ตอนที่ 246 ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า
เฉียวเมียนเมียนไม่อาจปฏิเสธต่อไปได้ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและหันหน้าเดินออกไปพร้อมกับแม่ซู
เบื้องหลังของพวกเขา
เฉียวอันซินเห็นฉากนี้ เธอโกรธและโกรธมาก
เฉียวเมียนเมียน นางตัวดี มันมีดีอะไรขนาดนั้น
ทำไมแม่ซูถึงชอบมันนัก
เมื่อเห็นทัศนคติของแม่ซูที่มีต่อเฉียวเมียนเมียนแล้ว เปรียบเทียบกับที่มีต่อเธอ
เลือดของเฉียวอันซินเดือดพ่าน
เธอได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอแล้ว
เธอคิดว่าตอนนี้แม่ซูคงยอมแล้ว ที่เธอมีเลือดของตระกูลซูอยู่ในท้อง
ไม่คิดคิดว่าเขาจะยังคงยึดติดกับเฉียวเมียนเมียน และไม่เห็นด้วยกับการที่เธอจะแต่งงานกับซูเจ๋อ แล้วยังบอกว่าเธอจะยอมรับเฉียวเมียนเมียนในฐานะลูกสะใภ้ของเธอเท่านั้นอีก
“พี่อาเจ๋อ ฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า?”
เฉียวอันซินบีบนิ้วของเธอและมองต่ำลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น มองอีกครั้ง เธอดูบอบบางและน่ารักอีกครั้ง
ซูเจ๋ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเมื่อเห็นเฉียวเมียนเมียนจากไป
เมื่อมองลงไปที่เธอ เขาพูดอย่างปรามาสว่า “คุณทำอะไรผิดงั้นเหรอ?”
เฉียวอันซินกัดริมฝีปากของเธอ ดวงตาพร่าไปด้วยน้ำตา
“คุณป้าชอบพี่สาวของฉันมาก เธอต้องการให้เธอเป็นลูกสะใภ้เท่านั้น บางทีฉันไม่ควรมีส่วนเกี่ยวข้องระหว่างคุณกับพี่สาว ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน คุณกับพี่สาวคงจะแต่งงานกันในไม่ช้า”
“คุณป้าจะพอใจก็ต่อเมื่อ คุณแต่งงานกับพี่สาวของฉัน”
“อย่าคิดมาก แม่ไม่สามารถยอมรับเรื่องของเราได้ในตอนนี้ เมื่อมีหลานชายอยู่ในท้องของคุณ เธอจะยอมรับคุณในไม่ช้า”
เฉียวเมียนเมียนไปได้ไกลขึ้นเรื่อย ๆ และกำลังจะเดินออกจากห้องโถง
ซูเจ๋อไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและลุกขึ้นทันที
“พี่อาเจ๋อคะ...” เฉียวอันซินจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ
“รอฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะออกไปดู”
โดยไม่มีคำอธิบายใด ๆ เพิ่มเติมเขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อไล่ตามเธอ
เฉียวอันซินนั่งอยู่บนโซฟาตกตะลึงไปชั่วครู่ เมื่อเธอรู้ว่าซูเจ๋อกำลังไล่ตามเฉียวเมียนเมียน สีหน้าของเธอก็ดูน่าเกลียดน่ากลัว
......
“เมียนเมียนไม่ต้องกังวล ฉันไม่เห็นด้วยที่อาเจ๋อจะอยู่ร่วมกับน้องสาวของเธอหรอก”
หลังจากส่งเธอไปที่ประตูบ้าน แม่ซูมองเธออย่างไม่เต็มใจ จับมือเธอไว้ไม่ปล่อย
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจ และพูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำว่า
“ฉันอยากจะเปิดหัวไอ้บ้านั่นออกมาจริง ๆ และดูสิว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอทั้งก่งและแสนดีแบบนี้ เขายังจะ...”
“คุณป้าคะ ไม่ต้องเสียใจไปหรอกค่ะ” เฉียวเมียนเมียนไม่รู้จะพูดอะไร
เธอหันมองออกไปนอกประตู มองไปยังรถโรลส์รอยซ์สีดำ ที่จอดอยู่ใต้ต้นไม้อู่ตง ฝั่งตรงข้ามถนน
เมื่อนึกถึงชายสองคนที่รอเธออยู่ในรถ เธอเงียบไปสักพักก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ
“คุณป้าคะ ฉันต้องไปแล้วค่ะ”
แม่ซูไม่เต็มใจ แต่ไม่ได้รั้งเธอไว้
เธอพยักหน้าด้วยดวงตาสีแดง และพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น
“ดูแลตัวเองให้ดี และถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกฉันนะ แม้ว่าเธอกับอาเจ๋อจะเลิกรากันไปแล้ว แต่เธอไม่มีวันเป็นคนนอกในสายตาของฉัน”
ดวงตาของเฉียวเมียนเมียน เป็นสีแดงประกาย “โอเคคะ ฉันรู้แล้ว”
แม่ซูดีกับเธอมากจริง ๆ
ถ้าซูเจ๋อไม่นอกใจเธอและถ้าพวกเขาแต่งงานกันจริง ๆ เธอคงมีความสุข อย่างไม่น่าเชื่อที่มีแม่สามีอย่างแม่ซู
ช่างน่าเสียดาย...
เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมีความสัมพันธ์เช่นนี้กับแม่ซูในตอนนี้
เฉียวเมียนเมียนเรียกร้องให้แม่ซูดูแลร่างกายของเธอ ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป
“เมียนเมียน”
ทันทีที่เธอก้าวไปข้างหน้า เธอก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อของเธอ เสียงเรียกอันน่ารังเกียจจากด้านหลัง
