ตอนที่ 83 กลุ่มโนเนท

ตอนที่ 83 กลุ่มโนเนท

อันที่จริงแล้วเขาคิดว่าอยากจะเรียนแบบกลุ่มมนุษย์ชั้นสูงหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่มีกันอยู่ 9 คนซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นการรวมตัวกันของมนุษย์ชั้นสูงที่มีความสามารถประเภทลึกลับ

ตอนนี้มี 9 คนรวมทั้งชารอนด้วย ซึ่งเขาคงให้ชารอนเป็นหัวหน้ากลุ่มก็ดูไม่เลวเหมือนกัน และพอดีว่าที่ตัวของเขานั้นมีผลคริสตัลที่ให้ความสามารถลึกลับอยู่ 9 ผลพอดี ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะบอกให้เขาขโมยชื่อกลุ่มของคนพวกนั้นมาซะ

กลุ่มโนเนท ซึ่งได้มาจากกลุ่มของวงดนตรีสากลที่ประกอบด้วยจำนวนผู้บรรเลง 9 คน

และเช้าวันต่อมาพวกเธอทั้ง 9 คนก็ฟื้นขึ้นมา พร้อมกับความสามารถลึกลับ

คนแรกคือชารอนได้รับความสามารถ [สัมผัสพิษ F] ซึ่งถ้าพูดไปแล้วก็เหมาะสมกับเธอ ที่มีความรู้เรื่องยาต่าง ๆ ทันทีที่เธอใช้ความสามารถทุกสิ่งที่เธอสัมผัสก็ติดพิษ ซึ่งพิษก็สามารถกำหนดระดับได้ต่างกันไป แต่ตอนนี้เธอทำได้อยู่สองอย่างคือ พิษที่ส่งผลให้เป็นอัมพาตและสลบเท่านั้น

แต่มันก็น่าสนใจมากพอสมควร

คนต่อมาคือ เวนดี้ เธอได้รับความสามารถ [วิญญาณอารักษ์ F] ที่เรียกว่าวิญญาณอารักษ์นั้นก็ตรงตามตัวเลย เพราะเธอสามารถสร้างวิญญาณออกมาเหมือนกับตัวเองได้ แต่วิญญาณพวกนี้ก็แพ้แสงและไฟพอสมควร

ต่อมาคือ เวสลี่ เธอได้รับความสามารถ [เสียงแห่งสัตว์ป่า F] มาซึ่งเธอสามารถคุยกับสัตว์ได้

คนที่สามคือ วันน่า เธอได้รับความสามารถ [อาณาเขตแห่งการรับรู้ F] ซึ่งมันก็น่าสนใจอีกเช่นกัน แต่มันก็มีข้อเสียที่มากสุด ๆ เลยนั้นก็คือ อาณาเขตมันมีระยะแค่รอบ ๆ ตัวของเธอไม่เกิน 2เมตรเท่านั้น ซึ่งก็เสียงมากถ้าเธอใช้มัน

คนต่อมาก็คือ วิลด้าและวิลม่า ซึ่งเขาก็รู้สึกแปลกใจมากที่เธอได้ความสามารถลึกลับที่เหมือนกันนั้นก็คือ ความสามารถ [เส้นใย F] คล้ายกับแมงมุมที่พวกเธอจะปล่อยออกมา

แต่ก็ไม่แปลกถ้าจะคิดว่าพวกเธอนั้นเป็นพี่น้องฝาแฝดกัน มันก็เคยมีเกิดขึ้นมาเช่นกันที่จะมีพลังเหมือน ๆ กัน หรือคล้ายกัน ซึ่งไนเรลก็พึงสังเกตเห็นเช่นกัน

อีกสองคนคือ วินเอล เวลด้า พวกเธอได้รับความสามารถ [ล่องหน F] [สลับร่าง F] มาตามลำดับ

แต่คนสุดท้ายก็คือ วินา ได้รับความสามารถที่ไนเรลก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าเธอจะได้มันมาจากการกินผลคริสตัลวิวัฒนาการ นั้นก็คือความสามารถ [พยากรณ์ F]

[พยากรณ์ F] มันก็คล้ายๆ กับการทำนายอนาคตที่จะเกิดขึ้นจากข้อมูลที่ได้รับ บางครั้งก็แม่นยำบางครั้งก็คลาดเคลื่อนไปขึ้นอยู่กับข้อมูลที่ได้รับ

ต่างจากพวกความสามารถลึกลับที่เห็นเหตุการณ์ในอนาคตหรือ นิมิตต่าง ๆ เพราะพวกนี้เพียงแค่เพ่งดูก็จะรู้ แต่ใช่จะรู้ทุกอย่าง

ส่วนพยากรณ์ขอแค่มีข้อมูลก็สามารถพยากรณ์ออกมาได้

ไนเรลมองไปที่วินาด้วยความสนใจสุด ๆ ไปเลย จนวินาก็รู้สึกได้ถึงสายตาของไนเรลเอก็หน้าแดงเล็กน้อย แต่ไม่รู้ว่าทั้งวินาและไนเรลคิดแบบเดียวกันหรือไม่

แต่แน่นอนว่าไนแรลไม่ได้ทำอะไรเธอ เพราะเขาถือคติที่ว่าปกป้องคนของตนเอง

ส่วนที่ว่าชื่อของทั้ง 8 คนนั้นคล้าย ๆ กันก็เพราะว่าพวกเธอให้ไนเรลตั้งให้โดยอ้างว่า ชีวิตเก่าเธอตายไปแล้วดังนั้นอยากให้ไนเรลคนที่ให้ชีวิตใหม่มอบชื่อให้ เขาก็ไม่ได้คิดมาก และก็ไม่ได้คิดมากจริง ๆ จึงได้ชื่อออกมาแบบนี้นั้นก็คือ เวนดี้,เวสลี่,วันน่า,สองพี่น้องวิลด้าและวิลม่า,วินเอล,เวลด้า,วินา

หลังจากการเดินทางก็ใช้เวลาอีกหนึ่งวันเต็ม ๆ ซึ่งในระหว่างทางในเรลก็เขาไปคุยกับวินนาเพราะเขาอย่างที่จะให้ เธอลองใช้ความสามารถพยากรณ์ดู ซึ่งเขาก็บอกจุดหมายที่จะไป และปู่ของเขา

ในขณะที่วินาทีใช้ความสามารถ นั้นดวงตาทั้งหมดของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีขาวและแล้วเธอก็พูดออกมาเพียงแค่หนึ่งประโยคนั้นก็คือ “ท่านไนเรลจะโดนต่อยปากแตกเมื่อไปถึงที่นั้นแล้ว”

หลังจากนั้นเธอก็สลบล่วงลงไป เพราะเธอพยากรณ์ถึงบุคคลที่มีระดับพลังเหนือกว่านั้นอาจจะหมายถึงไนเรล

ซึ่งวินาที่วินาสลบนั้นก็ได้ตาเดียวช่วยแบก

ส่วนไนเรลนั้นก็ได้แต่คิด ว่าใครมันจะกล้ามาต่อยเขาปากแตก เดี่ยวพี่จะจับกินให้ซะนิ หลังจากนั้นเขาก็เดินต่อไปและคิดว่าวินาอาจจะพยากรณ์คลาดเคลื่อนก็ได้น่าจะเป็นเขามากกว่าที่ต่อยคน ๆ นั้นปากแต่กว่าแต่ใครกันที่จะไปอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลของเขา หรือว่าจะเป็นพวกแร่ร่อนที่เข้ามาหลบซอมบี้ ก็อาจจะเป็นไปได้

ไนเรลได้แต่คิดถึงความเป็นได้ต่าง ๆ ในขณะที่เขาก็มาถึงเขตพื้นที่อยู่อาศัยที่อยู่ในความทรงจำวัยเด็กแล้วนั้นก็คือ หมู่บ้านที่เป็นที่ตั้งของคฤหาสน์อาโรเดีย

หมู่บ้านแห่งนี้อยู่ห่างจากตัวเมืองมาพอสมควร แต่มันก็มีความเจริญเข้ามามากแล้วเช่นกัน ตึกห้องแถวสองฝากฝั่ง ถัดมาเป็นร้านค้าที่เขาชอบมาซื้ออะไรกิน ฝั่งตรงข้ามเป็นสระไว้น้ำที่อยู่ติดกับโรงเรียนประถม สนามบอลที่เขาแอบหนีพ่อกลับมาแตะบอลอยู่ ๆ

ซึ่งบางครั้งก็ได้บาดแผลกลับไปบ้าง บางครั้งก็มีเพื่อน ๆ ให้เขาช่วยเลี้ยงไอติมแท่งเนื่องจากว่าไนเรลนั้นเป็นลูกคุณหนูคุณชายของตระกูลชั้นสูง ซึ่งทำให้เขาได้เงินกินขนมพอสมควร

แต่พอมีน้องสาวข้าขนมของเขาก็โดนตัดออกไปบ่อย ๆ เพราะผลการเรียนที่สู้น้องสาวไม่ได้ ทำให้เขาต้องขอส่วนแบ่งค่าขนมน้องสาว

ไนเรลเดินไปด้วยความอารมณ์ดีจนแม้แต่คนรอบข้างที่แม้จะมองไม่เห็นใบหน้าภายใต้หน้ากากของไนเรลก็สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศรอบข้าง

สายฝนที่พรำลงมาพร้อมกับความหลังที่เขาได้แต่นึกถึง จนกระทั่งเดินมาเรื่อง ๆ ก็ผ่านส่วนสาธารณะที่มีแม่น้ำสายย่อยของแม่น้ำคอนโทรร่าที่เขาจะมานั่งตกปลาอยู่ ๆ บ่อย ๆ

เขานึกไปถึงวัยเด็กที่อยู่ ๆ ก็จำได้ถึงชีวิตก่อนที่จะมาเกิดในร่างไนเรล แห่งตระกูลอาโรเดีย ซึ่งในตอนแรกเขาก็กลัวมาก แต่เมื่อความทรงจำค่อย ๆ ประติดประต่อเข้าด้วยกันเขาก็ไม่ได้กลัวมันอีก แต่กลับมีมุมมองชีวิตที่ต่างออกไปนั้นก็คือ จงให้ชีวิตที่ใช้โลกใบนั้นเขาได้สูญเสียไป

เมื่อผ่านพ้นมาถึงส่วนสาธารณะเขาก็มาถึงประตูเหล็กของคฤหาสน์ตระกูลอาโรเดีย คฤหาสน์หลังนี้ปูของเขาได้รับการสืบทอดมาจากบิดาของปู่ที่ได้รับมาจากปู่ต้นตระกูลอีกที

คฤหาส์หลังนี้มี 3 ชั้น ห้องอีกกว่า 10 ห้องพร้อมกับตัวลานบ้านที่กว่า 1500 ตารางเมตร มีสระน้ำหลังบ้านที่เชื่อมต่อไปจนถึงป่าหลังบ้านที่ติดกับภูเขาอีกที

ไนเรลสัมผัสไปที่ประตูกรงเหล็กและโซ่ที่ล๊อคเอาไว้อยู่ เขาไม่ได้มาที่นี่หลายปีแล้ว ถ้านับเฉพาะชีวิตนี้ก็จะหน้า 5 ปีแล้วตั้งแต่ที่ปู่ของเขาโดนจับไป จากนั้นก็มีปัญญารอบด้านโจมตีเข้ามาจนต้องทยอยขายทรัพย์สินที่ขายได้จนสุดท้ายก็คฤหาสน์หลังนี้ที่โดนยึดขายทอดตลาดไป นั้นทำให้ตระกูลอาโรเดียเอาเงินส่วนต่างมาตั้งธุรกิจขนาดเล็กได้และทำรักษาตระกูลอาโรเดียไว้ได้แม้จะโดนความกดดันจากรอบข้างก็ตาม

