ตอนที่ 184 เขาไม่เคยเป็นแบบนี้

​​​​​​​หยางเชาชิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

กงเซลีวางแก้วลงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันขอไปห้องน้ำก่อน”

จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องส่วนตัวอย่างรวดเร็ว

หยางเชาชิงมองไปที่เซินโย่ว จากนั้นมองไปที่เหมาเยซื่อและเฉียวเมียนเมียน ตอนนี้คิ้วของเขาขมวดมากขึ้น ถ้าเฉียวเมียนเมียนได้ใคร่ครวญสักนิด เธอคงจะพอคาดเดาได้

ว่าเซินโย่วกำลังทำอะไรอยู่

เฉียวเมียนเมียนเข้าใจความเป็นศัตรูของเซินโย่วในตอนนี้

เธอ...คงจะชอบเหมาเยซื่อใช่ไหม?

นอกจากเหตุผลนี้แล้ว เธอไม่สามารถนึกถึงสิ่งอื่นได้

แต่เหมาเยซื่อดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องนี้ใช่หรือไม่?

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่พวกเขาที่เหลือ โดยสังหรณ์ใจ

แต่ก็รู้ว่าเหมาเยซื่อกำลังมองมาที่เธอ

เขายิ้มอย่างอบอุ่นและจับมือเธอ

“คุณหิวหรือยัง? คุณอยากกินอะไรไหม”

“ฉัน...”

ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะตอบกลับ เขาก็ให้บริการส่งเมนูให้

“สั่งอาหารที่คุณชอบสิ” เหมาเยซื่อยัดเมนูใส่มือของเธอ

“คืนนี้หยางที่สามเป็นเจ้ามือ อย่าเลือกอะไรที่ง่าย ๆ ล่ะ เลือกที่แพง ๆ ได้เลย”

หยางเชาชิงพูดไม่ออก

เขาลืมเพื่อนไปแล้วจริง ๆ หลังจากที่เขาแต่งงานแล้ว

คนเนรคุณ

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เหมาเยซื่อเห็นว่าเธอดูตกตะลึงแค่ไหน และลูบศีรษะของเธอก่อนจะพูดอย่างอ่อนหวานว่า

“สั่งให้ผมด้วย”

“เอ่อ...”

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เซินโย่วที่กำลังหน้าซีด

เธอพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “เซินโย่ว ไม่ได้สั่งให้คุณไปแล้วเหรอ? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณชอบอะไร?”

เธอรู้สึกเหมือนว่าเหมาเยซื่อกำลังตั้งใจเกินไป

เขาไม่ได้พูดอะไรเลย ตั้งแต่จบประโยคของเซินโย่ว

และตอนนี้เขากำลังขอให้เธอสั่งอาหารให้เขา

เขาพยายามทำให้เซินโย่วเสียหน้าหรือ?

เหมาเยซื่อยิ้ม “ไม่ว่าคุณจะสั่งอะไร ผมก็ทานได้ทั้งนั้นแหละ ผมชอบทุกอย่างที่คุณเลือกให้ผมนั่นแหละ”

ด้วยเหตุนี้ทำให้ท่าทีของเซินโย่วมืดมนลง

จากนั้นเหมาเยซื่อก็เงยหน้าขึ้นมองเซินโย่ว และพูดอย่างลอย ๆ ว่า “คนเราก็เปลี่ยนกันได้ ฉันไม่ชอบกินปลาผัดพริกสับอีกแล้ว”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เขาพยายามทำให้เซินโย่วโกรธหรือเปล่า?

นี่เป็นเรื่องน่าอับอายเกินไปสำหรับเธอ

พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กหรือ เขาต้องแบบนี้เหรอ?

“โอ้ จริงเหรอ? ฉันคิดว่า...คุณยังชอบมันซะอีก”

เล็บของเซินโย่วเจาะเข้าไปในฝ่ามือของเธอเอง ขณะที่รอยยิ้มของเธอแข็งขึ้น

เห็นได้ชัดอย่างยิ่งว่า เหมาเยซื่อกำลังปกป้องเฉียวเมียนเมียนอยู่

เมื่อมาถึงจุดนี้ เซินโย่วรู้สึกเสียใจและไม่พอใจ

เธอรู้จักเหมาเยซื่อดี

เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกของคนอื่น และปกป้องคนอื่นน้อยมาก

เขาเป็นคนเย็นชาและมีแนวโน้มที่จะไม่สนิทสนมกับใครเกินไป แม้แต่กับเพื่อนสนิท

เธอรู้จักเขามานานกว่า 20 ปี และค่อนข้าง พิเศษ เมื่อเทียบกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ในชีวิตของเขา

แต่ ความพิเศษ ไม่มีอะไรเทียบได้กับสิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนี้ได้

เขาไม่ชอบที่จะติดต่อกับผู้หญิง และอาจมีการตอบสนองทางร่างกายในเชิงไม่ดีด้วยซ้ำ

แต่เฉียวเมียนเมียนสามารถสัมผัสเขาได้

และเขาก็ปกป้องเฉียวเมียนเมียน อย่างเปิดเผย เขาไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน

เขาทำให้เธอขายหน้าเพื่อผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะรู้จักมาเพียงระยะหนึ่ง

เขาไม่เคยเป็นแบบนี้

ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงหลังจากแต่งงานแล้ว?