ตอนที่ 16: ลูกค้าพิเศษ
ตอนที่ 16: ลูกค้าพิเศษ
“ท่านหญิงซึนาเดะ…” ชิซึเนะก้มหน้าลงด้วยความอับอายที่ลอร์ดโฮคาเงะโดนหลอกลวงอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้
“เอาเลยยังมีอีกสี่” ซึนาเดะไม่สนใจ
เมื่อติดการพนันรุนแรงเธอจะหน้ามืดตามัวทำอะไรก็ได้ไม่แคร์
เปิดขวดโหลจากนั้นแลกเงินกับโคโนฮะแล้วเปิดต่อไป จนกระทั่งเข้าใจคุณค่าของขวดโหลเหล่านี้
พลังในหมู่บ้านจะสามารถคืนชีพได้อย่างแน่นอน
นี่คือแผนปัจจุบันของซึนาเดะ
เธอต้องคืนชีพนาวากิ
เฉินโม่รู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของซึนาเดะซึ่งแน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา
จากนั้น…ให้สิ่งดีๆ
ชิซึเนะยังคงเปิดขวดสี่ใบถัดไป
หนึ่งขวดสำหรับยาปรับสภาพร่างกายด้วยประสบการณ์มากมายในการผ่าตัดทางการแพทย์ส่วนผสมของยาจากโลกบ่มเพาะ และ ... ขวดเล็ก ๆ ที่สามารถนำโชคดีมาให้
สุดท้ายนี้คือกุญแจสำคัญ
“ยาที่ทำให้โชคดี?” ซึนาเดะมองไปที่ยาขวดเล็กสุดท้าย
“คุณชิซึเนะคุณอาจเป็นผู้ที่ได้รับพรจากหอการค้าผู้ทรงอำนาจแห่งภูมิปัญญา” เฉินโม่อุทานว่า“ขวดโหลระดับ 2 5 ใบล้วนเป็นสินค้าที่ดีโดยเฉพาะขวดนี้ยาอายุวัฒนะรุ่นพิเศษ ดื่มแล้วผู้ใช้จะมีโชคมากขึ้นในชั่วโมงถัดไป!”
นี่ไม่ใช่ยาอายุวัฒนะจากโลก Harry Potter เหรอ?
มันถูกออกแบบเพิ่มเติมโดยเฉินโม่มูลค่ายังคงถูกควบคุมให้ต่ำสุด 6,000 แต้มธุรกรรม
อย่างไรก็ตามเวทย์มนตร์ของมันสามารถสร้างผลกระทบที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ ท้ายที่สุดความโชคดีของเวอร์ชันดั้งเดิมเป็นเพียงภาพลวงตาภายใต้เวทย์มน
“แม้แต่โชคก็ควบคุมได้” ซึนาเดะมองขวดยาใสขวดเล็ก ๆ ดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อสักนิด
โชคเป็นเรื่องเหลวไหลยิ่งกว่ากางเขนแห่งความกล้าหาญ
ดูเหมือนเธอจะคิดอะไรบางอย่างจู่ๆก็ถามว่า“ใช้เปิดไหได้ไหม”
การเปิดไหเป็นการพนันไปในตัว เนื่องจากเป็นยาเสริมโชคบางที…
“ไม่มันไม่ถูกต้องสำหรับการเปิดขวดโหล” เฉินโม่ ทำลายภาพลวงตาของซึนาเดะและพูดด้วยรอยยิ้มลึกลับ "มีเพียงขวดโหลเท่านั้นที่พิเศษไม่มีวิธีใดที่จะส่งผลต่อผลลัพธ์ของการเปิดขวดโหลดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลกับการพนัน คุณซึนาเดะ การเปิดด้วยตัวเองจะดีกว่าเพราะมันแสดงถึง ... การเปลี่ยนแปลงของโชคชะตา"
การเปิดขวดเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับผลกระทบเพราะเฉินโม่เป็นคนใส่เข้าไปข้างใน
แต่เขาไม่สามารถพูดได้
“การเปลี่ยนแปลงในโชคชะตา?” ซึนาเดะพูดซ้ำด้วยเสียงต่ำ
"ใช่" เฉินโม่พยักหน้ากล่าวช้าๆ“ขวดโหลล้วนเป็นสิ่งของที่ไม่ได้เป็นของโลกนี้ คุณไม่ควรแตะต้องมันในโชคชะตาของคุณ สิ่งนี้คือโชคชะตาคุณซึนาเดะ โชคพิเศษของคุณจะไม่ทำงานต่อหน้ามัน”
ซึนาเดะเมื่อคุณสูญเสียบุคคลสำคัญ ทำให้ต้องการเสี่ยงโชคเพื่อจะเปลี่ยนจากพ่ายแพ้เป็นชัยชนะ
คาเงะรุ่น3 เป็นแบบนี้เมื่อเขาเสียชีวิต
จิไรยะก็เช่นกันเมื่อเขาเสียชีวิต
“…” ซึนาเดะเงียบไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหัวมองเฉินโม่พลางเอามือโอบหน้าอก“ยังไงฉันก็ไม่มีเงิน”
“ฉันรู้” เฉินโม่ค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก
แต่แกะอ้วนน่าสงสารจังเธอยังหาวิธีหาเงินไม่ได้
กูลูลู~~
ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น
เฉินโม่ลืมตาเล็กน้อยและมองซึนาเดะด้วยความประหลาดใจ
เสียงนี้มาจากท้องของเธอ
ใบหน้าของซึนาเดะในตอนนี้แดงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็พยายามสงบ
แล้ว กูลูลู~~~
คราวนี้มีอีกเป็นระลอกแต่มาจากชิซึเนะ
“คุณ…” สีหน้าของเฉินโม่เริ่มแปลก ๆ “ไม่เป็นไร…ฉันไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน”
“เพราะท่านหญิงซึนาเดะใช้เงินจนหมดเลย” ชิซึเนะก้มหัวลงและกำท้องของเธอดูน่าสงสารมาก
“แม้ว่าฉันจะขอบคุณคุณมากที่ดูแลธุรกิจของฉันแบบนี้…” เฉินโม่ปิดหน้าผากด้วยสีหน้าทำอะไรไม่ถูกและในที่สุดก็พูดอย่างหมดหนทาง“วิธีที่คุณปฏิบัติต่อขวดโหลด้วยความกระตือรือร้น เอาอย่างนี้เป็นไง คืนนี้ฉันจะเชิญไปทานอาหารเย็นที่โคโนฮะ”
เขาไม่ได้ใจดีเพียงแค่ว่าถ้าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับซึนาเดะในระดับหนึ่งเขาก็จะมีความชื่นชอบตามธรรมชาติสำหรับคนในโคโนฮะ
จะง่ายมากขึ้นในการเริ่มต้นธุรกิจ
ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าพล็อตจะเปลี่ยนไปอย่างไร โฮคาเงะรุ่นที่ห้ามีเพียง ซึนาเดะ เท่านั้นที่จะเป็นผู้สมัคร เมื่อถึงเวลาเธอมีกำลังในมือมากขึ้น
ในขณะที่ทำเงิน เฉินโม่ ไม่สนใจที่จะเข้าข้างกับลูกค้าบางคน
“ใช่นี่มันน่าอายแค่ไหน” ซึนาเดะตบไหล่เฉินโมด้วยแววตาสดใสแล้วพูดอย่างรวดเร็ว“ฉันรู้ว่ามีร้านบาร์บีคิว…”
“ไปกินราเม็งกันเถอะ”เฉินโม่ ขัดจังหวะเธอโดยตรง“ครั้งหนึ่งฉันเคยได้ยินลูกค้าพูดถึงอิจิราคุราเม็ง ดูเหมือนจะมีชื่อเสียงมากดังนั้นฉันจะไปที่นั่น” ตั้งแต่มาโคโนฮะแล้วจะไม่ไปที่อิจิราคุราเม็งได้อย่างไร
และ…
อาจจะถือโอกาสทำธุรกิจได้
“ไอ้ขี้เหนียว” ซึนาเดะไม่มีความสุขอีกต่อไปทำท่าทางเหมือนเด็ก
มุมของดวงตาของเฉินโม่กระตุก คุณเป็นผู้สูงวัยแม้ว่าคุณจะดูเด็กแม้ว่าคุณจะดูดีแม้ว่าคุณจะตัวใหญ่ แต่คุณก็ไม่สามารถทำตัวน่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงได้
“ออกไปกินข้าวกันเถอะ!”
“…” เฉินโม่เดินตามสองคนนี้อย่างเงียบ ๆ และออกไป
สิ่งที่เขาแสดงต่อหน้าต่อตาเขาคือเมืองที่เจริญรุ่งเรือง
บ้านที่มีสองหรือสามชั้นถนนกว้างขวางกระเบื้องปูพื้นเรียบร้อยและฝูงชนที่ไปๆมาๆมีความเจริญรุ่งเรืองมากกว่า "หมู่บ้าน" มากกว่าที่คิดไว้ ถือได้ว่าเป็นเมืองที่ค่อนข้างใหญ่อยู่แล้วการตกแต่งถนนทางด้านซ้ายและด้านขวาก็เป็นลักษณะเฉพาะของโลกนี้เช่นกัน
นี่คือโคโนฮะ…
เฉินโม่มองไปรอบ ๆ ด้วยรูปลักษณ์ใหม่
ระหว่างทางมีคนที่แสดงความเคารพซึนาเดะด้วยความเคารพ ความนิยมของเธอที่นี่สามารถมองเห็นได้ทั่วไป ซึนาเดะไม่ตอบชิซึเนะและมองไปที่ เฉินโม่ที่อยู่ข้างๆเธอ
“พ่อค้าอย่างคุณน่าจะได้เห็นเมืองที่งดงามกว่านี้” ดูเหมือนเธอจะถามอย่างไม่เป็นทางการ
“งดงาม?” เฉินโม่ส่ายหัว“ถ้าคุณดูที่ความงดงามเมื่อเทียบกับเมืองที่ฉันเคยไปสถานที่แห่งนี้ก็เหมือนหมู่บ้านมอมแมมในที่ห่างไกล แต่ฉันไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งที่เรียกว่างดงามและยิ่งใหญ่ แต่เป็นผู้คนที่นี่”
“โอ้?” ดูเหมือนว่าซึนาเดะจะสนใจหันหน้าไปทางเขาและมองมาทางเขา“แล้วคนเราต่างกันยังไง?”