ส่วนสิ่งที่ปู่เขาทำนั้นก็ไม่รู้ว่ามันคือเรื่องอะไรเช่นกัน แต่ในอีกไม่นานเขาก็จะรู้แล้วกับสิ่งที่ปู่เขาทำลงไป

ไนเรลกระชากโซ่เหล็กออกมาโดยไม่สนใจ เพราะตอนนี้ถ้ามีใครมาขวางเขาเข้าไปในบ้านของตนเองละก็เขาจะตะบันหน้ามันให้ดู

“เข้าไปกันเถอะ” ไม่รู้ว่าไนเรลบอกคนที่อยู่ด้านหลังหรือบอกกับตัวเองกันแน่ เขาโยนโซ่ที่อยู่ในมือทิ้งจากนั้นก็ผลักประตูเหล็กเข้าไป

แกร๊ก แอ๊ด....

เสียงประตูเหล็กที่เหมือนจะขึ้นสนิมเล็กน้อย ค่อย ๆ เปิดออกพร้อมกับที่ไนเรลจัดการวัลย์จำนวนมากที่เกาะพันธุ์อยู่ตามประตูเขาจึงเข้ามาด้านในได้

แต่มันน่าแปลกเพราะดูเหมือนว่าที่นี่ไม่มีใครเข้ามาหลบ มันมีสภาพไม่ต่างไปจากเดิมมากนักจะยกเว้นก็แต่ ความเก่าที่เพิ่มเข้ามา หรือรอยแตกจากแผ่นดินไหวที่เกิดขึ้น

ต้นไม้ใหญ่ที่เขาเคยมาเล่นบ่อย ๆ ตอนนี้มันกับกลายเป็นต้นไม้ขนาดยักษ์ที่สูงกว่า 500 เมตรจนลำต้นของมันมาเบียดตัวบ้านกินพื้นที่สนามหน้าบ้านไปกว่าครึ่งเลยที่เดียว

ไนเรลเดินอ้อมต้นไม้ใหญ่ก็เข้ามาถึงตัวบ้านที่อยู่ ๆ ด้านข้าง สายฝนที่ตกลงมากระทบกับใบไม้ของต้นไม้ใหญ่แล้วค่อยหยดลงมากระทบกับหลังคาของบ้านราวกับว่าต้นไม้นี้กำลังบังฝนให้กับคฤหาสน์หลังนี้อยู่

“กลับมาแล้วครับ” ไนเรลพูดออกมาด้วยความเคยชิน แต่ก่อนที่เขาจะได้เปิดประตูเข้าไปอยู่ ๆ ก็มีการโจมตีต่อยเข้าไปที่ไนเรลไม่ทันตั้งตัว อาจจะเป็นเพราะว่าไนเรลก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน บวกกับใจของเขาที่เผลอเหม่อลอยไปชั่วขณะ

โครม! ตุบ!

ไนเรลกระเด็นถอยไปชนเข้ากับระเบียงราวบันไดด้านข้าง แต่เขาก็ผลึกตัวกับมายืนได้อย่างรวดเร็ว ไม่แค่ปากที่แตกเท่านั้นนอกนั้นก็ไม่เป็นอะไรมากยกเว้นก็แต่หน้ากากทองที่หลุดกระเด็นออกไป โดยบนหน้ากากมีรอยกำปั้นอยู่

ในขณะนั้นเองที่ชายชราร่างกำยำกำลังที่จะโจมตีคนอื่น ๆ ไนเรลก็รีบเข้าไปขวางในทันที

ตูม!

หมัดที่ต่อยเข้ามาไนเรลได้ใช้ศอกในการกันจากนั้นก็เบี่ยงแรงปะทะออกไปจนหมัดนั้นต่อยโดนพื้นบ้านพังในทันที

ทั้งไนเรลและชราแยกกันออกมาในทันที ส่วนคนอื่น ๆ ก็ตั้งท่าจะโจมตีแล้วเช่นกัน แต่ไนเรลก็ได้ห้าเอาไว้ก่อน

“เดี๋ยวก่อนนั้นปู่ของฉันเอง” ไนเรลยกมือห้ามทุกคนในทันที