ตอนที่ 103 ระเบิด
ตอนที่ 103 ระเบิด
ในตอนแรกที่ไนเรลเข้าไปเห็นของในคลังพวกนั้นก็ต้องตกใจเพราะมันเป็นอาคารหินที่กว้างมาก ถึงจะบอกว่าด้านล่างใต้พิภพแห่งนี้เป็นเหมือนกับโลกอีกแห่งกว้างขวางมาก
ด้านหน้าทางเข้าออกมียักษ์เถื่อนจำนวนมากที่กำลังขนย้ายสิ่งของต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นสัตว์กลายพันธุ์ สิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด รวมทั้งพืชพันธุ์ต่าง ๆ
แต่ที่สะดุดตาที่สุดก็คือแร่ฝุ่นดวงดาวที่ดูจะมีการคุ้มกันที่แน่นหนาเป็นพิเศษ
รอบ ๆ นี้ไม่ได้มีแค่คลังเก็บของเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีบ้านและที่พักของยักษ์เถื่อนที่อาศัยอยู่กันเป็นจำนวนมาก ไม่ต่างจากชุมชนของมนุษย์เท่าไหร่
ไนเรลมองไปที่พวกนั้น และก็ได้แต่คิดว่าถ้าทั้งสองเผ่าไม่มีเกิดการฆ่ากันแต่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขได้ก็ดี แต่ไนเรลก็รู้ว่าเรื่องนี้เป็นแค่การเพ้อฝันเท่านั้น
เพราะในมุมมองที่สอนกันมาของยักษ์เถื่อนนั้นมนุษย์อย่างไนเรลเกี่ยวข้องกับเผ่าพันธุ์ทาสโฮโมที่ทรยศเผ่าพันธุ์ของยักษ์เถื่อนดังนั้นมันไม่ทางเรื่องที่ไนเรลคิดเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
ไนเรลเลิกที่จะสนใจความคิดไร้สาระ จากนั้นก็หันไปสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้หลังจากที่เขาแฝงตัวมาเป็นยามที่แห่งนี้แล้ว ไนเรลก็มองสำรวจทางหนีทีไล่ทุกสิ่งอย่างเพราะดูแล้วที่นี่น่าจะมียักษ์เถื่อนระดับ 5 ประจำการอยู่ แต่จากการสังเกตมาหลายวันมันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เพราะมันมีแค่ยักษ์เถื่อนระดับ 4 เท่านั้น
ดังนั้นด้วยความอยากรู้ไนเรลจึงลองสอบถาม
“เจ้าไม่รู้อย่างนั้นหรือว่าท่านอัศวินที่มีพลังระดับ 5 จะประจำการที่อุโมงค์หลัก อ้อจริงสิข้าได้ยินมาว่าท่านอัศวินอูคาพึ่งย้ายมาคุ้มกันที่อุโมงค์นี้ เห็นว่าเป็นคำสั่งจากเบื่องบน....” ไคผู้ที่ตอนนี้เดินอยู่ข้าง ๆ ไนเรลพูดออกมาเป็นเหมือนกับน้ำไหลไฟดับอีกครั้ง นั้นทำให้ไนเรลที่ได้ยินว่าอูคาเลือกที่จะมาประจำการอยู่ที่อุโมงค์หลัก เลข 3 นั้นก็ถึงกับกำหมัดแน่น
ดูเหมือนว่าศัตรูของเขาจะอยู่แค่เอื้อมเท่านั้น
“แต่เจ้าไม่ต้องห่วง ตามที่ญาติผู้พี่ผู้น้องของข้าที่เคยเป็นผู้คุ้มกันอยู่ที่นี่บอกว่ามาว่า คลังเก็บของต่าง ๆ นั้นจะปลอดภัยมากไม่ต้องเป็นห่วง เพราะที่นี่คือถิ่นเราเผ่าอัคคีไม่มีทางที่จะมีใครกล้าสร้างปัญญาอย่างแน่นอน ว่าแต่หลังจากออกเวรแล้วเจ้าไปดื่มกับพวกข้าหรือไม่ได้ยินว่ามีเครื่องดื่มที่เรียกว่า เบียร์ ซึ่งเป็นสูตรของพวกมนุษย์ ที่ทางเรายึดมาได้น่าสนใจมาก.....”
ไคยังคงพูดต่อไปในขณะที่ไนเรลนั้นกลับไม่ได้สนใจสิ่งที่ไคพูดอีก
‘ถ้าเป็นแบบที่ไคว่าจริง ๆ นั้นหมายความว่าที่นี่มีแค่พวกยักษ์เถื่อนขั้น 4 ถ้าจะจัดการมันก็คงไม่ยาก แต่อาจจะวุ่นวายพอสมควร’ ภายในหัวของไนเรลนั้นหาวิธีจัดการยักษ์ในครั้งเดียวนับร้อยตนที่อยู่ในคลังนี้ทั้งหมด และหนึ่งในนั้นก็คือ “วางยา”
สามวันผ่านไป....
หลังจากที่ไนเรลหมดหน้าที่ของไนเรลในวันนี้แล้ว แผนของเขาก็เริ่มขึ้น ไนเรลแยกตัวกับไคออกมาและหาจังหวะที่เข้าไปยังแห่งน้ำของยักษ์เถื่อนเหล่านี้ ซึ่งดูเหมือนมันจะไม่ได้หายากอะไร
เขาหมดพิษลงไปปริมาณที่พอเหมาะ ซึ่งพิษทั้งหมดนี้ก็มาจากความสามารถของ [นิ้วเหล็กในพิษ A] ซึ่งเป็นพิษอย่างเดียวที่ไนเรลสามารถหาได้ในตอนนี้
อีกอย่างแล้วเขาจำเป็นต้องรีบลงมือ ไนเรลไม่อาจจะอยู่ได้นานเกินไป เพราะถึงอย่างไรการกลายร่างเป็นยักษ์เถื่อนนั้นก็กินพลังและความสามารถประเภทกลายร่างก็ไม่สามารถทำได้นานเกินไป
ในช่วงเวลาพักแยกตัวออกมาไนเรลเลือกที่จะกลับคืนเป็นมนุษย์และรักษาพลังงานไว้ พออยู่ต่อหน้ายักษ์เถื่อนตนอื่น ๆ ไนเรลก็จะใช้ความสามารถ [เทพไททัน B]
หลังจากนั้นไนเรลก็หายตัวไปอย่างเงียบ ๆ ในคลังเก็บของ
ตกกลางคืนที่นับตามแสงของโลกใต้พิภพที่มืดลง ยักเถื่อนก็ดื่มหลายตนก็มาเติมน้ำของตนเองเอง แสงที่มืดลงบริเวณรอบ ๆ ทันทีที่ยักษ์เถื่อนแต่ละตนดื่มน้ำลงไปในช่วงแรก ๆ ก็ไม่มีความผิดปกติอะไร
แต่เมื่อผ่านไปสักพักก็เริ่มมีอาการหายใจที่ติดขัดและพวกมันหลายตนก็ล้มลงไป
“เจ้าเป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น” แต่ก่อนที่ยักษ์เถื่อนตนนั้นจะได้ช่วยเพื่อนยักษ์เถื่อนของตน ตัวของเขาก็ล้มลงไปเช่นกัน
ในขณะที่สายตาของผู้คุ้มกันยักษ์เถื่อนพวกนั้นกำลังมืดลงก็เห็นยักษ์เถื่อนตนหนึ่งเดินเข้ามา ทหารยักษ์เถื่อนตนนั้นจึงยืนมือไปจับเพื่อเป็นการขอความช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต
ไนเรลที่มองไปที่ทหารยักษ์เถื่อนที่ยังคงไม่ตาย เขาก็หยิบดาบสั้นที่หาได้แถว ๆ นี้มาจากนั้นก็แทงผ่านเกราะเข้าไปปลิดชีพอย่างง่ายดาย
“ดูเหมือนว่าพิษที่เจือจางแล้วจะฆ่าพวกยักษ์เถื่อนไม่ได้ทุกตน” ไนเรลสะบัดมีดเพื่อเอาเลือดที่ติดอยู่ออกจากนั้นก็จัดการฆ่ายักษ์เถื่อนที่ยังไม่ตาย
และหนึ่งในนั้นก็มียักษ์หนุ่มไคอยู่ด้วย ไนเรลมองไปที่ร่างไคอยู่สักพักก็เลือกที่จะทำตามแผนต่อ
ไนเรลจัดการฆ่ายักษ์เถื่อนทั้งตนที่ไม่ได้รับพิษและตนที่ยังไม่ตายจนหมดในคลังแห่งนี้ หลังจากนั้นเขาก็ใช้ความสามารถ [ร่างกาบหอยแครงปีศาจ F] จัดการกินพวกยักษ์เถื่อนบางส่วนโดยเฉพาะระดับ 4 เท่านั้น ส่วนต่ำกว่านั้นเขาก็ปล่อยพวกมันทิ้งไปเพราะไม่มีเวลามากนัก
ขณะที่เขาเดินเข้ามาที่หน้าประตูคลังเก็บของ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้มาก
“หยุด เขตนี้ผู้คุมกันทั่วไปไม่สามารถเข้าได้” แต่ก่อนที่ผู้คุ้มกันพวกนั้นจะได้ทำอะไร อยู่ ๆ ก็มีโซ่โลหะพิภพของไนเรลที่สะบัดออกมารัดไปที่คอของทั้งสองคน
“เจ้า...” ยักษ์เถื่อนทั้งสองพูดได้แค่นั้นก็โดนไนเรลฆ่าตายในทันที
ไนเรลไม่รอช้าเหยียบย่างก้าวข้ามเข้าไปในที่ประตูเหล็ก เขาสัมผัสไปที่บานประตูเหล็กที่สูงกว่า 20 เมตร ประตูบานนี้หนาเป็นอย่างมากและจะต้องใช้กุญแจในการไขเข้าไป มันแทบจะไม่สามารถพังเข้าไปได้ แต่ทั้งหมดนี้นั้นไม่ได้เป็นปัญหาของไนเรลมากนัก
เพราะช่วงที่ผ่านมานั้นเขาสำรวจจนรู้แล้วว่าใครคือตนที่ถือกุญแจไว้ และไนเรลก็ได้มันมาครอบครองอยู่ในมือแล้ว
ไนเรลหยิบกุญแจเปื้อนเลือดไขเข้าไปในคลัง ประตูของคลังค่อย ๆ เปิดออกอย่างช้า ๆ
ในคลังของส่วนแรกนั้นมันเต็มไปด้วยสัตว์กลายพันธุ์หลากหลายชนิด ซึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่นั้นอยู่ในสภาพที่อ่อนแรง มีตั้งแต่สัตว์ระดับ 2 ไปจนถึงระดับ 4 ที่มีอยู่ไม่กี่ตัว ลึกเข้ามาก็เป็นส่วนธัญพืชและอาหารต่าง ๆ ซึ่งพวกมันคือเสบียงที่ยักษ์เถื่อนพวกนี้ใช้
ไนเรลไม่ได้สนใจพวกมัน แต่เขาก็ยังคงฆ่าและเก็บไปเฉพาะแก่นพลังงานเท่าที่มี จากนั้นก็ตรงไปยังของที่เขาหมายตาไว้นั้นก็คือ
“ต้องรีบแล้ว” ไนเรลพูดออกมาแบบยิ้ม ๆ ตลอดการลงมือจนถึงตอนนี้มันกับราบรื่นเป็นอย่างมาก แต่เพราะเขาจัดการฆ่ายักษ์ทุกคนที่อยู่ที่คลังแห่งนี้ไปแล้ว มันทำให้เวลาของเขาไม่มากนักเพราะยักษ์เถื่อนที่อยู่ด้านนอกนั้นอาจจะรู้ตัวเมื่อไหร่ก็ได้
เมื่อมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูเหล็กไนเรลก้เลือกที่จะใช้กางเขนมนุษย์ขนาดใหญ่ทุบมันโดยตรง ถึงแม้ประตูบานนี้จะแข็งแกร่ง แต่แน่นอนว่าเมื่อเจอกับไนเรลมันก็ต้องพังลง
ปัง! บานประตูที่กระเด็นออกไปพร้อมกับกลไกที่พัง ไนเรลเดินเข้าไปด้วยความยินดีแต่เขาก็ระวังเล็กน้อยด้วยกลัวว่ามันจะมีกับดัก แต่ดูเหมือนเขาจะคิดมาไป
แก่นพลังงานจำนวนมากมีตั้งแต่ระดับ 2 ไปจนถึงระดับ 4 ที่ถูกเก็บรวมกันไว้ในห้อง ๆ หนึ่ง ไนเรลที่เห็นจำนวนของแก่นพลังงานก็ยิ้มออกมาในทันที เขาไม่รอช้าเก็บทุกอย่างที่ลงไปได้เท่าที่จะทำได้
หลังจากนั้นเขาก็ไปเปิดอีกห้องซึ่งที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ ไนเรลไม่รอช้าจัดการเก็บของทุกอย่างเท่าที่จะสามารถเก็บไปได้
“นี่มันศรดำ ไม่นึกเลยว่าในคลังแห่งนี้จะมีถึง 10 ดอก” แต่พอไนเรลคิดดูแล้วมันก็ไม่น้าแปลกอะไรที่คลังแห่งนี้จะมีของเยอะขนาดนี้
“หืมดาบนี่มัน...ดาบผสมโลหะพิภพ”
ไนเรลจับไปที่ดาบยาวขนาดเท่ายักษ์เถื่อนทั่วไปใช้กัน แต่ตัวของดาบกับเป็นสีดำมันเงา ให้ความรู้สึกลึกลับพอสมควร
พึบ!
ไนเรลลองเหวี่ยงดาบไปมาสองสามครั้ง ก็รู้สึกว่ามันน่าทึ่งเป็นอย่างมาก เขายิ้มออกมาและเก็บดาบไปในทันที
ถึงอย่างไรแล้วของที่อยู่ที่นี่ก็เป็นของพวกยักษ์เถื่อนซึ่งไนเรลนั้นไม่คิดจะปล่อยทิ้งไปอยู่แล้ว
แต่แล้วสายตาของเขานั้นก็เจอเข้ากับบางสิ่งมันคือกล่องขนาด 4 คูณ 4 เมตรจำนวนมาก
ไนเรลไม่รอช้าเปิดออกมาในทันที ซึ่งด้านในนั้นเต็มไปด้วยระเบิด “ไม่คิดเลยว่ายักษ์เถื่อนพวกนี้จะมีระเบิดอยู่ด้วย ถ้าอย่างงั้นข้าก็ขอยืมใช้หน่อยก็แล้ว”
ไนเรลไม่รอช้าเก็บพวกมันลงไปบางส่วนจากนั้นก็ใช้บางส่วนวางกระจายไปทั่วทั้งคลังสินค้าแห่งนี้
ในขณะที่เขากำลังจัดการของพวกนี้อยู่นั้นก็มีเสียงสัญญาณที่ดังไปจนทั่วไนเรลรู้สึกงงมาก หรือว่าจะยังคงมียักษ์เถื่อนในนี้เหลือรอดอยู่
“หรือไม่ก็พวกที่มาจากข้างนอก”
ดูเหมือนว่าไนเรลจะเดาไม่ผิด เพราะยักษ์เถื่อนที่ส่งสัญญาณเตือนอยู่ตอนนี้นี้คือ กลุ่มยักษ์เถื่อนที่ขนของจากด้านบนอุโมงค์ที่ห่างออกไปราว ๆ หนึ่งวันได้เดินทางมาเพื่อเอาของบางส่วนมาส่งที่คลัง แต่เพราะทันทีที่พวกมันมาถึงก็เกิดการผิดสังเกต
เพราะที่นี่มันเงียบเกินไปและเมื่อเข้ามาด้านในมันกลับเต็มไปด้วยรอย เลือดและศพของยักษ์เถื่อน
เนื่องจากว่าไนเรลไม่ได้เก็บศพพวกนี้ไปเพราะว่าเขานั้นต้องใช้พื้นที่เงาของตัวเองเก็บของอย่างอื่น
“ส่งสัญญาณเตือน มีผู้บุกรุกทุกคนในคลังตายหมดแล้ว รีบแจ้งพวกที่อยู่ใกล้ที่สุดเร็ว”
หลังจากที่ยักษ์เหล่านั้นส่งพวกออกไปแจ้งเรื่องแล้ว ทั้งหมดก็ตรงเข้าไปที่คลังในทันที
ในขณะเดียวกันที่สัญญาณดังไปจนทั่วไนเรลก็หนีออกมาด้านนอกแล้ว เขามองไปที่ยักษ์เถื่อนที่อาศัยอยู่บริเวณรอบ ๆ พากันแตกตื่นและรีบวิ่งไปที่คลังเก็บของ ส่วนไนเรลนั้นเขาไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย ๆ เพราะเขาต้องรีบออกไปจากตรงนี้โดยด่วน
ซึ่งแน่นอนว่าก่อนหน้านั้นเขาได้พาคิงและพวกเด็กออกมาด้วยแล้ว
หลังจากที่ไนเรลออกมาได้ประมาณ 20 กิโลเมตรด้วยความเร็วสูงสุดแล้ว
หลังจากนั้นเขาก็หาที่ปลอดภัยสักแห่ง ซึ่งมันก็คือป่าใต้พิภพจากนั้นก็ปล่อยพวกคิงและเด็ก ๆ ออกมา
“ที่นี่คือ...” คิงที่พึ่งออกมาจากเงาของไนเรลก็มองไปโดยรอบ ๆ ด้วยความแปลกใจ
“ป่าใต้พิภพ พวกนายหาที่หลบกันก่อน” ไนเรลตอบแบบเงียบ ๆ
คิงรู้สึกงงมากที่ไนเรลบอกให้หาที่หลบ ‘หรือว่าจะมียักษ์เถื่อนพวกนั้นตามมา’ คิงได้แต่สงสัยแต่ก่อนที่คิงจะได้ถามต่ออยู่ ๆ ก็มีแสงที่สว่างวาบและตามมาด้วยเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวตามมาด้านหลังของเขา
บูม!!!!!!!
เสียงและคลื่นกระแทกที่ตามมาเป็นระลอก แม้แต่ที่ ๆ ไนเรลอยู่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน หลังจากนั้นก็ตามมาด้วยฝุ่น
“แค่ก ๆ” ที่ตอนนี้รีบหาที่หลบและดึกเด็ก ๆ เข้ามาแอบก็ต้องตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขามองไปทิศทางของระเบิดที่เกิดขึ้น ดึงจะมืดจากแสงสว่างที่น้อย แต่มันก็พอจะมองเป็นการถล้มลงมาของถ้ำบางส่วน
“เราเดินทางกันต่อเถอะ” หลังจากนั้น ไนเรลที่กลับคืนสภาพเป็นร่างมนุษย์ก็ออกเดินทางต้อโดยมีทั้งสี่ที่ตามหลังมา
