ตอนที่แล้วบทที่ 48 ศิลปะแห่งการระเบิด !
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 50 ผลกระทบ !

บทที่ 49 พลังจิต


บทที่ 49 พลังจิต

ตอนนี้ต้นเหตุของปัญหาทั้งหมดได้หายไปแล้ว เป่ยเฟิงสามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจโดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีนักฆ่ารอที่จะฆ่าเขาอยู่

เขาไม่จำเป็นต้องกลัวผลกระทบจากพวกตำรวจ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่ามีคนสร้างหลุมขนาดใหญ่ขนาดนี้ในชั่วข้ามคืนได้ กลุ่มของเหว่ยฮุ้ยก็หายไปไม่เหลือแม้แต่เศษขึ้เถ้า และนอกจากนี้ มันไม่มีทางที่จะบอกได้เลยว่าพวกเขาเคยอยู่ที่นั่นมาก่อน !

ตอนนี้เป่ยเฟิงรู้สึกผ่อนคลายมาก ราวกับว่าเขากำลังแช่น้ำพุร้อนอยู่

ความรู้สึกนี้มันกินเวลากว่าหนึ่งนาทีก่อนที่จะหายไป หลังจากที่เขาได้ปลดปล่อยความกดดันที่แบกอยู่นี้ทิ้งไป เป่ยเฟิงรู้สึกได้ว่าพลังจิตของเขาเพิ่มขึ้นมาจากเหตุการณ์ในครั้งนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เป่ยเฟิงก็ได้ลากตัวเองกลับไปที่บ้านของเขา กลับไปพร้อมกับร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลอีกครั้ง

เมื่อเขาเดินผ่านบ่อน้ำโบราณ เป่ยเฟิงรู้สึกเสียใจในใจ เขาพลาดโอกาสที่จะใช้โคต้าประจำวันของเขา เนื่องจากบาดแผลของเขามันได้เปิดออกมา ทำให้สภาพปัจจุบันของเขาทำอะไรไม่ได้แม้แต่การจับเบ็ด ! หากว่าเขาตกตอนนี้แล้วถูกแรงมหาศาลเหมือนตอนที่เขาดึงหนังสือจิตวิญญาณขึ้นมา สภาพของเขาคงดูไม่ได้แน่ ๆ ในตอนนั่น

ในที่สุดเขาก็กลับมาถึงห้องที่แสนสบายของเขา เขาถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดของเขาออกไป แล้วทรุดตัวลงนอนบนเตียงทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้อาบน้ำ

เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เป่ยเฟิงรู้สึกสดชื่นอย่างมาก เขาเต็มไปด้วยพลังและจิตวิญญาณหลังจากที่ได้นอนหลักพักผ่อนแล้ว ตอนนี้สายตาของเขาคมชัดกว่าเก่าอย่างมาก !

บาดแผลบนร่างของเขาถูกปิดอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพลังภายในธาตุหยางเหมือนครั้งก่อน แต่เพราะร่างกายของเป่ยเฟิงนั่นดีกว่าคนทั่วไปหลายเท่า ความแข็งแกร่งและความเร็วของเขามากกว่าคนทั่วไปอย่างมาก นั้นรวมถึงความสามารถในการฟื้นตัวของเขาด้วยเช่นกัน !

ในฐานะที่เป่ยเฟิงยังคงมีผลของผลเลือดต้นกำเนิดอยู่ในร่างกาย ทำให้การฟื้นตัวของเขาฟื้นฟูได้อย่างดีเยี่ยม !

เมื่อหันไปมองแสงที่ขอบฟ้า เป่ยเฟิงรู้ได้ว่าพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เขารีบล้างหน้าสวมชุดกีฬาชุดใหม่ แล้วรีบวิ่งไปบนภูเขา

พลังจิตเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตนและว่างเปล่า เนื่องจากไม่มีใครสามารถมองเห็นและรู้สึกได้ จึงไม่ค่อยมีใครสนใจมันมากนัก แต่ในความเป็นจริงพลังจิตส่งผลดีต่อชีวิตประจำวันของแต่ละคนอย่างมาก !

ตัวอย่างเช่นพนักงานขาย ถ้าพนักงานขายไปทำงานด้วยความคิดเชิงบวก ทุกสิ่งทุกอย่างก็จะราบรื่นอย่างมาก และเขาสามารถปิดยอดขายได้มากขึ้นในวันนั่น ราบกับว่าพระเจ้ากำลังช่วยเขา !

ในตรงกันข้ามถ้าพนักงานขายคนเดียวกันมีความคิดเชิงลบตั้งแต่เขาก้าวออกจากบ้าน คน ๆ นั้นจะพบว่าทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นตรงกันข้ามที่เขาหวังไว้ทั้งหมด ด้วยสภาพจิตใจเช่นนี้ มันคงเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์มากหากเขาขายอะไรก็ตามออกแม้แต่อันเดียว ! แม้ว่าพลังจิตจะไม่มีตัวตน แต่มันสามารถส่งผลกระทบต่อหลาย ๆ ด้านได้ เช่นความเชื่อมั่นและความสามารถในการทนต่อสภาพแวดล้อมโดยรอบได้

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเช่นเดียวกันกับเป่ยเฟิง พลังจิตของเขาทั้งหมดถูกกดดันอย่างมากเมื่อตอนที่ถูกไล่ล่าโดยเหว่ยฮุ้ย และตอนนี้ความกดดันนั่นได้หายไปแล้ว สิ่งที่เขาแบกไว้ถูกยกออกจากใจของเขาหมดทุกอย่างทำให้เป่ยเฟิงตอนนี้รู้สึกสบายและผ่อนคลายมาก นอกจากเขาจะสามารถขจัดปัญหาได้ด้วยมือตัวเองแล้ว เขาก็มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้นด้วยเช่นกัน

แม้ว่าจะฝึกเคล็ดการหายใจด้วยแสงเหมือนเช่นเคย แต่ดูเหมือนว่าเป่ยเฟิงจะเข้าสู่สภาวะจิตใจที่ไม่สามารถอธิบายได้ เหมือนกับจิตของเขาได้ทิ้งร่างไปแล้วเหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังมองดูร่างตัวเองในฐานะมุมมองมองของบุคคลที่สามอยู่

"ซี๊ซซซ" เสียงหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเป่ยเฟิงหายใจผ่านจมูก

จากนั่นแสงที่มีความหนาเท่านิ้วกลางก็ถูกยิงเข้ามาในจมูกของเขา

"ปุ้ป แกร๊ก !'

เสียงระเบิดดังขึ้นในร่างของเป่ยเฟิง เนื่องจากกล้ามเนื้อและดูกของเขากำลังเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

พลังภายในธาตุหยางที่โหดร้ายกำลังวิ่งไปทั่วร่างของเขา ไม่ว่าจะเป็นกระดูก กล้ามเนื้อ อวัยวะภายใน ผิวหนัง ส่วนใหญ่มันจะปรากฏขึ้นมาซักพักก่อนที่จะหายไป ราวกับว่ามีกลุ่มหนูเพิ่งจะวิ่งผ่านเขาไปเหมือนพวกมันกำลังพยายามหาทางออก หากใครมาเห็นเป่ยเฟิงตอนนี้พวกเขาจะต้องตกใจอย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าแสงจากดวงอาทิตย์จะสามารถดูดซึมได้ง่าย แต่นั่นมันอยู่ในเงื่อนไขที่แตกต่างกัน ! แสงของพลังภายในธาตุหยางที่เป่ยเฟิงดูดซึมอยู่ตอนนี้ มันมีพลังงานที่ถูกควบแน่นมาจากพลังของแสงอาทิตย์หลาย ๆ ส่วนเข้าด้วยกัน ! ไม่มีใครรู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน แต่แค่อุณหภูมิของมันอย่างเดียวก็น่ากลัวมากแล้ว !

เมื่อมันวิ่งเข้าไปตรงท้องของเป่ยเฟิง พลังของมันก็เริ่มลดลงเล็กน้อย โชคดีที่เป่ยเฟิงมีเย็นสุดขั้วอยู่ในร่างของเขา

สมบัติระดับ 2 เย็นสุดขั้วเหมือนมันจะรู้สึกได้ว่ามันกำลังถูกคุกคาม มันจึงเริ่มโต้กลับพลังธายในธาตุหยางทันที

พลังภายในธาตุน้ำแข็งจำนวนมหาศาลถูกปล่อยออกมาจากเย็นสุดขั้วและเข้าปะทะกับพลังภายในธาตุหยาง !

ผลของผลเลือดต้นกำเนิดที่มีอยู่ในร่างของเป่ยเฟิง มันกำลังเติมเต็มพลังของเป่ยเฟิงให้เร็วที่สุดเท่าที่มันจำทำได้ !

เป่ยเฟิงหลับตาลงแล้วให้ความสนใจในร่างของเขา เขาไม่ได้กังวลกับการปะทะกันของพลังทั้งสองเลยในขณะที่ฝึกฝนอยู่ ร่างกายของเขาสลับไปมาระหว่างสีฟ้าและสีแดง !

ในที่สุดหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ลำแสงสีม่วงจากดวงอาทิตย์ก็ค่อยๆ หมดไป

เพื่อที่จะสามารถเอาชนะลำแสงนี้ได้เย็นสุดขั้วมันได้ใช้พลังถึง 50 % แต่น่าเสียดายที่พลังภายในธาตุหยางไม่สามารถที่จะชนะมันได้ เพราะหากมันต้องการชนะมันจะต้องจ่ายค่าตอบแทนที่สูงอย่างมากในการผ่านเส้นทางที่เต็มไปด้วยพลังภายในธาตุน้ำแข็งที่ไม่มีที่สิ้นสุด !

หลังจากนั้นพลังภายในธาตุหยางก็ค่อย ๆ ละลายเป็นลูกบอลเล็กๆ นับไม่ถ้วนหลอมรวมเข้ากับเลือดของเป่ยเฟิง

พลังงานจำนวนมากได้มารวมตัวกันที่รอบ ๆ แผลที่เปิดกว้างของเขา ในขณะที่กำลังถูกรักษา เป่ยเฟิงรู้สึกคันรอบแผลเล็กน้อย จากนั้นแผลของเขาก็ได้ปิดลงด้วยความที่สามารถมองเห็นได้

เนื่องจากใช้พลังงานไปอย่างมากก่อนหน้านี้ เย็นสุดขั้วจึงได้หยุดปล่อยพลังภายในธาตุน้ำแข็งออกมา ดูเหมือนตอนนี้พลังธายในธาตุน้ำแข็งที่ห่อหุ้มตัวหอกเหมือนจะดูอ่อนแอลงอย่างมาก

เป่ยเฟิงเปิดตาแล้วมองไปที่เกล็ดน้ำแข็งที่ปกคลุมทั่วร่างกายของเขาอย่างช่วยไม่ได้

'ตอนนี้อาการบาดเจ็บทั้งหมดของฉันน่าจะหายดีแล้ว หลังจากได้ฝึกฝนในครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น' เป่ยเฟิงประเมินคร่าว ๆ อย่างไรก็ตามผลที่เหลือของผลเลือดต้นกำเนิดมันไม่เพียงพอสำหรับฝึกครั้งหน้าอีกแล้ว !

ตอนแรกเป่ยเฟิงคำนวณว่าผลของผลเลือดต้นกำเนิดที่อยู่ในร่างของเขามันเพียงพอในการฝึกอีกอย่างน้อยสองถึงสามครั้ง แต่ด้วยเพราะความตายของเหว่ยฮุ้ยที่ทำให้พลังจิตของเขาเพิ่มขึ้นมารวมทั้งความสำเร็จที่เพิ่มขึ้นมาของการฝึกเคล็ดการหายใจด้วงแสง นี้อีก !

เผ่ามนุษย์ : เป่ยเฟิง

ความแข็งแกร่ง : 39

ความเร็ว : 34

สภาพจิตใจ : 46

เคล็ดการหายใจด้วยแสง : สำเร็จจุดสูงสุดของขั้นแรก

อาวุธ : เย็นสุดขั้ว

ขาดประสบการณ์เพื่อเข้าถึงชาวประมง ระดับ 2 : 5,700 !

'ทุกอย่างกำลังไปได้ดี !'

เป่ยเฟิงมีความสุขอย่างมากสำหรับการฝึกฝนของเขา เขาเพิ่งสำเร็จจุดสูงสุดของเคล็ดการหายใจด้วยแสง !

จากข้อมูลที่มีในสมองของเป่ยเฟิง ทำให้เขารู้ว่า ช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างจุดสูงสุดของขั้นแรก กับ การบรรลุขั้นแรก มันมีความแตกต่างกันระหว่างสองอย่างนี้หากเปรียบก็เหมือนกับ สวรรค์ กับ โลก !

แม้ว่าเป่ยเฟิงจะไม่รู้ว่าสามารถก้าวสู่บรรลุขั้นแรกได้อย่างไร แต่โอกาสที่ไปถึงนั่นมันต้องมาถึงแน่นอน !

เป่ยเฟิงขยับแขนขา เพื่อให้รู้สึกสภาพร่างกายปัจจุบันของเขา อุณหภูมิในร่างของเขาตอนนี้เหมือนกับว่าเขาคือเตาเผาเดินได้ แม้แต่พลังภายในธาตุน้ำแข็งของเย็นสุดขั้วก็ไม่สามารถทำอะไรกับเขาได้มากนัก

****

ชายชราหลี่ ลุกขึ้นมาในตอนเช้าปกติ และกำลังจะเดินไปที่ภูเขาชิงหลิงเพื่อเก็บเห็ดและสมุนไพรบางชนิด

บรรดาโสมป่าและสมุนไพรมันเป็นนิยมอย่างมากในหมู่นักท่องเที่ยว เห็ดป่าบางชิ้นมันสามารถที่จะขายได้ถึง 100 หยวนต่อจิน !

ภูเขาชิงหลิงถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน คือด้านหน้าและด้านหลังภูเขา ด้านหน้าเป็นที่ๆ ได้รับการพัฒนาเป็นสถานที่สวยงามสำหรับนักท่องเที่ยว ในขณะที่อีกด้านเป็นสถานที่มีแต่หน้าผา และอันตราย มันเป็นที่ที่ไม่ค่อยได้สำรวจรวมทั้งเต็มไปด้วยสมุนไพรป่าและโสมต่างๆ มากมาย

ชายชราหลี่กำลังเดินไปตามเส้นทางที่สกปรกเล็กน้อย เขากำลังเดินไปที่ด้านหลังของภูเขา

"โอ้ พระเจ้า ! นี้มันเกิดอะไรขึ้นที่นี้ ? เทพภูเขาพิโรจเมื่อคืนนี้ยังงั้นหรืออ ?"

ชายชราหลี่รู้สึกว่าแข็งขาของเขาสั่นอย่างหยุดไม่ได้ เหมือนกับว่าเขาได้รับการต้อนรับจากภาพยนตร์สยองขวัญ เมื่อเขามองเห็นฉากด้านหน้า ตรงกลางฉากนั้นมีหลุ่มลึกที่กว้างถึงห้าสิบ-หกสิบเมตรอยู่ มันมีความลึกประมาณสามถึงสี่เมตร ! พื้นดินรอบ ๆ มันเต็มไปด้วยไฟไหม้และเศษซาก

สำหรับคนแก่ ๆ โดยเฉพาะชายชราหลี่ เขานั้นเชื่อถึงการดำรงอยู่บางอย่างในภูเขาลูกนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่เกี่ยวกับปีศาจและพระเจ้าของภูเขา

ตอนนี้ถนนที่จะเดินไปทางด้านหลังภูเขาได้หายไปแล้ว สถานที่ตรงหน้านั่นมีแค่พื้นดินที่ถูกเผาขนาดใหญ่กับหลุมอุกกาบาตที่ดูน่ากลัว

ชายชราหลี่ลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับไปแล้วรีบวิ่งไปตามที่เขาเดินมา !

'วันนี้ฉันจะไม่มีทางเข้าไปในภูเขาเด็ดขาด ! มันไม่สมควรที่จะขึ้นไปตอนนี้ ! มันจะเป็นไปได้ว่ามีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับคนที่พยายามขึ้นมาบนภูเขา !' ชายชราหลี่สะท้านถึงหัวใจ จากประสบการณ์หลายปีของเขา สถานการณ์ดังกล่าวมันคือลางร้าย มันการเตือนที่จะไม่ให้เขาเข้าไปในภูเขาในตอนนี้ !

แม้ว่าเขาจะอายุ 57 ปีแล้ว แต่ร่างกายของชายชราหลี่นั่นยังแข็งแรงดี มันเป็นผลมาจากการที่เขาต้องขึ้นภูเขาทุกปีเพื่อที่จะทำมาหากิน

สำหรับการวิ่งหนีของเขานั้นอาจจะเรียกได้ว่ามีปีกที่เท้าของเขา มันไม่ได้มากไปกว่าพวกนักวิ่งที่วิ่งบนถนนเลย !

"ลุงหลี่ ทำไมวันนี้ลุงไม่ขึ้นไปภูเขาละ ? แล้วนั่นลุงวิ่งหนีอะไรมา ? ลุงเจอผีเข้าหรือยังไง ? " ลัวเฉิงมองไปสีหน้าเขียวของชายชราหลี่ แล้วหัวเราะ

ลัวเฉิงเป็นตำรวจท้องที่ของหมู่บ้านชิงหลิง ชายชราหลี่อาศัยข้าง ๆ บ้านของเขา พวกเขาทั้งสองจึงเป็นเหมือนครอบครัวเดียวกันมากกว่าคนอื่นไกล

ก่อนหน้านี้หมู่บ้านชิงหลิงไม่มีพวกตำรวจมาก่อน มันเกิดขึ้นมาหลังจากที่พื้นที่แถวนี้ได้รับการพัฒนาแล้ว ทำให้จำนวนนักท่องเที่ยวเพิ่มมากขึ้นจึงต้องจัดตั้งกองกำลังตำรวจเพื่อที่จะใช้ดูแลควบคุมพื้นที่แถวนี้ โดยจะมีเจ้าหน้าที่ 4 คน คอยผลัดเปลี่ยนเวรกันทุกวัน แน่นอนรวมถึงลัวเฉิงด้วย

"ลิงเหลือขอ แกคิดว่าวันนี้ลุงหลี่คนนี้ตลกด้วยรึไง ?" ชายชราหลี่หยุดเดินแล้วมองไปที่ลัวเฉิงด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "ที่ฉันไม่ขึ้นไปวันนี้ เพราะมันมีลางร้าย!"

ชายชราหลี่ส่ายหัวแล้วมองด้วยความจริงจังบนใบหน้าของเขา

"อะไรกัน ? เป็นไปได้ไหมว่ามีผีอยู่จริง ๆ ลุงเลยกลับมา ?" ลัวเฉิงหัวเราะ

"ไอ้เด็กเหลือขอ หยุดหัวเราะได้แล้ว ! มันมีปล่องภูเขาไฟหลุมใหญ่โผล่มาตั้งแต่เมื่อคืน ! แกรู้ไหมว่านี้คืออะไร ? มันไม่มีที่ที่จะให้คนขึ้นไปได้ มันเป็นลางบอกเหตุของภูเขาว่ามันคือลางร้าย !" ชายชราหลี่เช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเขาขณะที่พูดออกมา

"ปล่องภูเขาไฟ ? ที่ไหน"

ลัวเฉินเริ่มรู้สึกแปลก ๆ เขาอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเกี่ยวกับปล่องภูเขาไฟที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

"แกแค่เดินไปตามทางนี้ แล้วแกก็จะเห็นมัน ! ปล่องภูเขาไฟที่มีความกว้าง 50-60 เมตร ไหนจะความลึกอีก 3-4 เมตร ! พื้นดินรอบ ๆ มันไหม้เป็นสีดำสนิท ! ฉันกล้าที่จะสาบานได้เลยว่าเมื่อวานฉันไม่เห็นมีปล่องภูเขาไฟนี้มาก่อน มันปรากฏขึ้นมาในชั่วข้ามคืน ราวกับว่ามันได้รับความโกรธจากพระเจ้า !"

ชายชราหลี่ส่ายหัวอย่างแรก ก่อนจะรีบจากไปราวกับจะปัดเป่าความโชคร้ายทั้งหมดออกไป

"มันอาจจะเป็นอุกกาบาตก็ได้ ?"

ลัวเฉินเอียงหัวของเขาแล้วคิด จากเรื่องที่ชายชราหลี่เล่ามามันมีแนวโน้มว่าอาจจะมีอุกกาบาตพุ่งเข้ามาชนก็ได้เมื่อคืนนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด