บทที่ 157 – เรียกข้าว่าป้ะป๋า
บทที่ 157 – เรียกข้าว่าป้ะป๋า นักบวชชราและเสี่ยวหยาพูดต่อไป “ ตอนนี้ปู่ของเจ้าต้องฟื้นตัวอย่างช้าๆ พวกเจ้าทั้งคู่วางแผนที่จะกลับไปยังดินแดนนิรันดร์เมื่อไหร่ ? ” เสี่ยวหยามองไปที่ปู่ของนาง “ แน่นอนยิ่งเร็วยิ่งดี ถ้าเรากลับได้เร็วๆ มารดาของเสี่ยวหยาจะรอด ” เทียนหยุนกล่าวทันที เสี่ยวหยาพยักหน้าเห็นด้วย...
