ตอนที่แล้วChapter 7: พี่ชายของฉันดีเกินไปแล้ว! (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 9: พี่ชายของฉันดีเกินไปแล้ว! (ฟรี)

Chapter 8: พี่ชายของฉันดีเกินไปแล้ว! (ฟรี)


สถานะของผู้หญิงในหมู่บ้านต่ำต้อย กล่าวได้ว่าพวกเธอไม่มีสถานะใดในหมู่บ้าน

คนในหมู่บ้านมีแต่พวกกันขฬะและป่าเถื่อน

เธอถูกบังคับให้แต่งงานกับลูกชายโง่เง่าของคนที่จับเธอมา

เธอไม่อยากฝันต่ออีกแล้ว!

ไม่!

ตื่น! ตื่น! เธอต้องตื่นเดี๋ยวนี้!

โฮวอู่รู้ว่านี่ไม่ใช่แค่ความฝัน มันเหมือนจริงมากแต่ไม่ว่าเธอตะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถตื่นจากฝัน

เธอกังวลและสิ้นหวัง

ท้ายที่สุดความฝันก็มาถึงคืนแต่งงานของโฮวอู่กับผู้ชายโง่

เดิมทีควรจะเป็นคืนที่สวยงามที่สุดสำหรับผู้หญิง แต่ตอนนี้เธอถูกมัดอยู่บนเก้าอี้และไม่สามารถหลุดพ้นได้

เธอกรีดร้องและตะโกนสุดเสียง เธอต่อสู้กับเชือกที่มัดตัวเธออย่างสิ้นหวัง

เธอรู้ว่านี่เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับโฮวอู่ในนิยาย

เธอไม่อยากมีประสบการณ์เช่นนั้น.....

ขณะที่โฮวอู่กำลังจะหมดหวัง มือเย็นๆคู่หนึ่งก็แตะที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา

“น่าจะเป็นไข้ ป้าจางเอายาลดไข้มาให้ผมที”

เสียงที่เยือกเย็นแต่ชัดเจนมากของเขาไหลเข้าหูของโฮวอู่ มันทำให้เธอตื่นและในที่สุดเธอก็ตื่นจากความฝัน

“ป้าจะไปเอายาเดี๋ยวนี้ค่ะ คุณชาย”

เสียงนั้นเป็นของแม่บ้านที่ดูแลการทำอาหารที่คฤหาสน์

จากบทสนทนาของพวกเขา โฮวอู่สรุปได้ว่าตอนนี้เธอมีไข้

แม้ว่าเธอจะตื่น แต่เธอก็ยังรู้สึกเวียนหัวและสับสนเล็กน้อยเนื่องจากความฝันของเธอ ตอนนี้หัวใจของเธอยังคงเต้นรัวอย่างรวดเร็ว

ต้องขอบคุณมือเย็นๆของโฮวอูเสิ่นและเสียงที่สดชื่นของเขาที่ทำให้เธอตื่นทันเวลา

มือที่เย็นเฉียบของเขาที่วางลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ช่วยให้จิตใจของเธอแจ่มใสขึ้นเล็กน้อย แต่โฮวอูเสิ่นวางมือแปบเดียวก็ถอนมือออกจากหน้าผากของเธอ

เพราะไข้ขึ้นสูง โฮวอู่จึงอ่อนแอและไม่มีแรง แต่กระนั้นไม่รู้ว่าเธอเอาแรงมาจากไหน เธอยื่นมือออกไปจับมือโฮวอู่เสิ่นแน่น

โฮวอูเสิ่นตกใจเล็กน้อยกับการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของโฮวอู่ เขามองไปที่มือซ้ายที่ถูกโฮวอู่จับไว้แน่น

มือของโฮวอู่อุ่นมาก

มือของโฮวอูเสิ่นเย็นเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงรู้สึกไม่คุ้นเคยกับมืออันอบอุ่นของเธอ

เขากำลังจะดึงมือออกเมื่อโฮวอู่ลืมตาขึ้นมาครึ่งหนึ่ง

โฮวอู่มองโฮวอูเสิ่น ดวงตาของเธอแดงก่ำเพราะพิษไข้ โฮวอู่เสิ่นมองเธอกลับ เธอดูอ่อนแอและเปราะบาง

เสียงของเธอแหบเล็กน้อยแต่ไม่ได้ฟังขัดหู “พี่ชาย พี่อยู่กับอาอู่ได้ไหมคะ?”

ความรู้สึกโหยหาและการพึ่งพาอยู่ในน้ำเสียงของเธอ ทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวเร็วอย่างประหลาด

โฮวอูเสิ่นยืนนิ่งปล่อยให้เธอจับมือของเขา

ดวงตารีเรียวยาวของเขามองโฮวอู่อย่างไม่เชื่อสายตา “เธอรู้รึเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่?”

น้องสาวของเขาไม่เคยทำตัวแบบนี้

ในฐานะลูกสาวเพียงคนเดียวของครอบครัวโฮว เธอทั้งภาคภูมิใจและหยิ่งยโส เธอควรทำตัวหน้าด้านและอวดดีเหมือนเมื่อก่อน

ลูกสาวของครอบครัวโฮวมีความสามารถในการทำเช่นนั้นได้เนื่องจากมีคนคอยให้ท้ายเธอ

ผู้ชายในครอบครัวโฮวทำงานหนักเพื่อให้ตัวเองและครอบครัวมีชีวิตที่มั่นคง

ไม่ควรมีความกลัวและความเปราะบางเช่นนี้ปรากฏในสายตาของเธอ

ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นพี่ชายแท้ๆของเธอ เขาไม่ควรปล่อยให้เธออยู่คนเดียวและดูแลตัวเอง

แม้ว่าโฮวอู่จะตื่นขึ้นมา แต่ความฝันก่อนหน้านี้ได้ทิ้งเงาลึกไว้ในใจของเธอ ปากของเธอไม่สามารถหยุดสั่นได้

ปากของเธอสั่นไม่ใช่เพราะความหนาวแต่เป็นเพราะความกลัว

เธอกลัวว่าเธอจะซ้ำรอยเดิมกับความผิดพลาดของโฮวอู่

เธอกลัวว่าเธอจะตกอยู่ในกับดักของโฮวอี้ฉิง

เธอกลัวว่าจะไม่สามารถต้านทานรัศมีของนางเอกได้

โฮวอู่กังวลจนต้องไขว่คว้าอะไรบางอย่างเพื่อให้เธอรู้สึกปลอดภัย

มือที่เย็นแต่ทรงพลังนี้เป็นสิ่งเดียวที่เธอสามารถคว้าได้ในตอนนี้

ดูเหมือนว่าเธอเพิ่งคว้าท่อนไม้ที่ลอยน้ำได้ในขณะที่เธอกำลังจมอยู่ในมหาสมุทร เธอกำมือของเขาด้วยความสิ้นหวังและยังทิ้งรอยขีดข่วนบนมือของเขา

“อาอู่รู้แต่อาอู่กลัว”

บางทีเป็นเพราะไข้ขึ้นสูงหรืออาจเป็นเพราะฝันร้ายจึงทำให้อาอู่รู้สึกเปราะบางมากกว่าปกติ

เธอมองเขาด้วยใบหน้าน่าสมเพชเหมือนลูกแมวที่ยังไม่หย่านม ดูเหมือนเธอหมดหวังที่จะได้รับการปกป้องและดูแล

หากเป็นก่อนหน้านี้โฮวอูเสิ่นไม่ลังเลที่จะสะบัดมือนี้ทิ้งไป

ความจริงก็คือเขาไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสร่างกายของเขา

เขาไม่ชอบให้ใครสัมผัสตัวไม่ใช่เพราะเขารักความสะอาด แต่เป็นเพราะนิสัยที่เย็นชาของเขา

แต่ตอนนี้เขานึกถึงสิ่งที่คนขับรถพูดกับเขา เสี่ยวหวังก็มีน้องสาวเหมือนกับเขา

แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเสี่ยวหวังและน้องสาวดีกว่าเขาและโฮวอู่

เมื่อเสี่ยวหวังกล่าวถึงน้องสาวของเขา โฮวอูเสิ่นสามารถบอกได้ว่าเสี่ยวหวังให้ความสำคัญกับน้องสาวของเขามาก

ในรถก่อนหน้านี้เสี่ยวหวังบอกใบ้เขาให้ความสำคัญกับน้องสาวของตัวเอง

บางทีความห่วงใยของเขาที่มีต่อโฮวอู่อาจน้อยเกินไป เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่โฮวอู่บอกเขาว่าเธอกลัว ในความทรงจำของเขา โฮวอู่ทั้งหยิ่งและอวดดี เธอไม่มีทางบอกเขาตรงๆว่าเธอกลัว

หรือว่าเธอมีปัญหาที่โรงเรียน?

หรือมีบางอย่างเกิดขึ้นโดยที่เขาไม่รู้ตัว?

เหตุผลต่างๆมากมายผุดขึ้นในความคิดของเขา ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเขาก็ค่อยๆนั่งลงบนเตียง

มือของเขายังถูกโฮวอู่จับไว้แต่เขาไม่คิดจะดึงออกอีกครั้ง

โฮวอูเสิ่นมองดูว่าดวงตารูปดอกซิ่งของโฮวอู่ที่คล้ายกับแม่ของพวกเขาแค่ไหน และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่หัวใจของเขารู้สึกถึงสิ่งที่เรียกว่าความอบอุ่น

แม้ว่าเขาจะรู้สึกอบอุ่นเพียงเล็กน้อยในใจที่มีขนาดเท่ากับเล็บมือ แต่ก็ยังหายากมากสำหรับเขา

เจ้านายหนุ่มผู้มีอำนาจทุกอย่างของตระกูล ก็เกิดอาการอึดอัดเล็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าน้องสาวของเขา เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างมากในขณะที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อปลอบเธอ “อย่ากลัวพี่อยู่ที่นี่”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด