ตอนที่ 23: ทำงานทั้งหมดเพื่อฉัน
ตอนที่ 23: ทำงานทั้งหมดเพื่อฉัน
ภายใต้การกดขี่ของพลังมังกรเวลาดูเหมือนจะช้าลงอย่างกะทันหัน แต่ในความเป็นจริงเวลายังคงเดินเท่าเดิม คนเหล่านี้ไม่เคยรู้สึกนานเท่าตอนนี้มาก่อน
ความกลัวแทบจะกลืนกินพวกเขาจนหมดสิ้น
ฮิมาริที่นอนบนไหล่เฉินโม่ตอนนี้รู้สึกไม่สบายตัวเล็กน้อย
ณ ตอนนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างและมองขึ้นไปในทิศทางหนึ่ง
อีกด้าน -
ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นที่อยู่ในสำนักโฮคาเงะยืนขึ้นด้วยความสยดสยองกล้ามเนื้อของเขาเกร็งแน่น! ราวกับว่ามีเพียงดวงตาคู่นั้นในลูกแก้วนี้
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมหน่วยลับนินจาถึงล้มลง
น่ากลัวกว่าเก้าหางซะอีก ... !
มันน่ากลัวยิ่งกว่าโฮคาเงะรุ่นแรก!
ลูกแก้วที่ใช้ในการ "มองระยะไกล" ต่อหน้าเขาดูเหมือนจะไม่สามารถทนต่อแรงกดดันมหาศาลเช่นนี้ได้และค่อยๆระเบิดออกมา
จนกระทั่งดวงตานั้นมองไม่เห็นอย่างสมบูรณ์ความกดดันที่ไร้มนุษยธรรมค่อยๆหายไป แต่ก็ยังมีผลอยู่
ซารุโทบิ รู้อย่างชัดเจนว่าเขาอาจจะมีความประทับใจไม่รู้ลืมในชีวิตนี้ของเขา
นั่นคืออะไร?
ตาปลอม?
ไม่! มันไม่เรียบง่ายขนาดนั้น มันทรงพลังเหนือจินตนาการมาก!
ซารุโทบิ ฮิรุเซ็นหอบเล็กน้อยไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นคนที่มีพลัง แต่ความกดดันทางจิตใจที่เขารู้สึกในตอนนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยเขาเริ่มตระหนักว่าการปล่อยให้ ดันโซ เล่นในคืนนี้อาจเป็นเรื่องใหญ่ เป็นความผิดพลาดอย่างร้ายแรง!
นักธุรกิจคนนี้ ...
ซารุโทบิ ฮิรุเซ็น มองไปที่ระยะไกลอย่างระมัดระวังและลังเลอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดเขาก็พูดออกมา
"เรียกดันโซด่วน!"
"ครับ!"
ในคืนที่มืดร่างนั้นหายไปทันทีเมื่อมองย้อนกลับไป
ที่จริงพลังมังกรนี้มีมูลค่าธุรกรรมเกือบ 100,000 แต้มต่อนาทีเพื่อให้ได้ผลเช่นนี้
ตอนนี้คงจะเป็นโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ที่สอดแนมเขาอยู่
เมื่อมองไปที่หน่วยลับนินจาและซาสึเกะที่อยู่ตรงหน้าเฉินโม่ลดแข็งแกร่งของมังกรอย่างช้าๆเป็นหนึ่งในสิบแต้มธุรกรรมหนึ่งหมื่นแต้มต่อนาทีแทน
ถึงอย่างนั้น ความน่ากลัวนั้นได้สลักลึกลงไปในใจแล้วทุกคนจึงยังคงคุกเข่าไม่กล้าขยับ
สิ่งที่เรียกว่ามังกรคือการบอกทุกคนอย่างหยาบคายว่าเป็นการดำรงอยู่แบบไหนอยู่ตรงหน้าพวกเขาและความกลัวนี้ตราตรึงอยู่ในใจของพวกเขาตลอดเวลา
การหนีนั้นเป็นไปไม่ได้!
ไม่สามารถขยับตัวได้และจิตใจก็ถูกคุกคามจะหนีได้อย่างไร?
อย่างน้อยในตอนนี้ความกลัวก็เข้าครอบงำทุกสิ่ง
มีเพียงซาสึเกะเท่านั้นที่สามารถยืนขึ้นได้อย่างยากลำบาก
เมื่อมองไปที่ร่างของชายตรงหน้าเขามีความกลัวอย่างไม่อาจพรรณนาได้ในดวงตาของเขาและ ... ร่องรอยของความคลั่งไคล้
แบบนี้ต้องมีพลังแบบนี้!
เขาต้องสามารถเอาชนะผู้ชายคนนั้นได้แน่นอน!
เขาตะโกนดังลั่นในใจ
และเฉินโม่ไม่ได้สนใจพวกเขาเลย แต่ทันใดนั้นพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขายกมือขึ้นโบกมือไปราวกับไล่แมลงวันออกไปหน่วยลับนินจาทั้งหมด พยายามเดินอย่างลำบากไปทางซอยด้านข้าง
เทอุจิกลับมาพร้อมทรัพย์สินทั้งหมดของครอบครัว
"คุณเฉินโม่" เทอุจิเดินไปหาและมองเฉินโม่ที่ยืนอยู่นอกร้านด้วยท่าทางลำบากใจ
"ไม่เป็นไร" เฉินโม่หัวเราะเบา ๆ และส่ายหัว "เนื่องจากเป็นธุรกิจรอสักนิดก็ไม่เห็นเป็นอะไร"
“คุณเฉินโม่ใจดีจริงๆ” กลางดึกปล่อยให้คนอื่นรอตัวเองแบบนี้เกรงใจแย่..
มีแค่ซาสึเกะเท่านั้นที่ปากกระตุก
ใจดี?
ความรู้สึกกดดันนั้นชัดเจนมากว่าคนตรงหน้าเขาเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหน
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสามารถเรียกว่าเป็นมนุษย์ได้หรือเปล่า
หากไม่ใช่เพราะความเกลียดชังผู้ชายคนนั้นคอยผลักดันเขาในตอนนี้เพียงแค่ยืนอยู่ข้างๆคน ๆ นี้ก็ทำให้ซาสึเกะตัวสั่น
"มันเป็นเรื่องเล็กน้อย" เฉินโม่ทักทายเขาและกลับไปที่ร้านและนั่งลง "แล้วลูกค้าต้องการซื้อขวดโหลกี่ชุด?"
การมาที่โคโนฮะในวันนี้หากเขสนับการต่อสู้ในครั้งนี้อันที่จริงนั้นเป็นการสูญเสียที่ร้ายแรงมาก
แม้ว่านี่จะเป็นค่าใช้จ่ายที่คิดไว้แต่เขาก็หวังว่าจะได้รับกลับมาบ้าง
"คุณเฉินโม่นี่คือเงินออมทั้งหมดของฉันในช่วง20-30ปีที่ผ่านมา" เทอุจิส่งกล่องเล็ก ๆ ในมือของเขาให้โดยไม่ลังเลแล้วมองไปที่เฉินโม่อย่างกระหาย "ทั้งหมด 12 ล้านเรียลยกเว้นเศษ ฉันหวังว่าจะสามารถซื้อขวดโหลระดับสองได้หนึ่งชุด”
สิบสองล้าน?
เฉินโม่ประหลาดใจมีเยอะมาก! ตีเป็นแต้มธุรกรรมมากกว่า 600,000 แต้มซะอีก!
การต่อสู้ของเขาดูเหมือนนาน แต่อันที่จริงหลังจากปลดปล่อยพลังมังกรมันเป็นเวลาเพียงสองหรือสามนาที เมื่อคำนวณแล้วไม่มีการสูญเสียในวันนี้ แต่มีกำไรเล็กน้อย
"ก็เพียงพอแล้ว "เฉินโม่มองไปที่เทอุจิและตัดสินใจที่จะบอกใบ้ให้เขาเล็กน้อย " คุณเทอุจิรู้ได้อย่างไรว่าลูกค้าก่อนหน้าฉันไปที่เส้นทางของนักล่าอาหาร? เมื่อก่อนการค้าขายของเขาไม่มีทุนมากเท่านี้ด้วยซ้ำ "
“ฉันคิดว่าเขาควรที่จะขยายธุรกิจอาหาร” เทอุจิหัวเราะ“สำหรับเชฟไม่มีวิธีอื่นในการทำเงินนอกจากเรื่องนี้”
กล่าวอีกนัยหนึ่งแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่พ่อครัวตัวจริงไม่เต็มใจที่จะเสียเวลาไปกับสิ่งอื่นนอกจากการทำอาหาร
"มันเป็นเรื่องจริง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด" ด้วยรอยยิ้มที่ลึกลับของเฉินโม่ "ฉันสามารถค้าขายอาหารได้โดยตรง"
เมื่อได้ยินคำพูดนั้นเทอุจิเหมือนจะแปลกใจเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะเอามูลค่าสุทธิของเขาออกไปหมดแล้ว แต่สิ่งเหล่านี้ก็ยังห่างไกล!
แม้ว่าเขาจะเงียบ แต่เขาก็รู้ว่ามีส่วนผสมที่หัศจรรย์กว่าและสูตรอาหารที่ทรงพลังกว่าในขวดโหลระดับสองและอาจมีขวดโหลที่สูงขึ้น หลังจากที่ได้เห็นเส้นทางสู่นักล่าอาหารเขารู้สึกคันจริงๆ เสียดายที่เงินไม่พอ
“ของมีค่าทั้งหมดสามารถแลกเปลี่ยนกับฉันได้” เฉินโม่อธิบายด้วยรอยยิ้มว่า“สำหรับเชฟแล้วสิ่งที่มีค่าที่สุดคืออาหารที่ผลิตขึ้นเองโดยธรรมชาติตราบใดที่ทักษะการทำอาหารของคุณยังคงพัฒนาต่อไปไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นการทำอาหารวิเศษหรือสร้างสูตรอาหารที่มีคุณค่าทั้งหมดสามารถแลกเป็นขวดโหลกับฉันได้ราคาไม่หลอกแน่นอนไม่ต้องห่วงรับประกันชื่อเสียงของเรา”
ธุรกรรมนี่เป็นระบบที่ประเมินมูลค่ามูลค่าของเงินไม่คงที่
หากรัฐบาลพิมพ์เงินจำนวนมากและทำให้เกิดเงินเฟ้อไม่ต้องสงสัยเลยว่าอัตราส่วนการแลกเปลี่ยนระหว่างเงินและแต้มธุรกรรมจะเพิ่มขึ้น
ดังนั้นเฉินโม่ไม่ได้มุ่งเน้นแค่เรื่องเงิน
นักธุรกิจและขุนนางที่ร่ำรวยเหล่านั้นล้วนอยู่ทุกที่และจะไม่หนีไปไหน แต่ถ้าคนเหล่านี้สามารถสร้างมูลค่าได้สามารถเติบโตได้ไม่ว่าจะเป็นทำอาหารพัฒนาคาถานินจาหรือพยายามอย่างหนักเพื่อหาเงินในที่สุดพวกเขาก็จะผ่านกองกลางกลายเป็นแต้มธุรกรรมในมือเฉินโม่
นี่คือวัฐจักรแห่งคุณธรรมกล่าวอีกนัยหนึ่งชนชั้นสูงของทั้งโลกทำงานเพื่อฉัน?
เฉินโม่ตะลึงกับความคิดในใจ แต่ยังคงรักษาสีหน้าเรียบเฉยเอาไว้