ระบบใช้จ่ายตอนที่188
บทที่ 188: พี่ชายรีเทิร์น
การกระทำของเต่ายักษ์ทำให้หงต้าหลี่และคนอื่น ๆ รู้สึกขบขันและหัวเราะ หงต้าหลี่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขายิ้มและพูดว่า "เต่ายักษ์ ฉันไม่คิดว่าแกจะขี้แยขนาดนี้ อย่างไรก็เถอะ ฉันยังไม่รู้จะช่วยชีวิตแกยังไง ดังนั้นแกต้องอดทนต่อไปอีกสักระยะ ตอนนี้ยังไม่สามารถพาแกกลับบ้านได้!"
เมื่อได้ยินคำพูดของหงต้าหลี่ เต่าก็เปิดปากและคำรามอีกครั้ง
ตอนนี้พวกเขาตัดสินใจที่จะช่วยเหลือเต่าที่โดนจระเข้ตะครุบ ทุกคนต่างก็มีความสุข ถังมู่ซินยิ้มและพูดว่า “ฉันรู้ว่าต้าหลี่มีจิตใจเมตตา ช่วยกันรีบคิดว่าเราจะช่วยมันยังไงดี? แม้ว่ามันจะออกมาไม่ได้ก็เถอะ แต่อย่างน้อยเราก็ต้องช่วยพลิกมันกลับด้านใช่ไหม? ดูตอนนี้สิ ฉันคิดว่ามันคงไม่ได้กินอะไรมานานแล้วแน่ ๆ”
เธอพูดถูก ถ้ามันไม่ใช่เต่า สิ่งมีชีวิตมหัศจรรย์อื่น ๆ คงจะตายจากความหิวโหยไปนานแล้ว
พวกเขาจะช่วยมันได้แน่นอน แต่เห็นได้ชัดว่าขนาดของจระเข้ตัวนี้ที่กำลังตะครุบเต่ามันใหญ่มาก แม้ว่าจะจัดการเข้าไปข้างใน แต่ก็ไม่มีพื้นที่พอ สำหรับเครื่องจักรขนาดใหญ่ก็ไม่สามารถเข้าไปข้างในได้เช่นกัน มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากจริง ๆ
ในขณะที่พวกเขากำลังคิดหาหนทางแก้ไขอย่างหนัก ทันใดนั้นหงต้าหลี่ก็สังเกตเห็นกีเซอร์หวังยืนอยู่ด้านข้างและถามว่า "ลุงหวัง ลุงคิดว่าการใช้วิธีไทจิสในการเคลื่อนกำลังจะได้ผลไหม?"
กีเซอร์หวังส่ายหัวและพูดว่า "ไม่มีทางเลยครับ เพราะนั่นหมายถึงการยืมพลังจากหนึ่งและคืนให้กับมัน ถ้าทำอย่างถูกต้อง เราสามารถใช้แรงเล็กน้อยเพื่อเบี่ยงเบนแรงขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามไม่ว่ากังฟูจะอัศจรรย์เพียงใดก็จำเป็นต้องมีพื้นฐาน การใช้แรง 5 KG เพื่อเบี่ยงเบนแรง 10 KG ก็ยังทำได้ แต่การใช้แรง 50 KG เพื่อเบี่ยงเบนแรง 5,000 KG นั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอนครับ"
ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางแก้ปัญหาใด ๆ
พวกเขาคิดมานานแล้ว แต่จระเข้ที่ตะครุบเต่ายักษ์ตัวนี้มันใหญ่เกินไปจริง ๆ พวกเขาคิดอะไรไม่ออก
หงต้าหลี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดในที่สุดว่า "โอเค ตอนนี้ช่างเรื่องนี้ก่อน หยูหยิน ขอวิดีโอที่ถ่ายไว้ตอนนี้หน่อย ฉันจะกลับไปคิดอะไรบางอย่าง”
"โอ้ โอเค" หลินหยูหยินเห็นด้วยและรีบหยิบแฟลชไดรฟ์ออกมาเพื่อบันทึก หงต้าหลี่หันกลับมาและพูดว่า "อืม กลับกันเถอะ วันนี้เราไม่ได้เตรียมตัวกันมาเลย ไว้พอเตรียมเครื่องมือเรียบร้อยแล้ว เราค่อยกลับมากันใหม่"
เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เพื่อนที่เหลือก็ต้องทำตามเท่านั้น
หลังจากหลินหยูหยินเก็บอุปกรณ์บินของเธอ พวกเขาก็เดินกลับทันที เมื่อเดินผ่านทางแยก พวกเขาก็เข้าไปดูด้วย มีเพียงหินงอกหินย้อยที่เหมาะให้สำหรับนักท่องเที่ยวเข้าชม แต่ไม่มีอะไรอื่น
หลังจากที่พวกเขาออกมาจากโพรงถ้ำสู่ถ้ำใต้ดิน หลินห่าวจำได้ว่าเขามีบางอย่างจะถามหงต้าหลี่ เขารีบดึงหงต้าหลี่กลับมาและถามว่า "ท่านนายน้อยครับ ถ้ำนี้เป็นจุดที่เหมาะสำหรับฉากในภาพยนตร์ของเรา ท่านนายน้อยคิดว่า.."
"ฉันอนุญาต!" เขาพูดตรง ๆ ว่า "หลังจากที่ฉันไล่พวกที่น่ารำคาญพวกนั้นออกไปได้ นายสามารถนำลูกน้องของนายเข้ามาได้เลย!"
ด้วยความกล้าหาญของเขา หลินหยูหยินอยู่เคียงข้างเขา หงต้าหลี่ไม่เชื่อว่าหัวหน้าจ้าวจะกล้าใช้ความรุนแรงกับเขา!
ถ้าหัวหน้าจ้าวกล้าแตะผมเส้นเดียวของหลินหยูหยินละก็ สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติจะเชิญเขาไปพูดคุยดื่มชาแน่นอน นานแค่ไหน เขาก็ไม่แน่ใจ ฮึ!
หลังจากได้รับการอนุมัติจากหงต้าหลี่ หลินห่าวก็โล่งใจ คำพูดของท่านนายน้อยเป็นเหมือนตะปูที่ตอกเข้ากับแผ่นเหล็ก พวกเขาจะฟังคำสั่งไม่เปลี่ยนแปลง
เขาคิดอยู่พักหนึ่งและทันใดนั้นก็จำได้ว่ายังไม่ได้ตัดสินใจเรื่องชื่อของภาพยนตร์ เขารีบถามว่า "ท่านนายน้อยคิดว่าเราควรใช้ชื่ออะไรสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ครับ?"
"ชื่อเหรอ?" หงต้าหลี่ลูบคางของเขา ตามมุมมองของเขา ชื่อดี ๆ จะอยู่ได้นาน เขาตบต้นขาของเขาและพูดว่า "ขอตั้งชื่อว่าอัศวินดาวตกปราบอีแร้ง,ดาบสวรรค์ และ กระบี่ปราบมังกร
"พรู้ดดดด!" เมื่อได้ยินชื่อ ทุกคนก็อดหัวเราะไม่ได้
ชิ หัวเราะเข้าไป พวกนายคงคิดไม่ถึงความหมายของชื่อพวกนี้หรอก!
พูดตามตรงหลินห่าวก็อยากจะหัวเราะเหมือนกัน แต่เขาไม่กล้า เขาพยายามจะอั้นขำ แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถทำได้และพูดว่า "ท่านนายน้อย ชื่อนี้ไม่ยาวไปหน่อยเหรบครับ ทำไมเราไม่ย่อให้สั้นลงสักหน่อย? นอกจากนี้ชื่อตัวละครหลักควรชื่อว่าอะไรครับ?"
"ตัดสินใจเองเลย" หงต้าหลี่ตัดสินใจแค่ 2 วินาที "ไม่ดีกว่า เรื่องชื่อตัวละครหลัก อย่าตั้งชื่อเขาว่าหลงเซียงเทียน!"
จริง ๆ แล้วเขาตั้งใจจะตั้งชื่อว่า เสี่ยวเฟิง นั่นคือกษัตริย์เสี่ยว ตัวละครโปรดของหงต้าหลี่! อย่างไรก็ตามการตั้งชื่อตัวละครหลักของภาพยนตร์ เสี่ยวเฟิงไม่ค่อยจะเหมาะสม รอฉันสร้างเรื่องครึ่งพระเจ้าครึ่งปีศาจในโลกนี้ก่อนเถอะ ไว้ค่อยใช้ชื่อนี้กับเรื่องนั้น! โวะฮ่าฮ่าฮ่า!
กลุ่มของพวกเขาเดินออกไป เมื่อพวกเขาออกจากถ้ำใต้ดิน พวกเขาก็มึนงงทันที
ตอนนี้เป็นเวลา 20.00 น. แล้ว ไม่น่าจะมีใครอยู่แถวนี้ แต่ตอนนี้มีคนอีก 200 คน มาขวางทางไว้ หัวหน้าของพวกเขาเป็นชายหัวโล้นอายุประมาณ 40 ปี เขาถือแก้วมาด้วยและในแก้วก็เป็นเบียร์และเยลลี่ เขาเป็นคนที่ถูกหลินหยูหยินช็อตไฟฟ้า "30,000 โวลต์" ล้มลง เขาคือหัวหน้าจ้าว
เมื่อเห็นหงต้าหลี่และกลุ่มเพื่อนของเขาเดินออกมา เขาก็ชี้ไปที่กลุ่มของหงต้าหลี่ "จับมัน! จับพวกมัน! ระวังสาวน้อยผมสีฟ้าที่มัดผมสองแกะด้วย เธอมีกระบองไฟฟ้าด้วย!”
เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น หงต้าหลี่ก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
มันน่ารำคาญจริง ๆ เมื่อเห็นคนไอคิวต่ำ ๆ ไม่เพียงแต่เขาจะโชคร้าย แต่เขายังทำให้คนอื่นอารมณ์เสียด้วย ในฐานะที่เป็นผู้ติดตาม เจ้านายของเขาไม่ใช่คนที่จะแนะนำตลอด แล้วผู้ติดตามจะเสี่ยงชีวิตเพื่ออะไร?
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้ลงเอยด้วยการต่อสู้
เมื่อเห็นหัวหน้าจ้าวกำลังวิ่งเข้าหาหงต้าหลี่และกลุ่มของเขา ชายในชุดสูทก็เดินออกมาจากด้านข้าง เขาอายุประมาณ 30 ปีและสวมแว่นกันแดดแม้ในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด เขาคาบบุหรี่ไว้ในปาก เขายืนอยู่ตรงหน้าหงต้าหลี่และกลุ่มเพื่อน ๆ ของหงต้าหลี่อย่างเรียบเฉยเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของพวกเขา
ใคร ๆ ก็อยากรู้ว่าเขาคือใครและเขาเข้ามาขัดขวางธุรกิจใช่ไหม?
หัวหน้าจ้าวเองก็สงสัยเช่นกัน เขาโบกมือและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย 200 คนก็หยุดทันที จากนั้นเขาก็ถามว่า "คุณเป็นใคร มาที่นี่เพื่ออะไร?"
"ฉันหรอ?" ชายคนนั้นโบกมือและชายอีกสี่คนก็รีบวิ่งมาจากบริเวณรอบ ๆ และจับหัวหน้าจ้าว จากนั้นชายที่สวมแว่นกันแดดก็หยิบหนังสือรับรองออกมาจากกระเป๋าและเดินไปหาหัวหน้าจ้าวพร้อมกับโบกมือให้เขาต่อหน้าเขา "ผมมาจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติ คุณชื่อจ้าวชางฟ่าใช่ไหม? ไม่มีอะไรมาก แค่จะชวนคุณมาดื่มชาสักถ้วย”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หงต้าหลี่ก็แสยะยิ้มทันที
การได้รับเชิญจากสำนักงานรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเพื่อเรียกคุย เข้าไปคุยได้ง่าย แต่ยากที่จะพูดว่าเขาจะออกมาได้เมื่อไหร่
ตามที่คาดไว้จ้าวชางฟ่ารู้สึกหวาดกลัวทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณจะมาจับฉันทำไม? ทำไม? พวกเราอยู่คนละหน่วยงานกัน แม้ว่าฉันจะถูกเรียก แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ใช่มั้ย?”
"เดิมทีมันไม่ใช่เรื่องของเรา" ชายสวมแว่นพูดว่า "แต่ปัญหา คือ คุณกำลังจะหาเรื่องหลินหยูหยิน“พูดอย่างนั้นเขาก็โบกมือเรียกพวก”พาเขาออกไป ให้เขาดื่มชาสักถ้วย ดื่มช้า ๆ "
หงต้าหลี่เฝ้าดูด้วยความยินดี เขารู้ดีว่าสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไว้ จริง ๆ แล้วพวกเขาจะไม่ปรากฏตัว แต่เมื่อมีคนต้องการทำร้ายหลินหยูหยิน พวกเขาก็ต้องออกมาช่วยอย่างแน่นอน!
แต่ก็ไม่รู้ว่าชายสวมแว่นกันแดดมีอำนาจมากแค่ไหน หากเขามีอำนาจมาก พวกเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากเขาเกี่ยวกับปัญหาจระเข้ตะครุบเต่ายักษ์
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้ ชายสวมแว่นกันแดดก็โบกมือและไล่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่จ้าวชางฟ่ารวบรวมมา จากนั้นเขาก็หันกลับมาและยิ้มให้หงต้าหลี่ เขาพูดว่า "สวัสดีครับ ท่านคือท่านนายน้อยต้าหลี่ใช่ไหม? ผมชื่อมู่ฮุยโชว เราอยู่ข้างเดียวกัน ผมน่าจะแก่กว่าคุณไม่กี่ปี เรียกผมว่าพี่มู่ก็ได้ จะได้ฟังดูสนิทสนมกันหน่อย ฮิฮิ"
ดูนี่ ดูนี่ เขาเป็นมิตรและเข้าถึงได้เหรอ?
หงต้าหลี่เห็นด้วยและพูดว่า "งั้นฉันขอเรียกนายว่าพี่ชายรีเทิร์นล่ะกัน!"
ทุกคนที่อยู่รอบตัวพวกเขาต่างหัวเราะกันทันที
ชายสวมแว่นกันแดดจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติรู้สึกงงกับชื่อที่ต้าหลี่ตั้งให้ แต่หงต้าหลี่ก็ไม่ผิดที่เรียกเขาแบบนั้น ท้ายที่สุดฮุยโชวก็เข้าใจความหมายของชื่อที่ต้าหลี่ตั้งให้
มู่ฮุยโชวยิ้มและพูดว่า "ผมอยากจะถามว่าตอนนี้พวกคุณว่างไหม? เราไปหาสถานที่พูดคุยกันได้ไหมครับ?"
หงต้าหลี่รู้ดีว่าเขาสนิทกับหลินหยูหยินมาก สถานการณ์นี้จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว แน่นอนเขาไม่ปฏิเสธ หงต้าหลี่ยิ้มและพูดว่า "โอเค ได้อยู่แล้ว"
“รถคุณจอดอยู่ข้างหน้าใช่ไหม?” มู่ฮุยโชวพูดว่า "ไปกันเถอะครับ"
และจากนั้นพวกเขาก็หาที่สบาย ๆ เพื่อพูดคุยกัน พวกเขาเดินไปที่รถทันที
พวกเขาขึ้นรถโซแองเจิ้ล ตอนนี้ใครสักคนจากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติต้องการคุยกับหงต้าหลี่ เขาจึงต้องการคุยกับหงต้าหลี่เป็นการส่วนตัว แม้แต่หวังหมิงหยูก็ต้องลงจากรถและถอยห่างออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย ท้ายที่สุดมีเพียงหงต้าหลี่,ถังมู่ซิน,หลินหยูหยิน และชายสวมแว่นกันแดดเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ข้างในรถ
“พี่รีเทิร์นมีเรื่องอะไร ทำไมมันดูลึกลับจัง?” หงต้าหลี่มองไปนอกหน้าต่างที่ชายจากสำนักงานรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเฝ้าอยู่รอบนอกและถามว่า "ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่เลย ที่พี่ชายมาหาฉันตอนกลางคืนแบบนี้ ใช่ไหม?" ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า "พี่ชายรีเทิร์น พี่จะไม่ถอดแว่นกันแดดของพี่ออกหน่อยเหรอ เราอยู่ในรถแล้วนะ?"
"ฮ่าฮ่า ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นหรอกครับ" มู่ฮุยโชวยิ้มและพูดว่า "เพราะแว่นตานี้ถูกคิดค้นโดยมิสหยูหยิน" มู่ฮุยโชวแตะแว่นกันแดดของเขาที่คล้ายกับนักแสดงไซคลอปที่สวมบทในหนัง X-Men และพูดว่า "แว่นกันแดดนี้มีเซ็นเซอร์แม่เหล็กไฟฟ้าที่สามารถค้นหาตัวรับสัญญาณที่อยู่ใกล้ ๆ นอกจากนี้ยังมีเซ็นเซอร์ความร้อนและสามารถค้นพบสิ่งมีชีวิตในจุดบอดของผมได้"
"เซ็นเซอร์ความร้อน?" หงต้าหลี่ชอบความสนุกสนานและอุปกรณ์ขนาดเล็กประเภทนี้ "มันทำอะไรได้เหรอ?"
"มันเหมือนกับงูน่ะครับ ตาของงูมองไม่เห็น มันต้องอาศัยการตรวจจับแหล่งความร้อนที่อยู่โดยรอบเมื่อออกล่าเหยื่อ" มู่ฮุยโชวอธิบายจบ จากนั้นก็เปลี่ยนหัวข้อ "อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยครับ เหตุผลที่ผมปรากฏตัวในวันนี้ ส่วนหนึ่ง คือ ผมกังวลเกี่ยวกับหัวหน้าจ้าว อีกเหตุผลหนึ่ง คือ ผมอยากถามพวกคุณทุกคนว่าคุณเห็นอะไรในถ้ำที่ทางเรายังตรวจไม่พบงั้นเหรอครับ?"
