ตอนที่ 4 เงินมหาศาล

“นี่คุณจาง!! ได้ยินที่ฉันพูดไหม!? คิดจะเอาแต่นั่งนิ่งไปถึงเมื่อไหร่ ปัญหามันไม่ได้แก้ได้ด้วยการนั่งนิ่งหรอกนะ ฉันเคยบอกคุณแล้วว่าวงการนี้มันไม่ได้ง่ายๆ ต่อให้คุณมีคนใหญ่คนโตสนับสนุนอยู่เบื้องหลังแล้วยังไง ฉันเข้าใจที่คุณมอบกายถวายตัวให้เบื้องหลังคนนั้น เพื่อให้ได้งานที่ดี แต่เธอพลาดแล้วท้องแล้วมีลูกได้ยังไง แทนที่เด็กเกิดมาเธอจะรีบเอาเด็กไปทิ้งหรือทำลายมันเสียตั้งแต่อยู่ในท้อง เพราะเธอโง่อย่างนี้ไง เด็กนั่นถึงได้เป็นภัยเเล้วกลับมาทำร้ายเธอ ว่าเเต่เธอจะเข้าสมาธิไปถึงเมื่อไหร่ ฉันไม่ได้มีเวลาพูดคุยกับเธอมากนักนะ” จางเสี่ยวที่กำลังอึดอัดก็ลืมตาขึ้นทันที เธอได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนึงกำลังปลุกเธอด้วยวิธีก่นด่า จางเสี่ยวขมวดคิ้วทั้งๆ ที่หลับตาอยู่ด้วยความแปลกใจ

มนุษย์เพศหญิงที่เหลืออยู่ในยุคของเธอมีน้อยนิดเสียจนน่าแปลกใจแล้วทำไมถึงมีผู้หญิงบ่นอยู่ข้างหูเธอได้ล่ะ!?

น้ำเย็นๆ ถูกสาดเข้าใบหน้าของจางเสี่ยว เธอรีบลืมตาขึ้นมาทันที

ผู้พูดคือผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง เธอในชุดสูทแบบตะวันตกของก่อนยุควันสิ้นโลก ที่มือของเธอนั้นกำลังถือกระดาษและปากกาด้ามหนึ่ง บนโต๊ะด้านข้างของเธอนั้นมีแก้วน้ำที่ไม่เหลือน้ำวางอยู่หนุ่งใบ คาดว่าน้ำที่ว่านั่นน่าจะอยู่บนหน้าเธอ

“อะไร?” นอกจากคำนี้คำเดียว จางเสี่ยวก็ไม่รู้จะพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว  ในใจก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหมดสติ ไม่ใช่ว่าเธอถูกฆ่าตายไปพร้อมกับพี่ชายหรอกเหรอ แล้วทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่

หรือว่าวันสิ้นโลกมันเป็นเพียงแค่ความฝัน!?

เเต่ที่นี่ก็ไม่ใช่มหาวิทยาลัยด้วยเหมือนกัน!?

เมื่อมองไปรอบๆ เธอถึงพบว่ามันคล้ายกับบริษัทแห่งหนึ่ง

“ในที่สุดก็ลืมตาได้สักทีนะคะคุณจาง  แค่อยากจะบอกว่าคุณช่วยหลบไปสักพักได้ไหม? นี่คือเงินค่าจ้างในเดือนที่ผ่านๆมา…ถือซะว่าพักร้อนยาวๆก็เเล้วกัน…เเต่ถ้าจะให้ดีคุณกรุณาเตรียมงานใหม่อะไรไว้บ้าง..ก็น่าจะประมาณนี้”

“เงินอยู่ในซองขาว จำนวนไม่น้อยเเต่ก็อย่าใช้เปลืองล่ะ เพราะเราจะไม่ให้คุณเบิกอีก” พูดจบหญิงสาวก็หยิบเงินปึกนึงให้

“จากนี้ไปคุณไม่ต้องมาของานที่บริษัทฉันอีก…สักพักใหญ่ๆ เเต่จะดีมากถ้าคุณไม่มาอีกเลย กรุณาออกไปด้วยค่ะ” จางเสี่ยวโดนไล่ เธอที่ไม่รู้ต้นสายปลายทางได้เเต่งุนงง แต่เมื่อเขาให้เงินมีเหรอคนอย่างจางเสี่ยวจะไม่เอา เธอรีบหยิบเงินในซองนั้นเเล้วออกมาจากบริษัทอย่างรวดเร็ว  และหลังจากนั้นเธอก็มานั่งคอตกอยู่ที่หน้าบริษัทนั่นแหละ

เธอกำลังคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดที่ผ่านมา มันงงจนเธอจับต้นชนปลายไม่ถูก

สักพักนึงหลังจากนั่งสงบสติอารมณ์ เธอก็เอามือเท้าคางและกุมหัว ด้วยอาการปวดหัว

ดูเหมือนกระบวนการที่เรียกว่าความทรงจำย้อนคืนที่เกิดขึ้นกับตัวเอกทุกคนที่ข้ามมิติจะมาถึงแล้ว!

ในช่วงเวลานั้นเองก็มีพนักงานหญิง 2 คน ของบริษัทเดินผ่านมา พวกเธอเห็นจางเสี่ยวที่กำลังนั่งกุมหัวและร้องไห้อยู่คนเดียวก็เอ่ยปากซุบซิบเเล้วพากันหัวเราะ

“ได้ยินว่าเธอแอบไปเป็นชู้กับพี่สาวตัวเอง เเถมยังมีลูกด้วย ไม่เข้าใจเลยว่าคนเลวอย่างนั้นเข้าวงการมาได้ยังไง?”

“จริงหรอ ผู้หญิงคนนั้นเลวมาก สมควรแล้วที่เธอถูกพักงานน่ะ”

พนักงานสาวสองคนหัวเราะใส่จางเสี่ยวแบบเบาๆ พวกเธอคือ ดาราหนังโป๊รุ่นใหม่ที่เป็นรุ่นน้องของจางเสี่ยว เมื่อเห็นความตกอับของรุ่นพี่มีเหรอพวกเธอจะไม่รู้สึกสะใจ

แต่ว่าในใจของพวกเธอก็อดหนาวเหน็บไม่ได้ เพียงเพราะเป็นดารา นักแสดง ถึงเป็นแค่นักแสดงหนังโป๊ที่อยู่จุดต่ำสุดของบรรดานักแสดงในวงการทั้งหมด เเต่พวกเธอก็ยืนอยู่ในข่ายที่ต้องรักษาพรหมจรรย์และห้ามมีผู้ชายมาเกี่ยวข้องเด็ดขาดไม่เช่นนั้นจุดจบของเธอจะเป็นแบบอย่างจางเสี่ยว

พวกเธอได้แต่สายหัวให้กับจางเสี่ยวและเดินเข้าบริษัทไป

ในระหว่างนั้นเองจางเสี่ยวก็โอนถ่ายย้ายข้อมูลจากเจ้าของร่างเดิมเสร็จสิ้น ตอนนี้จางเสี่ยวรู้แล้วถึงเรื่องราวของเจ้าของร่างเดิม

อย่างแรก เจ้าของร่างเดิมนั้นสู่ขิตไปเรียบร้อยแล้ว คาดว่าน่าจะหัวใจวายตายเพราะถูกเรียกมาตำหนิ

จางเสี่ยวหัวเราะถึงการตายโง่ๆ ของเจ้าของเดิม…เธอตายเพราะเเค่หัวใจวายเพราะตกใจเสียงดังของฝ่ายบุคคลเท่านั้น!

แต่ก็เพราะจางเสี่ยวมัวแต่แอบฟังที่พนักงานที่นินทาเธอเมื่อตะกี้พูดถึงทำให้ขั้นตอนการโอนถ่ายย้ายความทรงจำเกิดความผิดพลาดทำให้ความทรงจำทั้งหมดไม่ได้เข้ามาที่หัวสมองเธอร้อยเปอร์เซ็นต์ ทำให้ความทรงจำของเธอค่อนข้างเยอะเลือน

แต่เธอจำได้อย่างหนึ่ง ดูเหมือนว่าร่างนี้จะมีลูก

และดูเหมือนเธอจะได้รับหายนะเพราะการมีลูก

จางเสี่ยวเคยอยากได้สามีและอยากมีลูกตามคำสั่งของพี่ชาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เธออยากมีลูกในเวลานี้ณตอนนี้เสียเมื่อไหร่

นึกในใจเสร็จก็หันมามองเงินที่อยู่ในซอง จากนั้นเธอก็ตัดสินใจว่า เอาเงินที่ได้นี่แหละ ไปใช้มันให้สบายใจเลย ให้สมกับที่อุตสาห์ได้ร่างใหม่ทั้งที