ตอนที่ 142 ไม่ช้าไปหน่อยเหรอ?
“เขาเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ” เซินโยว่กล่าวว่า
“เขาไม่ได้บอกครอบครัวของเขาเรื่องสำคัญอย่างเรื่องแต่งงานหรอกเหรอ?”
“โยวโยว่” หยางเชาชิงเรียกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อาซื่อไม่เหมือนพวกเรา เขาเป็นคนที่วางแผนชีวิตของตนเองอย่างชัดเจน เขาไม่เคยทำอะไรโดยไม่ได้ไตร่ตรองไว้ล่วงหน้าหรอก ผมเชื่อว่าเขาคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว”
“และ...” หยางเชาชิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดอีกครั้ง
“ผมรู้สึกได้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีความหมายกับอาซื่อมาก ถ้าพรุ่งนี้คุณเจอเธอ แล้วไม่ชอบเธอก็ไม่ควรแสดงออกมา”
เซินโยว่เม้มริมฝีปากของเธอด้วยความโกรธ
หยางเชาชิงถอนหายใจ “ผมเคยบอกคุณไปแล้วนี่ ว่าถ้าคุณอยากให้อาซื่อเป็นความสำคัญของคุณ ก็ควรจะบอกความรู้สึกของตัวเองกับเขา ตอนนี้...เขาแต่งงานแล้ว คุณคิดว่าไงล่ะ”
เซินโยว่รู้สึกปวดใจเมื่อเธอได้ยินเสียงถอนหายใจของหยางเชาชิง
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกและไม่มีคำพูดใดที่จะออกมาจากปากของเธอ
มันสายไปแล้วหรือเปล่า?
เธอชอบเขามา 20ปีแล้ว
ตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอได้พบกับเขา...
เธอชอบเขามากและกลัวที่จะสูญเสียเขาไป
เธอกลัวว่าถ้าสารภาพมันออกไป เธอจะเสียเขาไปในฐานะเพื่อนด้วยเช่นกัน
แต่ตอนนี้...
เธอสูญเสียโอกาสนั้นอย่างสิ้นเชิง เธอได้สูญเสีย...ความรักครั้งนี้ไปแล้ว
.......
เฉียวเมียนเมียนคิดว่าเธอจะมีปัญหาในการนอนกับเขาในห้อง
แต่เธอก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
ไฟถูกปิดและรอบข้างมืดลง
ในความมืดมิด เสียงหายใจของพวกเขาก็ดังขึ้น
เธอนอนบนเตียงรู้สึกปลอดภัยเพราะลมหายใจสม่ำเสมอจากเขา
เธอรู้สึกดีมากกว่าปกติ
แต่ความคิดที่ให้เขานอนบนพื้น ทำให้เธอรู้สึกผิดไม่น้อย
เธอคิดว่า...นี่อาจเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขานอนบนพื้น
จะนอนสบายไหม...
แม้จะเป็นฤดูร้อน ทำให้การนอนพื้นไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก แต่เขาเป็นถึงประธานเหมา มันจะเหมาะสมหรือ?
“เหมาเยซื่อ”
เธอโน้มตัวไปข้างเตียงและกระซิบถามเขาเบา ๆ ว่า “คุณหลับหรือยัง...”
ชายคนนั้นตอบทันทีว่า “ยังไม่หลับ”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
หลังจากนั้น ไม่นาน ชายคนนั้นก็ถามขึ้น “ที่รัก คุณเป็นอะไรไหม?”
เฉียวเมียนเมียน ตอบทันทีเช่นกัน “เปล่าคะ”
เหมาเยซื่อถามอย่างเงียบ ๆ ว่า “คุณมีอะไรจะพูดกับผมไหม”
เฉียวเมียนเมียนคว้าผ้าห่มของเธอ และลังเลอยู่พักหนึ่ง
“ตรงนั้นอึดอัดรึเปล่า คุณคงไม่ชินกับการนอนพื้นใช่ไหม?”
เขาไม่ตอบ
หลังจากเงียบไปสักครู่ เขาก็พูดว่า “อืม ผมก็ไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อนหรอกนะ”
เฉียวเมียนเมียนผงะเล็กน้อย
เธอรู้ดี
เธอกัดริมฝีปากและถามว่า “นี่เป็นครั้งแรก ที่คุณนอนบนพื้นใช่ไหม”
“อืม”
แม้ว่าเธอจะคาดเดาได้ แต่การตอบสนองของเขาทำให้เธอรู้สึกแย่
“ที่จริงฉันนอนบนโซฟาก็ได้”
โซฟาตัวเล็กในห้องนั่งเล่นไม่เหมาะกับเขา แต่พอเหมาะกับเธอ
