บทที่ 2 ความหิว
บทที่ 2 ความหิว
แรนดิส์ลีย์แก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว ในตอนแรกเขาวางแผนที่จะฝึกฝนทักษะของเขาอย่างง่ายๆในขณะที่เขาอยู่ใกล้ห้องที่ปลอดภัยโดยเพิ่มค่าสถานะให้กับตัวเอง เขาเริ่มต้นได้ค่อนข้างดีโดยได้รับ การวิ่งเลเวล4 และเรียนรู้ทักษะการออกกำลังกายและเพิ่มเป็นระดับเป็น 2 อย่างรวดเร็วเพียงแค่วิ่งจ็อกกิ้งรอบๆ พื้นที่ปลอดภัย
แต่แล้วแรนดิสลีย์ก็รู้สึกตัวว่าเขาเริ่มหิว เขาหยุดเคลื่อนที่ และปาดเหงื่อออกเบาๆจากการออกแรงอย่างต่อเนื่อง มันพึ่งผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่กลับ...
เขานึกอะไรบางอย่างออก เขารู้ว่าอาหารบางส่วนอยู่ที่ไหนตอนที่เขาออกไปข้างนอกเขาได้เห็นผลไม้และเบอร์รี่แปลกๆ ในป่ารอบๆตัวเขา แต่จะต้องออกไปที่นั่นจริงๆหรอ…
ท้องของเขาร้องอย่างหนัก หลังจากที่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง แรนดิสลีย์ได้เพิ่มคะแนนอีกสองแต้มเข้าไปในเส้นทางของมือใหม่และใส่ PP ทั้งสองลงในค่าความคล่องแคล่วง แผนของเขาก็คือการไปและกลับมาให้ไวที่สุด
แรนดิสลีย์กระโดดไปด้านข้างและรู้สึกดีที่พบว่าเขารู้สึกว่าตัวเขาเร็วขึ้นเล็กน้อย ด้วยความมั่นใจมากขึ้นเขาจึงเดินไปที่ประตูและเปิดมัน ใบไม้ในป่าที่มีฝนตกอยู่นั้นปลิวไสวอย่างนิ่มนวลแรนดิดลีย์รู้สึกหนาวสั่นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังวิ่งออกมาและเดินเขย่งๆไปตามต้นไม้ข้างทาง
เมื่อเขาไปถึงขอบของต้นเฟิร์น มันก็ขยายออกไปอีกหลายฟุตก่อนที่เถาวัลย์จะปกคลุมต้นไม้และนอกเหนือจากต้นไม้นั้น ...
แรนดิสลีย์ลังเลว่า เขาจะเดินต่อไปอย่างช้าๆและพยายามทำตัวเงียบๆ หรือเขาจะรีบเข้าไปหยิบผลไม้แล้วก็รีบกลับไป แต่เนื่องจากเขาไม่เห็นต้นเบอร์รี่ในบริเวณนั้น ซึ่งเขาอาจจะตาฝาดไปหรือไม่ก็ต้องเพ่งดูดีๆ เขาจึงเลือกที่จะค่อยๆไปอย่างช้าๆ
และในขณะที่เขาเริ่มเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ เขาก็ได้เรียนรู้ ทักษะการแอบเลเวล1 แม้ว่าทักษะระดับแรกจะไม่ได้ดูโดดเด่นอะไร แต่มันก็เพิ่มความมั่นใจให้เขาว่าเขาจะสามารถดึงสิ่งนี้ออกมาใช้ได้ เขาค่อยๆเคลื่อนไหวอย่างช้าๆไปข้างหน้าและกดใบเฟิร์นไว้แล้วเข้าไปในต้นไม้ เขาโผล่ขึ้นมารอบๆลำต้นที่หนาเป็นพิเศษและสังเกตุดูรอบๆ ไม่มีสัตว์ไม่มีการเคลื่อนไหว แต่มีพุ่มไม้ที่เต็มไปด้วยผลเบอร์รี่สีม่วงเข้มห่างจากเขา10 หลาซึ่งยังคงอยู่ใกล้กับขอบของต้นไม้
เขาเริ่มคลานไปที่ทางนั้นเสียงลมหายใจของเขาดังก้องในหู เมื่อเขาไปถึงผลเบอร์รี่เขาก็สงสัยอย่างหนึ่ง เขาจะเอามันกลับยังไง…?
แน่นอน ก่อนอื่นมันเป็นผลไม้ที่ค่อนข้างเล็กซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าองุ่นเล็กน้อย รสชาติของมันหวานและสุกพอดีอยู่เต็มปากของเขาด้วยรสชาติผลไม้ที่ยอดเยี่ยม เขาต้องคายเมล็ดออกมา ดูเหมือนว่าพวกมันจะเอาไว้กินตอนหิวได้อย่างดี ด้วยความดีใจเขาดึงเสื้อของเขาขึ้นและเริ่มเอามันใส่แล้วอุ้มไว้เหมือนกระเป๋า
เขารู้ตัวว่าถูกจับตามองทันทีที่ผลไม้นั้นมันเต็มเสื้อเขา
กบสีเขียวมะนาวขนาดเท่าสุนัขตัวเล็กๆนั่งอยู่บนกิ่งไม้เตี้ยๆจ้องมองเขา ด้านบนตัวของมันมีแถบการแจ้งเตือนเด้งขึ้น เลเวล 27
แรนดิสลีย์หยุดเก็บผลไม้นั้นและถอยห่างออกไปอย่างช้าๆ กบนั้นมองเขาไปโดยเอียงศีรษะไปด้านข้าง เมื่อได้รับการแจ้งเตือนว่าทักษะการแอบของเขาตอนนี้อยู่ในระดับ 2 แรนดิสลีย์ก็หันหลังกลับและวิ่งผ่านต้นเฟิร์นเข้าไปในพื้นที่เขตปลอดภัย
เขากินผลเบอร์รี่ที่นั่นประมาณครึ่งหนึ่งของที่เขาเก็บมาได้โดยคายเมล็ดลงในดินข้างต้นไม้เล็ก ๆ
หลังจากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้นมองขึ้นไปที่เพดานหิน เห็นได้ชัดว่าแสงจากหลอดไฟได้ถูกเปลี่ยนไปเช่นกันเพราะแสงที่มันส่องออกมานั้นให้ความรู้สึกเหมือนแสงแดดอุ่นๆ บนผิวของเขา
เมื่อลุกขึ้นนั่ง แรนดิสลีย์เข้าไปดูเส้นทางของเขาและนำแต้มที่เขาได้รับจาก ทักษะการแอบเลเวล2 ในเส้นทางของมือใหม่เพื่อรับ ค่าความอึด ในขณะที่เขาดูแต้มของค่าความอึดอยู่ เมื่อดูอย่างถี่ถ้วนเขาเห็นว่า ค่าความอดทน ทำให้เขามีพลังชีวิต 5 แต้มและค่าความอึด 3 แต้ม แต่มีอัตราฟื้นฟูพลังชีวิตเพิ่มเพียง0.25เท่านั้น และยังไม่มีการฟื้นฟูความอึดขึ้นด้วย ดังนั้น ค่าความอดทน ทำให้มีพื้นฐานพลังชีวิตที่มากขึ้นขณะที่ ค่าพลังงาน เน้นไปที่การฟื้นฟู...
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ แรนดิสลีย์คิดว่าเขาน่าจะต้องพักการอัพ ค่าความอดทน ของเขาในตอนนี้ก่อน การเพิ่มค่าสูงสุดของพลังชีวิตและค่าความอึดของเขามีความสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด
เขานอนเอนหลังลง แรนดิสลีย์หลับไป ครึ่งหนึ่งในใจเขาหวังว่าทั้งหมดนี้จะเป็นความฝันแต่อีกครึ่งหนึ่งเขาหวังว่าพรุ่งนี้จะเต็มไปด้วยสิ่งที่เขาต้องได้เรียนรู้เพิ่มมากขึ้น
มันแปลกมากที่เขารู้สึกเน้นไปที่ค่าใดค่าหนึ่งก่อน แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังมีชีวิตจริงๆหรือว่าตายไปแล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีบางสิ่งเกี่ยวกับเกม RPG ที่เขาชื่นชอบอยู่เสมอ ความเรียบง่ายของระบบและค่าสถานะ เช่นเดียวกับมีวิธีการเล่นที่มีความลับซ่อนอยู่ ซึ่งสามารถทำให้เขารู้ทุกอย่างง่ายๆเกี่ยวกับเกมนี้ได้
ในชีวิตจริงความลับไม่มีอยู่ในโลก หรืออย่างน้อยก็ไม่มีความลับใดที่ทำให้คนที่เก็บมันไว้สบายใจได้ ซึ่งแรนวิสลีย์ก็รู้สึกถึงได้และอันที่มันก็ควรเป็นแบบอยู่แล้ว
