ตอนที่แล้วตอนที่ 17 ศาลาเฉียนหลง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 19 ตาเทพ หลงจิ่ว

ตอนที่ 18 หลงขุ่ย


อาคารโบราณสูงสิบเมตรตั้งตระหง่านอยู่ฝั่งตะวันออกของเมืองเนตรสายลม ขนาดของมันยิ่งใหญ่จนแทบไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ผู้คุมสองคนในชุดสีทองยืนด้านหน้าประตู แผ่กลิ่นอายออกมาประดุจผู้คุ้มกันจักรพรรดิ

แม้จะยืนเฉยๆ สายตาของพวกเขาก็สาดส่องไปทั่ว จ้องใครก็ตามที่กล้าสบสายตาพวกเขาอย่างเชือดเฉือน

แต่ในสถานที่นี้ คนสี่คนพลันปรากฏตัวขึ้น

"กลั่นลมปราณขั้นสูงสุด!"

จั๋วฝานพึมพำขณะเดินนำหน้าสองพี่น้องและหัวหน้าผาง แม้เขาจะไม่มีปัญหากับการเผชิญหน้านี้ แต่ทั้งสามกลับตัวแข็งจนถึงจุดที่แทบลืมวิธีเดิน

"หยุด!'

ผู้คุมขวางทางจั๋วฝาน"ศาลาเฉียนหลงไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะเข้าไปได้!"

"ข้ามาในนามคุณหนูตระกูลลั่ว แห่งคฤหาสน์เมฆ ลั่วหยุนชาง มาเพื่อพบผู้ประเมิน ของศาลาเฉียนหลง"จั๋วฝานไม่เหลือบแลพวกเขาเลย

ทั้งสองสบตากันด้วยความประหลาดใจ

มีคนมากมายในเมืองเนตรสายลมที่มาเพื่อพบผู้ประเมิน แต่ทั้งหมดต่างมีท่าทางหวาดกลัวตอนพูดถึง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้พบกับเด็กอวดดีแบบนี้

"ตระกูลลั่วอะไร ไม่เคยได้ยินมาก่อน ผู้ประเมิน เราไม่มีวันพบกับพวกเจ้าหรอก!"อีกฝ่ายพูดอย่างรุนแรง

ลั่วหยุนชางลดหัวลง หนึ่งในเจ็ดตระกูลใหญ่ ศาลาเฉียนหลงไม่มีวันให้ความสนใจกับมดแมลงอย่างตระกูลลั่ว พวกนางไม่สมควรจะพูดคุยกับพวกเขาด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการเป็นพันธมิตร

"จั๋วฝาน..."

ลั่วหยุนชางดึงจั๋วฝาน แต่ก่อนนางจะพูดจบ เขาก็สะบัดนางออกไป"นั่นเป็นเรื่องของเจ้านาย ไม่ใช่หน้าที่ของข้ารับใช้อย่างพวกเจ้า"

"เจ้าพูดว่าอะไรนะ?"ผู้คุมโกรธ และปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่

สมาชิกตระกูลลั่วรู้สึกหายใจไม่ออก พวกเขารีบถอยหลัง มีแค่จั๋วฝานถึงยืนเฉยและคำราม"นี่คือวิธีที่เจ็ดตระกูลใหญ่ปฏิบัติต่อแขกสินะ?ฮึ่ม น่าสมเพช"

"หยุด"

หญิงสาวในชุดขาวเดินออกมาพบพวกเขา ผู้คุมก้มหัว"คุณหนู เจ้าคนพวกนี้กำลังหาเรื่องเรา"

"ข้าได้ยินสิ่งที่เจ้าพูด และมันก็เป็นเจ้าที่ผิด ทุกคนที่มาล้วนเป็นแขก อย่าลืมแสดงความเคารพ"หญิงสาวต่อว่าพวกเขาด้วยน้ำเสียงเย็น จากนั้นก็ยิ้มให้จั๋วฝาน"คุณชาย เราพบกันอีกแล้ว"

"มันเป็นเจ้านี่เอง?"

จั๋วฝานกับหัวหน้าผางตกใจ นางเป็นคนที่ทะเลาะกับเจ้าของแผงลอยตอนนั้น

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป

จั๋วฝานหัวเราะเยาะภายใน"ไม่คิดเลยว่าคุณหนูจะมาจากศาลาเฉียนหลง โปรดให้อภัยที่ข้าขาดความเคารพ"

หญิงสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม"ข้าน้อยชื่อหลงขุ่ย ทำงานจิปาถะอยู่ที่นี่ ข้าใคร่สงสัยว่าทำไมคุณชายถึงมาหาเรา"

"พูดตามตรง ข้าคือพ่อบ้านตระกูลลั่ว จั๋วฝาน เพราะความโชคร้าย ข้าจึงพาคุณหนูของข้ามายังศาลาเฉียนหลง ตระกูลประเมินสมบัติอันดับหนึ่งในจักรวรรดิเทียนอวี่ เพื่อขายสมบัติของตระกูล"

"เอ๊ะ?"หลงขุ่ยยิ้ม หันไปเห็นลั่วหยุนชางก่อนพยักหน้าให้และหันกลับมาหาจั๋วฝาน"งั้นข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตรวจสอบสมบัติของท่าน เชิญตามข้ามา"

นางทำท่าเชิญพวกเขา สร้างความตกใจให้ผู้คุม"นั่น...เพื่อนของคุณหนู?"

"ไม่มีทาง คุณหนูจะไปมีเพื่อนชั้นต่ำแบบนั้นได้ยังไง?น้องต้องทำมันเพื่อสมบัติแน่ เมื่อไม่เป็นไปตามคาดหวังของนาง พวกมันจะโดนเตะ จากนั้น ฮี่ๆๆๆ..."

"เราจะสั่งสอนบทเรียนที่พวกมันไม่มีวันลืม โดยเฉพาะเจ้าจั๋วฝานนั่น แต่ถ้าของนั้นน่าสนใจ..."

"นั่นเป็นไปไม่ได้ ดูจากสภาพพวกมัน พวกมันจะไปมีของล้ำค่ามากกว่าหยกดำได้อย่างไร?ฮ่าๆๆ.."

อีกคนถูมือด้วยความกระตือรือร้นที่จะระบายพลังงานทั้งหมด

อีกด้าน หลงขุ่ยพาพวกเขาไปห้องหรูหรา ยิ้มเมื่อพวกเขานั่ง"ข้าสงสัยว่าท่านนำสมบัติอะไรมา?เชิญ"

จั๋วฝานยิ้ม

[นางคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น แต่ก็ถือว่าฉลาดอยู่]เขามั่นใจว่านางรู้ชัดว่าเกิดอะไรตรงทางเข้า แต่ก็ยังปล่อยให้ผู้คุมทดสอบพวกเขาว่าพวกเขามีค่าพอให้นางเสียเวลาด้วยหรือไม่

ถ้าพวกเขาแสดงท่าทียอมแพ้ ท่าทีของนางคงไม่เป็นแบบนี้

แม้นางจะเจ้าเล่ห์แค่ไหน นางก็ยังไร้เดียงสาเกินไปถ้าเทียบกับจอมปีศาจอย่างเขา

ซวบ!

จั๋วฝานวางม้วนหนังที่เต็มไปด้วยภาพนับไม่ถ้วนตรงหน้านาง ซึ่งดึงดูดความสนใจนางทันที

หลงขุ่ยรับมันไว้ในมือ มองมันอย่างถี่ถ้วนอยู่นาน

ลั่วหยุนชางกับหัวหน้าผางตกใจเล็กน้อย ภาพวาดนี้เป็นสิ่งที่จั๋วฝานทำเมื่อคืน เมื่อพวกเขาเห็น พวกเขามีแค่ความคิดเดียว[ภาพนี้มันอะไร?]

แต่จากสีหน้าของหลงขุ่ย มันต้องไม่ธรรมดาแน่

"คุณชายจั๋วฝาน ท่านต้องการเท่าไร?"หลงขุ่ยวางม้วนหนังกลับและมองจั๋วฝานด้วยสายตาแข็งกระด้าง

"คุณหนูหลงคือผู้ประเมิน ข้ายังเห็นความสามารถของท่านในตลาด โปรดบอกราคามาเลย"จั๋วฝานหัวเราะเบาๆ

นางกัดปาก หลงขุ่นสังเกตเห็นจากแววตาว่าชายคนนี้มีความรู้ นางไม่สามารถหลอกเขาได้"หินปราณสองหมื่นก้อน?"

"อะไรนะ สองหมื่น?"

ลั่วหยุนชางยืนขึ้นด้วยความตกใจ

ถ้านับความมั่งคั่งของคฤหาสน์เมฆตอนมันอยู่จุดสูงสุด ก็คงห้าหมื่น แต่จั๋วฝานแค่สะบัดพู่กันเล่นก็ทำเงินได้สองหมื่นแล้ว?

หัวหน้าผางหน้าชา

หลงขุ่ยไม่สามารถระงับความดูถูกต่อทั้งสองได้

[ฮึ่ม ข้าคือคุณหญิง ส่วนพวกเจ้าก็แค่ฝูงแมวจรจัด]

แต่เมื่อนางเห็นจั๋วฝานยังยิ้มไม่หุบ นางก็กลับมาจริงจัง

[ผู้เชี่ยวชาญตัวจริงก็คือพ่อบ้านคนนี้....]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด