ระบบใช้จ่ายตอนที่153
บทที่ 153: สัตว์ประหลาดปรากฎตัว
เมืองเทียนจิง ทิศใต้วงเวียนที่สอง อาคารหนานจิง ชั้น 7 อาคารหมิงซินเน็ตเวิร์ค
"พี่ชาย ครั้งนี้พี่ต้องช่วยฉันนะ!" หลิวหมิงเฉิงที่กำลังหดหู่นั่งลงบนโซฟาก็ได้พูดออกมา "ยอดเข้าชมเว็บไซต์ร้านหนังสือตุรกีของฉันลดลงกว่าครึ่งในเวลาเพียงหนึ่งเดือนเดียว และยังคงลดลงเรื่อย ๆ อีก พี่ช่วยขอให้พ่อแบ่งเงินมาให้ฉันได้ไหม? ไม่งั้นร้านหนังสือตุรกีต้องล้มละลายแน่ ๆ!"
ร้านหนังสือตุรกีของหลิวหมิงเฉิง เดิมทีมีการเข้าชมเว็บไซต์ต่อวัน 1.2 ล้านคนและเป็นผู้ประกอบการในอุตสาหกรรมวรรณกรรมออนไลน์ แต่ใครจะคาดคิดว่าการเข้าชมเว็บไซต์ของเขาจะลดลงอย่างหนักในระยะเวลาเพียงหนึ่งเดือน
ที่เป็นแบบนี้เพราะว่าหงต้าหลี่นั้นโชคดีจริง ๆ
หากเป็นในชีวิตก่อนหน้านี้ อุตสาหกรรมวรรณกรรมออนไลน์เสถียรภาพแล้ว แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นขนาดไหน แต่ก็คงไม่มากเท่าในโลกนี้ ซึ่งที่นี่อุตสาหกรรมวรรณกรรมออนไลน์ยังไม่ได้เป็นอุตสาหกรรมที่ใหญ่ขนาดนั้นและแหล่งรายได้หลักมาจากการสั่งซื้อของผู้อ่าน ลิขสิทธิ์อื่น ๆ ก็ยังไม่ถูกนำไปใช้อย่างเต็มที่
ดังนั้นการจ่ายให้ในราคาสูงในเว็บไซต์จงเตียนจึงดึงดูดผู้เขียนจำนวนมากได้อย่างง่ายดาย ควบคู่ไปกับรูปแบบเรื่องราวนิยายใหม่ ๆ และน่าสนใจของมหาเทพทั้งห้า และเทพเจ้า ระดับเทพที่คอยสนับสนุนนักเขียนกว่า 20 เรื่อง ทำให้ดึงดูดผู้คนให้มาอ่านเพิ่มขึ้นมากมาย
ด้วยเหตุนี้ร้านหนังสือตุรกีจึงได้ขาดทุนย่อยยับ
จริง ๆ แล้วไม่มีใครตำหนิหลิวหมิงเฉิงได้ มันเป็นเพียงโชคร้ายที่เขาต้องเผชิญกับสิ่งมหัศจรรย์อย่างหงต้าหลี่ ถ้าไม่ใช่หงต้าหลี่ แต่เป็นคนอื่น คนพวกนั้นก็คงไม่ได้ทำแบบเขา เพราะจริงๆแล้วสิ่งที่เขาทำมันก็เพียงแค่ถลุงเงินเพื่อทำภารกิจของเขาเท่านั้น
"ช่างมัน" หลิวหมิงซินพูดชัดเจน "คู่ต่อสู้ของนายเป็นถึงอาเสี่ยที่แสนอัจฉริยะ เขาไม่คิดว่าจะได้เงินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว หากนายจ่ายเงินเพิ่มให้กับนักเขียนตั้งแต่แรก มันก็อาจจะแตกต่างจากในตอนนี้ แต่ตอนนี้พวกเขาทำไปแล้ว มันสายเกินไปที่จะพยายามเอาชนะพวกเขา พูดได้อีกอย่างว่า.. " หลิวหมิงซินส่ายหัวช้า ๆ "ไม่สิ เว้นแต่ว่านายจะทุ่มเงินได้เหมือนเขาและยอมเสียเงิน โอกาสชนะก็จะพอมีอยู่บ้าง"
"เสียเงินเนี่ยนะ?" หลิวหมิงเฉิงโวยวาย “ถ้าอย่างนั้นฉันก็อาจจะต้องปิดร้านหนังสือออนไลน์ไปเลยก็ได้!”
“อ๊า บ้าจริง ทำไมฉันถึงพูดแบบนั้นออกไปกันนะ” หลิวหมิงซินหมดหนทางเช่นกัน จริง ๆ แล้วใครก็ตามที่ต้องเผชิญหน้าต่อสู้คนอย่างหงต้าหลี่ คงรู้สึกหดหู่เช่นกัน “นายในตอนนี้ไม่สามารถมองว่าหงต้าหลี่เป็นคู่แข่งธรรมดา ๆ ได้อีกแล้ว เพราะเขาไม่เคยคำนึงถึงผลที่ตามมาเมื่อเขาถลุงเงินไปเลย เขาน่ะคิดที่จะใช้เงินไปเพียงเพื่อสนองความต้องการของตนเอง และนายก็คงเห็นผลลัพธ์แล้วสินะ” หลิวหมิงซินยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "คนโง่ ๆ อย่างมันทำไมถึงโชคดีอย่างนี้วะ โชคดีชิบหาย ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย?”
"ถ้าอย่างนั้นเราจะทำยังไงดีครับพี่?!" เมื่อได้ยินคำพูดของพี่ หลิวหมิงเฉิงก็พูดว่า "ถ้าอย่างนั้นผมจะต้องเห็นร้านหนังสือตุรกีของผมปิดตัวลงเพราะไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลยงั้นเหรอ? แต่ถ้าเป็นแบบนี้ มันจะไม่ใช่ผมคนเดียวที่ต้องเสียหน้า แต่เป็นตระกูลหลิวทั้งหมดนะครับ!"
"ฉันรู้แล้ว" หลิวหมิงซินถอนหายใจ “ในอนาคตจะเกิดการประชันระหว่างตระกูลของเขาและของเราแน่นอน ในตอนนี้ฉันพอจะมีวิธีช่วยนายอยู่”
"วิธีอะไรงั้นเหรอครับ?!" เมื่อได้ยินพี่ชายที่ยอดเยี่ยมพูดว่ามีแผนจะช่วยเขา หลิวหมิงเฉิงก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องกัน แต่พรสวรรค์ในการเป็นผู้นำก็เทียบไม่ได้กับพี่ของเขา แม้ว่าความสามารถของหลิวหมิงเฉิงจะมีจำกัด แต่เขาก็มีความเชื่อมั่นในตัวพี่ชายของเขามาก
"วิธีที่ดีที่สุด คือ นายไม่ต้องทำอะไรเลยและปล่อยให้ร้านหนังสือตุรกีล้มละลาย" หลิวหมิงซินยิ้มและพูดว่า
“พี่เอาจริงเหรอ? พี่หมายความว่าเราจะปิดเว็บไซต์ร้านหนังสือตุรกี มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วเหรอ? ผมไม่เข้าใจ!” หลิวหมิงเฉิงถาม
"แน่นอน นายต้องไม่เข้าใจอยู่แล้ว" หลิวหมิงซินอธิบาย “สิ่งสำคัญที่สุดของเว็บไซต์ร้านหนังสือตุรกี คือ มันเป็นของตระกูลหลิวของเรา แล้วถ้าร้านหนังสือตุรกีเจ๊ง นายคิดว่าตระกูลหงจะคิดยังไง?”
“ตระกูลหง?” หลิวหมิงเฉิงพึมพำ “พวกเขาจะคิดยังไง? พวกเขาจะคิดว่าเราแพ้หงต้าหลี่ เหรอ? อืม..พี่ชาย พี่กำลังจะให้เราจงใจให้ฝ่ายตรงข้ามคิดว่าเราอ่อนแอสินะครับ?”
"ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าแกจะฉลาดขึ้นมาแล้ว เข้าใจคำใบ้แล้วสินะ" หลิวหมิงซินยิ้มและพูดว่า "ฉันได้ยินมาว่าพ่อจะเคลื่อนไหวในไม่ช้า ถ้าเขาคิดว่าเราอ่อนแอและระมัดระวังตัวน้อยลง เมื่อนั้นพ่อก็จะทำสิ่งที่เขาต้องการสำเร็จ นายก็จะมีเครดิตด้วย ไม่ว่าในกรณีใดนายก็จะไม่ขาดทุนเลยสักนิด"
"อ่า เข้าใจแล้วครับ" เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวหมิงเฉิงก็มีความสุขมากขึ้น “ถ้าเป็นอย่างนี้ผมก็สบาย ผมจะไม่สนใจเว็บไซต์ร้านหนังสือตุรกีอีกต่อไปและปล่อยให้มันดูแลตัวเอง แต่พี่ชาย เมื่อเว็บไซต์ร้านหนังสือตุรกีเจ๊ง ผมจะไม่มีเงินติดกระเป๋าเลยน่ะสิ”
หลิวหมิงซินรู้ตั้งแต่แรกว่าน้องชายของเขามาที่นี่เพื่อขอเงิน เขายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "เราเป็นพี่น้องกัน ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงว่านายคิดอะไรอยู่" พอพูดอย่างนั้นจบ เขาก็หยิบการ์ดและส่งให้เขา “มีเงินอยู่ในการ์ดห้าล้านหยวน อย่าลืมเอามาคืนล่ะ ใช้จ่ายเท่าที่จำเป็นนะ กำไรของฉันตอนนี้ยังนิ่งอยู่ จำไว้ว่าอย่าทำให้พ่อเดือดร้อนล่ะ ช่วงนี้เขาดูยุ่งมาก ๆ”
"ผมเข้าใจแล้ว ๆ!" การที่เขาได้เงินใช้ห้าล้านหยวนทำให้หลิวหมิงเฉิงอารมณ์ดีขึ้นมาทันที เขาใส่การ์ดในกระเป๋าของเขาและยิ้มพร้อมกับพูดว่า "งั้นผมกลับก่อนนะ ผมจะไม่รบกวนพี่แล้ว ฮิฮิ"
"อืม ขับรถระมัดระวังด้วย"
หลังจากที่หลิวหมิงเฉิงออกไป หลิวหมิงซินก็ส่ายหัวและบ่นว่า "พ่อหยิบเงินไป 200 ล้านจากทุนของฉัน ดูเหมือนว่าเขาตั้งใจจะทำอะไรที่ใหญ่ในช่วง1-2เดือนที่ผ่านมาสินะ หวังว่าทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีนะ"
เมื่อเขาคิดถึงจุดนี้ เขาก็นึกถึงใบหน้าของหงต้าหลี่อย่างช่วยไม่ได้และนึกถึงคำพูดบางอย่าง ก่อนที่หลิวหมิงซินจะพูดว่า "บางทีก็น่าหดหู่อยู่นะ หงต้าหลี่เหมือนแค่ต้องการจะใช้เงินเท่านั้น ซึ่งก็มีคนมากมายต้องการทำร้ายเขา แต่คนเหล่านั้นก็ไม่มีวิธีที่จะทําร้ายหงต้าหลี่เลย ฮิฮิ มันก็น่าสนใจดีที่ได้อยู่ฝั่งตรงข้ามเขา ถึงฉันจะรู้อยู่แล้วก็เถอะว่ามันจะ.."
จริง ๆ แล้วหงต้าหลี่เริ่มต้นด้วยการเปิดเว็บไซต์จงเตียน หลิวหมิงซินรู้อยู่แล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้
ปัญหาก็คือว่าในเวลานั้นหงต้าหลี่ไม่ได้เปิดเว็บไซต์มาเพื่อต่อสู้กับหลิวหมิงเฉิง เขาทํามันเพียงเพราะเขาต้องการถลุงเงินเท่านั้น แต่สิ่งที่น่าตกใจคือมันสามารถจัดการกับหลิวหมิงเฉินได้รวดเร็วมากจนไม่มีใครสามารถรับมือได้
"ไม่ง่ายเลยจริงๆแฮะ" หลิวหมิงซินถอนหายใจ "ถ้าเราปล่อยให้เขาเล่นอยู่คนเดียว ฉันกลัวว่าเขาจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต แม้ว่าเราจะต้องการทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดเขา แต่ก็ไม่มีวิธีไหนที่สามารถคาดเดาสิ่งที่เขาจะทําต่อไปได้ นี่มันทําให้ฉันปวดหัวจริง ๆ เลย"
ไม่เพียงแต่หลิวหมิงซินที่หดหู่กับหงต้าหลี่ แต่ถังมู่ซินเองก็หดหู่เช่นกัน
แม้ว่าเธอจะตามหงต้าหลี่ทุกวัน เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะจัดการแข่งขัน E-Sports แบบนี้
ในโลกนี้ กีฬาเป็นแหล่งความบันเทิงที่ผู้คนต่างต้องการ เพลงและภาพยนตร์มันเป็นสิ่งที่ผู้คนชอบในเวลาว่าง แต่สําหรับการเล่นเกมมันคือการเล่นเพื่อฆ่าเวลาหรือเสียเวลาไป โดยตามปกติของโลกนี้ คนที่ใช้เวลาเล่นในร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่และไม่ พวกเขาจะเกรดต่ำกว่าคนอื่นเสมอ ไม่อย่างนั้น คนที่มีพรสวรรค์การเล่นเกมอย่างหลินซี่ฉวน คงไม่โดนบังคับและหนีออกจากบ้านมาเพื่อเล่นเกมแบบนี้
ภายใต้สภาพแวดล้อมนี้ การที่จัดการแข่งขัน E-Sports มันจะสามารถเป็นไปได้จริงเหรอ?
ในขณะที่ถังมู่ซินกำลังครุ่นคิด หงต้าหลี่ที่เหนื่อยมากก็นอนบนต้นขาของเธอ
ทําให้ใบหน้าของถังมู่ซินเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เธอต้องการที่จะผลักออกไป แต่อีกใจก็ไม่ได้จะทำแบบนั้น แต่ถ้าเธอไม่ผลักออกไป มันก็ดูจะ…. หัวใจของถังมู่ตอนนี้เต้นโครมครามและเหงื่อของเธอก็ไหลออกมากพอสมควร
ทันใดนั้นประตูห้องน้ำของผู้หญิงก็ถูกผลักออกเบา ๆ ถังมู่ซินตาค้าง เธอเห็นเด็กสาวแสนสวยเดินออกมา เด็กผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนจะขี้อาย แต่นั่นไม่สามารถปกปิดใบหน้าที่สวยงามของเธอได้ ผมยาวของเธอพาดไหล่และเธอก็สวมชุดสีขาว มีโบว์ผูกผมสีทองติดอยู่ที่ผมของเธอ เธอสวมชุดสีขาวเปล่งประกายแวววาว
ถังมู่ซินเหมือนถูกสะกดเมื่อเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ ราวกับเป็นธิดาจากสวรรค์
เมื่อเด็กผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาหาใกล้ ๆ อย่างช้า ๆ ถังมู่ซินเห็นว่าเธอคงอายุประมาณ 13-14 ปีและผิวพรรณของเธอก็ขาวดั่งหิมะและเนียนเหมือนดอกไม้ เธอดูสวยงามจนละสายตาไม่ได้
ถังมู่ซินเองก็งดงาม แต่เมื่อเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ เธอรู้สึกเหมือนเธออยู่ในความฝัน ถังมู่ซินขยี้ตาของเธออย่างจริงจัง
เมื่อเธอเห็นผู้ติดตามหญิงสองคนอยู่ด้านหลังของเธอ ถังมู่ซินก็แน่ใจว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ที่เหมือนนางฟ้าจริง ๆ คือ หลินซี่ฉวน
ถังมู่ซินกระทุ้งข้อศอกของหงต้าหลี่อย่างรุนแรง "ต้าหลี่ ต้าหลี่ ตื่นเร็ว ตื่นมาดูนางฟ้า!"
หงต้าหลี่พลิกตัวไปทางอื่นด้วยความไม่พอใจและยังคงนอนต่อ น้ำลายของเขาเกือบจะไหลตรงมุมปาก เขาตื่นขึ้นมาด้วยความสับสนพร้อมกับพูดไปว่า "จะมีนางฟ้าตอนกลางวันแสก ๆ ได้ยังไง เธอฝันไปแล้วมั้ง ห้ามปลุกฉันนะ ให้ฉันนอนหลับต่อเถอะ"
"รีบ ๆ ตื่นเร็ว!" แต่หงต้าหลี่ก็ยังคงนอนหลับต่อ "นางฟ้าอยู่ตรงหน้านายแล้ว หากนายไม่ยอมตื่น นายจะเสียใจแน่!"
"ฮะ!!!" หงต้าหลี่ลุกนั่ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเต็มใจ เขาลูบตาของเขาและพูดว่า "นางฟ้าบ้าบออะไร"
แล้วเขาก็เห็นหลินซี่ฉวนยืนอยู่ตรงหน้าเขาและแสดงสีหน้าเขินอาย
"ห๊ะ" หงต้าหลี่เช็ดน้ำลายที่ไหลออกมาและถาม "เธอเป็นใคร?"
เด็กผู้หญิงคนนั่นก็ได้หัวเราะ เธอคือหลินซี่ฉวน "พี่ชาย พี่ไม่รู้จักฉันจริง ๆ เหรอ?" เมื่อได้ยินเสียงของเธอและเห็นว่าเป็นหลินซี่ฉวน เขาเกือบจะไม่เชื่อสายตาของเขา เพราะเด็กตรงหน้าเขาตอนนี้ไม่มีอะไรที่เหมือนกับเด็กสาวขอทานที่ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งและสกปรกเลย เธอตอนนี้เหมือนกับธิดาจากสวรรค์ เขาคิดอะไรบางอย่างออกมา จากนั้นก็พูดออกไปว่า "นี้เธอหนีมาจากจักรพรรดิหยกเหรอ?"
"ฉันอยากจะฆ่านายให้ตายจริง ๆ เลย!" ถังมู่ซินโกรธมากจนเธอเหยียบเท้าของหงต้าหลี่ ถังมู่ซินพูดว่า "นี่คือหลินซี่ฉวน เด็กผู้หญิงขอทานที่นายเจอข้างถนนไง!"
"โอ้ หลินซี่ฉวนสินะ" หงต้าหลี่ต้องการกลับไปนอนหลังจากพูดจบ แต่เขากลับพูดประโยคนี้ขึ้นมา "เธอคือหลินซี่ฉวนเหรอ?!" เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็ตบหัวตัวเอง "หลินซี่ฉวนของฉันไม่น่าจะสวยขนาดนี้! ต้องมีสัตว์ประหลาดซ่อนอยู่ภายในแน่ๆ!"
ทุกคน: "....."
ถังมู่ซินเกลียดเขามากจนอยากโยนเขาออกนอกหน้าต่าง เธอยืนขึ้นด้วยความโกรธและจับหลินซี่ฉวนและเดินออกไป "น้องสาวซี่ฉวน อย่าอยู่ใกล้คนบ้านี้เลย! ให้เขานอนหลับฝันไปเถอะ!"
"เธอคือหลินซี่ฉวนจริง ๆ เหรอ?" หงต้าหลี่บีบต้นขาของเขาอย่างแรงและสูดลมหายใจเข้า "โอ้ย เจ็บ! นี่ไม่ใช่ความฝัน!"
