บทที่ 112 ถ้าใครยังไม่ออกไปในอีก 10 วินาที ชีวิตพวกแกฉันจะไม่รับประกัน !
บทที่ 112 ถ้าใครยังไม่ออกไปในอีก 10 วินาที ชีวิตพวกแกฉันจะไม่รับประกัน !
"บอส มันคือความผิดของพวกเรา .. เราประมาทกันเกินไป"
ลึกลับที่ 4 ลดหัวลงอย่างรู้สึกผิด เขาไม่กล้าที่จะสบตากับเป่ยเฟิง
"หื้ม ! ไม่ว่าแกจะเป็นคนยังไงก็ตาม ชีวิตแกเป็นของฉันเป่ยเฟิงคนนี้ ! คนที่จะเอาชีวิตพวกแกไปได้มีแค่ฉันเท่านั้น ไอ้พวกแก๊งฉิง.. พวกมันกล้า !" เป่ยเฟิงกวาดตามองไปรอบ ๆ "บอกสถานการณ์ตอนนี้มา"
ลึกลับที่ 4 ลดความกลัวลงแล้วรายงานอย่างรวดเร็ว "กลุ่มที่พวกเราได้จัดตั้งขึ้นมาถูกถอนรากถอนโคลนในครึ่งชั่วโมงหลังจากที่พวกเราตกไปในกับดักพวกมัน นอกจากนี้พวกมันก็ได้จัดการธุรกิจของพวกเราไปหลายอย่างด้วยเช่นกัน !"
ไฟในหัวใจของเป่ยเฟิงลุกโชนไปด้วยความโกรธแค้นเมื่อฟังเกี่ยวกับเงินที่เขาสูญเสียไป ในที่สุดความโกรธของเขามันก็แผ่ออกมาด้านนอกโดยไม่รู้ตัว เมื่อเขาเปิดตาขึ้นพลังออร่าที่ยิ่งใหญ่ก็ระเบิดออกมาในห้องเหมือนดังสิงโตที่โกรธแค้น ไม่มีใครกล้าที่จะสบตาเขาซักคน !
"เข้าประเด็นหลักกันก่อน ที่ตั้งหลักของไอ้พวกลูกหมาแก๊งฉิงมันอยู่ไหน ? ใครเป็นคนสั่งการ ?" เป่ยเฟิงยังคงไม่พอใจอยู่เล็กน้อย
"แก๊งฉิงไม่เคยมีที่ตั้ง พวกมันจะนัดพบกันเท่านั้น ยังไงก็ตามพรุ่งนี้จะเป็นการเผชิญหน้ากันระหว่างพวกมันกับแก๊งวูลง ในเวลานั้นพวกมันส่วนใหญ่น่าน่าจะอยู่ที่นั้นกันหมด"
หลังจากเปิดเผยข้อมูลออกมา เขาก็แอบเหลือบมองไปที่เป่ยเฟิงแล้วพูดอีกว่า "สำหรับคนที่รับผิดชอบงานนี้คือเกาเจีย เขาเป็นหนึ่งในคนที่โดดเด่นที่สุด เขาคือหัวหน้ารุ่นใหม่ของแก๊งฉิง"
เป่ยเฟิงพยักหน้าอย่างช้า ๆ เขาไม่สงสัยว่าทำไมลึกลับที่ 4 รู้ว่าแก๊งฉิงกับแก๊งวูจะมาเจอกันเขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังออกมา "แกรู้ใช่ไหมฉันคิดยังไงกับเรื่องนี้ ไม่ว่าพวกแกจะพยายามยังไงสุดท้ายก็อย่าลืมว่าพวกแกมีโทษอยู่ !
สำหรับพรุ่งนี้จะเป็นโอกาสเดียวที่จะล้างความอับอายและโทษของพวกแก !"
จบคำพูดของเป่ยเฟิง เขาก็เดินออกไปหาโรงแรมเพื่อพักผ่อน
วันต่อมาผ่านไปในพริบตา และพริบตานี้ก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นแล้ว
เป่ยเฟิงนั่งอยู่บนเตียงในขณะที่ลูบเย็นสุดขั้วอย่างอ่อนโยน ราวกับว่ามันรู้ถึงความต้องการฆ่าของเจ้านายมัน หอกได้กระตุกเล็กน้อยราวกับต้องการปล่อยเสียงเพลงบางอย่าง !
"อ่าา แกอยากดื่มเลือดเหมือนกันใช่หรือเปล่า ?"
เป่ยเฟิงหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ลูบนิ้วไปมา
จะต้องเข้าใจว่าหอกระดับพระเจ้าอย่างเย็นสุดขั้วนั่นมันมีจิตวิญญาณของตัวมันเอง ช่วงเวลาที่มันถูกสร้างมันก็ปรารถนาในรสชาติของเลือดรวมทั้งการต่อสู้ แต่เมื่อมันมาตกอยู่ในมือของเป่ยเฟิง ส่วนใหญ่แล้วมันก็กลายเป็นของที่ใช้ทำงานไร้สาระอย่างการหั่นเนื้อ ผัก หรือไม่ว่าจะเป็นใช้เป็นค้อนเพื่อทุบเปลือกกุ้ง
"อย่าใจร้อน ... เร็ว ๆ นี้แกจะได้ดื่มจนพอใจแน่นอน !"
เป่ยเฟิงลูบหอกด้วยความกระตือรือร้นก่อนที่จะกระซิบบอก
ราวกับว่ามันได้ยินคำพูดของเป่ยเฟิง หอกเริ่มสงบและลดความตื่นเต้นลง
หลังจากนั้นก็เรียกเย็นสุดขั้วกลับเข้าไปในร่างกาย เป่ยเฟิงเดินไปยังหน้าเมืองเพื่อไปหมู่บ้านยูวบานทันที [1]
ลึกลับที่ 4 และพวกที่เหลือรออยู่แล้วเพื่อที่จะเข้าไปในหมู่บ้านยูวบานพร้อมกัน โดยมีรถแท็กซี่ 2 คัน อยู่ข้าง ๆ
เมื่อรู้สึกถึงบรรยากาศไม่ดี คนขับรถรีบขับรถออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว ทันทีที่มาถึงจุดหมายพวกเขาก็ปล่อยผู้โดยสารลงไปก่อนจะรีบจากไปทันที
สถานที่ที่พวกเขาไปนั่นมันอยู่ห่างจากเขื่อนเล็กน้อย แต่ที่พวกเขายืนอยู่มันสามารถมองเห็นอาคารของเขื่อนได้ เขาเรียกเย็นสุดขั้วออกมาแล้วลากหอกไปบนพื้นทำให้เกิดรอยแตกน้ำแข็งที่น่ากลัวอย่างมากไปตามพื้น
แม้ว่าทะเลสาบชิงเฉิงจะถูกเรียกว่าทะเลสาบ แต่ที่จริงมันคืออ่างเก็บน้ำที่มนุษย์สร้างขึ้นมา ในเวลากลางวันมันจะเป็นสถานที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมาก แต่ในเวลากลางคืนมันจะกลายเป็นพื้นที่รกร้างทันที
เมื่อเดินไปตามทางเรื่อย ๆ จะเห็นกลุ่มคนจำนวนมากสองกลุ่มยืนหันหน้าเข้าหันกัน โดยจากที่เห็นแล้วน่าจะมีจำนวน 300 คน !
"แก๊งวูลงมันข้ามเส้นมามากเกินไปแล้ว ! คนของพวกแกกำลังขยายมาฝั่งเรา ฉันต้องการคำอธิบายเรื่องนี้ !"
ลีกงเป็นหนึ่งในผู้มีประสบการณ์ที่ได้ติดตามเซียตงมานาน เขามีอำนาจในแก๊งฉิงมาก เขาก้าวไปข้างหน้าและตะโกนด่าแก๊งวูลง
ชายชราที่มีระดับสูงในแก๊งวูลงก้าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มแปลก ๆ บนหน้า "แกกำลังล้อเราเล่นแล้ว ไม่ใช่ว่าเป็นพวกแกงั้นหรอที่ก้าวมาในอาณาเขตของพวกเราแล้วฆ่าคนของเราแทน ?"
เมื่อชายชราเล่าเรื่องราวมานั้น มันได้ทำให้ใบหน้าของทั้งสองฝ่าย ๆ ค่อย ๆ แดงขึ้นด้วยความโกรธ ตอนนี้ดูเหมือนการต่อสู้ใกล้เข้ามาแล้ว ! บัดซบ พวกแกเรียกรวมตัวกันที่นี่เพื่อจะมาเป็นอาหารให้ยุงกันใช่ไหม ?
ดูเหมือนว่าทั้งสองจะหาข้อสรุปไม่ได้ในวันนี้
"เอ๊ะ ? นรกอะไรพวกแกมาทำอะไรที่นี่ ? ที่นี่ห้ามผ่าน !"
ชายคนหนึ่งที่กำลังหงุดหงิด เขาหันหน้าออกไปและเห็นกลุ่มของเป่ยเฟิงเดินมา เขาจึงรีบตะโกนออกไป
เป่ยเฟิงเพียงแค่หันไปมองเท่านั้น และเมื่อชายคนนั้นเห็นเป่ยเฟิงกำลังเดินเข้ามา เขาก็ค่อย ๆ ถอยหลังออกไปพร้อมกับเหยื่อเย็น ๆ ที่ไหลลงที่คอ 'นะ น่ากลัวเกินไปแล้ว ! ทำไมเขาถึงมีดวงตาที่น่ากลัวขนาดนี้ !'
นี้เป็ลผลมาจากที่เป่ยเฟิงใช้พลังจิตไว้รอบดวงตาของเขา หากคนธรรมดามองมันเข้าไปพวกเขาจะถูกอำนาจทางจิตของเขาคุกคามทันที
"พวกมันเป็นแก๊งไหน ?" เป่ยเฟิงถามด้วยความไม่สนใจ
"บอส คนพวกนี้เป็นคนจากแก๊งวูลง แก๊งฉิงอยู่อีกด้าน ..." ลึกลับที่ 4 กล่าวออกมาด้วยเสียงต่ำ
"งั้นหรือ ? ก็ดี ไปอีกด้านกันเถอะ เอาละขอทางหน่อย"
เป่ยเฟิงพยักหน้าก่อนจะเดินตรงไปยังกลุ่มของแก๊งวูลง จากนั้นเขาก็ดันมือไปข้างหน้าราวกับกำลังพยายามผ่านตลาดที่วุ่นวาย เขาผลักพวกแก๊งมาเฟียไปด้านข้างของเขา
"มารดามันเถอะ ! แกเหยียบเท้าฉัน !"
"หยุดดันได้แล้ว แกจะทำให้ฉันตกน้ำ !"
"ซี๊ด ! ทำไมมันหนาวจัง ?"
ความวุ่นวายปรากฏออกมาจากฝั่งของแก๊งวูลง มันทำให้พวกเขาสับสนเล็กน้อย
เป่ยเฟิงได้ลากเย็นสุดขั้วไปกับพื้นที่เขาเดินผ่าน มันทำให้คนข้าง ๆ ราวกับกำลังตกไปในทะเลสาบน้ำแข็ง
ชายชราจากแก๊งวงลงกำลังอยู่ในช่วงเวลาที่ย่ำแย่กับลีกง มันราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่ร้ายกาจอย่างมาก
แต่เมื่อเขาได้ยินความวุ่นวายด้านหลัง เขาก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ "เงียบ พวกแกคิดว่าตัวเองเป็นใคร ? กลับไปอยู่ตำแหน่งของแกซะ !"
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ก็มีกลุ่มคน 7 คนเดินออกมา 'ไอ้พวกสมาชิกใหม่โง่เอ้ย พวกมันกำลังทำให้ทุกอย่างแย่' เขาคิดออกมาอย่างหงุดหงิด
เมื่อมองไปที่อีกกลุ่ม เป่ยเฟิงก็มองไปยังลึกลับที่ 4 เพื่อยืนยัน
เมื่อเห็นใบหน้าของเกาเจียและคนอื่น ๆ ลึกลับที่ 4 ก็พยักหน้าเบา ๆ เป็นการยืนยัน
'บัดซบ ! ทำไมพวกมันไปปรากฏในฝั่งของแก๊งวูลง ? เป็นไปได้ไหมว่าพวกมันได้รับการสนุบสนุนจากแก๊งวูลง ?' เกาเจียคิดอย่างกังวล เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่เขาไม่สามารถลืมได้เพราะเพิ่งจะเห็นมาเมื่อไม่กี่วันมานี้
หลังจากลากเย็นสุดขั้วไปด้านข้าง เป่ยเฟิงก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกับอีกลึกลับอีก 6 คนอยู่ด้านข้างของเขา เขาเดินไปกั้นระหว่างทั้งสองกลุ่ม
"ไง ? ฉันก็ไม่อยากรบกวนพวกแกหรอกนะ ? แต่ว่าใครอยากจะโดนก่อนดี ?" เป่ยเฟิงไม่สนใจสภาพแวดล้อมเลยแม้แต่นิด
"แกเป็นใคร ?"
"แกเป็นใคร ?"
เป็นเสียงของทั้งสองฝั่งดังออกมา แก๊งวูลงและแก๊งฉิงกลายเป็นไอ้โง่ทันที พวกเขาไม่รู้ว่ากลุ่มเล็ก ๆ นี้มาจากไหน
"ฉันขอแนะนำตัวเองก่อน .. ฉันคนนี้ชื่อเป่ยเฟิง และตอนนี้แก๊งที่ฉันตั้งขึ้นมามันก็ถูกทำลายไปเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ฉันมาที่นี่เพื่อตัดสินมัน"
เป่ยเฟิงกล่าวอย่างจริงจัง
เกาเจียหัวเราะเบา ๆ เขาเดินไปข้างหน้า "โอ้ นึกว่าใครที่แท้ก็ไอ้โง่นั่นนี้เอง แทนที่แกจะใช้ชีวิตแบบเงียบ ๆ แต่ใครจะไปคิดว่าพวกแกกล้าหาญจนออกมาได้กัน !"
เมื่อมาถึงจุดนี้ เกาเจียมีคนอยู่ด้านหลังเขาเกือบ 200 คน กับกลุ่มที่มีแค่ 7 คน เขาจะกลัวทำไม ! อะไรทีเขาต้องกลัวจากไอ้พวกโง่นี้ด้วย ?
เป่ยเฟิงมองไปที่เกาเจียในขณะที่นึกสงสัยว่าไอ้โง่นี้จะยิ้มทำไม "ที่ฉันมาที่นี่เพื่อจัดการอะไรบางอย่าง ส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่มีธุระฉันจะให้เวลาพวกแก 10 วินาทีในการออกไป หลังจากผ่านไป 10 วินาทีแล้ว ... ฉันจะไม่รับประกันชีวิตของพวกแกว่าจะเป็นหรือตาย !"
คำพูดของเป่ยเฟิงสะท้อนออกมาดังไปทั่ว แทบจะทันทีมันก็มีคลื่นเสียงการเยาะเย้ยและยั่วยุดังออกมาจากฝูงชน
[1] ED/N : ชื่อคล้ายกับหมู่บ้านนิยายเรื่องอื่น ๆ
