ตอนที่แล้วตอนที่ 22 : เยือกแข็ง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 24 : ชื่อตอนอยู่ท้ายเรื่อง

ตอนที่ 23 : ภารกิจง่ายๆ?


โรแลนด์นั้นอยู่ที่เมืองเรดเมาน์เทนมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว ทว่าเขาก็ยังไม่ได้พบเจอเข้ากับภารกิจใดๆเลย แต่ว่าเบทต้ากลับเจอมันได้อย่างรวดเร็ว

คิดไปคิดมามันก็พอเข้าใจได้ โรแลนด์นั้นไม่สามารถใช้ความสามารถทางภาษาได้ และภารกิจต่างๆจำเป็นต้องมีการสนทนา ไม่เหมือนกับเกมอื่นๆที่จะมีเครื่องหมายตกใจสีทองอยู่เหนือหัว NPC เพื่อบอกให้ผู้เล่นรับรู้ว่ามีเควส

แต่ว่าหมอนี่ไปเจอกับภารกิจได้ยังไงในเมื่อเขาเป็นคนพูดน้อยมาก?

นอกจากนี้....เขาจะต้องรีบเรียนความสามารถทางภาษาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“โอเค งั้นมาร่วมทีมกัน นายจะได้แชร์เควสให้ฉันได้”

พวกเขาทั้งคู่ต่างเป็นพวกไปไหนไปกันทั้งคู่ ไม่นานนักพวกเขาก็สร้างทีมด้วยเมนูจากระบบ และหลังจากนั้นเบทต้าก็แชร์ภารกิจให้แก่เขา

“ค้นหาหลานที่หายตัวไปของชายชรา”

ชื่อของภารกิจนั้นเป็นสีเขียว และตามด้วยคำว่า “ยอดเยี่ยม”

เมื่อสังเกตเห็นว่าโรแลนด์ดูสับสน เบทต้าเลยอธิบายว่า “ผมเคยได้รับภารกิจสีขาวมาก่อน แต่ว่าของรางวัลนั้นไม่ค่อยดีนัก ผมได้มาแค่ดาบเหล็กยาวธรรมดาๆอันหนึ่งแค่นั้น”

เบทต้านำดาบยาวออกมาจากกระเป๋ามิติและโบกมันไปมา “อันนี้แหละครับ”

“นี่นายได้รับเสื้อผ้ากับอาวุธพวกนี้จากภารกิจทั้งหมดเลยหรอ?” โรแลนด์ถามออกมาอย่างสงสัย

เบทต้าพยักหน้ารับและถามกลับว่า “ไม่ใช่ว่าพี่ก็ได้รับชุดมาจากภารกิจหรอ?”

โรแลนด์ส่ายหน้าออกมา “ไม่ล่ะ นี่ก็เป็นของขวัญจากชายแก่คนหนึ่งน่ะ”

เบทต้าปรบมือออกมาพร้อมพูดว่า “ดูเหมือนว่าความสนิทสนมก็มีผลภายในเกมนี้ด้วยสินะ”

ถึงแม้ว่าเบทต้าจะพึ่งจบจากมัธยม แต่เขาก็นับได้ว่าเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงคาดเดาเรื่องราวทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว

โรแลนด์หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนพูดออกไปว่า “ก็ใช่ แต่ฉันไม่แนะนำให้นายทำเหมือนกับว่า NPC เกมนี้เหมือน NPC ใน sandbox ที่พวกเราเคยเล่น พวกเขาค่อนข้างฉลาดเลยทีเดียว”

เบทต้าพยักหน้าและพูดอย่างสบายๆว่า “ผมรู้ครับ ปัญญาประดิษฐ์ของเพนกวินคอโปเรชั่นนั้นราวกับมีชีวิตจริงๆ”

“สำหรับฉันแล้วพวกเขาเหมือนกับเป็นมุนษย์จริงๆเลยหละ” โรแลนด์พูดออกมาพร้อมขมวดคิ้ว

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ” เบทต้าหัวเราะออกมา “พี่คิดมากไปแล้ว พี่โรแลนด์ เกมนี้ถูกควบคุมด้วย AI พวกเขาเป็นแค่กลุ่มข้อมูลเท่านั้นแหละ”

โรแลนด์ถอนหายใจออกมา “ในตอนมหาลัยฉันเรียนเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้ระบบอัจฉริยะ หรือพูดง่ายๆก็คือฉันทำเกี่ยวกับ AI นั่นแหละ เท่าที่ฉันรู้ก็คือมันมีเงื่อนไขเยอะมากถึงจะสามารถสร้างโลกที่ใหญ่โตและสร้าง NPC ได้ราวกับมนุษย์ขนาดนี้ ฉันไม่คิดว่าจะมีใครสามารถทำได้”

“แต่เกมนี้ก็ทำมันได้นิครับ” คำพูดของเขาก็ยังคงตรงประเด็นเหมือนเช่นเคย เบทต้ายักไหล่และพูดออกมา “นอกจากนี้...อัจฉริยะมักจะทำอะไรเหนือความคาดหมายเสมอ”

โรแลนด์พูดออกมาทั้งยิ้มอย่างฝืนๆว่า “คงมีแค่คำตอบนี้ละนะที่อธิบายได้”

“อ่าครับ แล้วพวกเราควรเริ่มเลยไหมครับพี่โรแลนด์?” เบทต้ามองมาทางเขาด้วยความคาดหวัง

พวกเขานั่งกันอยู่บริเวณหน้ากระท่อมของโรแลนด์ โรแลนด์ชี้ไปยังบริเวณเชิงเขา วันนี้เป็นวันที่ตลาดเปิด ดังนั้นผู้คงจำนวนมากจึงหลั่งไหลกันเข้ามาในเมืองเรดเมาน์เทน

บนถนนอัดแน่นไปด้วยพ่อค้าเร่และลูกค้ามากมาย

เสียงฝูงชนที่ดังมาจากด้านล่างราวกับเกิดการก่อจลาจล

“นายไม่อยากเข้าร่วมเทศกาลหน่อยหรอ?” โรแลนด์ถามออกมา เนื่องจากพบว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ “ตลาดแบบนี้น่าจะแปลกใหม่สำหรับนายใช่ไหม? รุ่นนายโตมากับช็อปปิ้งออนไลน์นี่”

เบทต้ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมแค่อยากเลเวลอัพ ,ท้าทายกับภารกิจที่ซับซ้อน และพบเจอสัตว์ประหลาดกับพื้นที่ใหม่ๆแค่นั้น”

ดูเหมือนว่าหมอนี่อยากผจญภัยสินะ?

โรแลนด์ยืนขึ้นและพูดว่า “งั้นก็ไปกันเถอะ”

พวกเขาออกจากเมืองเรดเมาน์เทนโดยผ่านทางสะพานที่วุ่นวาย จากภารกิจที่ได้รับมา ดูเหมือนเด็กนั่นจะป่าวประกาศว่าตัวเองจะเป็นทหารรับจ้างแล้วเดินทางไปรอบโลก จากนั้นเด็กนั่นก็ไปยังทิศตะวันตกพร้อมกับดาบ”

ตะวันตก....

โรแลนด์คลับคล้ายคลับคลาว่าฟอลเคิลเคยเล่าให้เขาฟังว่ามีฝูงโทรลล์ซ่อนตัวอยู่ในป่าห่างออกไปเพียงไม่กี่สิบกิโลเมตรจากทิศตะวันตก โทรลล์นั้นค่อนข้างแข็งแกร่ง และนอกจากนี้พวกมันยังมีฝีมือในการล่าอยู่บ้าง ดังนั้นพวกมันเลยไม่เคยถูกกำจัดมาก่อน

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน โรแลนด์ก็พึมพำออกมาว่า “ไม่ใช่ว่าเจ้าเด็กโง่นั่นพยายามพิชิตโทรลล์หรอกนะ? เขาคงไม่บ้าขนาดนั้นใช่ไหม?”

เบทต้าได้ยินก็พูดออกมาว่า “มันเป็นแค่การตั้งค่าน่ะครับ ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเหตุผลหรอก ยังไงมันก็เป็นเพียงแค่ภารกิจสำหรับเพิ่มเลเวลแค่นั้น”

ทว่าโรแลนด์ก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆอยู่ดี

ด้วยความช่วยเหลือจากระบบ โรแลนด์และเบทต้าก็พบเข้ากับโทรลล์ในช่วงเย็นหลังจากเดินหากันมาทั้งวัน

ที่มันค่อนข้างน่าขนลุกและเต็มไปด้วยกระดูกโทเทม

โทรลล์ผิวเขียวหลายสิบตัวต่างนั่งล้อมรอบกองไฟ ภายในหม้อหินที่ตั้งอยู่บนไฟนั้นดูเหมือนกำลังปรุงชิ้นส่วนของมนุษย์อยู่

มันมีโทรลล์อยู่ทั้งหมด 13 ตัว โดยมีเลเวลระหว่าง 1 และ 2 ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกมันถึงเป็นภัยคุกคามสำหรับนักเดินทาง

โรแลนด์ที่หมอบอยู่ถามออกมาว่า “พวกเราควรวางแผนการต่อสู่ไหม?”

“ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมเคยฆ่าพวกโทรลล์มาก่อน ระวังหลังให้ด้วยนะครับพี่โรแลนด์” เบทต้ายืนขึ้นและพุ่งเข้าจู่โจมทันที

ไม่ต่างจากที่เบทต้าบอกไว้ การสังหารโทรลล์นั้นง่ายดายสำหรับเขาเป็นอย่างมาก

เขาทั้งรวดเร็วและแข็งแกร่ง ยิ่งไปกว่านั้นเขาสามารถใช้เวทมนตร์ได้ระหว่างการต่อสู้

เขาทำลายรังของโทรลล์ราวกับเสือหลุดเขาฝูงแกะ เพียงแค่สามนาทีโทรลล์ก็ล้มตายไปกว่าครึ่ง และอีกครึ่งที่เหลือก็ถูกสังหารด้วยบอลเพลิงนรกและแขนเวทย์ของโรแลนด์

เลือดกระจายไปทั่วพื้น

เบทต้าเช็ดเลือดออกจากหน้าของตัวเอง และด้วยความช่วยเหลือของระบบเขากะบเข้ากับเป้าหมายหลักของภารกิจซึ่งเป็นหัวกระโหลกอยู่บนโทเทมประหลาด

“นี่คือเป้าหมายของภารกิจของพวกเราสินะ” เบทต้ายิ้มออกมาและหยิบหัวกะโหลกออกจากโทเทม

“นายไม่คิดว่ามันน่าขยะแขยงหรอ?” โรแลนด์ถามออกมาพร้อมขมวดคิ้ว

เบทต้าที่กำลังเล่นกับหัวกะโหลกที่อยู่ในมือ โดยไม่ลำยากใจอะไรเลย ตอบกลับมาว่า “พวกมันเป็นเพียงแค่ข้อมูลนะครับ ใจเย็นๆครับ”

“เอาล่ะ พี่โรแลนด์กลับไปจบภารกิจกันเถอะครับ”

โรแลนด์มองโทเทมกระดูกที่อยู่โดยรอบ พวกมันล้วนแล้วแต่เคยเป็นมนุษย์มาก่อนที่จะถูกกิน บางส่วนยังคงอยู่ในหม้อด้วยซ้ำ เมื่อคิดอยู่สักพักเขาก็พูดออกมาว่า “ทำไมนายไม่กลับไปก่อนละ? ฉันว่าจะฝังกระดูกพวกนี้สักหน่อย”

เบทต้ามองมาทางเขาอย่างประหลาดใจ “พี่โรแลนด์ พวกมันก็เป็นแค่ข้อมูลน่า พี่กังวลเกินไปแล้ว”

โรแลนด์หยุดสักครู่ก่อนพูดว่า “แค่คิดว่าฉันเป็นคนหัวแข็งก็แล้วกัน”

เบทต้าถอนหายใจออกมาและกล่าวว่า “งั้นผมจะรอพี่ที่เมืองนะ”

หลังจากนั้นเขาก็กลับออกไปคนเดียว

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด