บทที่ 97 ฤดูใบไม้ผลิของ ฮูวฮันมิน

บทที่ 97 ฤดูใบไม้ผลิของ ฮูวฮันมิน

เป่ยเฟิงใช้เวลานานมากในการหาหมาน้อยทั้งสองไปทั่วลานกว้าง สุดท้ายเขาก็เจอพวกมันนอนอยู่กับพวกพืชรก ๆ

หลังจากได้ดื่มเหล้าสมุนไพรไปเล็กน้อย พวกมันก็ค่อย ๆ เปิดตาของมันอย่างช้า ๆ แล้วมองไปรอบ ๆ ด้วยความมึนงง หลังจากที่เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยของเป่ยเฟิง พวกมันก็ค่อย ๆ คลานขึ้นมาพร้อมกับเอาหัวของมันวางไว้บนขาของเขา

หลังจากที่จัดการกับอาหารเช้าอันแสนวุ่นวายเสร็จ เป่ยเฟิงก็เดินไปที่บ่อน้ำโบราณพร้อมกับเบ็ดหยกขาวในมือของเขา

'ฉันสงสัยจังว่าไอ้แก๊สยาสลบนี้มันจะใช้ได้หรือเปล่าหลังจากที่ผ่านประตูมิติในบ่อน้ำได้ ...'

เป่ยเฟิงหยิบขวดที่เขาปล้นมาจากฮีเจียเหว่ยแล้วหยิบแท่งที่อยู่ข้างในขึ้นมา

เหตุผลที่เขา "ร้องขอ" ยาสลบจากฮีเจียเหว่ยนี้เพราะที่จะได้ทดลองเอามาใส่ตะขอแล้วลองดูว่ามันจะส่งไปอีกโลกได้หรือเปล่า ?

ตราบใดที่มันไม่ดับ แน่นอนว่ามันแปลว่าใช้ได้ !

ในทางทฤษฏี เขาคิดว่าหากยาสลบนี้มันผ่านไปอีกโลกได้ มันน่าจะแผ่กระจายไปทั่วทิศทาง มันจะทำให้เป้าหมายของเขาเลิกหวาดระแวงและเขาสามารถจับมันได้อย่างง่ายดาย จริงไหม ?

แน่นอนว่าแผนดังกล่าวจะใช้ได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับว่ายาสลบนี้จะผ่านไปอีกโลกได้หรือเปล่า

เขาตัดมันออกมาครึ่งหนึ่ง จากนั่นใส่อีกครึ่งไปที่ตะขอแล้วเอาที่เหลือเก็บไว้ในขวด

จากนั้นหยิบไฟแช็กแล้วเผาปลายด้านหนึ่งของแท่งจนมีควันสีเขียวลอยออกมา

เขารีบโยนตะขอลงในบ่อทันทีโดยภาวนาอย่างเงียบ ๆ หวังว่าแท่งนี้จะไม่ดับลงไปในขณะที่ผ่านกระแสน้ำวน

"ฮ่าฮ่า สำเร็จ ! ทฤษฎีของฉันถูกต้อง !"

เป่ยเฟิงร้องออกมาด้วยความยินดีเมื่อมองไปที่แท่งยาสลบค่อย ๆ หายเข้าไปในประตู

อย่างไรก็ตามแท่งนี้มันเผาไหม้เร็วกว่าที่เขาคิดเอาไว้ เป่ยเฟิงชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันจะยังเหลือไหมกว่าตะขอจะถึงพื้น

***

ในอีกโลกที่ตีนเขาคล้าย ๆ ภูเขาชิงหลิง มันมีหมู่บ้านเล็ก ๆ อยู่

คนในหมู่บ้านไม่ค่อยมีความสามารถพิเศษอะไรมากนัก พวกเขาส่วนใหญ่จะใช้เวลาทั้งวันในการเข้าไปในภูเขาเพื่อหาสมุนไพรไปขาย ในขณะที่บางคนก็จะใช้ชีวิตแบบนักล่าโดยจะตามล่าหาสัตว์ป่าในภูเขา

ฮูวฮันมิน เป็นชายวัยกลางคน เขาเป็นคนที่มีความทะเยอทะยานน้อยและขึ้เกียจนิดหน่อย เขาเป็นชาวนาโดยใช้ชีวิตสบาย ๆ อาจจะไม่ถึงขั้นที่เรียกว่าดีได้ แต่เขาก็สามารถดูแลจัดการตัวเองได้

สิ่งหนึ่งที่เขาเสียใจคือเขาอายุ 40 กว่าปีแล้ว แต่เขาไม่มีแม้แต่คนนอนเคียงข้างในเวลากลางคืน !

ฮูวฮันมินมองชามโจ๊กพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักในขณะที่เดินออกจากกระท่อม

ฮูวฮันมีความลับที่เขาเก็บไว้ในใจลึก ๆ ที่ไม่กล้าบอกใคร

เมื่อสองเดือนก่อนตอนที่เขาทำงานอยู่ในไร่ เขาเห็นสุนัขจิ้งจอกตัวเล็ก ๆ กำลังถูกนกอินทรีไล่ล่า ในตอนนั้นเขาเห็นว่าสุนัขจิ้งจอกตัวน้อยมันมีขนที่ดูดีราวกับขนแกะชั้นเยี่ยม ดังนั้นเขาคิดว่าจะจับแล้วขายมันเอามาเป็นเงินซะ

แต่เมื่อเขาไล่นกอินทรีไปได้ เขากลับพบว่าจิ้งจอกตัวน้อยได้หายตัวไปแล้ว !

สิ่งแปลก ๆ มันเริ่มเกิดขึ้นหลังจากนั้น ชามโจ๊กจะปรากฏขึ้นในห้องครัวของเขาทุกวัน !

สิ่งที่น่าตกใจก็คือหลังจากที่ได้ดื่มมันแล้ว เขารู้สึกอบอุ่นและสดชื่นอย่างมาก ! มันเหมือนกับว่าพลังงานของเขาถูกฟื้นฟูทั้งหมด !

"ท่าน โปรดรอเดียวก่อน !"

หลวงจีนที่สวมชุดขาด ๆ และดูเหมือนกับว่าจะไม่ได้ซักมานานแล้วได้ปรากฏตัวข้างหลังฮูวฮันมินแล้วเรียกเขาด้วยความสุภาพ

เขาตกใจเล็กน้อยก่อนที่ฮูวฮันมินจะหันหลังแล้วมองไปที่หลวงจีนที่ดูน่าจะมีอายุ 50-60 ปี ในไม่ช้าใบหน้าเขาก็เปลี่ยนไป เขาโบกมือให้อย่างหงุดหงิด "ฉันไม่มีเงินให้ท่านหรอกนะ"

หลวงจีนไม่ได้ฟังคำพูดของฮูวฮันมิน เขาแค่มองเขาต่ออย่างจริงจัง

"ท่าน จิตวิญญาณที่ชั่วร้ายได้ติดตามท่านเมื่อเร็ว ๆ นี้ ข้ากลัวว่าท่านอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ในเวลาสั้น ๆ นี้ !"

ในขณะที่ฮูวฮันมินกำลังเดินออกมา เขาก็ได้ยินหลวงจีนตะโกนเตือนออกมาด้วยเสียงดัง

ฮูวฮันมินรู้สึกตกใจ เขาไม่แน่ใจว่าจะตอบสนองกับเรื่องนี้อย่างไร สุดท้ายเขาก็ยิ้มอย่างสุภาพให้กับหลวงจีน นี่อาจจะเป็นแผนที่ทำให้เขากลัวแล้วจะทำให้เขาบริจาคเงินเพื่อใช้ปัดเป่าวิญญาณร้ายก็ได้ !

"หลวงจีน ท่านมีหลักฐานว่ามีวิญญาณร้ายติดตามฉันอยู่หรือเปล่า ?"

ฮูวฮันมินไม่เชื่อคำพูดของหลวงจีน เขามองออกไปพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาได้แต่หวังว่าจะได้เห็นว่าหลวงจีนแก่นี้จะหลอกเขาอย่างไงต่อ

ฉิงซงซี เปิดตากว้าง เพื่อนคนนี้ถึงจะบอกไม่ได้ว่าเป็นคนดีหรือคนเลว แต่ทั้งที่เขาอุตสาให้ความช่วยเหลือแล้วแต่เพื่อนคนนี้ก็ยังไม่เชื่อใจเขา !

แต่ว่าสุดท้าย ฉิงซงซีก็ตั้งใจที่จะพิสูน์ว่าคำพูดของเขานั่นคือถูกต้อง !

ฉิงซงซีปรากฏรอยยิ้มแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาแล้วถามออกมา "เมื่อไม่นานมานี้ ท่านเจอเหตุการณ์แปลก ๆ ที่ไม่สามารถอธิบายได้ใช่หรือไม่ ?"

"ตุ้บ !"

หัวใจของฮูวฮันมินสั่นสะท้าน เมื่อคิดถึงชามโจ๊กที่ปรากฏในห้องครัวเขา นี้ไม่ใช่เรียกว่าเหตุการณ์ที่อธิบายได้ใช่หรือไม่ ?

ฮูวฮันมินมีความสุขกับโจ๊กทุกวันโดยไม่เคยคิดว่ามันมาได้ยังไง แต่เมื่อหลวงจีนคนนี้พูดออกมาว่าเขากำลังถูกวิญญาณร้ายตามติด มันทำให้เส้นผมของฮูวฮันมินลุกชั้นจนแทบจะตั้งขึ้น

"ท่านหลวงจีน ท่านบอกว่ามีวิญญาณร้ายตามติดชีวิตข้า ท่านสามารถบอกได้หรือไม่ว่ามันเป็นวิญญาณแบบไหน ?"

ฮูวฮันมินพยายามสงบสติตัวเอง แต่ในความจริงแล้วเขาก็เชื่อคำพูดของหลวงจีนนี้นิดหน่อย

ฉิงซงซี มีรอยยิ้มสบาย ๆ บนใบหน้าของเขาเมื่อมองไปที่ฮูวฮันมินที่กำลังลุกลี้ลุกลน คน ๆ นี้ในที่สุดก็เริ่มเชื่อเขาแล้ว ?

"จากมุมมองของอาตมา มันน่าจะเป็นวิญญาณจิ้งจอก !" ฉิงซงซีลดเสียงลดอย่างลึกลับในขณะที่มองฮูวฮันมิน

"วิญญาณจิ้งจอก ?" ดวงตาของฮูวฮันมินสว่างขึ้นด้วยความตกใจ

มันเคยมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับหมาจิ้งจอกไว้ว่า มันมีรูปร่างเหมือนมนุษย์ มันมีความงามที่งามจนมนุษย์ไม่สามารถต้านทานได้ โดยวิญญาณของพวกจิ้งจอกแต่ละตัวมันงดงามราวกับว่ามันเป็นนางฟ้าที่ลงมาจุติบนโลก !

'เป็นไปได้ไหมว่าจิ้งจอกตัวน้อยที่ฉันเคยช่วยเอาไว้ มันจะกลับมาตอบแทนฉัน ?'

ฮูวฮันมินตกอยู่ในห่วงความคิดเมื่อเขาคิดถึงเรื่องสาวงามคนหนึ่งที่สามารถใช้ความงามของเธอเพื่อทำลายเมืองและอาณาจักรได้อย่างสบาย และเมื่อคิดถึงโฉมงามที่มาทำโจ๊กให้เขากินทุกเช้าก่อนที่ดวงอาทิตย์จะขึ้น มันทำให้เขารู้สึกเปรี้ยวและดีในใจ

"วิธีนี้มันใช้ไม่ได้ผลกับฉันหรอก หลวงจีนเฒ่าหยุดพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้แล้ว ท่านปู่คนนี้ไม่มีทางให้ซักเหรียญหรอก ! ไปให้พ้นสายตาข้าซะ !"

ฮูวฮินมันยังคงจมอยู่ในความคาดหวังที่จะได้เห็นหลวงจีนคุกเข่าร้องไห้ทั้งน้ำตาเพื่อขอเศษเงินจากเขา ไม่มีทางที่จะหรอกคนอย่างเขาได้หรอก มันจึงทำให้เขาตะโกนคำพูดหยาบคายออกมา !

"ท่าน ท่านเป็นเป้าหมายของจิตวิญญาณที่ชั่วร้าย ! หากท่านไม่ได้รับการชำระล้าง ท่าจะต้องพบกับภัยพิบัติครั้งใหญ่ !"

ฉินซงซีรู้หงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินคำตำหนิทั้งที่เขาอุตสาแนะนำให้อย่างกระตือรือร้น เขาเป็นหลวงจีนเขามีหน้าที่ในการเสียสละตัวเอง ! แต่คนพวกนี้กลับพูดจาหยาบคายใส่เขา ? ทั้ง ๆ ที่เขาคิดไว้เสมอว่าการช่วยชีวิตคนมันคุ้มค่ากว่าการสร้างเจดีย์เจ็ดชั้น !

"มารดาแกสิ ! ไอ้หลวงจีนปีศาจ แกคิดว่าฉันจะเชื่อได้หรือไง ถ้าแกยังมาขวางเส้นทางของฉันอีกละก็รู้ไหมจะเกิดอะไรขึ้น ?" ฮูวฮันมินพูดออกมาพร้อมกับโบกไปที่หัวของหลวงจีน

"บัดซบ ! สร้างเจดีย์เจ็ดชั้นบ้านป้าแกสิ ช่างแม่ง บัดซบ ! ไปตายซะ! ถือว่าฉันเตือนแกแล้ว !"

แม้แต่หลวงจีนที่ละทางโลกมาอย่างนานอย่างฉิงซงซี ก็ยังโกรธอย่างมาก เขาหันกลับไปมองแล้วพูดออกมาอย่างหงุดหงิด

ฮูวฮันมินเฝ้ามองหลวงจีนแปลก ๆ เดินจากไปพร้อมกับความโล่งใจ เขารีบวิ่งกลับไปที่บ้านโดยไม่สนใจที่จะทำไร่นาของเขา

'วิญญาณจิ้งจอก โอ้วิญญาณจิ้งจอก ! แม้ว่าเธอจะเป็นวิญญาณจิ้งจอก แต่ก็ไม่เป็นไร ! หลังจากที่มันกลายเป็นคนแล้วมันจะต้องมีรูปร่างและใบหน้าที่สวยเหมือนนางฟ้าแน่ ๆ !'

ฮูวฮันมินนอนลงบนเตียงด้วยความร่าเริง พรุ่งนี้ - แค่เขารอจนถึงตอนเช้าแล้วออกค้นหาวิญญาณจิ้งจอกเท่านั้น หากเขาเจอมันก็หมายความว่าเขาสามารถพูดคุยกับมันได้ !

หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จเขาก็กลับไปที่เตียงทันที หลังจากนั่นสักพักเขาก็หลับไป เขาตื่นมาอีกทีก็ 8 โมงเช้าแล้ว

โดยปกติคนขึ้เกียจอย่างฮูวฮันมินจะตื่นมาประมาณ 10 โมงเช้า เมื่อเห็นท้องฟ้าที่สว่างไสว เขาไม่แม้แต่จะใส่เสื้อผ้า เขารีบวิ่งออกมาเหมือนพายุตรงไปที่ห้องครัวทันที