บทที่ 145 รางวัล
ผู้เฒ่าหานหัวเราะฮ่าฮ่า “เย่โม่!...เธอไม่ต้องถ่อมตัวไปหรอก เงินที่เธอได้ไปยังไม่ถึงส่วนเสี้ยวราคาของชิ้นนั้นเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นฉันจึงต้องขอบคุณเธอแทนประเทศของพวกเราด้วย...เธอทำประโยชน์ให้กับทหารอย่างพวกเรามากทีเดียว” เย่โม่ยิ้มให้เล็กน้อยโดยไม่ได้ตอบอะไร...ตัวเขาไม่ได้มีคุณธรรมสูงส่งมากมายขนาดนั้น ถ้...
