ตอนที่ 263 คุณไม่ได้เป็นหลานสะใภ้ของฉัน
“คุณย่าเหมาให้ฉันช่วยคุณนะคะ”
ท่านผู้หญิงเหมาคนเก่ามีปัญหาที่ขาของเธอ และเดินได้ไม่ดีนัก
เซินโย่วเดินไปอย่างระมัดระวังเพื่อช่วยให้เธอยืนขึ้นและเตือนเธอเบา ๆ ว่า “คุณย่าเหมาระวังด้วยนะคะ”
ท่านผู้หญิงลุกขึ้นและเหลือบมองเธอด้วยดวงตาของเธอเจือด้วยความเสียใจและสงสาร
ผู้หญิงคนนี้จากตระกูลเซินเป็นคนดีจริง ๆ
ในแง่ของภูมิหลังครองครัว รูปลักษณ์และความสามารถส่วนตัว
อีกทั้งยังเข้ากันได้กับหลานชายที่มีค่าของเธออีก
และเด็กผู้หญิงคนนี้ก็รักใคร่และกตัญญูกับคนในตระกูลของเธออีกด้วย
ในฐานะผู้ใหญ่ พวกเขาชอบเธอมาก
ครอบครัวเซินและครอบครัวเหมา เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาตั้งแต่รุ่นก่อน ทำให้ทั้งสองครอบครัวมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน พวกเขามีความคิดที่จะให้ทั้งคู่แต่งงานกันตั้งแต่แรกแล้ว
ครอบครัวเซินพอใจกับเหมาเยซื่อเป็นอย่างมาก
และครอบครัวเหมาก็พอใจต่อเซินโย่วมากเช่นกัน
แต่...
ไม่ว่าพวกเขาจะมองโลกในแง่ดีและพึงพอใจในฐานะผู้ใหญ่เพียงใด
พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้ หากรุ่นลูกทั้งสองไม่ได้คิดเช่นเดียวกับเขา
เขาอาจจะประนีประนอมต่อกัน แต่จะละเลยกับความสุขทั้งชีวิตของลูกหลานของเขาไม่ได้
แต่พวกเขาต่างรู้ดีถึงจิตใจของเซินโย่ว
เด็กผู้หญิงคนนี้ชอบหลานชายของพวกเขาตั้งแต่ยังเด็ก
แม้ว่าเธอจะไม่พูดออกไป แต่เธอก็ตระหนักดีว่าความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อใครบางคนไม่สามารถซ่อนอยู่เพียงภายในใจได้
พวกเขาแค่กลัวว่าการแต่งงานกะทันหันของเหมาเยซื่อจะทำให้เธอเจ็บปวด
แต่ท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าเป็นคนที่ชัดเจน แม้ว่าเธอจะชอบเซินโย่ว แต่ด้วยหลานชายสุดที่รักของเธอแต่งงานแล้ว ไม่ว่าเธอจะพอใจกับเซินโย่วเพียงไหน เธอก็ยังไม่คิดที่จะปล่อยให้เธอมาเป็นหลานสะใภ้ได้
.......
เนื่องจากขาของท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าเดินไม่สะดวกนัก จึงมีลิฟต์ที่พาไปถึงห้องนอนของเธอ
เธอพักอยู่ที่ชั้นสี่
หลังจากออกมาจากลิฟต์ เซินโย่วก็ช่วยคุณผู้หญิงเหมาคนเก่ากลับไปที่ห้องนอนของเธอ
“โย่วโย่ว ฉันมีคำพูดสั้น ๆ จะพูดกับเธอ”
ท่านผู้หญิงยืนอยู่ที่ประตู จับมือของเซินโย่วด้วยสีหน้าจริงจัง
เซินโย่วยิ้มอย่างเชื่อฟังและพยักหน้า เธอพูดน้ำเสียงแผ่วเบา
“ค่ะ คุณย่าเหมา ฉันกำลังฟังอยู่ค่ะ”
ในที่สุด คุณผู้หญิงเหมาคนเก่าก็ถอนหายใจแผ่วเบาและกล่าวว่า
“โย่วโย่ว แม่ของอาซื่อและฉันชอบเธอมาตลอด เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ฉันปฏิบัติต่อเธอเหมือนหลานสาวของฉัน เดิมทีฉันคิดว่าตั้งแต่เธอเติบโตมาพร้อมกับอาซื่อ พวกเธอทั้งสองคนจะได้แต่งงานกัน ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆ”
สีหน้าของเซินโย่วตกใจ เธอกัดริมฝีปาก
“คุณย่าเหมา...”
“เด็กดี.” คุณผู้หญิงเหมาคนเก่าตบหลังมือของเธอเบา ๆ
“ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ถูกลิขิตให้มาเป็นหลานสะใภ้ของฉัน ฉันรู้ว่าเธอยังมีใจให้กับอาซื่อ แต่ตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว อย่างที่เธอเห็น เขาชอบเมียนเมียนมาก”
“ฉันเลี้ยงดูอาซื่อมาตั้งแต่เล็ก ฉันรู้จักเขาดี เขาจะเป็นคนที่ตัดสินใจเลือกคนที่เขาอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยตัวเอง โย่วโย่ว เธอเป็นผู้หญิงที่โดดเด่นมาก นอกจากอาซื่อแล้ว ฉันแน่ใจว่ายังมีผู้ชายอีกหลายคนที่คู่ควรกับเธอ”
“เธอควรหยุดเสียเวลากับอาซื่อได้แล้ว และหันไปมองดูผู้ชายที่อยู่รายล้อมตัวเธอ”
ในอดีตคุณผู้หญิงเหมาคนเก่าเงียบสงบ แม้จะรู้ถึงความรู้สึกของเซินโย่วนั้นจะไม่สมหวัง
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป
