ตอนที่แล้วตอนที่ 116 เธอร้องไห้เหรอ?
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 118 ที่รัก รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง?

ตอนที่ 117 เป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรสงสัยคุณ


​​​​​​​เธอจ้องเขาแบบนั้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หยาดน้ำตาติดตามขนตาหนายาวของเธอ เมื่อเธอกะพริบตาก็ตาลงมาอาบใบหน้าที่บอบบาง

เหมาเยซื่อไม่เคยรู้สึกอะไรกับน้ำตาของผู้หญิง

เขาจะรู้สึกรำคาญด้วยซ้ำ

หากมีใครพยายามเอาชนะเขาด้วยความสงสารหรือด้วยน้ำตา แต่เขาจะต่อต้าน

แม้แต่หยางเชาชิง ก็เคยพูดหลายครั้งว่าหัวใจของเขาทำจากก้อนหินที่ทั้งเย็นชาและแข็งเกินไป

ไม่มีผู้หญิงคนไหนให้ความอบอุ่นเขาได้

แต่ในขณะนี้เหมาเยซื่อรู้สึกว่าเขาไม่มีภูมิคุ้มกันต่อน้ำตาของผู้หญิง

เมื่อมองไปที่หญิงสาวดวงตาแดงก่ำในอ้อมแขนของเขา ใบหน้าที่แสดงความคับแค้นใจและการกล่าวหาของเขา เขารู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย

เขาขอโทษโดยแทบไม่ลังเลใด ๆ

“คุณร้องไห้เหรอ? เป็นเพราะคุณคิดว่าผมสงสัยคุณใช่ไหม ที่รัก ผมขอโทษ ผมขอถอนคำพูดเมื่อกี้นะ อย่าโกรธผมเลยนะ”

เหมาเยซื่อไม่เคยรู้เลยว่าอาการตกใจกลัวมันเป็นอย่างไร

แต่เมื่อน้ำตาของเฉียวเมียนเมียนไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างเงียบ ๆ เขาก็รู้สึกได้เป็นครั้งแรก

นิ้วเรียวของเขาเช็ดน้ำตาออกจากมุมตาของเธออย่างเชื่องช้า และเมื่อปลายนิ้วสัมผัสกับน้ำตาอุ่นและเปียกของเธอ คลื่นแห่งความสับสนและความหงุดหงิดก็เข้ามาเต็มหัวใจของเขา

เมื่อเขายังไม่พูดอะไรก็ดูไม่มีอะไร แต่ทันทีที่เขาขอโทษผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาก็เริ่มร้องไห้อย่างรุนแรงยิ่งขึ้น

น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธออาบเต็มแก้ม

หยาดน้ำตาอุ่น ๆ กระทบหลังมือเขา แผดเผาหัวใจยิ่งนัก

“เฉียวเมียนเมียน อย่าร้องไห้อีกเลยนะ”

หลังจากล้มเหลวในการเล้าโลมผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เหมาเยซื่อก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ถอนหายใจอย่างเสียใจ และจับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เขาถามด้วยคิ้วขมวดว่า

“บอกผมสิ ว่าผมควรทำอย่างไร เพื่อให้คุณไม่โกรธผม”

“ผมไม่ได้สงสัยคุณจริง ๆ ผมเชื่อว่าคุณไม่หักหลังผม”

เฉียวเมียนเมียนมองเขาด้วยน้ำตาคลอเบ้า ยิ่งชายคนนั้นกระซิบ เธอก็ยิ่งรู้สึกผิด

การจ้องมองของเต็มไปด้วยความไม่พอใจและเสียงแหบจากการร้องไห้ก็พูดขึ้น พร้อมกับเสียงสะอื้น

“คุณไม่สงสัยฉัน! ประโยคนั้นคุณหมายความว่าอย่างไร คุณไม่ได้หมายความว่าซูเจ๋อกับฉันนัดกันไว้ล่วงหน้าเหรอ”

“เหมาเยซื่อ คุณรู้ไหมว่าฉันเกลียดเวลาที่มีคนไม่เชื่อฉัน หากคุณคิดว่าฉันยังมีใจและยังไม่ลืมซูเจ๋อ เราก็หย่ากันเถอะ ก็คุณไม่เชื่อใจฉัน แล้วทำไมเราถึงต้องอยู่ด้วยกันต่อล่ะ”

เมื่อได้ยินคำว่า “หย่า” ใบหน้าของเหมาเยซื่อก็มืดมน

เขากำลังจะโกรธ แต่ดวงตาสีแดงที่ร้องไห้ของหญิงสาวในอ้อมแขน ได้ดับความโกรธในใจของเขาทันที

ความโกรธของเขากลายเป็นการถอนหายใจที่ทำอะไรไม่ถูก และรำคาญ

ถ้าเขารู้ว่าเธอจะร้องไห้แบบนี้ เขาคงจะไม่ถามคำถามนั้น

นิ้วเรียวขาวของเขาเลื่อนไปที่มุมหางตาของเธออีกครั้งและเช็ดดวงตาที่เปียกชื้นของเธอเบา ๆ

เขาเอื้อมมือไปโอบเธอเบา ๆ ในอ้อมแขนของเขา พร้อมกับถอนหายใจเบา ๆ

“โอเค มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ควรสงสัย”

คำสารภาพของเขาเป็นไปตามคำร้องของหญิงสาว

“ใช่สิ มันเป็นความผิดของคุณ”

“ใช่ เป็นความผิดผมเอง” ในขณะนี้เหมาเยซื่อไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากเกลี้ยกล่อมเธอและเห็นด้วยกับเธอ

เขาไม่มีประสบการณ์ปลอบผู้หญิง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปลอบผู้หญิงอย่างอ่อนโยนและเขาก็ยังทำหน้าที่ได้ไม่ดีนัก

เขารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด