ตอนที่ 189 ป้อนหน่อย
เหมาเยซื่อมองไปที่เธอสักครู่แล้วยิ้ม
“พวกเขายังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา”
“อะไรนะ?” เซินโย่วแสร้งประหลาดใจ
“คุณยังไม่ได้บอกพวกเขาเหรอ? นี่ถือเป็นความสำเร็จที่สำคัญของคุณเลยนะ คุณจะ..”
“เมียนเมียน ยังไม่พร้อมน่ะ”
เหมาเยซื่อหันไปเผชิญหน้ากับหญิงสาวข้าง ๆ เขา แล้วลูบศีรษะเธอ
“ฉันจะพาเธอกลับบ้าน เมื่อเธอพร้อมเท่านั้น”
“ก่อนหน้านั้น ถ้าเธอยังไม่อยากไปบ้านฉัน เราก็ยังจะไม่ไป”
เขาไม่ได้ฟังดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ยากที่จะตรวจจับความเสน่หาในคำพูดนั้น
เขาบอกอย่างชัดเจน
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เขาก็เคารพการตัดสินใจของเฉียวเมียนเมียน
พวกเขาจะทำในแบบของเธอ
ผู้ชายอย่างเหมาเยซื่อต้องรักเธอมากแค่ไหน เขาถึงได้เอาอกเอาใจเธอแบบนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาเคยชินกับการตัดสินใจด้วยตัวเองมาโดยตลอด
คนอื่นมักจะประนีประนอมและทำตามคำพูดของเขาเสมอ
ไม่เคยเป็นอย่างอื่น
แม้แต่หยางเชาชิงและกงเซลีก็ประหลาดใจที่ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ นับประสาอะไรกับเซินโย่ว
เซินโย่วถามเรื่องนี้ เพราะเธอคิดว่าเหมาเยซื่อยังไม่พร้อมที่จะพาเฉียวเมียนเมียนกลับบ้านไปพบพ่อและแม่
เธอต้องการให้เฉียวเมียนเมียนรู้เรื่องนี้
แต่คำตอบของเหมาเยซื่อคือการตบหน้าเธอเอง
“โอ้ งั้นเหรอ?” เสียงของเซินโย่วสั่น
“อืม” เหมาเยซื่อตอบอย่างเรียบง่าย
เมื่อถึงเวลา บริกรก็เข้ามาพร้อมกับไอศกรีม
เขาสั่งให้เฉียวเมียนเมียน
เหมาเยซื่อรับมันและส่งให้เธอ
“อย่าทานมากเกินไปนะ เดี๋ยวจะปวดท้องเอา”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เธออยากจะพูดจริง ๆ ว่าประธานเหมาคุณไม่ต้องปฏิบัติกับฉันดีขนาดนี้จะได้ไหม
เครียดเสียจริง!
เธอรู้สึกถึงความกดดันบนไหล่ของตนเอง ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าเซินโย่วชอบเหมาเยซื่อ
เธอจะไม่รู้ถึงแรงกดดันนั่นได้อย่างไร? เธอร่วมโต๊ะกับผู้หญิงที่มองว่าเธอเป็นคู่แข่งทางความรักอยู่นะ!
แต่เหมาเยซื่อก็แสดงความกังวลอย่างเปิดเผยกับเธอมาก
เฉียวเมียนเมียนรู้สึกราวกับว่าเธอสามารถมองเห็นมีดสั้นในแววตาของเซินโย่ว
เช่นเดียวกับ...ในช่วงเวลานี้อย่างแน่นอน
เธอกัดไอศกรีมและได้ยินเสียงผู้ชายข้าง ๆ เธอหัวเราะทันที
“เป็นไงบ้าง?”
“เอ่อ...” เฉียวเมียนเมียนกลืนไอศกรีมและพูดว่า “อร่อยมากเลยค่ะ”
ก็เป็นร้านอาหารราคาแพง จะมีอะไรที่ไม่อร่อยล่ะ
“อืม” เหมาเยซื่อพยักหน้า
“ให้ผมลองบ้างสิ”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
“คุณจะลองทานด้วยเหรอ?” เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
เหมาเยซื่อเลิกคิ้ว
“ไม่ได้เหรอ?”
“ได้สิ”
แต่เขาไม่ได้บอกว่าเขาไม่ชอบของหวานหรอกเหรอ?
และเธอไม่เคยเห็นเขาทานมาก่อน
“งั้นให้ผมลองบ้าง” เหมาเยซื่อพูดซ้ำ
“ค่ะ” เฉียวเมียนเมียนไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงสนใจ แต่เธอก็ยื่นช้อนให้เขาอยู่ดี
แต่เหมาเยซื่อไม่ได้เอื้อมมือไปรับช้อน เขากลับยิ้มอย่างมีเสน่ห์และสบตาเธอ
“ป้อนหน่อย”
แค่ก ๆ
หยางเชาชิงเผลอพ่นไวน์แดงที่เขาดื่มไปออกมา
เสื้อสีขาวของกงเซลีที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ถูกแต่งแต้มไปด้วยสีแดงเข้มของไวน์
ท่าทางของกงเซลีมืดลงในทันที เมื่อเขาหันมามองหยางเชาชิงด้วยแววตาสังหาร
“แค่ก ๆ น้องสี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
