ตอนที่ 221 สามีของเธอรวยจริง ๆ!
“ใช่ ไม่อยากได้เหรอ?”
“อยากได้ครับ อยากได้”
แต่จะให้รถหรูไปแบบลวก ๆ ได้อย่างไร?
จากความเข้าใจของเขาในตอนนี้เกี่ยวกับพี่เขยของเขา รถยนต์ในโรงรถของเขานั้นคงไม่มีคันไหนราคาถูกเลยสักคัน
เฉียวเมียนเมียนตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอหันไปมองเขาและถามว่า
“คุณให้รถเฉินเฉินเหรอ?”
เหมาเยซื่อพยักหน้า
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก “...แต่เฉินเฉินไม่ต้องการหรอกค่ะ”
“ทำไมจะไม่อยากได้ได้ล่ะ?” เหมาเยซื่อยิ้ม
“รถยนต์ทำให้ทุกอย่างสะดวกสบายขึ้น นอกจากนี้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่ต้องการมัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะให้ไม่ได้นี่ มันจะต้องมีประโยชน์ในอนาคตอย่างแน่นอน”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
ประสบการณ์แบบไหนที่เรียกว่ามีสามีร่ำรวยเกินไป?
เขาแค่ให้รถหรูและนาฬิกาแบรนด์เนมแบบสบาย ๆ งั้นเหรอ?
เขาเคยให้นาฬิกาแบรนด์เนมราคาหลายล้านหยวน ตอนที่พบกับเฉียวเฉินครั้งแรก และตอนนี้เขายังอยากให้ให้รถอีกเหรอ?
คนรวยให้ของขวัญคนอื่น ได้อย่างง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?
“แต่ – แต่มันแพงไปหน่อยนะคะ”
เหมาเยซื่อยิ้มอีกครั้ง “รถยนต์ราคาไม่แพงเท่าไหร่หรอก”
เฉียวเมียนเมียนผู้น่าสงสารพูดไม่ออก
เฉียวเฉินผู้น่าสงสารก็พูดไม่ออกเช่นเดียวกัน
เฉียวเมียนเมียนคิดในใจ : สามีของฉันรวยจริง ๆ !!
เฉียวเฉินคิดในใจ : พี่เขยของฉันรวยจริง ๆ !!
...................
พวกเขากลับไปที่ บ้านลู่ซาน
หลังจากได้รับคำสั่งจากเหมาเยซื่อ เมื่อวาน คนรับใช้ได้ทำความสะอาดห้องไว้ให้เฉียวเฉินแล้ว
โรลส์รอยซ์สีดำขับเข้าไปในคฤหาสน์อันกว้างใหญ่อย่างช้า ๆ
คนรับใช้ได้รับการแจ้งล่วงหน้า และรออยู่ด้านนอกอาคารสีขาวพร้อมกับพ่อบ้านเหล่ยเอิน
แม้ว่าเฉียวเฉินจะรู้อยู่แล้วว่าพี่เขยของเขานั้นร่ำรวยมาก แต่เขาก็ยังคงตกใจเมื่อเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กึ่งกลางภูเขาและมีพื้นที่ทั้งหมดเทียบได้กับสวนสาธารณะ
ดวงตาที่เบิกกว้าง พร้อมกับปากที่อ้าค้างไว้ เขาจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างรถ
ทั้งสองฝั่งของถนนมีสนามหญ้าสีเขียวไร้ขอบเขตเมื่อมองเพียงแวบเดียว เช่นเดียวกับต้นไม้สีเขียวที่ถูกตัดแต่งเป็นลวดลายสัตว์ต่าง ๆ
นอกจากนี้ยังมีดอกไม้หายากมากมายที่ริมถนน
ด้านหน้ามีอาคารสีขาวเปรียบได้กับปราสาท ด้านหน้าอาคารสีขาวมีน้ำพุขนาดใหญ่
กลุ่มคนที่สวมเครื่องแบบยืนอยู่ข้าง ๆ น้ำพุ
ลุงหลี่ชะลอรถเมื่อเข้ามาใกล้
หลังจากลงจากรถ เขาก็เดินไปที่ด้านข้างของเฉียวเฉิน แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ เขายืนอยู่ด้านข้างและกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณเฉียวเฉิน ถึงแล้วครับ”
เฉียวเฉินพูดไม่ออก
เขาแตะจมูกของเขาไม่คุ้นเคยกับการปฏิบัติด้วยเช่นนี้ และกระโดดออกจากรถ
“อา...ขอบคุณครับลุงหลี่”
เดินไปที่หน้าต่างรถด้านหลัง ลุงหลี่เปิดประตูรถให้เฉียวเมียนเมียนและเหมาเยซื่อ
เฉียวเฉินเดินใกล้เฉียวเมียนเมียน ทันที หลังจากที่เธอลงจากรถ เขาแตะจมูกและถามด้วยเสียงกระซิบ
“พี่สาว นี่คือ...บ้านพี่เขยเหรอฮะ”
เธอพยักหน้า “อืม.”
เฉียวเฉินสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ “...บ้านพี่เขยใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ? บ้านที่นี่แพงมากใช่ไหม?”
เฉียวเมียนเมียนคิดสักพักแล้วก็ส่ายหน้า “พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
เธอรู้ว่าที่นี่เป็นพื้นที่ที่ร่ำรวย แต่เธอไม่รู้ว่าที่ดินที่นี่จะมีราคาเท่าไหร่
เธอไม่เคยถามเหมาเยซื่อ
เหมาเยซื่อเดินไปข้างหน้าเอื้อมมือไปโอบเอวของเฉียวเมียนเมียนอย่างเป็นธรรมชาติและพาเธอเข้าไปข้างหน้า
“นายท่าน คุณผู้หญิง ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ/ค่ะ”
“ยินดีต้อนรับครับ/ค่ะคุณเฉียว”
“เหล่ยเอินนำกลุ่มบอดี้การ์ดและคนรับใช้มาทักทาย
เฉียวเฉินตกใจกับเสียงของฝูงชน
แม้ว่าตระกูลเฉียวจะเคยร่ำรวยมาก่อน แต่พวกเขาก็ไม่เคยแสดงความฟุ่มเฟือยเช่นนี้
