ตอนที่ 232 อะไรนะ เลิกกันจริงเหรอ?
เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงและลงไปที่ชั้นล่าง
เฉียวเฉินถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นเธอ
“พี่สาว ทำไมหน้าพี่แดงจัง พี่รู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?”
“ไม่นี่”
เมื่อเผชิญกับการจ้องมองที่สงสัยของเฉียวเฉิน เฉียวเมียนเมียนรู้สึกผิดชั่วขณะ
ราวกับว่าเธอถูกมองผ่าน
แม้ว่าเธอจะรู้ แต่เฉียวเฉินก็ไม่ได้พูดอะไร
ท้ายที่สุดเฉียวเฉินไม่เคยมีความสัมพันธ์มาก่อน
แต่เธอกลับหน้าแดงหนักกว่าเดิม เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าอับอาย
ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“ห๊ะ แล้วพี่เขยอยู่ที่ไหนฮะ”
เฉียวเมียนเมียนมองไปรอบ ๆ และเห็นว่าเหมาเยซื่อไม่ได้ลงมากับเธอ
“แค่ก ๆ พี่เขย..เดี๋ยวก็ลงมา”
ดวงตาของเธอกะพริบสองครั้งและใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเอ่ยถึงเหมาเยซื่อ
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอเฉียวเฉินก็ยิ่งรู้สึกสงสัย
เขาขมวดคิ้วและจ้องมองเธอ
“พี่สาว พี่ปิดบังอะไรบางอย่างกับผมอยู่หรือเปล่า”
“เปล่านะ”
ดวงตาของเธอกะพริบอีกครั้งและเธอไม่กล้ามองเข้าไปในตาของเขา เธอฝังศีรษะและนั่งลงตรงข้ามกับเขา จากนั้นก็หยิบตะเกียบขึ้นมา แล้วสุ่มคีบผักสักชิน
“เฉินเฉิน พ่อครัวของพี่เขยของนายเก่งมากเลยนะ ลองชิมดูสิ”
เฉียวเฉินพูดไม่ออก
เขารู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
พี่เขยของเขายังไม่ลงมา แต่เธอกำลังเริ่มมื้ออาหารแล้วงั้นเหรอ?
พี่สาวของเขาไม่ใช่คนไม่สุภาพนี่น่า
พฤติกรรมที่ผิดปกติของเธอ ดูเหมือนจะจงใจหลีกเลี่ยงประเด็นอะไรสักอย่างจากเขา
“พี่สาว พี่-”
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง โทรศัพท์ของเฉียวเมียนเมียนก็ดังขึ้น
เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของเธอ และรีบหยิบมันออกมาทันที
แต่เมื่อเธอมองลงไป และเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ใบหน้าของเธอก็ก้มลง
โทรศัพท์ยังคงดังอยู่ แต่เฉียวเมียนเมียนลังเลที่จะรับสาย
เฉียวเฉินสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติและรีบถามว่า
“พี่สาว ใครเหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนเหลือบมองเขา “ป้าซู”
การแสดงออกของเฉียวเฉินก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
“ป้าซูเหรอ? พี่สาว พี่เลิกกับซูเจ๋อแล้ว ทำไมป้าซูถึงโทรหาพี่ล่ะ?”
“ฉันยังไม่ได้บอกพวกเขา เรื่องที่เลิกรากับซูเจ๋อเลย”
เธอครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะพูดต่อ
“บางทีเธออาจจะโทรหาฉันเพราะเรื่องนี้”
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกสองหรือสามครั้งก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะหยิบมันขึ้นมาอย่างลังเล
“สวัสดีค่ะ ป้าซู”
“เมียนเมียน” เสียงของหญิงวัยกลางคนฟังดูร้อนรน เธอพูดด้วยเสียงแหลมสูง
“ซูเจ๋อบอกฉันว่า เธอเลิกกับเขาจริงหรือ?”
หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เฉียวเมียนเมียนก็ตอบว่า
“ป้าซูคะ เป็นเรื่องจริงค่ะ”
“อะไรนะ? เธอเลิกกันจริง ๆ เหรอ? เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ ลุงซูกับฉันไม่รู้เรื่องเลย เมียนเมียนทำไม เธอถึงเลิกกับซูเจ๋อล่ะ พวกเธอไปกันได้ดีไม่ใช่เหรอ แล้วก็กำลังจะแต่งงานกันด้วยไม่ใช่เหรอ?”
หญิงวัยกลางคนฟังดูเศร้ามากและเธอยังคงกระซิบต่อไปว่า
“เมียนเมียน ในเมื่อก็คบกันได้เป็นอย่างดี ทำไมเธอถึงเลิกกันล่ะ? เธอกับซูเจ๋อรู้จักกันมาหลายปี ฉันก็ถือว่าเธอเป็นลูกสาวของฉันเอง เธอจะเลิกกันได้อย่างไร?”
“ซูเจ๋อทำให้เธอผิดหวังหรือเปล่า? บอกฉันหน่อย ฉันจะช่วยเธอคุยกับเขาเอง”
“เมียนเมียน เธอสามารถบอกฉันได้นะว่าเธอมีปัญหาอะไร ลุงซูและฉันอยู่เคียงข้างเธอแน่นอน แต่การเลิกกันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เธอจะหุนหันพลันแล่นไม่ได้นะ”
