ตอนที่แล้วบทที่ 135 อยากได้งั้นเหรอ ? เอาไปสิ !
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 137 งูถัง ? [1]

บทที่ 136 สัตว์อสูร !


บทที่ 136 สัตว์อสูร !

หม่าหยุนเฟิงใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ 'ไอ้พวกไม่ทำตามกฏ ! ทำไมพวกแกไม่เลือกที่จะเงียบและไว้หน้าตระกูลหม่าของฉัน ! คนที่มันจะก้าวออกมามันต้องเป็นคนที่ไม่มีอำนาจพอที่จะท้าทายตระกูลหม่าสิถึงจะถูก ! แล้วนี้มันนรกอะไรกัน ?'

ชายวัยกลางคนจับดาบด้านหลังของเขาแล้วจ้องมองหม่าหยุนเฟินที่กำลังตื่นตระหนัก มันราวกับว่าเขาพร้อมที่จะต่อสู้ทุกเมื่อ

"เอาล่ะ อย่าสู้กันเองเลยดีกว่า ทุกคนคงจะรู้แล้วว่าเป็นธรรมชาติที่ต้นสวรรค์กำเนิดจะถูกปกป้องด้วยสัตว์อสูร เราจะพูดกันทีหลังหลังจากที่ได้ต้นสวรรค์กำเนิดดีกว่าไหม ?" ชายที่ดูเหมือนนักปราชญ์พูดออกมา

"ก็ดี" หม่าหยุนเฟิงยินดีที่จะลงจากเวทีนี้ทันที ถึงแม้เขาจะพูดว่า 'ก็ดี' แต่แท้จริงแล้วหัวใจของเขากำลังเต้นอย่างกระปรี้กระเปร่า

ทุกคนจ้องจ้องมองหม่าหยุนเฟิงด้วยใบหน้าที่รังเกียจพร้อมกัน ไอ้การแสดงก่อนหน้านี้มันคืออะไร แกนี้มันไอ้บัดซบจริง ๆ ไอ้เวรเอ้ย !

หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะมองไปยังเกาะตรงกลางของทะเลสาบ ไม่มีใครยินดีที่จะเป็นคนแรกที่ก้าวออกมา

หลังจากนั้นคนจากนิกายมีดคู่ก็ไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เขาดึงมีดคู่ของเขาออกมาก่อนจะเริ่มฟันไปที่ต้นไม้ขนาดใหญ่ จากนั้นเขาก็ตัดกิ่งและใบของมันออกก่อนจะกลิ้งลงไปในน้ำ

เมื่อเห็นว่ามีคนกำลังออกไป แต่คนที่เหลือก็ยังไม่มีใครขยับตัว พวกเขายังคงเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ พวกเขากำลังดูว่าคนที่อาสาลงน้ำเป็นคนแรกจะเป็นอย่างไรต่อไป !

เล่ยเหม่ยหัวเราะอย่างเย็นชาในขณะที่ดันน้ำไปเรื่อย ๆ เขาไม่รู้ว่าคนที่เหลือคิดอะไร ต่อให้มีสัตว์อสูรโผล่มาแล้วยังไง สุดท้ายเป้าหมายของพวกเขาก็คือต้นสวรรค์กำเนิด !

ช่วงเวลาที่เขาเห็นผลไม้แห่งสวรรค์นั่นเขาก็คิดบางอย่างได้ทันที ! หากเขาไปถึงเกาะเขาจะถอนมันแล้วกินมันทันทีก่อนที่จะวิ่งหนีออกไป !

หลังจากนั้นเขาก็ใช้มีดยาวลงไปในน้ำก่อนจะใช้มันเป็นที่พายเรือเพื่อดันเรือออกมา

เล่ยหมิงไม่ประมาทแม้แต่นิดในขณะที่กำลังพายเรืออย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาจับจ้องและเฝ้าดูการเคลื่อวไหวของน้ำเหมือนดั่งเหยี่ยวจ้องมองเหยื่อ

"เขาพายไปได้ไกลแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าไม่มีสัตว์อสูรเฝ้าต้นสวรรค์กำเนิดตั้งแต่แรก ?" คนที่เหลือเริ่มจะที่สงสัยเช่นกัน พวกเขากังวลอย่างมากเมื่อเห็นเล่ยหมิงเข้าไปใกล้ต้นสวรรค์กำเนิด

เป่ยเฟิงสังเกตทะเลสาบอย่างเงียบ ๆ ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขารู้สึกหนาวในใจอย่างมาก ทะเลสาบที่เงียบเชียบมันมีอากาศที่หนาวเย็นอยู่รอบ ๆ อากาศที่หนาวเย็นนี้มันราวกับถูกปล่อยออกมาจากสัตว์อสูรตัวใหญ่ !

ไม่มีใครสังเกตเห็นระลอกคลื่นบาง ๆ ในทะเลสาบ ทันใดนั่นก็มีเงาสีดำขนาดใหญ่อยู่ใต้เรือของเล่ยหมิง !

'มันอยู่นี่ !' เล่ยเหม่ยรู้สึกได้ถึงขนทั้งหมดบนร่างของเขาลุกชัน เขารู้สึกถึงความอันตรายบางอย่างที่อยู่ด้านล่าง

เล่ยหมิงหยุดทำทุกอย่าง หลังจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ สงบลมหายใจของเขาอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะเอามือจับมีดของเขาอย่างแน่น

"ซูมมมมม !"

หลังจากนั้นก็มีเงาสีดำบางอย่างระเบิดออกมาจากน้ำ มันปรากฏออกมาอยู่ข้างหลังของเล่ยหมิง !

"สวรรค์ ! งูอะไรกันทำไมใหญ่ขนาดนี้ !"

"เล่ยหมิงตายแน่นอน !"

คนที่อยู่ริมฝันตะโกนออกมาพร้อมกัน จากมุมมองของพวกเขา สิ่งมีชีวิตตัวนี้มันยากที่เล่ยหมิงจะสู้ด้วยได้ !

"มีดคู่สังหาร !" เล่ยหมิงไม่รู้ว่ามีตัวอะไรอยู่ข้างหลังเขา แต่เขาก็ระเบิดพลังออกมาอย่างรวดเร็ว !

เขาใช้ท่อนไม้เป็นหลักก่อนจะเตะมันออกไปแล้วพุ่งไปยังเป้าหมายด้านหลัง !

ใบมีดสว่างไสวด้วยสีแดงเข้มวาดโค้งอย่างสวยงามผ่านท้องฟ้า การฟันออกไปในครั้งนี้ของเขาเล่ยหมิงมั่นใจว่าต้องโดนแน่นอน ต่อให้เป็นก้อนหินขนาดใหญ่มันเขาก็ยังสามารถแยกมันออกจากกันได้ !

"แก๊ง !"

ประกายไฟพุ่งออกมาจากจุดที่ฟันลงไป พร้อมกับใบหน้าสิ้นหวังของเล่ยหมิง !

พลังที่สามารถผ่าได้แม้แต่หินก้อนใหญ่ถูกป้องกันไว้ได้ ! จากนั้นเล่ยหมิงก็รู้ได้ทันทีว่าตัวอะไรที่จ้องมองเขา

มันคืองู !

ใช่ มันคืองูสีเลือดขนาดใหญ่ ! มันหนา 2 เมตรและเกล็ดของมันก็เป็นสีดำเงางาม !

ลูกตาสองข้างที่มีขนาดเท่าลูกบาสจ้องมองมาด้วยสายตาเยาะเย้ย ดูเหมือนว่ามันกำลังสมน้ำหน้าเหยื่อที่ใกล้จะกลายเป็นอาหารของมัน

'เป็นไปได้ยังไงกัน ?' เล่ยหมิงรู้สึกอยากจะสลบไปซะตรงนี้ มีดคู่พิเศษของเขาที่มีเพียงไม่กี่ใบในโลกกลับไม่สามารถทำให้เกิดรอยขีดข่วนแม้แต่ผิวของมันได้ !

"กร๊าซซซซซ !"

งูขนาดใหญ่ยกหัวขึ้นสูงก่อนจะคำรามออกมา !

มันเป็นไปไม่ได้ที่เสียงแบบนี้จะมาจากงูปกติ นี้คือเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยพลัง !

"ม่ายยยยยยยยยย !"

งูขนาดใหญ่ถลาตัวลงไปในน้ำพร้อมกับปากที่เปิดกว้างกลืนเล่ยหมิงเข้าไปโดยที่เขาไม่มีโอกาสที่จะกระโดดหนีได้เลย

คลื่นที่เกิดจากสัตว์ร้ายกระจายไปทั่วทะเลสาบ !

สิ่งเดียวที่เหลือไว้เพื่อเตือนทุกคนเกี่ยวกับเหตุการณ์ในทะเลสาบคือเรือที่ลอยอยู่ ทุกคนกลายเป็นใบ้กันหมด หากงูมันขึ้นฝั่งมาพวกเขาอาจจะสู้กับมันได้

แต่เพราะมันซ่อนตัวอยู่ในน้ำ ใครจะไปรู้ว่ามันอาจจะมีงูขนาดใหญ่แบบนั่นอีก 2-3 ตัวก็ได้ ?

"สัตว์อสูรบัดซบ ! ฉันขอแนะนำให้เราเอาระเบิดทิ้งลงไปในทะเลสาบจนกว่างูนั่นมันจะตายไป !"

ชายชราคนหนึ่งถ่มน้ำลายออกมาก่อนจะตะโกนอย่างเสียงดัง ดูเหมือนเขาไม่ล้อเล่นแม้แต่น้อย

"ไม่มีทาง ! ถ้าเราใช้ระเบิดมันอาจจะทำให้ต้นสวรรค์กำเนิดโดนลูกหล่นไปด้วย !"

ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน หลังจากนั้นพวกเขาก็ต้องจนมุมอีกครั้งเมื่อไม่รู้ว่าจะจัดการกับงูตัวนี้ได้ยังไง !

หากพวกเขาใช้ระเบิด แน่นอนว่ามันต้องตายแน่นอน แต่มันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่มันตายกัน !

"หรือเราจะสูบน้ำออกจากทะเลสาบ ?" มีคนเสนอความคิด

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ ทุกคนก็มองเขาเป็นคนโง่ทันที สูบน้ำมันโง่หรือเปล่า ? ใครจะไปรู้กันว่าทะเลสาบนี้ลึกแค่ไหนกัน ? แกคิดได้ยังไงให้สูบน้ำ ? ทุกคนเริ่มสงสัยมากว่าไอ้โง่นี้มันมาอยู่ระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการได้ยังไงกัน !

ความวุ่นวายในการหาทางกำจัดร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ นี้ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ หากพวกเขายังไม่สามารคิดที่ได้ว่าจะจัดการมันได้ยังไง เป็นไปได้ไหมว่าสุดท้ายพวกเขาก็ต้องใช้ระเบิดช่วย !

"เราสามารถใช้ รีอัลการ์ ได้! [1] ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่งูธรรมดา แต่รีอัลการ์ก็น่าจะทำอะไรกับมันได้บ้าง !"

ชายคนหนึ่งจากตระกูลโจวในภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีนเสนอออกมา

"ใช่ ! เราใช้รีอัลการ์ได้ !"

ถ้าเราเทมันลงไปซักหมื่นตัน ฉันไม่เชื่อว่าไอ้งูบัดซบตัวนี้จะซ่อนตัวอยู่ในน้ำได้ ไม่ว่ามันหรือเพื่อนของมันสุดท้ายก็ต้องออกมาจากทะเลสาบเหมือนกัน ! ผู้เชี่ยวชาญบางคนรีบวิ่งกลับไปที่หน้าผาที่พวกเขาลงมา

***

"อ่า ท่านหัวหน้าตระกูลกับพวกที่เหลือน่ากลัวจริง ๆ ! ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะกำลังต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่อยู่เพื่อเอาต้นสวรรค์กำเนิดมาใช่ไหม ?" กลุ่มของผู้ที่อยู่ระดับเจียงแห่งความมืดเพิ่งจะมาถึงพื้นหลังจากนั้นพวกเขาก็รีบคุยกันอย่างตื่นเต้น

"เอ๊ะ ? เจ้า ชื่ออะไร มานี้ ! ชายชราคนนี้มีงานสำคัญที่จะให้เจ้าทำ !" หนึ่งในผู้ที่อยู่ระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการรีบวิ่งมาทันที หลังจากนั่นเขาก็ตะโกนออกไปทันทีที่เห็นกลุ่มของพวกเจียงแห่งความมืด

"ผู้อาวุโส หากท่านมีบางอย่างให้เราทำ โปรดอย่าลังเล ! ท่านสามารถพูดออกมาได้เลย หากท่านต้องการให้ผู้น้อยปีนภูเขา ข้ามทะเลไฟ ผู้น้อยก็พร้อมที่จะทำเพื่อท่าน !" ผู้ที่ถูกเรียกรู้สึกตื่นเต้นมาก

'หน้าด้าน !'

'บัดซบ !'

'เวรเอ้ย ! ไอ้งี่เง่าตัวนี้มันเร็วกว่าฉัน !'

เมื่อเห็นความหน้าด้านของบุคคลตรงหน้า ทุกคนก็เริ่มสาปแช่งเขาในใจทันที

แกก็แก่แล้วแต่แกยังกล้าทำแบบนี้อยู่อีก ? แกไม่อายตัวเองหรือยังไงกัน ?

ดวงตาของลิเต้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น อ่าเขาฉลาดจริง ๆ ! ตราบใดที่เขาได้รับความโปรดปราณจากผู้ที่อยู่ระดับเจียงแห่งวิวัฒนาการได้ เขาก็จะได้ประโยชน์อย่างมาก !

"ดี ! ข้าจะจำเจ้าไว้ !" โจวเทียนหลิงรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นสายตาคนที่ก้มหัวลงอย่างไร้ยางอายตรงหน้าเขา หลังจากนั่นเขาก็รีบสงบสติก่อนจะพูดออกมา "ไป ปีนกลับขึ้นไปใหม่บนพื้นโลก แล้วเอา 10 .. ไม่ ! เอารีอัลการ์ 100 ตันลงมานี่ !"

"ไม่มีปัญหาครับท่าน ! เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เรื่องนี้ .. เอ๊ะ ? เดียวก่อนนะ ท่านพูดอะไรนะผู้อาวุโส ?"

[1] TL/N : รีอัลการ์หรือ ทับทิมกำมะถัน หรือ สารหนู มันเป็นพิษที่ใช้ป้องกันงูและแมลงรอบบ้าน มันเป็นหนึ่งในยาของคนจีน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด