ตอนที่ 143 สัญญานะ ว่าคุณจะไม่ทำอะไรเลยเถิด

​​​​​​​ถ้าเธอไปนอนที่โซฟา เขาก็จะได้นอนสบาย ๆ บนเตียง

แต่เพราะเขา...ยืนกรานอยากใช้ห้องร่วมกับเธอ

นั่นแหละที่เป็นปัญหา

เฉียวเมียนเมียนไม่ค่อยเชื่อว่าเขาจะสามารถหลับได้

เขาไม่เหมือนเธอ เพียงแค่ปิดไฟและดึงผ้าม่านห้องให้มืดก็สามารถนอนได้แล้ว

เฉียวเมียนเมียนมองไม่เห็นท่าทีของชายคนนั้น แต่เธอรู้ได้จากน้ำเสียงที่เขากำลังพูด เขาอาจจะกำลังขมวดคิ้ว

“คุณคิดว่าผมจะนอนหลับไหม ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองนอนที่โซฟา ที่รัก คุณอาจจะนอนได้ แต่ผมปล่อยให้คุณนอนที่โซฟาไม่ได้หรอก ไม่ต้องห่วงผม”

“แต่...”

“ที่รัก ถ้าคุณรู้สึกไม่ได้จริง ๆ ก็ให้ผมไปนอนบนเตียงได้นะ แต่ถ้าคุณกลัวว่าผมจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ช่างมันเถอะ ถือว่าผมไม่ได้พูดละกัน”

เฉียวเมียนเมียนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เธอหวั่นไหว

“ถ้างั้น คุณสัญญามาก่อนได้ไหมว่าจะไม่ทำอะไรเลยเถิด”

“ไม่ให้สัญญาไม่ได้หรอก”

ไม่มีเสียงตอบรับ

“ที่รัก ถ้าผู้ชายคนหนึ่งสามารถรับปากว่าจะไม่คิดอะไรเลย เมื่อได้นอนบนเตียงกับผู้หญิงที่รัก”

ไม่มีเสียงตอบรับ

“ผมรับปากกาได้แค่จะไม่ทำถึงขั้นนั้น แต่รับปากไม่ได้หรอกว่าจะไม่กอด ไม่จูบคุณ”

ไม่มีเสียงตอบรับ

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกว่าแก้มตนเองร้อนผ่าว

เขาเป็นที่...ตรงไปตรงมาเสียเหลือเกิน

เธอจะตอบสนองต่อสิ่งนี้อย่างไร

เขาจะโกหกสักหน่อยไม่ได้หรือไง?

ในขณะที่เธอไม่มีคำพูดใด ๆ

ห้องทั้งห้องเงียบลง

ในห้องมีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินหน้าไปไม่หยุดยั้ง และเสียงหายใจของพวกเขา

เวลาผ่านไปสามถึงสี่นาที

ในที่สุดเฉียวเมียนเมียนก็ตัดสินใจ “เหมาเยซื่อคะ”

“หืม?”

ชายคนนั้นยังตัวลุกขึ้น

เฉียวเมียนเมียนคว้ามุมผ้าห่มของเธอ ขณะที่หน้าแดงระเรื่อ

“ฉันคิดว่าคุณลุกขึ้นมาและนอนหลับบนนี้”

ไม่กี่วินาทีหลังจากเงียบไป ชายคนนั้นก็ถามว่า “แล้วคุณล่ะ”

“เอ่อ เตียงค่อนข้างใหญ่” เฉียวเมียนเมียนเขินอายเล็กน้อย

“มันก็พอดีให้คนสองคนนอนอย่างสบาย หากคุณไม่พอใจกับสิ่งนี้ คุณก็...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอก็รู้สึกได้ว่าร่างที่มืดเคลื่อนผ่านตัวเธอ ตามด้วยพื้นฟูกนอนที่จมลงไปอีกด้านหนึ่ง

ผ้าห่มที่เธอคว้าก็ถูกดึงไปด้วย

ก่อนที่เธอจะตอบสนองต่อสิ่งนั้น เธอรู้สึกได้ถึงวงแขนที่แข็งแกร่งโอบรอบเอวของเธอ อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่น

เหมาเยซื่อรั้งเธอไว้ใกล้ ๆ และดึงผ้าห่มคลุมทั้งคู่

หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาดิ้นเล็กน้อยจากความตกใจ

“เหมาเยซื่อคะ ปล่อยฉันเถอะ”

“อย่าขยับสิ ที่รัก”

เพราะการดิ้นของเธอ จะปลุกความปรารถนาที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อควบคุมมันไว้

เหมาเยซื่อสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า

“ผมแค่อยากกอดคุณนอน ผมไม่ทำอย่างอื่นหรอก แต่ถ้าคุณยังคงดิ้นอยู่แบบนี้ ผมจะควบคุมตัวเองไม่ไหวเอานะ”