ตอนที่ 277 จะไม่ทำอีก

ถ้าเธอยังคงมีความรู้สึกต่อซูเจ๋อจริง ๆ การกระทำในตอนนี้ของเขามีแต่ละผลักเธอออกห่างจากตัวเขาเอง

เฉียวเมียนเมียนยังคงร้องไห้และดวงตาของเธอก็มีน้ำตาตลอดเวลา ไม่ว่าจะเขาจะเช็ดอีกครั้งก็ตาม

เธอรู้สึกเสียใจเป็นพิเศษ

นี่เป็นครั้งแรกที่เหมาเยซื่อดุร้ายกับเธอ และเป็นครั้งแรกที่เขาดูน่ากลัวมาก

ราวกับว่าเขาเป็นคนที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

สิ่งที่เธอรู้สึกคือความกลัวและแรงกระตุ้นที่อยากจะหลบหนี

แต่ยิ่งเหมาเยซื่อพยายามปลอบเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น

เขากล่าวหา ว่าเธอยังคงมีความรู้สึกกับซูเจ๋ออยู่!

จริง ๆ แล้วเขาบอกว่าเธอคิดจะหย่ากับเขาตลอดเวลานี่

เขาคิดอย่างนั้นได้ยังไง

เขาไม่เคยเคยเชื่อใจเธอเลยเหรอ?

เขามักจะสงสัยว่าเธอยังคงโหยหาซูเจ๋อ

คราวนี้ความจริงก็ล้นออกมาในคราวเดียว เพราะความโกรธของเขา

เขาไม่เคยเชื่อในตัวเธอ

เฉียวเมียนเมียนเจ็บปวดมาก เธอไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเหมาเยซื่อหรือพูดคุยกับเขาอย่างไรต่อไป

ข้างหน้า ชายคนนั้นกำลังขอโทษอย่างสุดซึ้งในน้ำเสียงที่น่ารักของเขา

เฉียวเมียนเมียนสูดอากาศเข้าลึกเต็มปอด เช็ดน้ำตาออกจากดวงตา ก่อนที่จะถอยห่างจากเขา

เหมาเยซื่อไม่กล้าหยุดเธอ เขากลัวว่าจะเป็นการยั่วยุให้เธอเสียใจไปมากกว่านี้

“ที่รัก ผมขอโทษ ผมขอถอนคำพูดทั้งหมด” เขามองไปที่หญิงสาวที่ตอนนี้ขดตัวและยังคงเช็ดน้ำตาให้เธอ ความเสียใจก็พลุ่งพล่านอยู่ในตัวเขา

เขาเอื้อมมืออยากสัมผัสใบหน้าของเธอ

แต่เธอกลับบ่ายเบี่ยงเขาทันที

เหมาเยซื่อขมวดคิ้ว

“ที่รัก ผม...”

ก่อนที่เขาจะขอโทษอีกครั้ง เฉียวเมียนเมียนก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำของเธอ เสียงของเธอแหบแห้งและเย็นชา ขณะที่เธอพูด

“ไหน ๆ คุณก็คิดว่าฉันยังมีความรู้สึกกับซูเจ๋ออยู่ งั้นเราก็หย่ากันเถอะ” เธอพูดด้วยความโกรธ

“คุณพูดถูก ฉันยังรู้สึกกับเขา และฉันกำลังรอการหย่าจากคุณ เหมาเยซื่อเราหย่ากันเถอะ คุณไม่อยากอยู่กับผู้หญิงที่คิดถึงผู้ชายอื่นใช่ไหมล่ะ”

“คุณจะพบผู้หญิงอีกคนที่รักคุณด้วยใจจริง ฉันไม่เหมาะกับคุณหรอก”

การแสดงออกของเหมาเยซื่อเปลี่ยนไป

สีหน้าของเขามืดลงทันทีที่ได้ยินคำว่า “หย่า”

ม่านแห่งความมืดปกคลุมใบหน้าของเขา เมื่อเขาได้ยินเธอบอกว่า เธอยังชอบซูเจ๋อ

เขารู้ว่าเธอแค่พูดออกไป แต่เขาก็ได้รับผลกระทบอย่างมากกับคำพูดของเธอ

“เมียนเมียนอย่าพูดแบบนั้นด้วยความโกรธ” เขาเม้มริมฝีปากและหายใจเข้าลึก ๆ กลืนความโกรธเข้าไปทันทีเพื่อไม่ให้เธอกลัวอีก

“ตอนนี้ฉันคิดผิดไป คุณจะโกรธก็ได้ คุณจะดุผมหรือจะตบผมก็ได้ แต่อย่าพูดอย่างเช่นคำว่าหย่าเลยนะ”

“ผมเคยพูดไปแล้วนี่ ผมจะไม่หย่ากับคุณ”

เฉียวเมียนเมียนเช็ดน้ำตาและยิ้ม

“เหมาเยซื่อ คุณเป็นคนทะนงตัว คุณทนกับภรรยาของคุณที่ยังรู้สึกกับชายอื่นได้ยังไง? คุณพูดถูกซูเจ๋อกับฉันรู้จักกันมา 10 ปี ความสัมพันธ์ของเรา ไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะลืมได้ด้วยการกดสวิตช์ปิดเปิด ถ้าฉันไม่เคยลืมเขา คุณจะรับได้ไหม?”

“หยุด.” เหมาเยซื่อลุกขึ้นละมองเธอจากข้างเตียง

“ผมรู้ว่าคุณยังโกรธอยู่ ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง”