ตอนที่ 32 เเม่ลูกท่องเที่ยว
คราวนี้เด็กชายน้อยไม่ได้พูดอะไรอีก เขาแค่มองหน้าผู้เป็นเเม่ด้วยเเววตาที่เศร้าโศก ดวงตากลมโตเริ่มชุ่มฉ่ำขึ้น น้ำตาที่สะสมมานานพลันค่อยๆไหลพราก ประกอบกับใบหน้าที่น่ารักของเขาทำให้ทุกคนที่มองล้วนเเต่สงสาร ทว่า! ไม่ใช่สำหรับจางเสี่ยว… หยุดนะ!! ได้โปรดท่านบรรพบุรุษ อย่าร้องไห้!! จางเสี่ยวไม่ชอบคนร้องไห้!...
