ตอนที่ 274 คุณหึงเหรอ?

“ครอบครัวเซินมีลูกสาวสองคน ในกลุ่มเพื่อนของเรามีเพียงหยูเฉิงและผม ที่มีอายุมากกว่าเธอ เธอเคยชอบเกาะติดกับเรา และบอกว่าเราเป็นพี่ชายของเธอ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอรู้สึกว่าไม่มีใครสมบูรณ์แบบในโลกนี้

อย่างเหมาเยซื่อ เขามีมันสมองที่ยอดเยี่ยมและสามารถบริหารบริษัทที่มีพนักงานหลายหมื่นคน แต่เมื่อพูดถึงเรื่องของหัวใจ เขาค่อนข้างไม่สนใจเอาซะเลย

จริง ๆ แล้วเขาไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเซินโย่วชอบเขา

ในขณะเดียวกัน เธอได้พับกับเซินโย่วเพียงครั้งเดียว เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเขาคิดอย่างไรกับเหมาเยซื่อ

พวกเขารู้จักกันมานานกว่า 20 ปีและเขาก็เชื่อจริง ๆ ว่าเซินโย่ว เห็นเขาเป็นพี่ชายและไม่มีอะไรอีกเหรอ?

จะไร้เดียงสาอะไรแบบนี้

“มีอะไรแปลกงั้นเหรอ?”

เหมาเยซื่อถามเมื่อเห็นท่าทางไม่เชื่อของเธอ

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อเธอเห็นความสับสนที่เกิดขึ้นในตัวเขา

“คุณไม่เคยคิดมาก่อนเลยเหรอว่าเซินโย่วเขาอาจจะชอบคุณแบบผู้หญิงชอบผู้ชายบ้างเลยเหรอ”

เหมาเยซื่อตะลึง ความตกใจปรากฏชัดในแววตาของเขาในตอนแรก จากนั้นคิ้วของเขาก็ขมวด

“เธอชอบผมเหรอ?”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา เฉียวเมียนเมียนก็รู้สึกสงสารเซินโย่วขึ้นมา

เธอชอบเขามาหลายปีแล้ว และออกจะแสดงชัดขนาดนี้ แต่เขากลับยังไม่รู้ตัว

ช่างเป็นความจริงที่น่าเศร้าจริง ๆ

สำหรับผู้ชายอย่างเหมาเยซื่อ ถ้าแฟนของเขา จะแอบชอบเขาโดยไม่พูดกับเขาอย่างตรงไปตรงมา เขาอาจจะไม่มีทางรู้ได้เลยจนวันตายเลยก็ได้

“ใช่” เฉียวเมียนเมียนกล่าวว่า “คุณไม่รู้สึกเลยเหรอ?”

คิ้วของเหมาเยซื่อถูกถักให้แน่นยิ่งขึ้นในตอนนี้

“ใครบอกคุณ? เธอบอกคุณแบบนั้นเหรอ?”

“เธอไม่ได้บอกฉันค่ะ” เฉียวเมียนเมียนส่ายหน้า

“ฉันบอกตัวเองได้ เซินโย่วน่าจะเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างหยิ่งผยอง เธอจะไม่บอกคนที่เธอชอบโดยตรงเกี่ยวกับความรู้สึกของเธอหรอก”

เธอรู้สึกว่าเซินโย่วอาจกำลังรอให้เหมาเยซื่อเป็นผู้เริ่มก่อน

แต่ใครจะคาดคิดว่าหลังจากผ่านไปหลายปี เธอก็รู้ว่าเหมาเยซื่อไม่ได้สนใจเธอเลย และที่จริงแล้ว เขามีอาการแพ้ผู้หญิง

จากนั้นเขาก็แต่งงานกับผู้หญิงอีกคน

เซินโย่วชอบเขามาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยสารภาพเรื่องนี้กับเขาเลย นอกจากส่วนที่เกี่ยวกับความภาคภูมิใจของเธอแล้ว ยังเป็นเพราะเธอไม่รู้สึกว่าถูกคุกคาม

ท้ายที่สุดแล้ว เหมาเยซื่อก็ไม่ได้สนใจผู้หญิง

เธอไม่เคยคิดเลยว่าจู่ ๆ เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่นในวันหนึ่ง

ความโกรธและความขมขื่นที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของเธอต้องมาจากความรู้สึกของการคุกคามและวิกฤตที่เธอรู้สึกอยู่

ในตอนนั้นเหมาเยซื่อไม่ได้เป็นของเธอ แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นของคนอื่น

แต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่มีภรรยาแล้ว

เหมาเยซื่อดูประหลาดใจ

ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน

ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่เฉียวเมียนเมียนอย่างลึกซึ้ง

“คุณหึงงั้นเหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

เขาพูดได้อย่างไรว่าเธอหึง?

“ไม่ต้องกังวล” เหมาเยซื่อเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดอย่างจริงจัง

“ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน ผมก็เห็นว่าเธอเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น ผมไม่สามารถควบคุมสิ่งที่เธอคิดได้ แต่ผมมั่นใจในสิ่งที่ผมคิด”

“เซินโย่วจะไม่เป็นภัยคุกคามต่อคุณอีกต่อไป”

ดูเหมือนเขาจะทำผิดสัญญาที่เคยบอกไว้

กล้ามเนื้อใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนกระตุก

“อืม...ฉันไม่ได้หึง ที่จริงถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานกัน แต่ฉันก็รู้ว่านั่นเป็นเพราะเหตุผลบางประการเท่านั้น ดังนั้นไม่ว่าผู้หญิงคนอื่นจะชอบคุณ หรือคุณจะชอบผู้หญิงคนอื่นฉันก็...ไม่รังเกียจ”

“ฉันแค่หวังว่าผู้หญิงที่คุณจะมีส่วนร่วมด้วยจะไม่มายุ่งกับฉัน ...เพราะคุณและคุณหนูเซินรู้จักกันมานานหลายปีแล้ว ฉันหวังว่าคุณจะไม่จัดการกับสถานการณ์ที่ผิดพลาดเพราะฉัน สุดท้ายจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของคุณกับเธอได้”