ตอนที่แล้วตอนที่ 98 แร่ฝุ่นดวงดาว
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 100 ถึงเวลา

ตอนที่ 99 กาบหอยแครงปีศาจ


ตอนที่ 99 กาบหอยแครงปีศาจ

ไนเรลหยิบซากพังพอนกลายพันธุ์ออกมา จากนั้นก็ใช่นิ้วที่กลายเป็นกรงเล็บ กรีดไปตามตัวของมันจนเลือดเริ่มไหลออกมา แต่ดูเหมือนไนเรลยังคงไม่พอใจ เพราะเลือดส่วนใหญ่นั้นแข็งตัวไปแล้วจากการที่มันตายมาหลายวัน ไนเรลจึงเพิ่มเลือดของต้นเองลงไปด้วย

และเขาก็โยนมันออกไป

ทันทีที่ซากของพังพอนสัมผัสกับต้นและเถาย์ของกาบหอยแครงปีศาจ มันก็มีการตอบสนองเกิดขึ้น

รากของมันค่อย ๆ รากยาวออกมาอย่างช้า ๆ ลากซากพังพอนไป ไนเรลตามมันไปอย่างใจเย็น ดูเหมือนว่าต้นกาบหอยแครงปีศาจนั้นจะไม่มีความนึกคิดและสติปัญญาอะไรเลย มันเพียงแค่ทำตามสัญชาตญาณเท่านั้น

เข้าไปลึกไม่มากนั้นซากของพังพอนก็หยุดลงและไนเรลก็เจอต้นหลักของกาบหอยแครงปีศาจ แต่มันกับไม่ได้มีต้นเดียว มันมีถึง 5 ต้นด้วยกัน

กาบหอยแครงทั้ง 5 ต้นนั้นแต่ละกาบมีขนาดใหญ่กว่า 3 เตร และเล็กสุดคือ 1 เมตร

ขณะที่กาบหอยแครงกำลังแย่งกันกินซากของพังพอนอยู่นั้น ก็มีหนึ่งในพวกมันที่สัมผัสได้ถึงไนเรล ซึ่งแน่นอนว่าก็โจมตีตามสัญชาตญาณในทันที

ไนเรลที่เห็นต้นกาบหอยแครงโจมตีเข้ามา เขาก็ไม่รอช้าใช้ไฟเผามันในทันที บอลไฟที่ถูกยิงออกไปปะทะเข้ากาบหอยแครงปีศาจในทันที แต่น่าแปลกที่เปลวไฟนั้นไม่สามารถเผ่ามันได้

ซึ่งนี้เป็นครั้งแรกที่ไนเรลเห็นพืชที่สามารถต้านทานไฟได้ดีขนาดนี้ ดังนั้นไนเรลจึงเพิ่มการโจมตีเข้าไปอีกคลื่นความร้อนที่ค่อย ๆ หมุนวนรวมกันอยู่กลางฝ่ามือทั้งสองข้างจากนั้นก็พุ่งออกไปเป็นเส้นตรงปะทะเข้ากับกาบหอยแครงอีกครั้ง

ในครั้งนี้ต้นกาบหอยแครงต้นเล็กโดนเผาตายในทันทีแต่มันก็มีอีก 4 ตนที่โจมดีเข้ามา ไนเรลจึงจัดไฟให้พวกมันอีกคนละครั้ง

แต่เมื่อมันสัมผัสได้ถึงความร้อนที่เข้ามากาบหอยแครงก็เลือกที่จะหุบกาบของมันลงในทันที

กาบของมันเป็นเหมือนกับโล่ที่ทนทานเป็นอย่างมาก ไฟสร้างได้แค่ความเสียหายไม่มาก

ไนเรลหนีตามองดูเหมือนว่าพวกมันจะทนไฟได้มากกว่าที่ไนเรลคิดดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนวิธีการโจมตีโดยการจัดการทำลายมันโดยตรงด้วยพลังกายภาพ

ไนเรลตรงเข้าหามันพร้อมกับใช้หมัดของตนเองต่อยเข้าไปโดยตรงจนต้นของมันถึงกับพับลง แต่มันยังไม่หมดแค่นั้นเขาใช้แรงที่มหาศาลของตนเองรัดไปที่ลำต้นของมันจากนั้นก็บิดทันที

“ย้า!!!” ไนเรลที่อยู่ในสภาพอมนุษย์กิ้งก่าจัดการฉีกกระชากส่วนของกาบกับลำต้นออกมาจากกันในทันที

เมื่อมันขาดออกจากันต้นของมันก็สายไปมาและล้มลงและแห้งเหี่ยวอย่างช้า ๆ แสดงให้เห็นว่าต้นกาบหอยแครงปีศาจตนนี้ตายแล้ว

หลังจากจัดการไปหนึ่งไนเรลก็ลงมือจัดการที่เหลือต่อในทันที ซึ่งมันก็ใช้เวลาไม่นาน

ดูเหมือนว่ายิ่งต้นใหญ่มันก็ยิ่งจัดการยาก ทั้งตัวของต้นกาบหอยแครงที่ทนไฟอยู่แล้ว และกาบของมันที่แข็งแกร่งมากขึ้นไปอีกตามขนาดต้นของมัน

โดยเฉพาะตัวสุดท้ายถ้าให้ไนเรลจัดอันดับมันคงจะมีระดับประมาณขั้น 2 ถึง 3 แต่ทั้งหมดก็ไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือของไนเรลไปได้ เขาเพียงแต่ต่อยเข้าไปด้านในกาบซึ่งมันกับนิ่มกว่าด้านนอกมา

หลังจากต่อยไปเขาก็กระชากเส้นสีเขียวที่อยู่ด้านในออก ดูเหมือนมันจะเป็นส่วนที่เป็นเหมือนกับสองมองสั่งการ

ไนเรลก็มองไปที่ของที่อยู่ในมือไม่รู้เพราะอะไร เขาก็เลือกที่จะกินมัน ซึ่งในตอนแรกที่ไนเรลจินตนาการถึงรสชาติของมันว่าคงจะไม่แย่นัก แต่สุดท้ายพอมันเข้าปากไนเรลก็ขนลุกเล็กน้อย มันมีรสชาติที่แยะ ๆ แต่ที่มากไปกว่านั้นคือมันขมตนติดปาก

ถึงแบบนั้นไนเรลก็เลือกที่จะกินมัน เพราะปฏิกิริยาที่คริสตัลตรงหน้าอกของเขาส่งมา

ยิงไนเรลกินใบไม้ก็งอกออกมาเรื่อย เมื่อสิ่งที่คล้ายสมองของกาบหอยแครงในมือหมด ไนเรลก็เลือกที่จะไปจัดการงัดออกมาจากต้นที่เหลือ จนกระทั่งมันสร้างเสร็จสมบูรณ์

ไนเรลสัมผัสไปที่ใบไม้ความสามารถใหม่ของตนเองอย่างตื่นเต้น เพราะในครั้งนี้เขาได้ความสามารถที่เป็นประโยชน์มา

มันคือความสามารถ [ร่างกาบหอยแครงปีศาจ F] มา ถึงจะมองว่ามันเป็นแค่ระดับ F ซึ่งถ้าใช้ในการต่อสู้มันก็ไม่มีประโยชน์มากนัก แต่ถ้าใช้ในการย่อยละก็....

ไนเรลไม่รอช้ารีบทดลองในทันทีโดยเอาซอกของหนอนผีเสื้อมายาตัวสุดท้ายออกมา ทันใดนั้นมือของเขานั้นก็เปลี่ยนเป็นเหมือนกับกาบหอยแครงปีศาจ ส่วนแขนก็เป็นคล้ายกับลำต้น

ไนเรลควบคุมมันได้ดังใจสามารถกำหนดว่าตัวกาบจะมีขนาดเท่าไหร่ก็ได้ตามต้องการ เขาไม่รอช้าใช้มือกาบหอยแครงปีศาจของตนเองเป็นเหมือนปากกินซากหนอนผีเสื้อมายาเข้าไปทั้งตัว

หลังจากนั้นเพียงไม่กี่วินาทีมันก็ย่อยจนหมดจนหมดไม่เหลือแม้แต่ซาก และเพียงไม่นานหนอนผีเสื้อที่อยู่ในสภาพของเหลวก็ถูกดูดผ่านมือกาบหอยแครงปีศาจเข้าสู่ท้องของไนเรลอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

ถึงครั้งนี้ไนเรลจะไม่ได้ความสามารถของผีเสื้อมายามาแต่เขาก็ยังคงยิ้มออก เพราะจากการทดลองในครั้งนี้นั้นหมายความว่าเขาสามารถใช้ความสามารถ [ร่างกาบหอยแครงปีศาจ F] กินได้มากขึ้นและเร็วขึ้น

หลังจากที่ยืนยิ้มพอใจกับความสามารถที่ได้มาใหม่นี้ก็ถึงเวลาหาของที่เขาตั้งใจจะมาเอาแต่แลกแล้ว ไนเรลก็ลงมือคนหารอย ๆ ก็เจอเข้ากับฝักของต้นกาบหอยแครงที่ภายในบรรจุเมล็ดของมันไว้

ภายในฝักที่มีลักษณะเหมือนกับฝักถั่วลันเตาสีเขียวแกรมน้ำตาล ขนาดของมันใหญ่กว่าแขนของไนเรลเล็กน้อย ด้านในมีที่เรียงรายไว้จำนวนมากกว่า 100 เมล็ดที่พร้อมเจริญเติบโตอย่างเต็มที่

ไนเรลคนหาจนทั่วก็เจออยู่ราว ๆ 6 ฝักเมื่อเห็นดังนั้นไนเรลก็ยิ้มออกมา เพราะนั้นหมายความว่าเขาจะได้ใช้ความสามารถที่ได้มาสักพักใหญ่แล้วนั้นก็คือความสามารถ [การตอบรับของธรรมชาติ B]

ไนเรลไม่รอช้า หยิบหนึ่งในเมล็ดกาบหอยแครงปีศาจออกมาและมองไปที่มันอย่างเด็ดเดี่ยว สำหรับความสามารถ [การตอบรับของธรรมชาติ B] นั้นมันสามารถเลือกที่จะทำพันธสัญญาได้เพียงแค่ 1 ชนิดพืชเท่านั้น ในใจตอนแรกไนเรลอยากที่จะเก็บความสามารถนี้ไปทดลองใช้กับต้นคริสตัลวิวัฒนาการ

แต่สถานการณ์ในตอนนี้เขาต้องหาความสามารถอื่นมาช่วยเสริมโดยด่วน เพื่อหนีออกไปจากที่นี่ และแน่นอนในใจของไนเรลไม่คิดจะหนีไปธรรมดาเท่านั้น เขาจะต้องสร้างรอยแผลใหญ่ให้กับยักษ์เถื่อนเผ่าอัคคีจนพวกมันต้องหลังน้ำตาไม่มากก็น้อย

โดยเฉพาะอูคาที่มันจะต้องตาย

ไนเรลหลังจากที่ไนเรลกระตุ้นความสามารถ [การตอบรับของธรรมชาติ B] แล้วเมล็ดพันธุ์กาบหอยแครงปีศาจที่อยู่ในมือก็ค่อย ๆ แปลงแสงสีเขียวออกมา และทันใดนั้นมันก็มีหมอกเลือดออกมาจากร่างกายของไนเรลและซึมเข้าไปในเมล็ดพันธุ์กาบหอยแครงปีศาจและไม่นานไนเรลก็รับรู้ได้ถึงการคงอยู่ของเมล็ดกาบหอยแครงปีศาจ แต่มันไม่ใช่แค่หนึ่งแต่เป็นทั้งหมดที่อยู่ใกล้กับไนเรล

เมื่อไนเรลรู้ว่าตอนนี้ทำพันธสัญญากับพืชที่กินเนื้ออย่างกาบหอยแครงปีศาจได้สำเร็จแล้วเขาก็ไม่รอช้าปลูกมันลงไปในดินทันทีและใช้ความสามารถหลักอย่าง [เร่งการเจริญเติบโตของพืช A] ของตนเองทันทีกับเมล็ดที่อยู่ในมือ

ไนเรลฝังเมล็ดลงดินไม่ได้ลึกมาก แต่ทันทีที่มันสัมผัสกับพื้นดินก็เริ่มดูดสารอาหารทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ จนพื้นดินเริ่มที่จะแห้งกัง เมล็ดขนาดเล็กมีรากแทรกออกมาจากเมล็ดและก็ตามมาด้วยต้นอ่อน และเวลาไม่ถึงนาทีมันก็งอกออกมาด้วยสภาพที่มองเห็นด้วยตาเปล่า

มันโจจนมีขนาดประมาณ 30 เซนติเมตรก็หยุดลง เพราะดินรอบ ๆ นั้นไม่มีสารอาหารให้มันดูดซัพได้พอที่จะเจริญเติบโต

ไนเรลลองจับไปที่ต้นกาบหอยแครงปีศาจ น่าแปลกที่มันกับมีตัวกาบนับสิบต่างจากต้นที่เขาฆ่าที่มันมีเพียงกาบเดียว แต่ไม่นานไนเรลก็ได้เข้าใจ พวกมันกินกันเอง

กาบหอยแครงเลือกที่จะเหลือกาบแค่อันเดียวก็เพราะสภาพแวดล้อมที่ไม่มีสารอาหารมากนัก

“ดูเหมือนว่าจะต้องหาอะไรให้มันกิน” ไนเรลคิดสักพักก็ตาเป็นประกาย เขาขุดดินรอบ ๆ ต้นกาบหอยแครงและเก็บมันเข้าไปในเงา

หลังจากนั้นก็เดินสำรวจรอบ ๆ อีก ซึ่งเมื่อเดินลึกเข้าไปเรื่อย ๆ หมอกก็หนาขึ้นและอันตรายขึ้น

แต่ขณะเดียวกันไนเรลก็เจอกับต้นกาบหอยแครงปีศาจจำนวนมาก เช่นกันมันไม่ได้โจมตีไนเรลอาจจะเป็นเพราะว่าเขานั้นทำสัญญากับกาบหอยแครงปีศาจแล้วก็เป็นไปได้

ไนเรลเดินมาจนเจอว่าสุดถ้ำนั้นกับเป็นน้ำสะอาด แต่ไม่รู้ว่าด้านล่างของบ่อน้ำแห่งนี้ลึกมาเพียงไหน บางที่มันอาจจะลึกจนแม้แต่ไนเรลก็ไม่สามารถลงไปก็เป็นไปได้

ไนเรลมองไปรอบ ๆ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะเคยมีสิ่งมีชีวิตเข้ามาที่นี่มาก่อน ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่คงโดนพวกกาบหอยแครงปีศาจกินจนหมดแล้ว

ไนเรลไม่รอช้าเบือกที่จะเก็บน้ำสะอาดในบ่อน้ำนั้นเข้าไปในเงาจำนวนหนึ่งเพื่อนที่จะเอาไว้ใช้ในช่วงที่จะเป็นจากนั้นก็จัดการกับสภาพของตนเอง ล้างหน้าและตัวจนสะอาดทำให้เขารู้สึกสบายตัวขึ้นมามาก

หลังจากนั้นไนเรลก็เลือกที่จะพักผ่อนสักพักก็กลับไปที่คิงและเด็ก ๆ อยู่ เมื่อคิงเห็นสภาพของไนเรลก็ต้องแปลกใจด้วยเนื้อตัวที่สะอาดสะอ้านเหมือนกับคนพึ่งไปอาบน้ำมา

“นายไปเจอน้ำมาหรือ” คิงถามออกมาด้วยท่าทีที่สนิทสนมเล็กน้อย คิงดูเหมือนจะเริ่มไว้ใจไนเรลมากขึ้น บางที่อาจจะเป็นเพราะคิงรู้ว่าไนเรลไม่ทำร้ายพวกเขา ซึ่งเด็กคนอื่น ๆ ก็มีท่าทีเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ไนเรลแบ่งเนื้อไก่ให้ตอนนั้น

เด็กสาวที่เห็นว่าเด็กน้อยทั้งสองคนกำลังจะเข้าไปอ้อนขอไก่ย่างจากไนเรลอีก เธอก็กลัวว่ามันอาจจะไปรบกวนคิงและไนเรลในการพูดคุยกัน จึงดึงตัวทั้งสองไว้

ไนเรลที่เห็นดังนั้นก็มองไปที่ทั้งคู่ จากนั้นก็ลูปผมของทั้งสองและบอกว่าให้ “ไปเล่นตรงนั้นก่อน แล้วเดี๋ยวจะหาของอร่อยมาให้กิน”

ซึ่งทั้งสองก็เชื่อฟังไนเรลแต่โดยดี

หลังจากนั้นไนเรลก็เลือกที่จะพาคิงออกไปพูดกันอย่างเงียบ ๆ ซึ่งเมื่อคิงได้ยินว่าไนเรลสามารถพาพวกเขาหนีออกไปจากที่นี่ได้ก็ทำท่าตกใจ แต่ต่อมาก็ไม่ค่อยเชื่อ

“คุณรู้ไหมว่ามนุษย์ชั้นสูงมีการแบ่งระดับ” ไนเรลถามคิงออกไปตรง ๆ

“แน่นอนฉันพอได้ยินมาบ้าง ตุถึงแบบนั้นข้างบนนั้นก็มียักษ์เถื่อนขั้น 4 ดูแลอยู่ เคยมีมนุษย์ชั้นสูงระดับสีน้ำตาลพยายามที่จะสู้และแหกคุกออกไป แต่เขาก็ถูกยักษเหล่านั้นฆ่าตาย ฉันว่านายไม่ควรหาเรื่องตายแบบนั้น...”

“ผมคือระดับ 4 ถ้าเทียบกับยักษ์เถื่อน และสามารถฆ่าสิ่งที่อยู่ในระดับเดียวกันได้ไม่ยากอีกอย่างผมมีแผน แต่ว่าแน่นอนว่าผมจะช่วยพาคุณออกไปส่วนจะไปด้วยหรือไม่นั้นก็แล้วแต่ แต่ถ้าเป็นผมคงยอมเสี่ยงเพราะการที่อยู่ที่นี่ไปก็มีแต่ตายกับตายเท่านั้น โดยเฉพาะเด็ก ๆ พวกนั้น” ไนเรลกล่าวออกมาอย่างเงียบ ๆ ถึงอย่างไรเขาก็คิดจะตอบแทนคิงอยู่แล้วที่ช่วยเขา ไนเรลไม่ชอบติดค้างใคร

คิงลังเลอยู่สักพักก็กล่าวออกมา “ตกลง ผมต้องทำอย่างไรบ้าง?”

หลังจากนั้นไนเรลก็ถามว่าปากหลุมจะปิดอีกครั้งคือเมื่อไหร่ ซึ่งจากการคาดการเวลาของคิงก็น่าจะอีกไม่เกิน 5-6 วัน

ไนเรลเมื่อรู้เวลาที่คุกจะเปิดแล้วไนเรลจึงบอกว่าเมื่อถึงเวลาเปิดคิงแค่พาเด็ก ๆ ไปแอบอยู่แถว ๆ นั้นก็พอ แล้วพอถึงเดียวจะมีบันไดให้พวกเขาขึ้นไปเอง

หลังจากนัดแนะกันเสร็จไนเรลก็แบ่งน้ำสะอาดบางส่วนให้กับคิง ซึ่งคิงก็นำไปแบ่งให้กับเด็กทั้งสามคน นั้นทำให้ทุกคนดื่มน้ำกันได้อย่างเต็มที่

ก็ได้แต่รอให้ถึงวันที่จะเปิดประตูของทางออกอีกครั้ง ซึ่งช่วงเวลา 5 วันนั้นมันก็ไม่นานเกินรอ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด