ตอนที่ 36: เทพเหินฟ้าของซาสึเกะ
ตอนที่ 36: เทพเหินฟ้าของซาสึเกะ
ในขณะที่ใช้คาถาดินใต้เท้าของซาสึเกะก็อ่อนนุ่มและจมลงไปในทันทีร่างกายของเขาถูกห่อด้วยโคลนเหลือเพียงหัวข้างนอก
นี่คือคาถาที่คาคาชิใช้กับซาสึเกะในระหว่างทดสอบเข้าทีมครั้งก่อน
จับศัตรูจากด้านล่างแล้วลากลงพื้นเพื่อจำกัด การเคลื่อนไหวศัตรูแม้ว่าเขาจะพูดบางอย่างที่ไม่ดี แต่เขาก็ยังแสดงความเมตตา
มิฉะนั้นคราวนี้เขาคงตัดคอของซาสึเกะตรงนี้ด้วยคุไนน่าเสียดายที่ซาสึเกะดูเหมือนจะไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้
“เคล็ดลับนี้ไม่มีประโยชน์กับผมแล้วตอนนี้!” เขากระทืบเท้าอย่างแรงนี่เป็นส่วนหนึ่งของเทคนิคดาบและร่างกายของเขาก็ถูกเร่งโดยการกระทืบเท้า
ใช้ในตอนนี้เพื่อแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันของซาสึเกะทันใดนั้นพื้นก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ และร่างของเขาก็รีบวิ่งออกไป
เหลือรูกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสองเมตรทั้งนารูโตะและซากุระต่างตกตะลึง
เมื่อเทียบกับการปะทะกันในตอนนี้ประสบการณ์ในการใช้แรงประเภทนี้สามารถทำให้เกิดความตกใจได้มากกว่า
ซาสึเกะแข็งแกร่งขึ้นมามากจริงๆ ความแข็งแกร่งทั้งหมดที่แสดงออกมาเป็นเพราะซื้อขวดโหล?
นารูโตะกำหมัดแน่นเขาก็อยากแข็งแกร่งขึ้นด้วย
แม้แต่นารูโตะที่ไม่เคยมีประสบการณ์การต่อสู้ระหว่างชีวิตและความตายก็มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแข็งแกร่งขึ้นและเป็นที่ยอมรับของผู้อื่น
ในการต่อสู้ครั้งนี้ซาสึเกะโต้กลับได้ไม่ดีนักเนื่องจากข้อจำกัดที่เขาเก่วเฉพาะด้านสไตล์การรุกเท่านั้น
เพราะสไตล์การต่อสู้นั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
คอ, เอว, หัวใจ, ไตและพลังทั้งหมดของร่างกายอยู่ในระยะการโจมตีของคาคาชิและความแข็งแกร่งก็แข็งแกร่งกว่าเดิมทุกครั้งที่ปะทะกันทำให้ซาสึเกะรู้สึกเจ็บที่กล้ามเนื้อ ที่สำคัญ--
ตานั้น!
ตาที่สามารถมองผ่านการเคลื่อนไหวได้เขารู้
แต่เขากฟ้ไม่ได้คาดหวังว่าแม้จะมีการเคลื่อนไหวของดาบที่ลึกลับและวิชาร่างกายที่ทรงพลังคาคาชิก็สามารถหามุมที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงและตอบโต้ได้อย่างดุเดือดเสมอ
“ช้าเกินไปแล้วนะซาสึเกะ!” คาคาชิยังคงมีพลังพิเศษมากมายและแม้กระทั่งช่วงเวลาหนึ่ง
สะกดจิต!
เพียงแค่ลังเลซาสึเกะก็รู้สึกเจ็บที่กรามของเขาและจากนั้นเขาก็บินออกไปอย่างแรง!
คาคาชิไม่แม้แต่จะให้โอกาสเขาได้หายใจอีกครั้งและไล่ตามเขาด้วยหมัดต่อยไปที่เนื้อ!
"ทำไม! นี่ทำไม!" ซาสึเกะขัดขืนอย่างหนักความเจ็บปวดของร่างกายเทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในใจ
ดวงตาแบบนั้นผู้ชายคนนั้นก็มีเช่นกัน
แข็งแกร่งยิ่งขึ้น!
เขาไม่สามารถต้านทานภาพลวงตาของคาคาชิได้นับประสาอะไรกับผู้ชายคนนั้น
“การต่อสู้ระหว่างนินจาไม่ง่ายอย่างที่คิด” คาคาชิตบหน้าซาสึเกะด้วยมือซ้ายจากนั้นเตะด้านข้างตามด้วยการตีอย่างโหดเหี้ยมนอกจากนี้เขายังทำการโจมตีด้วยวาจา“สำหรับเธอที่เป็นเช่นนี้ถ้าไปหา อุจิวะ อิทาจิ มีแต่ตายเท่านั้น”
ซาสึเกะรู้สึกว่าอวัยวะภายในของเขาเจ็บปวดอย่างมาก
ถ้าเขาไม่สามารถชนะได้คงไม่มีโอกาศที่จะชนะได้อีก!
ทันใดนั้นในใจของซาสึเกะเขานึกถึงคำพูดของเฉินโม่
เจตจำนงของดาบสามารถทำลายหมื่นพลังพิเศษได้!
กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นแค่นักดาบที่ไม่มีเจตจำนงแห่งดาบ
จากนั้น ...
“อ้าาาาา- ดาบพายุ!” ทันใดนั้นซาสึเกะก็ตะโกนขึ้นโดยใช้ไพ่ใบหนึ่งที่ซ่อนอยู่ของเขาและดาบก็กวาดไปรอบ ๆ ตัวของเขาราวกับพายุ180องศา เป็นเหมือนพายุที่รุนแรงเหมือนพายุเฮอริเคน
แม้แต่คาคาชิก็ทำได้แค่ล่าถอยชั่วคราวในเวลานี้มีความสามารถแบบนี้ด้วย?
คาคาชิไม่รู้ว่าเขาควรจะตกใจหรือเปล่า แต่เขามองว่าซาสึเกะเป็นโจนินในการต่อสู้หรือเขาต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมจริงๆ?
คาคาชิดูลังเลอย่างไรก็ตามซาสึเกะไม่ลังเลเส้นเลือดที่คอของเขาแตกออกอย่างรุนแรงหลังจากผลักคาคาชิออกไปเขาก็หายใจเข้าลึก ๆ
ทันใดนั้น
ออร่ามีการเปลี่ยนแปลงไม่ต้องพูดถึงคาคาชิแม้ว่าจะเป็นซารุโทบิและซึนาเดะสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
เพราะในสายตาของพวกเขาซาสึเกะในเวลานี้ดูเหมือนจะกลายเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์สีขาวราวกับหยก!
ชายเสื้อลอยเล็กน้อยทั้งที่ไม่มีลมและร่างกายของเขาก็เปล่งประกายแหลมคมเย็นยะเยือกจนถึงกระดูกแม้ว่ารูปลักษณ์ของซาสึเกะจะไม่เปลี่ยนไป แต่นิสัยของเขาเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนทันที
"เขาต้องการใช้ทักษะขั้นสูงสุดใช่ไหม?" เฉินโม่คร่ำครวญ
“ทักษะใหญ่?” ซึนาเดะถาม แต่แทนที่จะมองไปที่เฉินโม่เธอกลับจ้องซาสึเกะอย่างใกล้ชิด
คาคาชิเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น
เนื่องจากเนตรวงแหวนของเขาสามารถมองเห็นจักระในร่างของซาสึเกะพุ่งเข้าหาดาบขอบฟ้าในมือของเขาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ในขณะนี้
ตอนนี้ - ซาสึเกะไม่ได้ควบคุมดาบอีกต่อไป แต่เป็นดาบที่ควบคุมเขา!
"นี่คือ......" ซาสึเกะบ่นพึมพำ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบร่างของเขาก็ถูกดาบในมือผลักให้บินสูง
ภายใต้จักระที่ทะลักออกมาดูเหมือนซาสึเกะจะผสานเข้ากับดาบในมือของเขาอย่างสมบูรณ์
คาคาชิรู้สึกตัวแล้ว
“ทักษะแบบไหนกัน!” เขากัดฟันภายใต้หน้ากากและบนมือขวาของเขาก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นเรื่อย ๆ ในเวลานี้เขาไม่สามารถเมตตาได้อีกต่อไป
อันที่จริงลางสังหรณ์ของเขาถูกต้องดาบนี้ปกคลุมด้วยเจตจำนงแห่งดาบของกู่เฉิง
เมื่อเริ่มใช้แล้วแม้แต่ซาสึเกะก็ไม่สามารถควบคุมได้
นี่คือ--
เทพเหินฟ้า!
ซาสึเกะรู้สึกเพียงว่าทุกอย่างในร่างกายของเขาไม่ว่าจะเป็นจักระหรือพลังกายก็ถูกดึงออกไปอย่างเมามัน
ในสายตาของผู้อื่น
มันเป็นแสงดาบที่เหมือนสายรุ้งที่บินพุ่งเข้าหาคาคาชิด้วยท่าทางที่งดงามและไม่อาจต้านทานได้
"ไม่ดีแล้ว!" ใบหน้าของซารุโทบิเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เขาสามารถรู้สึกได้ คาคาชิอาจจะรับท่านี้ได้ แต่ก็ยากที่จะรับประกันความปลอดภัยของซาสึเกะ
อย่างไรก็ตาม -
ช้าเกินไปเขาทำได้แค่มองคนที่คล้ายกับความโกรธเกรี้ยวของธอร์และพันปักษาของคาคาชิชนกัน
และนารูโตะกับซากุระอดไม่ได้ที่จะต้องปิดตาของพวกเขาลงเพราะแสงจากสองคนนี้แพรวพราวเกินไป
ทันใดนั้น
เสียงที่ทรงพลังดังขึ้น
"เบาได้เบา" ทันทีที่เสียงนี้ดังไม่ว่าจะเป็นเสียงดาบที่แผดเผาในอากาศหรือเสียงสายฟ้าทั้งหมดก็หายไปในทันที
นารูโตะลืมตาขึ้น
พบว่าซาสึเกะและคาคาชิที่น่าจะปะทะกันอยู่กลางอากาศด้วยท่าทางแปลก ๆ ในเวลานี้
ถูกต้องเป็นเฉินโม่
มือทั้งสองข้างของเขากอดกันอยู่บนหน้าอกของเขาโดยไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ แต่ร่างกายของเขาถูกแต่งแต้มด้วยแสงสีเขียวจาง ๆ (นึกถึงทัตสึมากิจากวันพั้นซ์แมน) ความแข็งแกร่งที่มองไม่เห็นจับต้องไม่ได้ และอธิบายไม่ได้ควบคุมคาคาชิและซาสึเกะได้อย่างฉับพลันและแม้กระทั่งในนิ้วของเฉินโม่ ภายใต้การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยออร่าของดาบและสายฟ้าของทั้งสองคนก็หายไปราวกับว่าพวกเขาถูกบดขยี้
เขาใช้แต้มธุรกรรมเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้ตัวเองชั่วคราว
ซารุโทบิ มองไปที่เฉินโม่ด้วยความประหลาดใจ
มันช่างเป็นการพูดที่ทรงพลังนักหยุดทั้งสองคนในช่วงเวลาที่สำคัญ?
แล้วนี่มันพลังแบบไหนกัน?
เฉินโม่ไม่สนใจการแสดงออกของซารุโทบิเขาแค่ถอนหายใจจากนั้นโบกมือร่างของซาสึเกะบินตรงจากนั้นก็นั่งลงบนพื้นอย่างปลอดภัย
ซาสึเกะอ้าปากค้างจักระส่วนใหญ่ของเขาซึ่งเป็นพลังงานร่างกายส่วนใหญ่ของเขาถูกใช้ไปทั้งหมดโดยทักษะนี้
"ซาสึเกะเธอแพ้การต่อสู้ครั้งนี้โดยสิ้นเชิง" เฉินโม่ยกมือขึ้นเล็กน้อย
ซาสึเกะรู้สึกว่าจักระในร่างกายของเขารวมถึงพลังกายได้ฟื้นตัวในทันที
มุมตาของซารุโทบิกระตุกขณะที่อยู่ข้างๆเขา