ตอนที่ 178 ฉากที่ทำเป็นไม่เห็น

​​​​​​​มันยากที่จะเชื่อมโยงเขาที่เธอเห็นตอนนี้กับผู้ชายที่มักจะหลงใหลเมื่ออยู่ใกล้เธอ

ดูเหมือนทั้งสองบุคลิกนั้นจะไม่ได้เป็นคนคนเดียวกัน

ไม่อยากรบกวนเขา เธอจึงค่อย ๆ เขย่งเท้าเดินออกไปให้เงียบที่สุด แต่ในขณะที่เธอก้าว ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

เขาถามอย่างอ่อนโยนว่า “ที่รัก หลับสบายไหม?”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

เธอกัดริมฝีปากและหันมาหาเขาเล็กน้อย “ฉันรบกวนคุณหรือเปล่าคะ?”

“ไม่นี่”

เหมาเยซื่อวางปากกาหมึกซึมที่อยู่ในมือลง และกระดิกนิ้วเรียกเธอให้เข้าไปหา

เฉียวเมียนเมียนเดินเข้าไปหาเขา

เขาก็เอื้อมมือดึงเธอเข้ามา ใช้แขนที่แข็งแกร่งของเขาโอบรอบเอวของเธอ

แล้วเลื่อนเธอขึ้นไปบนตักของเขาอย่างง่ายดาย

เขากระซิบข้างหูของเธอ ลมหายใจที่อบอุ่นทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้ ส่งความเสียวซ่านไปตามกระดูกสันหลังของเธอ

“คุณสำคัญกว่างานของม”

เฉียวเมียนเมียนหน้าแดงทันที

ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย

เมื่อครู่เขาดูไม่น่าเข้าใกล้และไม่ไยดี แต่ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปทันที

ตอนนี้เขากำลังทำให้หัวใจของเธอสูบฉีดอย่างรวดเร็ว

“ทะ-ทำไม คุณไม่พาฉันไปส่งที่มหาวิทยาลัยล่ะคะ”

เฉียวเมียนเมียนพยายามเอียงศีรษะของเธอออกไปจากเขา เพราะลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาช่างจั๊กจี้เหลือเกิน

ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ

“คุณหลับระหว่างทางบนรถ ผมทนไม่ได้ที่จะปลุกคุณ เพราะดูเหมือนคุณจะหลับสนิทมาก ผมเลยพาคุณมาที่นี่แทน”

เฉียวเมียนเมียนได้บอกกับเจียงหลัวลี่แล้วว่าเธอ อาจจะไม่ย้อนกลับไปเรียนในช่วงบ่าย

ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“...คุณปล่อยฉันก่อนค่ะ” หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นรัวอย่างรวดเร็ว จนอึดอัด

....เธอเริ่มกลัว

นี่เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ สำหรับเอ มันทำให้เธอหงุดหงิด

เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้เมื่ออยู่กับซูเจ๋อ

บางทีอาจเป็นเพราะเธอรู้จักซูเจ๋อมานานเกินไป ในขณะที่เธอแทบไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย

ดังนั้นเธอจึงไม่คุ้นเคยกับความใกล้ชิดระดับนี้

“ไม่ปล่อย” ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง และลูบผมของเธอ

เมื่อความอ่อนโยนเต็มเปี่ยมอยู่ในแววตาเขา

“ที่รัก ผมชอบกอดคุณแบบนี้ คุณไม่ชอบเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

“หืม? คุณชอบให้ฮับบี้กอดคุณแบบนี้ไหม?”

เมื่อเธอยังคงไม่ตอบกลับ ชายคนนี้ก็ยกคางของเธอขึ้น และมองเธออย่างลึกซึ้ง

“ตอบผมสิ”

ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนร้อนผ่าว

“เหมาเยซื่อคะ ฉัน...”

.....................

จากนั้นก็ได้ยินเสียงใครบางคนเคาะประตู

เสียงดังขึ้นจากด้านหลังประตู

“ประธานเหมาครับ มีเอกสารที่ต้องการให้คุณพิจารณาเป็นการส่วนตัวครับ”

เฉียวเมียนเมียนผลักเหมาเยซื่อออกทันที

ชายคนนั้นเกร็งแขนจับเธอไว้ราวกับรู้ว่าเธอกำลังจะทำอย่างนั้นอยู่แล้ว

“อย่าขยับ”

เฉียวเมียนเมียนตัวแข็งทื่อขึ้น

เหมาเยซื่อยิ้มเมื่อเห็นท่าทางเขินอายของเธอและพูดกับคนข้างนอกว่า

“เข้ามา”

................

เว่ยเจิ้งเปิดประตู และได้รับการต้อนรับด้วยฉากที่ไม่สมควรจะเห็นเข้า

ประธานเหมากำลังกอดกับคุณผู้หญิงที่โต๊ะทำงาน เขามีเอกสารอยู่ในมือข้างหนึ่ง ขณะที่มืออีกข้างโอบรอบเอวของเธอ