ตอนที่ 259 คุณย่า เราจะพยายามอย่างดีที่สุด

“แล้วยังไงล่ะ” คุณผู้หญิงเหมาพูดอย่างเย็นชาว่า

“แต่งได้ก็หย่าได้ คิดว่าการแต่งงานเป็นทางออกของปัญหาในอนาคตทั้งหมด คิดผิดแล้วล่ะ”

“ครอบครัวเหมาไม่ต้อนรับหรอกนะ”

เธอหมายถึงเฉียวเมียนเมียน

ดวงตาของเซินโย่วกะพริบ แต่เธอไม่ได้พูดอะไรมากกว่านี้

.............

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่กล่องของขวัญจากคุณผู้หญิงเหมาคนเก่า และหันไปทางเหมาเยซื่ออย่างลังเล

เหมาเยซื่อพยักหน้าให้เธอ “นี่คือของขวัญต้อนรับจากคุณย่า คุณรับไปเถอะ ตอนที่แม่ของผมแต่งเข้ากับครอบครัวในตอนนั้น เธอก็ได้รับของขวัญด้วยเหมือนกัน”

เฉียวเมียนเมียนเอื้อมมือไปรับเมื่อเธอได้ยินเขาพูดอย่างนั้น

เธอพูดอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณค่ะคุณย่า”

เธอไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในกล่อง

และมันไม่ดีที่จะเปิดกล่องตรงนี้

แต่ต้องเป็นสิ่งที่ดีแน่นอน

ท้ายที่สุด เธอก็โหยหาหลานสะใภ้และในที่สุดเธอก็มีแล้วหนึ่งคน ท่านผู้หญิงชรามีจิตใจดีและเธอชอบเฉียวเมียนเมียนมากขึ้นทุกนาทีที่ผ่านไป เธอจับมือคุยกับเธออยู่นาน

เฉียวเมียนเมียนคิดว่าท่านผู้หญิงคนเก่าจะถามเกี่ยวกับครอบครัวและภูมิหลังของเธอ

แต่กระทั่งจบการสนทนากับท่านผู้หญิงเหมาคนเก่า ก็ยังไม่ได้พูดเรื่องนี้สักคำ

เธอเพียงแค่ถามเธอเกี่ยวกับอายุ ที่เรียนและเธอในฐานะบุคคลธรรมดาทั่วไป

“อาซื่อเป็นเด็กดีมาโดยตลอด ไม่เคยทำให้พวกเราต้องกังวล เขาเป็นคนที่มีความคิดและตัดสินใจด้วยตัวเองมาตั้งแต่เขาอายุ 10ขวบ ครอบครัวอย่างเรามักจะมีการวางแผนการแต่งงาน ก่อนหน้านี้แม่ของเขาได้แนะนำผู้หญิงหลายคนที่มีภูมิหลังที่เหมาะสมให้กับเขา แต่อาซื่อไม่เคยสนใจพวกนั้นเลยน่ะสิ”

“เราไม่สามารถบังคับให้เขาชอบพวกเขาเหล่านั้นได้ แต่เขาก็ใช้เวลาในการทำงานมากเกินไป พวกเราก็เลยเริ่มกังวลว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ดูเขาตอนนี้สิ เขาแต่งงานแล้ว ในที่สุดย่าคนนี้ก็ยกภูเขาออกจากอกได้เสียที”

คุณผู้หญิงเหมาคนเก่าจับมือเฉียวเมียนเมียนขณะที่เธออุทานว่า

“ฉันเชื่อในการตัดสินใจของหลานชาย ใคร ๆ ก็รู้ว่าสิ่งที่อาซื่อเลือกต้องเป็นสิ่งที่ดีเป็นแน่ที่สุด เธอทั้งสองต้องใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและพยายามมีเหลนให้ฉันโดยเร็วที่สุดล่ะ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

รอยยิ้มล้อเลียนของท่านผู้หญิงเหมาคนเก่าทำให้เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงขึ้นมาทันที

เธอมองไปที่เหมาเยซื่ออย่างทำอะไรไม่ถูก

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือการที่เหมาเยซื่อก้าวไปข้างหน้าและโอบกอดเธอไว้

เขาจูบที่ศีรษะของเธอและพูดกับท่านผู้หญิงคนเก่ายิ้มแย้มว่า

“คุณย่า เราจะพยายามอย่างดีที่สุดครับ”

เฉียวเมียนเมียนหวั่นไหว

พยายามอย่างเต็มที่เหรอ?!

แก้มของเธอร้อนเป็นไฟ ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้นมองและจ้องเขา

เมื่อสบตากัน เธอก็พบกับสายตาที่อ่อนโยนและเปี่ยมด้วยความรักของชายผู้นี้ ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่นอกเหนือจากใบหน้าที่สวยงามของเธอจางหายไป เมื่อเขามองไปที่เธอ

หัวใจเธอเต้นแรง

ในขณะเดียวกันเซินโย่วมองดูทั้งหมดจากที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับพวกเขา รู้สึกโกรธและขมขื่น

ความอ่อนโยนของเหมาเยซื่อเป็นเหมือนหอกที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอ

เธอไม่นึกไม่ฝันว่าจะให้เขาดูแลตัวเธอเองแบบนี้

เธอสามารถบอกได้ว่าเหมาเยซื่อรักเฉียวเมียนเมียนอย่างแท้จริง

ในตอนแรกเธอหลอกตัวเองโดยคิดว่าเหมาเยซื่อแต่งงานกับเฉียวเมียนเมียนเพียงเพราะ ‘เหตุผลพิเศษ’ นั้น

แต่เธอจะโกหกตัวเองต่อไปได้ไหม?

เหมาเยซื่อเป็นคนที่หยิ่งผยอง ถ้าเขาไม่ได้รักเธอจริง ๆ เขาจะคบกันนานขนาดนั้นเลยเหรอ?