สุดยอดนักสืบในโลกแห่งจินตนาการ (SDFW)-ตอนที่ 22
ตอนที่22 อาศัยหน้าตา และการซ้อมต่อสู้
การเป็นตำรวจนั้นไม่ได้มีลักษณะการทำงานเหมือนกันการเป็นทหาร การเป็นทหารนั้นภารกิจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด และการที่จัดการเป้าหมายได้ก็เป็นอันสำเร็จภารกิจ แม้ว่าภารกิจนั้นจะมีผู้บริสุทธิโดนลูกหลงก็ไม่มีปัญหาอะไรต่อภารกิจและ ด้วยเหตุนั้นการที่ทหารที่กำลังปฏิบัติภารกิจนั้นถ้าเกิดฆ่าเป้าหมายผิดตัว ก็ยังดีกว่าการถูกฆ่าเป็นไหนๆ
แต่ตำรวจไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้ พวกเขาต้องตัดสินใจก่อนว่าบุคคลที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่นั้นเป็นพลเมืองผู้บริสุทธิ์หรือว่าอาชญากร จากนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจต่อว่าจะเปิดฉากยิงหรือหาที่กำบังและเรียกกำลังเสริม ท้ายที่สุดถ้าเกิดว่าพวกเขาฆ่าพลเมืองธรรมดาโดยไม่ได้ตั้งใจนั้นพวกเขาอาจตกงานได้
ภารกิจแรกที่ระบบนักสืบสุดยอดมอบให้ลุค คือการเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอย่างเป็นทางการ เพราะฉะนั้นเขาจะตั้งใจทำตามและไม่สูญเสียหลักการนี้ไปแน่นอน
ลุคยังคงฝึกการยิงปืนไปเรื่อยๆ ลุคและเซลิน่าใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงในการฝึกยิงปืนสำหรับวันนี้
หลังจากลุคใช้แม็กกาซีนไปทั้งหมดสิบแม็กในระหว่างฝึกซ้อม มือของเขาก็เริ่มจะชาไปทั้งมือ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะหยุดซ้อม
พวกเขาเรียกพนักงานสนามยิงปืนมารับปืนก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ร้านขายปืนร้านเดิมที่อยู่ข้างๆกัน
ลุครีบไปจ่ายเงินให้พนักงานโดยลุคจ่ายสำหรับสองคนด้วยเงินของเขาเอง ซึ่งเซลิน่าก็ไม่ปฏิเสธที่เขาจะจ่ายให้แธอ
เนื่องจากเธอเป็นคนสอนให้ลุคยิงปืนในวันนี้ดังนั้นลุคก็ควรจะจ่ายให้เธอ
ปากของตาแก่แพทริคก็ยังคงเสียเช่นเคย “โย่ว, ดูท่าสาวน้อยลุค จะตกหลุมรักเซลิน่าคนงามเหมือนกัน? ไหนดูสิว่าสาวน้อยคนนี้เป็นคนรอบคอบรึเปล่า! สาวน้อยเธอเตรียมเงินสำหรับดินเนอร์ใต้แสงเทียน หรือทำอะไรบางอย่างหลังจากนั้นด้วยไหมเอ่ย?”
ลุคยิ้มพร้อมตบไหล่ตาแก่แพทริคและก็พูดขึ้นว่า“ตาแก่แพทริคคุณไม่รู้เหรอว่าผมไม่ต้องใช้เงินหรอก? สำหรับดินเนอร์สักมื้อ แค่ใช้หน้าหล่อของผมก็พอแล้ว”
แพทริครู้สึกสับสน “แกหมายความว่าไง?”
รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้าของลุคและลุคกล่าวว่า“ผมก็หมายความว่า ผมเป็นคนที่โครตจะหล่อ ที่สามารถนั่งบนโซฟานิ่มๆ ดูทีวี ขณะที่แฟนของผมกำลังทำอาหารให้กินไงหล่ะ และหลังจากกินเสร็จผมก็สามารถเดินออกจากโต๊ะได้โดยไม่ต้องล้างจานด้วย”
แพทริคไม่เชื่อ “นี่โรเบิร์ตรู้ไหมว่าแกเป็นคนแบบนี้?”
ลุคส่ายหัว "นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นของผมก็คือ ผมหน่ะไม่จำเป็นต้องเปย์สาวหรอกก็มีสาวแล้ว แต่ในทางกลับกันคุณต้องเปย์ไปเท่าไรกันหล่ะกว่าสาวๆ จะมาดินเนอร์กับคุณสักมื้อ ”
ตาแพทริคยังคงไม่เข้าใจเท่าไรเมื่อเซลิน่าเริ่มหัวเราะ เธอโอบแขนรอบตัวลุคและหยิกไปที่แก้มของเขา “เด็กน้อย...ฉันชอบคุณจัง”
นั่นทำให้ตาแก่แพทริคตกใจ “พวกเธอสองคนกำลังคบกัน?”
ลุคส่ายหัวอย่างทำอะไรไม่ถูก “เธออารมณ์ดีหลังจากรู้เรื่องชีวิตที่น่าเศร้าของคุณต่างหาก”
นั่นทำให้เซลิน่าระเบิดเสียงหัวเราะอีกรอบ สำหรับลุคเขาไม่สนใจที่จะล้อเลียนตาแก่แพทริคอีกต่อไปและจากไปกับเซลิน่า
ไม่กี่นาทีต่อมาเสียงตะโกนที่โกรธเกรี้ยวก็ดังออกมาจากร้าน “F * ck! แกบอกเป็นนัยว่าฉันไม่สามารถจีบสาวๆ ได้โดยไม่ต้องใช้เงิน? ไอ้เด็กเปรต …”
ขณะเดียวกันเซลิน่าและลุคก็ออกจากร้านอย่างมีความสุข
เมื่อพวกเขาเข้าไปในรถเซลิน่าไม่ได้เริ่มขับรถทันที แต่เธอบอกว่า“นี่ยังไม่เย็นมากเลยตอนนี้ มาออกกำลังกายกันสักหน่อยไหม?”
ลุคมองนาฬิกา “ตอนนี้ หกโมงสิบสองนาที คุณแน่ใจเหรอว่าจะไม่กลับบ้านเพื่อทานอาหารเย็น?”
เซลิน่า “พวกเขาจะเก็บอาหารไว้ให้ฉันเองแหล่ะ ไปกันเถอะ.”
ลุคกล่าวว่า“… แต่มันใกล้จะถึงเวลาอาหารเย็นที่บ้านของฉันแล้ว”
เซลิน่าตอบว่า“โทรบอกพวกเขาและให้พวกเขาเก็บอาหารเย็นไว้ให้นายสิ”
ลุคกล่าวว่า“แต่ผมก็ไม่มีชุดออกกำลังกาย”
เซลิน่าตอบว่า“งั้นกลับบ้านไปเอาสิ เพราะงั้นนายไม่จำเป็นต้องเสียเงินโทรกลับบ้านด้วย!”
ลุคคิดกับตัวเองว่า“ให้ตายสิคุณนี่กำลังทำเหมือนน้ำมันฟรีงั้นแหล่ะ แต่ก็เถอะแหละสำหรับตำรวจแล้วเงินค่าน้ำมันสามารถเบิกกรมได้อยู่แล้วตราบใดที่ยังไม่ครบโควต้าที่จำกัดไว้”
ในที่สุดลุคก็ขี้เกียจจะเถียงเธอ
เซลิน่าจริงจังมากเมื่อฝึกให้ลุคก่อนหน้านี้ดังนั้นลุคจึงคิดว่าต้องตอบแทนเธอบ้าง
การตอบแทนน้ำใจด้วยน้ำใจเป็นคุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ของชาวจีน
แม้ว่าลุคตอนนี้เป็นชาวยุโรปแล้ว แต่เขาก็ยังจำเรื่องนั้นได้
ดังนั้นหลังจากที่เซลิน่าส่งเขากลับบ้านเขาก็คว้าชุดฝึกศิลปะการต่อสู้และบอกให้แคทเธอรีนเตรียมอาหารไปให้เขาก่อนที่เขาจะออกจากบ้านไป
เขากลับเข้าไปในรถและขับออกไป
แคทเธอรีนยืนอยู่ในครัวและมองไปที่รถตำรวจที่กำลังจะออกไป จากนั้นเธอก็หันไปมองโรเบิร์ตที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร “นี่เจ้าหน้าที่ในกรมตำรวจของคุณได้รับอนุญาตให้เดทกันแล้วงั้นหรอ?”
โรเบิร์ตไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ที่เขากำลังอ่าน “ไม่นะ”
แคทเธอรีนกล่าวว่า“แล้วคุณจะไม่ห้ามพวกเขาหน่อยเหรอ?”
โรเบิร์ตตอบว่า“มันยังเร็วเกินไปสำหรับเรื่องนั้น มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเซลิน่าเป็นคนเริ่มแหล่ะ ไอ้เจ้าเด็กนั่นจะไม่มีวันคิดริเริ่มหรอก”
แคทเธอรีนกล่าวว่า“คุณแน่ใจหรือ?”
โรเบิร์ตตอบว่า“คุณจำเจมินาได้ไหม? เด็กคนนั้นใช้เวลาตั้งสองเดือนในการจีบเจ้าลุคก่อนที่เธอจะประสบความสำเร็จ”
แคทเธอรีนยิ้มกว้าง “แต่ฉันคิดว่าเซลิน่าจะตรงไปตรงมาและหัวรุนแรงมากกว่าเจมิน่าเสียอีก”
ในที่สุดโรเบิร์ตก็วางหนังสือพิมพ์ลงและถอนหายใจ “คุณจะให้ผมทำอะไรหล่ะ ยิงพวกเขา? ผมว่าผมแกล้งทำเป็นว่าไม่เห็นอะไรเลย ดูจะง่ายกว่าอีก”
นั่นทำให้แคทเธอรีนพูดไม่ออก “ดังนั้นก็แปลว่าคุณไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้เลยหล่ะสิ”
รถขับกลับกรมตำรวจ
มีคนเข้าเวรอยู่ที่กรมตำรวจซึ่งเปิดให้บริการตลอดเวลา
คราวนี้บ็อบเป็นคนที่กำลังเฝ้ากะนี้อยู่ เมื่อเขาเห็นทั้งสองคนเข้ามาเขาก็ยิ้ม “โอ้พวกคุณสองคนนี่สนิทกันไวจริงๆ! นี่พวกคุณเข้ามาจะแสดงหนังสดให้ผมดูหรอ? แต่ก็นะพวกคุณรู้ว่าที่นี่น่าเบื่อ”
เซลิน่าเม้มริมฝีปาก “บ๊อบ นายเอาเวลาไปคิดว่าจะทำอย่างไรให้ผู้หญิงของนายมีความสุขดีกว่า และเรากำลังไปที่โรงยิมกันต่างหาก เข้าเวรให้สนุกหล่ะ”
ชายวัยกลางคนที่น่าสงสารได้แต่มองดูทั้งคู่ด้วยสีหน้าขมขื่นขณะที่ทั้งสองคนเดินไปที่ห้องใต้ดินซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงยิมเล็ก ๆ
เมื่อมาถึงยิมก็สามารถพบ กระสอบทราย ดัมเบล บาร์เบล เชือกยืดออกกำลังกายและอุปกรณ์ประเภทอื่น ๆ อีกมากมายที่นี่ แม้ว่าอุปกรณ์ของที่นี่จะเทียบไม่ได้กับยิมของร้านฟิตเนต แต่ก็มีอุปกรณ์พื้นฐานทั้งหมด
นี่ถือเป็นสวัสดิการสำหรับสมาชิกของตำรวจ มิฉะนั้นหากพวกเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการตระเวนกินของว่างโดยไม่ออกกำลังกายพวกเขาจะกลายเป็นคนอ้วนในเวลาไม่กี่สัปดาห์
ที่มุมหนึ่งของโรงยิมเป็นเวทีชกมวยซึ่งเป็นสถานที่ให้เจ้าหน้าที่ต่อสู้กันแก้ขัดเมื่อพวกเขารู้สึกเบื่อๆ
เซลิน่าถอดเครื่องแบบและกางเกงขายาวออกอย่างไม่สนใจว่าเผยให้เห็นชุดชั้นในและสปอร์ตบาร์ของเธอ
ลุคเกาหัวของเขา “เอ่อเซลิน่าคุณจะไม่เปลี่ยนชุดหน่อยหรอ”
เซลิน่าโพสท่าโชวร์ร่างกายที่แข็งแรงและพูดว่า“ฉันดูไม่ดีเหรอ?”
ลุคจ้องมองเซลิน่าและเมื่อเขาเห็นผิวสีแทนที่สวยงามของเธอและร่างกายที่แข็งแรงของเธอ เขาก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ
เห็นได้ชัดว่าเปอร์เซ็นต์ไขมันในร่างกายของเธอต่ำกว่า 20% เครื่องดื่มดร.เปปเปอร์ที่เธอดื่มทุกวันไม่ได้ทำให้เธออ้วนเลยไรนี่เป็นเป็นเรื่องลึกลับอย่างมาก
ให้ได้ชัดว่าเซลิน่าไม่ได้อายแม้แต่น้อย แต่ลุคไม่ใช่ ลุคเดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาหยิบเสื้อผ้าของเขาจากกระเป๋าและเปลี่ยนที่นั่น
ตอนนี้เขาสวมเสื้อยืดแขนกุดและกางเกงขาสั้นกีฬา
เมื่อเทียบกับชุดที่เซลิน่ากำลังใส่แล้วชุดของลุคก็ดูรักนวลสงวนตัวมากกว่าอีก
เซลิน่าเลิกคิ้วแล้วพูดว่า“นายนี่เป็นเด็กผู้หญิงรึไง? ทำไมหวงเนื้อหวงตัวขนาดนั้น”
ลุคเพียงแค่ยิ้มและไม่ตอบ
เขาไม่คิดที่จะเปลือยร่างกายส่วนบนของเขา เพราะถ้าเขาทำแบบนั้นเขาจะไม่สามารถซ่อนหน้าอกและกล้ามเนื้อหน้าท้องได้อีกต่อไป
“คุณต้องการฝึกอย่างไร” เขาเปลี่ยนหัวข้อ
เซลิน่าชี้ไปที่เวที “มาลองสู้แบบปกติกันดูก่อน ฉันขอดูหน่อยว่ายิวยิตสูของนายจะยอดเยี่ยมแค่ไหนเชียว”
ลุคพูดด้วยความประหลาดใจ“คุณแน่ใจหรอ?”
เซลิน่ากระโดดขึ้นสองสามครั้งฝีเท้าของเธอว่องไวมากในขณะที่เธอเคลื่อนไหว ลักษณะการเคลื่อนไหวของเธอคล้ายกับเสือดาวที่พร้อมจู่โจม "ใช่ เริ่มได้เลย”
ลุคตัดสินใจว่าจะไม่เอาชนะเธอรวดเร็วและแรงเกินไปเมื่อพวกเขาต่อสู้กัน
เมื่อทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันบนเวทีเซลิน่าก็ตะโกนว่า“เริ่มหละนะ!” จากนั้นเธอก็พุ่งตรงเข้าหาลุค
เห็นได้ชัดว่าเธอเคยเรียนมวยมาก่อน ฟุตเวิร์คของเธอคล้ายกับการเคลื่อนไหวของนักมวยทั่วไป ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยแสดงให้เห็นว่าเธอเอาจริง
เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและส่งหมัดแย็บไปที่ลุค
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาลุคไม่คิดที่จะป้องกันการโจมตีที่เข้ามา แต่ทว่ามือของเขายังคงตั้งการ์ดอยู่ และโน้มตัวไปข้างหน้าทันที
