ตอนที่ 2039 เสียงเพรียกร่ำหา
กล่าวจบ ซีเยว่ก็หันหลังหลีกจากไปโดยไม่ทิ้งท้ายถ้อยคำใดไว้ ซีเว่ยจือนั่งนิ่งตัวแข็งทื่อราวกับท่อนหินอยู่นาน กระทั่งที่สุดจึงยกน้ำชาที่เย็นชืดไปนานแล้วขึ้นจรดริมฝีปาก ใบหลิวที่ปลิดร่วงไล้ผ่านแผงคิ้วเปลือกตา ลงผ่านริมฝีปากได้รูป ประหนึ่งภาพจิตรกรรมอันงดงาม ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของเขาแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ...
