไนเรลที่พาพวกเขาและคงเป็นความสามารถของไนเรล
ทั้งสองมองไปที่ไนเรลที่ตอนนี้ยืนมองข้างหน้าอย่างเงียบขึง
“บึงพิษ คงจะลำบากสักหน่อย” ไนเรลมองไปที่บึงน้ำข้างหน้าที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 600-700 เมตร อันที่จริงแล้วข้างหน้าของเขามันเป็นเหมือนกับแอ่งกระทะที่ด้านบนหลังคาเป็นรูมองเห็นท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆมืดครึ้มพร้อมกับสายฝนที่ตกลงมา
ด้านล่างบึงพิษมันเต็มไปด้วยน้ำและดินโคลน ภายในมีดวงตาจำนวนมากพวกมันคือกบหนองพิษ
จากการสังเกตของไนเรลคงมีพวกระดับ 4 อยู่ในนั้นแต่ไม่รู้ว่ามีระดับ 5 อยู่หรือไม่
พิษพวกนี้ที่กบหนองพิษปล่อยนั้นจะมาจากผิวหนังที่เป็นเหมือนกับแผลพุพองจนเป็นเหมือนน้ำหนองและระเบิดออกปล่อยพิษกระจายไปทั่ว และการที่มีพวกกบหนองพิษอยู่นั้นก็ทำให้เกิดหมอกพิษผสมไปกับบึงด้านล่างนั้นจึงทำให้ไนเรลเรียกบึงนี้ว่าบึงพิษ
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องฝ่าพิษเข้าไปด้านในบึงนั้น
